Profile
Blog
Photos
Videos
Na een goede busreis van Bandung, kwamen we aan in Pangandaran. Een rustig badplaatsje op Java. 1,5 jaar geleden heeft hier een Tsunami huisgehouden, wat nog goed te zien is. Tussen de nieuw gebouwde gebouwen in zijn nog duidelijk de puinhopen te zien. Door de tsunami wordt nu wel het gehele dorp opnieuw opgebouwd. Yayan en zijn familie hebben deze kans aangegrepen om een guesthouse te beginnen, Inge en ik zijn hun tweede gasten. Op de vraag "Hoeveel kosten de kamers?" krijgen wij het antwoord, "Jullie zijn onze gasten, dus kijk maar wat jullie er voor over hebben". Typisch iets voor een Indonesiër. Yayan woont samen met zijn nichtje en zijn tante. Zijn tante is de eigenaar van het guesthouse, Yayan en zijn nichtje (Siti) werken voor haar. We worden echt heel vriendelijk welkom geheten en gelijk voorgesteld aan de vrienden van Yayan, die ons gelijk 'opnemen' in de groep.
De volgende dag zijn Agus en Hendar veilig aangekomen in Pangandaran. Met z'n vieren (Agus, Hendar, Inge en ik) huren we twee motorbikes en besluiten om vervolgens naar de Green Canyon te gaan. Door de aanwezigheid van Agus kunnen we eens genieten van Indonesische prijzen ipv toeristen prijzen, dus voor 70.000 Rupiah (zo'n 4,90 euro) kunnen we een boot huren om de Green Canyon af te varen. Aangekomen bij het eindpunt bereik je werkelijk waar een paradijs op aarde. Het is niet te beschrijven waar we ons bevonden. De combinatie van het zonlicht, de rotsen, het water wat daarvan af valt, de blauwe rivier, de bomen en alles bij elkaar is echt het mooiste wat ik ooit op aarde gezien heb. We kunnen daar zwemmen in een natuurlijke wild water baan, rosten klimmen om er weer vanaf te springen in het water, gewoon genieten van de omgeving...lekker ontspannen dus.
Die avond heeft Yayan een BBQ georganiseerd, er komen weer vrienden van hem eten en grote stukken verse vis worden op de bbq gelegd. Yayans tante, die wij mamma mogen noemen, heeft een heerlijk groente gerecht gemaakt en natuurlijk eten we rijst. En zoals er vroeger in de McDonalds reclame werd gezegd: "We mogen hier met onze handen eten!" Later op de avond genieten we onder het genot van een glaasje Arak, plaatselijke drank, van de volle maan op het strand. Echt heerlijk om zo tussen de locals te leven, met ze te praten en erachter te komen wat zij doen. Daar kan ik trouwens heel kort over zijn, ze doen werkelijk niks. Ze zitten iedere dag voor hun huis of bij elkaar en 's avonds drinken ze Arak. Ik moet er niet aan denken zo te leven, maar ik ken deze mensen nu als de gelukkigste op aarde. Altijd die grote vriendelijke lach.
Een paar dagen na de bbq worden Inge en ik meegenomen naar Paradise Island. De naam zegt eigenlijk alles al. Een eiland met wit strand, blauwe zee en zon. Doordat het eigenlijk regenseizoen is, waarvan we tot dan toe nog weinig hebben gemerkt, zijn er weinig tot geen toeristen. We zijn dus alleen op paradise island. Een gids die mee is, ook een vriend van Yayan, geeft ons een rondleiding en laat ons een paar natuurlijk douche plaatsen zien en de schitterende natuur. Zoals we inmiddels gewend zijn wordt het voor de lunch weer een bbq gemaakt en vis geroosterd...vis barbecuen op een onbewoond eiland waar naast wat dieren, zon, strand echt helemaal niemand is. Het leven kan soms echt heel zwaar zijn, maar dan even niet.
Na een paar heerlijke dagen in Pangandaran is het tijd om verder te reizen. Onze volgende bestemming is Yogyakarta, zo'n 6 uur van Pangandaran vandaan. We gaan daar met de trein heen. In Yogyakarta worden we eigenlijk voor het eerst met het regenseizoen geconfronteerd. Ik heb nooit geweten dat er zoveel water tegelijk uit de hemel naar beneden kan storten. Het gekke is wel dat in Nederland waarschijnlijk alle putten zouden overstromen, maar dat is hier niet het geval. Misschien ook wel omdat delen van het riool gewoon open liggen en het water er zo instroomt. In Yogyakarta komen we eigenlijk maar voor twee dingen. dat is de Borobordur, Boeddhistische tempel welke gezien wordt als belangrijkste in Zuidoost Azië. De tempel stamt uit de eerste eeuw en heeft door aardbevingen, bombardementen, verwaarlozing en nog meer veel te voorduren gehad. De tempel is gerenoveerd en ziet er werkelijk prachtig uit. We zijn in alle vroegte opgestaan om de drukte en de warmte voor te zijn. Waarvoor we ruimschoots beloond worden. De zon is nog niet helemaal op en de ochtenddauw hangt nog in de bergen. Dit alles geeft een prachtig plaatje.
Na de Borobordur gaan we verder de Prambanan. Een hindoeïstische tempel die stamt uit 8e eeuw. Door aardbevingen is het niet meer mogelijk om de tempels te betreden, maar van buiten zien ze er zeer indrukwekkend uit. Gelukkig zijn ook hier niet al teveel toeristen waardoor we rustig kunnen rondlopen. Bij de tempel lopen studenten rond die allemaal met je op de foto willen, waarom weet niemand. Daarnaast willen ze met je praten om hun Engels te verbeteren, wat heel leuk is. Hierdoor krijgen we meer te weten over de tempel en leren we eens iets over de levensstijl van de jongeren in Indonesië.
Na 4 dagen hebben we Yogyakarta weer verlaten. Inmiddels zitten we, na een busreis van 20 uur, in Bali. Daar zijn we vandaag aangekomen. Morgen en overmorgen (29 en 30 januari) hebben we surflessen besproken. Bali schijnt het surferparadijs te zijn en DE plek om het te leren. WISH ME LUCK!!! Het oorspronkelijke plan was om naar Sumatra te gaan, maar daar hoorde we echt heel veel slechte verhalen over. Dat je er vaak wordt afgezet, de mensen een stuk minder vriendelijk zijn en nog meer van dat soort dingen. Dat heeft ons doen besluiten om naar Bali te gaan. 6 februari zullen we dan naar Kuala Lumpur vliegen. Het internet op Bali is ook wat beter, dus ik zal aankomende dagen proberen weer eens wat foto's online te zetten
Groetjes, Arjan.
- comments