Profile
Blog
Photos
Videos
In ons vorige verhaaltje gingen we op weg naar het zuiden. Hoewel we onze nieuwe vrienden gedag moesten zeggen, verzetten we onze zinnen naar het zoeken van de zeezoogdieren van Patagonië.
In Puerto Madryn kwamen we in een totaal andere wereld terecht. Veel toeristen wat tegelijkertijd betekend dat er veel informatie is, genoeg accommodatie mogelijkheden zijn en de prijzen stijgen. Puerto Madryn staat bekend om zijn rijke waterfauna. De twee natuurlijke beschutte baaien zijn een ideeale plek voor walvissen. Helaas waren zij in december vertrokken, dus wij gingen op zoek naar pinguïns, zeeleeuwen en orka's. Excursies naar het gebied waren erg duur, daarom hadden we een missie; vriendjes maken die samen met ons een auto willen huren. Onze kamergenoot Mariano (BsAs) was al snel geintereseerd. Uiteindelijk hadden we een gezellig gezelschap bij elkaar gevonden en gingen op weg met Kate (USA) en Caroline (BsAs) op zoek naar Orka's!
Een auto huren lijkt via internet veel gemakkelijker te gaan dan in de praktijk. Onze geboekte én betaalde auto zouden we om 9 uur kunnen ophalen. Echter om 10 uur kwam eindelijk het mannetje van het bedrijf om te vertellen dat hij geen auto had. Om 11 uur konden we terugkomen en kregen we een auto voor 2 dagen! Zo kregen we genoeg tijd om over het schiereiland te crossen en de mogelijkheid om ook nog Gaiman te bezoeken. Daar mochten we ons even dicht bij huis wanen in een Engelse tuin en hebben we een high tea genoten. Vooral voor de Argentijnen onder ons ging er een wereld open en hebben we flink gelachen in een 'Allo allo' achtige setting.
We waren al gewaarschuwd dat het landschap in Patagonië er nogal levenloos uitzag. Toch waren de eindeloze vlakten met slechts struikenhoge stekelige begroeiing een thuis voor enkele schapen, manelco's (soort struisvogels) en malpeca's (soort lama's). Hoe langer we hier rondreden, hoe meer leven je zag en hoe meer respect je krijgt voor het land, de flora en de fauna. Dit werd zeker versterkt doordat we in een flinke en zeer onwaarschijnlijke regenbui reden. Het is bijna niet voor te stellen dat de schapen nog vlees aan de botten kunnen krijgen in deze omgeving, toch smaakte het Patagonische lam heerlijk :p
Kate was in het bijzonder geinteresseerd in de Orka's en wilde met ons mee om ze nog een keer te zien. Ze had al een dagtocht gedaan alleen waren de Orka's niet aan land gekomen om zeeleeuwtjes te vangen. Het was schijnbaar een goed moment qua seizoen, getij en weer voor dit spektakel. Zo was zij onze gids voor de dag. Helaas waren er helemaal geen orka's te bekennen! In een ander park werden we toch beloond door een verdwaalde walvis die met zijn vin naar ons stond te zwaaien op een plek waar dat volgens de boekjes helemaal niet kan.
We zijn afgezet door onze eigen gehuurde auto en zijn vanuit Trelew verder afgezakt richting Puerto Santa Cruz. We wilden graag nog een tussenstop maken in Patagonië en kozen dit stadje vanwege zijn ligging dichtbij een nationaal park Monte Leon, dat zijn naam te danken heeft aan een rots in de zee die op een leeuw lijkt. Het bleek alweer een aardige uitdaging te zijn om daar zonder auto te komen en te verblijven. We werden dan ook flink toegelachen (lees uitgelachen) vanuit de passerende auto's toen we wandelend over de onverharde wegen trokken. Het uitzicht was we erg puur. Zeker nu we zo dicht bij de natuur stonden begreep je meer en meer van het land. We hebben een pinguïn kolonie bezocht van wel 60.000 stuks, zeeleeuwen gezien en de walvis zien zwaaien. Ook de park ranger was verbaasd om dit te zien. Het landschap veranderd hier ook continue door de regen-, wind- en zee-erosie. Zo was de trekpleister van dit park (die ons ook lokte met een foto in de reisgids) een grot met 3 grote openingen, die een paar jaar na opening van het park instortte.
Nu proberen we al een paar uur weg te komen uit dit gehucht, we hebben het nu echt wel gezien. De bus heeft inmiddels een vertraging van 5 uur en er is nog geen teken van hoop. We kunnen ons vermaken met rondrennende kinderen en auto's die rondjes rijden op straat. Dat laatste houden ze hier van. Toen we een lift kregen van de zoon van de eigenaar van het hotel vroeg ie ons: "wil je meteen terug of zullen we nog wat rondjes rijden?" Dat laatste betekende zwaaien naar vrienden en toeteren naar vrouwen. We zijn erg blij met dit gedrag van deze mensen, anders zou het helemaal uitgestorven zijn. Daarnaast zorgt het koudere klimaat ook voor wat killere mensen (denken we). Je begrijpt, de bus mag van ons komen.
Wil je weten hoe dit avontuur verder zal gaan, lees dan binnenkort meer over het bereiken van onze volgende mijlpaal: Ushuaia, het zuidelijkste punt van onze reis (or was it....)
- dit avontuur werd mede mogelikijk gemaakt door de verrekijker van Riet, waarmee we veel dieren hebben kunnen spotten! -
- comments