Profile
Blog
Photos
Videos
Op 13 maart brachten de beide 'memmen' ons weer naar het vliegveld en gingen we verder op wereldreis versie 2.0, de verbeterde versie wat ons betreft tot nu toe. We hadden een retour ticket vanuit LA en hadden daarom niet gedacht dat de vliegmaatschappij een ticket terug naar Europa zou eisen. Maar dit bleek minder waar; AirBerlin wilde bewijs dat we de Verenigde Staten binnen drie maanden weer zouden gaan verlaten. Aangezien ons plan is om over land te reizen, hadden we dus geen bewijs daarvoor. We hadden al niet heel veel speling in tijd maar gelukkig had ons vliegtuig een uur vertraging waardoor wij de tijd hadden om een refundable ticket te kopen en we zodoende alsnog het vliegtuig in mochten. Het leek er even op dat we het tweede deel van onze wereldreis zouden gaan missen. De eerste reisstress zat alweer in de broekzak, maar ja, zo gaat dit op reis.
Deze refundable ticket dachten we probleemloos te kunnen annuleren nadat we de immigratiedienst waren gepasseerd in de VS. Echter, in de Verenigde Staten aangekomen bleek AirBerlin wederom eerst bewijs te willen hebben dat we het land zouden verlaten, welke we niet konden leveren. Aangezien we via het service center contact hadden met vele verschillende mensen (en verschillende centra (US en Europa), hadden we het geluk dat één van de weekendkrachten het geld uiteindelijk gewoon heeft terug gestort terwijl we nog een discussie aan het voeren waren met de Amerikaanse customer service van AirBerlin. Die discussie hebben we uiteindelijk maar een stille dood laten sterven. Leve grote organisaties!
Anyway, we zijn weer in de Verenigde Staten en we hebben inmiddels 500 liter benzine in Betty laten lopen. Zij lust wel een slok namelijk. Betty is onze zwarte Oldsmobile Bravada. Een 4x4 SUV waar we een Ikea matras achterin hebben liggen. Ze heeft haar naam te danken aan het welbekende lied 'Whoa black betty, bam ba lam'. We hebben haar gekocht in LA na een zoektocht naar de ideale reispartner van bijna twee weken. De zoektocht begon met de criteria dat we een 4x4 wilden en een soort busje waarmee we konden camperen. Deze combinatie bleek lastig te vinden in Californië dus gingen we naar wat kleinere auto's kijken. In onze zoektocht kwamen we allerlei mensen tegen waaronder een Armeense loodgieter die z'n bedrijfsbus wilde verkopen, vele dealers en ook particulieren die we op parkeertereinen ontmoeten met allerlei redenen om van hun geliefde auto af te willen. LA is een grote stad dus we hebben heel wat kilometers gemaakt en tijd in de huurauto doorgebracht om diverse auto's te bekijken. Wij zijn in zowel in de slechte buurten geweest alsook door Beverly hills gereden en rodeo drive. Betty is het dus uiteindelijk geworden. Na twee weken waren we ook wel klaar met Los Angeles (LA) en hebben we alleen nog een toeristisch bezoek gebracht aan het 'Getty Center', een architectonisch prachtig museum met allerlei interessante hedendaags en klassieke kunst.
Nadat we alle papieren hadden om de openbare weg op te kunnen met Betty, gingen we een dagje naar Six flags. Een echte Amerikaanse ervaring dachten we zo en het was fijn om ons hoofd weer even leeg te maken van alle verschillende auto's die we hadden gezien. Het was lekker rustig en we hebben ons goed door elkaar laten schudden in de verschillende achtbanen. In de avond zijn we naar Palm Springs gereden en hebben we op het parkeerterrein van de Walmart geslapen in de auto. De Walmart is een favoriet wat betreft slapen in de auto. Er staan vaak vele busjes of campers etc op het parkeerterrein van deze supermarkt die meestal 24 uur open is. Dit beviel goed en het stadje Palm Spring was ook leuk en dus zijn we nog een nacht gebleven. Palm Springs is nu een beetje het retirement centrum van used-to-be-rich-and-famous en we zijn dan ook getuige geweest van een heuse walk-of-stars uitreiking. We zijn niet zo op de hoogte van de bekende gezichten maar er zaten zelfs enkele used-to-be-grammy-award-winners in het publiek. Palm Springs was de favoriete woonplaats van Marilyn Monroe en heeft nog veel allure uit deze vervlogen tijden. De mensen zijn voornamelijk grijs, maar het stadje had een leuke zorgeloze atmosfeer, veel terrasjes en lekker weer.
Onze zorgeloosheid die we uit Palm Springs meegebracht hadden, was snel weg in onze volgende stop, Joshua Tree Park. Het klinkt als een leuk park maar het is een echte wildernis. Wij gingen rond zonsondergang bbq-en op een picknick plek. Langzamerhand vertrokken alle dagjes mensen die er nog waren omdat het donker werd. Wij bleven nog even aan het schemerlicht vast houden aangezien onze worstjes nog niet gaar waren. Maar goed, de luchten van deze heerlijk bbq trokken ook wilde dieren aan en deze waren iets minder mensenschuw dan wij dachten. We zagen eerst een coyote voorbij komen op een afstand van zo'n 50 meter. Bert had m nog niet gezien maar ik ging toch alvast wat dingetjes bij elkaar pakken. Ongeveer tien minuutjes later kwam er nog eentje voorbij met zekere interesse onze kant op. Wij gingen dus alle spullen in de auto gooien maar we wilden onze bbq met worstjes nog niet opgeven. Totdat we nummer 1 of 2 terug zagen komen en toen hebben we de brandende bbq opgepakt (met de worstjes erop) in de auto gestapt en zijn we m gesmeerd.
Op het kampeerterrein was het een drukte van belang en hebben we wederom twee nachten in de auto geslapen. In het park hebben we verder nooit meer een wild dier gezien behalve de vele woestijneekhoorns die de kampeerplekken na stropen op achtergebleven voedsel. Joshua tree park is bekend vanwege de gelijknamige bomen, die eigenlijk grote yucca-struiken zijn. Het park is geliefd bij klimmers vanwege de vele rotsachtige heuvels. We hebben ook wat rotsen beklommen en in deze woestijnachtige omgeving gewandeld en daarna zijn we doorgereden naar Las Vegas voor een goedkoop hotel met zwembad om het stof van de afgelopen dagen woestijn eraf te spoelen.
In Las Vegas hebben we nog twee dagen doorgebracht maar de stad was niet veel veranderd sinds ons laatste bezoek in november en we hebben ook geen noemenswaardige activiteiten ontplooid.
De volgende dag was het plan om naar Death Valley te gaan echter hebben we letterlijk de afslag gemist en daardoor zijn we die middag beland op een camping in Sequoia National Park. De Sequoia bomen zijn enorm groot zoals je op de foto's wel kan zien en dat is dan ook de publiekstrekker van het park. Je voelt je er net een kabouter of een hobbit met deze reusachtige bomen. Aangezien het park op een behoorlijke hoogte ligt in de Sierra Nevada was het er behoorlijk koud en zijn we al na een nacht kamperen weer afgedaald naar het dichtstbijzijnde stadje om daar in een warm hotel te slapen.
San Francisco werd de volgende bestemming en via een prachtig stukje highway 1 langs de kust (via nationaal park big Sur, lunchen in santa Cruz en dineren in Carmel) zijn we laat op de avond in deze fascinerende stad aangekomen. Ter ere van Frouckes verjaardag hebben we nog even een biertje gepakt en overheerlijke spare ribs gegeten in Chestnut Street. De volgende dag hebben we de highlights bezocht zoals Fisherman's Wharf met zijn grote zeeleeuwen kolonie en gezellige atmosfeer. We hebben een fikse stadswandeling gemaakt via de vele heuvelachtige straatjes met natuurlijk de authentieke trammetjes, China town en dé market place, het laatste is een soort ouderwetse markt maar dan in een nieuw hip jasje gestoken. De Amerikanen zijn weer helemaal 'into' slow food, lokaal geproduceerd en verse producten. Hierdoor worden de prijzen van een gewone champignon of stukje kaas ineens skyhigh maar de sfeer is er erg leuk en het is een stuk schoner dan de markten zoals we er vele hebben gezien in Zuid-Amerika. Ook hebben we de Golden Gate Bridge geprobeerd te fotograferen vanaf de beroemde spot, echter dat plekje is alleen te bereiken via een mannennudistenstrand. Daarnaast hebben we genoten van een fishwich (een soort lekkerbekje op stokbrood met cole slaw) en enkele lekkere biertjes waaronder een in het beroemde Castro district. Dit gedeelte staat bekend als het gay uitgaansgebied van de wereld. Het viel ons echter erg tegen. Natuurlijk waren er veel homokroegen en hing de regenboogvlag hoog in de top maar het viel qua omvang en hoeveelheid mensen en vooral terrasjes niet mee. Het meest opvallende waren dan ook de twee a drie mannen met slechts alleen een sok om hun edele delen, die rond het enige terras van de hele wijk paradeerden in de hoop gefotografeerd te worden door toeristen. We hebben heerlijk genoten in de stad mede door het heerlijke weer met veel zon en een lekker temperatuurtje wat voor San Francisco een uitzondering is. Het enige minder mooie wat ons in deze stad wederom opviel is dat het leger des heils hier overuren draait. We waren in de buurt van het capitool en daar liepen we door een slechter stuk van het centrum waar het werkelijk stikt van de daklozen. Het is toch opvallend hoeveel mensen hier niet helemaal (of helemaal niet) de 'american dream' beleven zoals die vaak wordt voorgespiegeld. In de avond van de derde dag in San Francisco hebben we het centrum achter ons gelaten en gingen we op zoek naar een geschikte parkeerplaats om te overnachten. Die konden we in Berkeley (wat we de volgende dag wilden bezoeken) niet vinden en daarom gingen we uiteindelijk in de buurt staan van een electronica zaak (best buy). De volgende ochtend kregen we een bijzonder wekservice, namelijk een politie agent. Hij kwam even polshoogte nemen van de kampeerders op het terrein aangezien ze dat niet gewend waren aldaar. Bovendien waren de winkeliers wat argwanend aangezien er een gewapende overval had plaatsgevonden de week ervoor. Alles was in orde en zo verliep ons eerste aanraking met een echte sheriff gelukkig positief. Of we andere ervaringen hebben met US officials zullen jullie in ons volgende blog wel weer horen. Hou je veilig! (in het kader van het koningslied)
- comments
Chantal Leuk dat jullie nu langs wat dingen komen waar we ook zijn geweest, herkenbaar. Zijn jullie helemaal niet meer in death valley geweest? Fijn ook dat jullie konden genieten van highway 1, toen wij er reden was het zo mistig dat we nauwelijks de neus van onze auto konden zien. xxxx
Mem Maaike Ben weer helemaal benieuwd naar jullie volgende blog dus! Prachtig verhaal weer in één stuk uitgelezen. Jullie zijn vast op weg om boeken te gaan schrijven: thrillers bijvoorbeeld? Zie ik helemaal zitten qua schrijfstijl!
Leonie Vorenkamp Hallo! Wat een mooie verhalen. Ik ben even op zoek gegaan naar reisverhalen over Noord-Amerika, omdat ik zelf volgend jaar 5 maanden daar ga rondreizen. Hartstikke leuk om jullie belevenissen daar nu te lezen. Wij zijn van plan om een auto te kopen, maar op internet en van verhalen hoor ik dat dit nog niet zo gemakkelijk is in verband met het verzekeren en registeren als niet-Amerikaan. Hoe hebben jullie dit geregeld? Veel plezier nog de rest van de reis! Groeten, Leonie
Wytske Een heerlijk verhaal weer om te lezen + ik ben onmiddellijk weer in gedachten bij onze eigen reizen door dat deel van Amerika. Dat je geen boete (of erger) hebt gekregen van die politieman, toen je daar "illegaal" stond op dat parkeerterrein ..... nou geluk gehad. Ik ben trouwens heel erg nieuwsgierig naar hoe jullie auto er van binnen uitziet + hoe dat kamperen dan gaat. Hebben jullie alweer nieuwe foto's om in dit systeem te zetten? Ik verheug me nu al; groetjes, Wytske.
John Grappig, mijn auto heet Betsie en die van jullie Betty (volgens Ram Jam komt Black Betty uit Birmingham, Alabama, of daar nu Bam Da Lam vandaan komt :-)) Veel plezier nog in het zonnige California en omliggende staten, mijn favoriet is Oregon (Boulder Beach of hiken in de Gorges). Veel plezier nog, Groetjes van het altijd regenachtige nederland ;-), John