Op zaterdag 17 november hebben we Chiang-Mai achter ons gelaten en zijn we vertrokken richting Laos. Vanaf ons hostel in Chiang-Mai gingen we met minibus richting de grens. Het begon gelijk goed. In de minibus was plek voor 11 mensen, maar in Thailand proppen ze daar met gemak 12 man in, plus bagage. Met een Brit op de grond, tassen tot hoog opgestapeld gingen we op weg naar Chang-Khon. Daar werden we opgevangen in een prima hostel. 's Avonds met de groep van de bus geprobeerd te pokeren, maar door plaatselijk gedestilleerde rum kwam hier weinig van terecht.

De volgende dag vroeg op, geprobeerd het voorgeschotelde ei weg te tikken, waar weinigen in geslaagd zijn. Weer de bus in en op weg naar de grensovergang, wat gevormd wordt door de Mekong rivier. Na de gebruikelijke formaliteiten en enige uurtjes wachten zijn we zonder problemen aangekomen aan de overkant van de rivier, Laos!

Aan de overkant weer wat formulieren ingevuld, visum geregeld en weer een taxi ingestapt, richting een haven dit keer. Plan was om met een slowboat de Mekong rivier af te zakken naar LuangPrabang. Bij de boot aangekomen troffen we hier dezelfde situatie aan als bij ons vertrek uit Chiang-Mai; teveel mensen voor een te kleine boot! Eindelijk hadden we het gevoel dat we 'echt' aan het backpacken zijn. Met eerste rang plaatsen waren we getuigen van een ware 'stand-off' van backpacktoeristen. Vanaf de boot luidt schreeuwende mensen die riepen om politie, maar daar werd geen gehoor aan gegeven. De beste mensen van de bootrederij proberen halsstarrig de protesterende backpack massa op de boot te proppen. "Ons niet gezien", dachten wij. We bleven dus lekker staan en na een uur of wat gaven de Laos' de hoop maar op. Een tweede boot kwam erbij. Vedi, vidi, vici voor de backpackers!

Met de groep van de bus hebben we direct de beste plek van de boot ingenomen; het voordek! Languit onder een beschut dak, rustend tegen backpacks een schitterend landschap doorvoeren! De foto's zullen dit verhaal verder versterken. 6 Uur de Mekong afzakken met wat sfeerverhogende attributen is zeer zeker geen straf.

Na een overnachting in Patbeng, alwaar de eerste kakkerlak van deze reis is gespot, gingen we de volgende dag op een iets minder comfortabele manier verder. Een grotere boot werd ingezet en de enige vorm van luxe waren houten bankjes. Na verloop van tijd ligt alles overhoop. Ligt, staat, leunt iedereen op een andere plek en 'socialized' met medereizigers. Al met al een prima tweede reisdag.

Op moment van schrijven zitten we in Luang-Prabang. "Viva la France"! Eindelijk stokbrood met ham, kaas, de koe die lacht en weet ik wat. Na twee weken van rijst een welkome maaltijd. Luang-Prabang is in niets te vergelijken met plaatsen waar we inmiddels geweest zijn. Rust, schoon, koloniaal en geen opdringerige mensen. We zitten in een prima guesthouse met veranda. Prima toeven dus!

Op de foto's die binnenkort gepubliceerd gaan worden is terug te zien dat we naar de mooiste watervallen zijn geweest die we ooit gezien hebben. We moeten hierbij de makers van subtropische zwembaden complimenteren met het exact namaken van dit natuurschoon. Het was alsof we in een zwembad rondliepen!

Inmiddels is er alweer een stap gemaakt om Luang-Prabang te gaan verlaten. Vandaag hebben we tickets gekocht voor de local bus richting phonsavanh. Morgenochtend vroeg vertrekken we voor weer een kleine 8 uur durende zit in een bus. Ik zeg ipodjes vol!

Links en rechts hebben we gehoord dat de kant waar we opgaan is achtergesteld op technologisch gebied. Internet en bellen zal dus de komende tijd wat lastig worden. We beloven plechtig dat we bij de eerste de beste gelegenheid weer een teken van leven zullen geven!

Sabai-di....