Dag 65, 66 - Shirakawa-go en Takayama

Konnichiwa! Na de drukte van Osaka en het bijhorende uitgaansleven (wat een ervaring!), was het hoog tijd om even tot rust te komen. En de beste plaats om dat te doen, zijn de Japanse Alpen.

We zijn terug naar het oude, vertrouwde reis-ritme overgeschakeld. Vroeg opstaan en op tijd gaan slapen. Tussendoor kilometers afleggen en mooie dingen zien. Eergisteren begon dan ook vroeg met een treinrit naar Takayama op de "Hida Wide View" trein. Deze trein heet zo omdat de voorkant een panoramisch zicht geeft door een gigantische voorruit waar je als passagier kan zitten. Ook de gewone ramen zijn veel groter dan die van een gewone trein. En zo hadden we een prachtig zicht op de lange vallei waardoor een rivier en het treinspoor loopt, door de Japanse Alpen. De bergen zien er momenteel spectaculair uit omdat het de tijd van de "autumn foliage" is.

Iedereen kent de Japanse kerselaars met hun fameuze bloesems in de lente. Bijna even bekend zijn de enkele herfst-weken waarin de bladeren van verschillende bomen prachtige gele en rode kleuren krijgen: autumn foliage. Verschillende streken staan bekend om dit fenomeen en als je geluk hebt, ben je er net op dat moment. Het is moeilijk te beschrijven hoe mooi het is dus zoek het even op in google afbeeldingen: autumn foliage japan. Een vriendin van Sam had ons getipt dat de foliage begonnen was in Takayama en omstreken en dat we dus best niet te lang wachtten om erheen te trekken. Die raad hebben we gelukkig opgevolgd.

Eergisteren namiddag zijn we met de bus naar Shirakawa-go getrokken om te zien hoe de huizen er hier duizend jaar geleden uitzagen. Het dorpje is intussen Werelderfgoed en bijgevolg worden de huizen bewaard (en bewoond) zoals vroeger. Heel mooi en met de Japanse Alpen op de achtergrond en de (autumn foliage) bomen erbij was het alsof je door een schilderij liep. Helaas wordt het ingeslapen dorpje intussen overspoeld door toeristen zoals wij. Interessant weetje: de daken zijn gemaakt van een soort stro maar dan een hele dikke laag want het vriest en sneeuwt hier hard in de winter. Zo een dak moet om de 30 jaar vervangen worden en kost... 200,000 euro! Gelukkig sponsort de staat 65% ervan.

S avonds ingechecked in onze eerste Ryokan. Een Ryokan is een traditioneel Japans hotel/B&B met weinig kamers, tatami-matten om op te slapen, volledig Japanse inrichting (lage tafeltjes, kussens om op te zitten, groene thee, alles in hout...) en in ons geval 2 onsen. Een "onsen" is een groot warm bad (oorspronkelijk bij warm water bronnen) waarin de Japanners de stress van een zware werkdag weg-weken. Eerst neem je een douche en was je je volledig, daarna kruip je in het kokend hete bad. Onze Ryokan was niet duurder dan de goedkopere hotelkamers en dus hadden we ons hier niet aan verwacht. Nog beter was dat het niet man/vrouw gesplitst was (in tegenstelling tot de meeste publieke onsen) maar dat je met een familie erin kon en de deur op slot kon doen. Zalig! We hebben er dan ook met plezier in gelegen s avonds nadat Olivia was gaan slapen :-) De volgende avond hebben we zelfs Olivia meegenomen en ook zij vond het super om met mama en papa in bad te gaan.

In een Ryokan overnachten betekent (net als in alle tempels en andere Japanse huizen, zelfs in ons apartement in Osaka) dat je je schoenen bij de ingang uitdoet en een paar sloefjes in de plaats krijgt. De vloerbekleding is volledig in tapijt behalve de tatami-matten om op te slapen en de sanitaire delen. Voor die sanitaire delen staan er dan andere sloefjes gereed en voor de keuken nog eens andere sloefjes. Het geeft een heel gezellig gevoel maar je draagt hier best schoenen die makkelijk aan en uit kunnen. Met onze trekschoenen is het miserie als je, net buiten, beseft binnen iets vergeten te zijn. Nu ja, Japanners vergeten waarschijnlijk toch nooit iets :-) Ook de gastvrouw van de Ryokan was typisch Japans: een oud madammeke dat enkel Japans sprak en constant aan het glimlachen en babbelen was tegen ons. Helaas geraken we niet veel verder dan "dank u" en "sorry" in het Japans en dus hebben we het bij veel buigen en glimlachen gehouden. Het moet de juiste reactie geweest zijn want ons ontbijt werd groter en bij het vertrek vandaag kregen we nog een ganse doos koekjes en enkele blikjes appelsap mee. Olivia heeft blijkbaar weer indruk gemaakt. Bij ons ontbijt zat ook telkens een handgeschreven briefje (in het Japans) dat we straks door Sam gaan laten vertalen. Heel benieuwd wat erop staat!

Ook op culinair vlak hebben we ons laten gaan. Getipt door de gids van de Shirakawa-trip zijn we op een Hida Beef restaurant gestuit waar ze de heerlijke Hida biefstuk serveren. Je zit aan een tafeltje met in het midden je eigen BBQ en bestelt vlees per 100gr naar kwaliteit (en prijs) die je wenst. De steak is hier anders dan in Belgie. In Belgie heb je vlees met daarrond eventueel wat vet. Hier is het vet "verweven" in het vlees. Afhankelijk van wat je bestelt zit er meer of minder vet in verweven. Zelfs het duurste vlees dat we gisteren besteld hebben heeft nog steeds zeer fijne "naden" vet door het vlees lopen. Dat maakt het vlees super sappig en zacht. Heel lekker. De koeien worden trouwens echt verwend om zo mals mogelijk vlees te produceren. En verwennen gaat hier ver: dat andere bekende vlees, Kobe beef, komt van koeien die bier drinken, gemasseerd worden en naar klassieke muziek luisteren, enfin dat hebben ze ons toch wijsgemaakt. Alles om de beesten zo stress-vrij mogelijk te houden. Gaia's ultieme droom. En zo hebben we nu 3 avonden op rij lekker Japans gegeten. De Japanse keuken stijgt in onze achting!

Gisteren was Takayama aan de beurt. Het stadje staat bekend voor de wijken met oude (houten) samoerai-huizen. Zeer gezellig en voelt aan alsof je door het oude Japan loopt, maar dan met Westerse toeristen erbij. Het grootste deel van de dag brachten we echter door op een wandeling langs tientallen tempels en schrijnen aan de rand van de bergen. Bizar-genoeg waren er daar bijna geen toeristen te zien wat een verademing is in vergelijking met de Kyoto tempels. De tempels zijn hier minder imposant maar de rust gaf het meer zen-gevoel dat bij tempels hoort. De tempels liggen hier naast elkaar alsof het huizen zijn en ertussen stonden de bomen met felrode, gele en groene bladeren. Leuke wandeling!

Takayama is een veel kleinere stad dan Osaka en geeft een heel ander gevoel. Er lopen hier veel minder mensen op straat (regelmatig zagen we nergens iemand) en bijna niemand loopt in kostuum. Ook de vrouwen dragen geen extravagante kleding en zo lijkt alles veel normaler, of toch naar onze normen. Ze zullen hier waarschijnlijk nog "achter" zitten op de stadsmensen en dus kan je je afvragen of Osaka ook voor Europa de toekomst toont. Sommige zaken nemen we dan graag mee: de beleefdheid en vriendelijkheid van de mensen, de netheid, de veiligheid, de karaoke (oh yeah!), de stiptheid van het openbaar vervoer, hun versie van Westerse wc's (meer daarover later)... Andere zaken mogen ze dan weer houden: de drukte, het harde werken, het school-systeem, het schijnbare gebrek aan emoties (avondlijke zatlapperij niet meegerekend)...

De voorbije dagen hebben we onze jas moeten bovenhalen. De bergen en het gebrek aan miljoenen stoofkes-in-kostuum rondom ons geeft een veel koudere temperatuur. Met de temperatuurwissel is ineens ook een verkoudheid meegekomen. Na meer dan 2 maanden zonder ook maar enig teken van ziekte is het van dat: eerst Olivia en enkele uren later wij ook. Vannacht dus niet goed geslapen, bovendien niet geholpen door het slapen op de matten: best wel hard aan schouders en bekken! Vandaag komt Sam mee Kanazawa bezoeken en hij weze bij deze gewaarschuwd: er gaat wat gesnotterd (Hanne en ik) en gesnurkd (Olivia) worden :-)

Mata Neeeee!