Profile
Blog
Photos
Videos
Dag lieve mensen, Ons 'Paris Hilton' leventje is voorbij, we hebben afscheid genomen van onze chauffeur Nandu, wat ook wel hoog tijd werd aangezien we z'n lievelingsbandje met Punjabi-muziek van voor tot achter mee konden zingen (maar overigens nog steeds geen idee hebben om wat de zangers IN GODSNAAM zo aan het jammeren zijn). Wat hebben wij de afgelopen week allemaal uitgevreten? We hebben een hoteljongen 2 hoog de trappen op en neer laten rennen voor 5 rupee wisselgeld (ongeveer 8 cent), om hem vervolgens 5 rupee fooi te geven. Wij konden de humor er wel van inzien, en aangezien het voor hem bijna een dagsalaris is, hij vast ook wel. Voor de rest hebben we ons keurig gedragen, en weer een hele hoop leuke dingen beleefd.Na ons laatste verhaal zijn we met 2 Indische jongemannen (hoteleigenaar en manager) gezellig biertjes gaan drinken op het dakterras van het hotel. Hoewel ze erg hun best deden is ook hen het niet gelukt ons als 'girlfriend' te bemachtigen. We bezweken zelfs niet onder een wanhopige serenade. Na onze stoere verhalen over bierdrinkende Nederlandse vrouwen, boden ze ons aan AL ons bier te betalen, mits we er minstens 10 per persoon dronken… We gingen de weddenschap uiteraard dapper aan, maar omdat de biertjes hier een tikkie groter zijn, en het hier uberhaupt OVERAL te warm voor is, moesten we het na 1 biertje per persoon al met zwalkende benen opgeven, tot groot vermaak van onze Indische 24-uurs vrienden.De volgende ochtend vertrokken we vroeg (en katerloos) naar Udaipur. De weg hierheen was fantastisch. We zagen de omgeving langzaam maar zeker van woestijnen en kamelen veranderen naar groene bergen en aapjes. De ratio wilde honden en koeien bleef overigens gewoon in ere. Onderweg hebben we een adembenemend mooie tempel bezocht met wel 1444 marmeren pilaren (Ranakpur), waar we zelfs gezegend zijn. Over Udaipur zullen we ons niet verder uitwijden, dat was namelijk suf, op onze eerste vleeservaring (een kipburger, hopelijk) sinds onze aankomst in India na. Gelukkig reden we hierna snel naar Jaipur. We waren ondertussen nogal tempel- en paleizenmoe, dus hebben we alles van buiten bekoekeloerd en zijn we lekker door de levendige straatjes vol met vriendelijke mensen en leuke winkeltjes gaan wandelen. Jaipur staat bekend om haar juwelen, en onder het motto cultuursnuiverij hebben we bekeken hoe het hele proces van mijnproduct naar juweel verloopt. Daarbij kregen we ook een (gratis) handlezing... Wietske had een verrassend positief aura, gaat trouwen op haar 27e, met een goede nobele man, krijgt 2 kinderen en gaat heel gelukkig en rijk worden in haar leven. Bonny gaat deze reis haar 'shanti' (vrede en rust) vinden, trouwt op haar 36e (haleluja) en had een onbevredigd aura (kan goed kloppen, ik wist niet eens dat ik er een had). Er stond ons beiden een 'groot gevaar' te wachten waar we (hoe kan het ook anders) tegen beschermd konden worden door de stenen die zij verkochten voor 4000 rupees (ja houdoe!). Verder hebben we onder hetzelfde motto cultuursnuiverij nog een miniatuurschilder bezocht in Bikaner, een textielduizendpoot in Jaipur en een marmerbewerker in Agra. Best leuk om de echte ambachtelijkheden van India van dichtbij te zien. Maar waar we nog het meest van genoten hebben, is de Mac Donalds in Jaipur (we moesten ons schamen, cultuurbarbaren!). De olifantensafari was een beetje een anticlimax, we vonden het vooral heel zielig voor het beestje. We hebben er overigens wel een leuk filmpje van gemaakt, zoals van wel meer typische taferelen hier. Wanneer we een keer iets minder tergend langzaam internet hebben, zullen we die ook proberen te posten. Na Jaipur kwam Agra, dat uiteraard bekend staat om de prachtige Taj Mahal. We zijn deze bij zonsopgang gaan bewonderen. Foto's doen de Taj geen goed recht, in het echt is ie nog VEEL kolosaler en mooier. Echt de moeite waard! In ons hotel in Agra zijn we lichtelijk beroofd. Toen we even 10 minuutjes naar de lobby waren hebben de schoonmakers door onze tassen gesnuffeld, terwijl onze deur op slot zat. Wij natuurlijk meteen een melding maken bij de receptie, maar die deden net of ze ineens geen Engels meer begrepen. Later hebben we de hotelmanager erop aangesproken, maar zelfs van hem kon geen sorry af, laat staat een leuke vergoeding in de vorm van een gratis masage in hun spa waar we stiekem een beetje op hoopten. Vanaf Agra zijn we met de trein naar Goa afgereisd, wat maar liefst 33 uur in beslag nam. We hebben ons echter geen moment verveeld, het was net 1 grote gezellige woonkamer. We deelden onze coupe met Sonja en Sylvia (2 Indische meisjes) en een vriendelijke politieagent. Een man in ons treinstel was nogal vreemd. In eerste instantie dachten we dat hij een of andere religieuze weldoener was, maar later bleek dat het een niet-sporend drankorgel was. Hij had een backpackster proberen te kussen in haar slaap, waarop zij haar vriend wakker maakte en inlichtte en er een ontzettende comotie ontstond. Voor de volgende 6 uren bemoeide de hele trein zich ermee en op elk volgend station stapte er politie de trein in om zich er ook mee te bemoeien en Wietskes zoveelste eye-whitness rapport af te nemen. Ondanks dat wist de man met behulp van het treinpersoneel (!!!) toch te ontsnappen... Wij dachten eraan wat voor een schandaal dit in ons thuislandje op zou leveren.Eenmaal aangekomen in Goa zijn we naar het eerste beste Lonely Planet (die wij ondertussen liefkozend LP noemen) hotelletje afgereisd, dat uitblonk in haar grote diversiteit aan insecten en smerige geuren. Als je je ogen dicht deed leek het restaurant net een wc. Maar de warme chocolademelk maakte voor ons alles goed. De volgende ochtend zijn we met de bus naar Panaji gegaan, een gezellig klein Mediteraans aandoend stadje. Hier blijven we 2 dagen in ons knusse Portugese guesthouse om een beetje rond te koekeloeren. Daarna zijn we van plan om naar de stranden van Arambol te gaan, om optimaal van onze favoriete bezigheden - luieren en chillen - te genieten... We hopen dat het met jullie in Nederland ook allemaal goed gaat.Snel meer!Liefs Wietke en Bonny
- comments