Profile
Blog
Photos
Videos
Twee weken geleden ben ik met Stijn, Bas, Vincent, en zijn zus naar een wedstrijd van Beijing Guo'an (北京国安) geweest, de lokale voetbalclub. Als sinds ik in Beijing ben wil ik naar een wedstrijd van Beijing, maar ik kon nooit kaartjes bemachtigen. Elke keer als ik op de website keek waren de kaartjes uitverkocht. Ook voor de wedstrijd waar we naartoe wilden waren geen kaartjes meer te krijgen. Deze keer besloten we echter gewoon naar het stadion te gaan en te kijken of we daar toch nog kaartjes konden kopen. Aangekomen bij het stadion bleek de wedstrijd weliswaar uitverkocht te zijn, maar alle kaartjes waren opgekocht door mensen die de kaartjes weer doorverkochten. Er waren dus nog genoeg kaartjes op de ‚zwarte markt'. De prijs viel overigens wel mee, we hebben omgerekend 16 euro voor een kaartje betaald. Om het stadion heen stonden nog een hoop stalletjes die shirtjes, sjaaltjes, en allerlei andere Beijing Guo'an merchandise verkochten. Een shirt had ik al, die had ik van Bas en Stijn voor mijn verjaardag gekregen, wel heb ik nog een sjaal gekocht voor 3 euro. Bier werd er niet verkocht trouwens, wel liter bekers frisdrank. We zijn dus maar naar een supermarktje gegaan, hebben wat biertjes gekocht en zijn daarna bij het stadion gaan zitten om de lokale fans te observeren. Het publiek was relatief jong, iedereen was zo'n beetje tussen de 16 en 40. Oude verstokte Beijing Guo'an fans zijn er blijkbaar niet.
Het voetbal en de supporters in China zijn redelijk braaf. Er wordt wel redelijk wat gescholden op de tribunes, zoals: 不踢滚蛋 ‚Als je niet voetbalt kan je opdonderen' (als er een speler van de tegenpartij op de grond ligt, of 傻逼 ‚klootzak, lul'. Erg goed voor je woordenschat dus! Er stond wel overal rond het stadion ME, strak in het gelid met achter hen grote gepantserde voertuigen. Van een gespannen sfeer was echter nooit sprake, iedereen kwam voor het voetbal en voor niks anders. Dat was ook wel weer eens leuk om mee te maken. Het niveau was niet erg hoog maar ook niet dramatisch laag. Beijing is een topclub maar zal ongeveer even goed zijn als een subtopper uit de eredivisie.
Iets heel anders maar ook heel erg leuk, ik heb samen met Bas en Stijn Engelse les gegeven bij een priveschool. Op de school krijgen kinderen tussen de 3 en 5 jaar buiten schooltijd op een speelse manier Engelse les. Bas had er al eerder les gegeven en hij zei dat de school op een bepaalde dag nog mensen tekort kwam. Ik wilde dus best een keer invallen, daar aangekomen bleek het echter de bedoeling te zijn dat ik vaker terug zou komen. Dat vond ik eigenlijk ook niet heel erg omdat het salaris best prima is. We moesten eerst een formulier met onze gegevens invullen en we kregen snel even het lesmateriaal te zien. Daarna kwamen de kinderen al binnen en werden we alledrie naar ons eigen lokaal gebracht. De kinderen gingen aan een tafeltje in het lokaal zitten en we begonnen direct al.
Ik had me dus totaal niet voorbereid maar moest wel 40 minuten vullen. De woorden van de dag waren ‚red', ‚blue' en ‚yellow', ik had ook een powerpoint presentatie met filmpjes en liedjes maar ik had totaal geen idee hoeveel dia's de presentatie had. Ook kende ik de tekst van de liedjes natuurlijk niet. Na 7 dia's was de presentatie klaar en moest ik improviseren. Het was erg leuk maar ook wel lastig, op een gegeven moment ben je wel uitgepraat over blauw, rood en geel.
Hoe dan ook, de manager was tevreden, we kregen 200 yuan (22 euro) voor de 40 minuten dat is hier echt een heel goed salaris.
Dan het motorcross weekend. Via een ander klusje (commercial voor Microsoft, is helaas van de baan) kwam ik in contact met een cameraman bij een media-productiebedrijf. Hij filmt vaak races en een vriend van hem heeft een motorcross team. Afgelopen weekend organiseerde zijn team een raceweekend in Zaozhuang, in de provincie Shandong. De cameraman wilde het evenement filmen en wat interessanter maken, dat kon alleen maar met wat buitenlanders. Chinezen weten namelijk niet hoe je lol moet trappen zei hij. We gingen met z'n achten met hem mee, vier mensen moesten op lage stelten met waterpistolen het publiek vermaken tussen de races door, de andere vier mensen zouden de cameramensen helpen met het schieten van de film. Tussendoor hadden we genoeg tijd om naar de races te kijken, hoewel de dagen lang waren was het vooral erg leuk.
Zeker in een kleinere stad als Zaozhuang waren wij buitenlanders op zich al een evenement. Als we tussen het publiek liepen was er om de 5 meter wel iemand die op de foto wilde. Je went er aan, maar ik vind het nog steeds altijd wel geinig. Het blijft wel idioot dat wij helemaal naar Zaozhuang worden gebracht, worden ondergebracht in een prachtig hotel met een fantastisch restaurant en ook nog eens 1500 yuan krijgen. Dit allemaal omdat we buitenlanders zijn. Ter vergelijking, iemand met een universitair diploma verdient de eerste jaren van zijn carrière zo'n 6000 yuan per maand. Mij hoor je niet klagen, ik heb weer een zakcentje verdiend.
Voor de foto's verwijs ik u allen door mijn mijn foto album. Ik ben er weer klaar mee, u hoort nog van mij.
De groeten!
- comments
Hans en philo Hoi bjorn, het lijkt me heel leuk om les te geven aan de chinese kindjes. In ieder geval een leuk bijbaanje. Je hebt weer veel meegemaakt. Koop maar vast een voetbalshirt voor je vader. Tot snel