Profile
Blog
Photos
Videos
Inmiddels vertoef ik alweer ruim een week in het land waar de lach, muziek en vriendelijkheid vanzelfsprekend zijn. De eerste paar dagen hebben Inge en ik vertoeft in het vieze, drukke en relatief dure Jakarta. We hebben daar de grootste en belangrijkste moskee van Azië bezocht, de Isqilal moskee. Hier hebben we, na ons in een traditioneel islamitische jurk te hebben gehesen, een rondleiding gekregen. Van buiten ziet deze moskee er niet echt uit als een moskee, maar van binnen des te meer. Een gebedshuis waar in totaal zo'n 200.000 mensen zich tot Allah kunnen richten. Leuk is dat de moskee vol symbolen zit, zo is deze recht tegenover een christelijke kerk gebouwd. Dit om de wereld te laten zien dat het Christendom en Islam prima samen kunnen. Overigens is Indonesië totaal anders dan wat je van een moslimland zou verwachten. Het islamitisch geloof wordt hier totaal anders opgevat dan wat wij vaak vanuit andere landen zien.
Na 3 dagen Jakarta hebben we de trein gepakt naar Bandung. Dit is was nog wel even spannend, want eerdere pogingen om een trein te pakken waren mislukt. Er kwam gewoon geen trein, welkom in Indonesië kregen we dan te horen. Maar dit keer kwamen we na een vlotte en voorspoedige reis veilig aan in Bandung. In Bandung werden we, zoals altijd, weer opgewacht door een 'mannetje' van een guesthouse, dit keer genaamd Banbang. Uiteindelijk bleek hij ons te begeleiden naar een guesthouse wat wij van te voren al hadden uitgekozen, dat kwam dus mooi uit.
Bandung, een stad met zo'n 2,2 miljoen inwoners wat weer totaal anders is dan Jakarta. We dachten dat de mensen in Jakarta al vriendelijk waren, maar in Bandung zijn we er pas echt achter gekomen hoe de Indonesiërs in elkaar zitten. In het guesthouse kwamen we Henry tegen, een Indonesiër die inmiddels 10 jaar in Alkmaar woont. Wel leuk dat Ajax net 6-1 van AZ gewonnen had, waar hij erg van baalde. Maargoed, hij begon ons gelijk verhalen over de omgeving te vertellen. Op zijn aanraden direct een tour naar de Papandayan vulkaan geboekt, wat achteraf een top tip is gebleken.
De eerste avond in het guesthouse zitten er nog meer local people. Wij raken aan de praat met een man met een gitaar, genaamd Agus. Hij heeft eigenlijk geen vaste verblijfplaats in Indonesië en reist rond met zijn vriendin...ook wel een gitaar genoemd. Zijn stem en zijn gitaar, daar kan hij echt alles mee. We hebben leuke gesprekken met hem en om ons heen komen er telkens meer Indonesiërs. Er wordt sateh ayam (kip sate) besteld en natuurlijk moet iedereen hiervan mee eten. Nee zeggen bestaat niet in dit land. De eerste avond in Bandung heeft ons zo enthousiast gemaakt voor Indonesië en we voelen ons direct zo thuis en vooral heel welkom.
De dag erop was de tour naar de Papandayan vulkaan. Nou ben ik nog nooit bij een vulkaan geweest en kon ik niet echt inbeelden wat ik hierbij moest verwachten. Als eerste kwamen we aan bij een klein meer met kokende modder. Heel apart om te zien, vooral als je je bedenkt dat dit gewoon uit onze aarde komt. Verder naar boven bereikte we een natuurlijke sauna. Hier gaat de lokale bevolking vaak naar toe om een paar uur te vertoeven, dit schijnt nogal goed te zijn voor de huid. Het klapstuk werd voor het laatst bewaard, zoals gezegd de Papandayan vulkaan. Deze actieve vulkaan heeft drie kraters waar voortdurend stoom uitkomt. Je begeeft je werkelijk op een maanlandschap en zeker met de zwavellucht erbij geeft het geheel een mysterieus gevoel. Het idee dat deze vulkaan nog geregeld uitbarst maakt het wel extra spannend. Eigenlijk is het lastig om te beschrijven, maar als je bij zo'n krater rondloopt is het moeilijk te beseffen dat de aarde tot zoiets in staat is.
Wat ons hier in Indonesie nog meer opvalt is de nog altijd zichtbare Nederlandse invloed. Woorden als kamar pas (pas kamer), asbak (asbak), Halte (halte), stasiun (station) en polisi (politie) laten dit al blijken. Maar dat ze een Amsterdams cafe en alle wedstrijden van Ajax live uitzenden, dat maakt het natuurlijk compleet. Onze vriend Agus heeft ons Amsterdams Cafe in Bandung laten zien. Eigenlijk meer een grote ruimte met tafels, stoelen en een biljart, maar wel zeer gezellig. De enige verwijzing naar Amsterdam die ik heb kunnen vinden is een poster bij de ingang, maarja dat doet er niet toe hier. Agus werkt voor deze bar en mede daardoor raken wij met nog meer locals in aanraking. Dit heeft geresulteerd in een T-shirt van het Amsterdamscafé. Wij zijn nu officieel lid van de Amsterdam Community Bandung. Altijd gaaf natuurlijk.
Het is werkelijk waar niet te geloven hoe vriendelijk de mensen zijn. Mede door Agus hebben we veel lokale mensen leren kennen. Toen een van deze mensen hoorde dat onze volgende bestemming Pangandaran was, een kustplaats in Java, werden we gelijk uitgenodigd om met hem mee te gaan. Deze man, genaamd Yayan, is hier woonachtig en wij waren welkom bij zijn huis. Gelijk werden er plannen gemaakt en uiteindelijk besloot Agus ook om mee te gaan. En omdat de manager van het guesthouse waar wij sliepen ook wel aan vakantie toe was zou ook zij ons volgen naar Pangandaran. Door omstandig heden zouden Agus en Handar (de manager van het guesthouse) een dag later dan wij komen. Dus na 3 dagen Bandung gingen Inge en ik samen met Yayan op weg naar Pangandaran, op weg om nog meer te weten te komen over de levensstijl van de Indonesiërs.
- comments