Palya (Hallo in Anangu aboriginal) Nederland,

Na 21 uur in de bus te hebben gezeten kwamen we uitgeput in Alice Springs aan. Hier bleek het nog heter te zijn dan we tot nu toe hebben meegemaakt. We zijn bij aankomst in het hostel meteen ingeboekt voor de 3 daagse Uluru Tour, bij de Rock Tour Agency. We zouden 2 dagen daarna op tour gaan, maar toen we de volgende dag naar het kantoor gingen om nog wat informatie te vragen, kregen we te horen dat ze de hele dag al bezig waren met mensen te bellen om te vragen of ze konden wisselen naar een tour van een dag later. Ze hadden ons telefoonnummer niet dus toen we aankwamen waren ze heel blij dat wij konden. Daarom kregen we unlimited internet voor zolang dat we in Alice Springs zijn.

Hier in Alice Springs is er niet zoveel te doen, er zijn vooral heel veel aboriginals op straat en 2 kleine winkelcentra. Van een van de Aboriginals hebben we een schilderij gekocht, omdat ze geld nodig had om naar haar community te gaan. Het is hier in de stad namelijk niet echt fijn voor de Abo's, ze raken hier heel snel verslaafd aan alcohol. Dit komt vooral omdat ze bepaalde enzymen missen om alcohol af te breken, en daarnaast eens soort uitkering krijgen van de Australische overheid, zonder dat er hulp word aangeboden om werk te vinden of om naar school te gaan, dus hangen ze de hele dag op straat om zich lam te zuipen. Verder hebben we ook eindelijk allebij een hoedje gevonden wat wel heel erg nodig was vanwege de felle zon hier.

Dus na 2 dagjes winkelen en hangen vertrokken we eindelijk op tour. We werden om 05:55 opgehaald door Oggie de tour guide. Toen was het nog een 4 uur lange bus rit voordat we eindelijk Uluru kregen te zien. Vanaf de verte was de steen heel indrukwekkend. Maar nadat we er 7km omheen hadden gelopen en nog 3.4 km moesten, werd de steen wat minder interessant... De wandeling was erg zwaar, het was erg warm en we moesten minimaal 3liter water per persoon meedragen, voor ieder uur inspanning moet je 1 liter water drinken, een wet van de overheid. Na de wandeling zijn we naar een uitzichtpunt gereden waarbij we de zonsondergang op de steen konden zien. Hier kregen we ook ons avondeten. De zonsondergang was erg indrukwekkend, de steen verkleurt iedere 10 minuten naar een andere tint rood. Toen de zon onder was en de bordjes leeg waren zijn we naar de kampeerplek gegaan waar we voor het eerst te maken kregen met een swag. Dat is niet een bepaald soort dier ofzo, maar een grote slaapzak met een mat er in, waar je je eigen slaapzak instopt en met je hoofd onder de sterrenhemel in slaap probeert te vallen. Iets dat nog best moeilijk was. Het was namelijk heel erg warm in de swag. De sterrenhemel was wel heel erg indrukwekkend, we hebben zelfs de Melkweg gezien.

De volgende ochtend was het vroeg opstaan om de zonsopgang bij Uluru te kunnen zien met een simpel ontbijtje. Toen de zon op was gekomen zijn we naar het natuurpark Kata Tjuta gereden. Hier hebben ongeveer 7 km gewandeld langs allerlei stijle paadjes en mooie rode rotsen. Kata Tjuta is een gebied wat ontstaan is uit een gebergte van heeeeeeeeeeeel lang geleden. Het zijn stukken rots die van die bergen waren afgespoeld en een stukje verder zijn beland. Was erg mooi om doorheen te wandelen en om te horen hoe het dus ontstaan was.

Na de wandeling zijn we richting de kampeerplaats van Kings Canyon gereden, onderweg zijn we nog bij wat verbranden bomen gestopt om er hout vanaf te breken voor het kampvuur. Dit was nog een akelig zware taak, Arthur zat vol met zwarte vlekken door het hangen aan bomen. Wat erg grappig was, is dat er een jongen bij de groep zat die boer is in Canada en met 1 arm bomen kapte, vanaf toen genaamd The Hulk. Bij de kampeerplaats maakte Oggie een groot kampvuur waar hij de kolen van gebruikte om ons avondeten op te koken, best wel awesome. De tweede nacht was moeilijker om in slaap te vallen omdat we werden gestalkt door allerlei bijtende beestjes, en in de ochtend zag Sophia ook allemaal rode bulten op de plekken die niet beschermd waren door de swag.

Oggie had ons de avond ervoor de keuze gegeven om de zonsopgang te bekijken vanaf bovenop de Kings Canyon of om nog even door te slapen en wat later te gaan wandelen. Iedereen behalve Sophia koos voor de zonsopgang op de Kings Canyon, dus om 04.45 stonden we voor een 120meter stijle helling genaamd Heart-attack Hill die ons bovenop de Kings Canyon zou brengen. Na de zwaarste paar minuten van de reis stonden we allemaal bovenop te hijgen als paarden. Hier zagen we de mooiste zonsopgang tot nu toe. Een van de dames heeft ook een hele mooie foto van ons gemaakt, die we binnenkort wel op de blog gaan zetten als ze het naar ons gemailt heeft. De groep was by the way, heel erg leuk. Allemaal Duitse kwebbeltantes maar ook een Canadees stelletje, een net getrouwd Duits stel en 3 Australiers. Heel veel gelachen en gepraat, vooral met het net getrouwde stel. De man, Max was echt heel grappig en Arthur kon het heeeeel erg goed met hem vinden. Sophia ging vooral kwebbelen met de Duitse dames.

Na afloop van de tour werden we afgezet bij het hostel waar we ons even konden opfrissen en om half 8 hadden we afgesproken met de hele groep om uit eten te gaan bij de Rock Bar. Het was heel erg gezellig, er werd live muziek gespeeld en we hebben voor het eerst Kangaroo vlees gegeten. We hebben lekker gepraat en uiteindelijk afscheid genomen van iedereen

Zometeen gaan we een didgeridoo workshop volgen en dan morgen met de bus naar Adelaide. We hebben geen zin om een tussenstop te maken dus we rijden meteen 20 uur door. Wordt weer heel zwaar, maar we hebben wel weer zin om de Outback uit te rijden...

Heel veel liefs,

Sophia en Arthur