Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo hallo,
Ja het leek me wel weer eens tijd voor een update, sinds het laatste blogje alweer een tijdje geleden is.
Collegelife is begonnen hoor, en hoe. Ik zal even een reguliere dag beschrijven hier. 'S morgens strompelt men, met lucifers tussen de oogleden naar de campusbus. Vervolgens rolt men, een minuut of tien later de bus uit de main campus op. Nog een paar stapjes en ja hoor je staat in je gebouw (waar de temperatuur geregeld -12 is) en gaat zitten. Nou moet u weten, American college is zoals op tv, precies zoals op tv. Er staan in een lokaal dus veertig stoelen met ingebouwd tafeltje, in lange rijen achter elkaar. Als de les begint probeert de professor wanhopig namen uit het hoofd te leren (door je een kaartje te laten invullen met wie je bent, waar je vandaan komt, wat je favoriete karaokeliedje is (ja echt) en welke vakken je al gedaan hebt in de politicologie). Dan babbelt die rustig een minuut of 40, stellen de wijsneuzen wat minder intelligente vragen, en rolt men weer naar buiten.
Nu heb ik het geluk dat ik twee vakken per dag heb, dus doen we het hele riedeltje nog een keer. Dan heb je dus in totaal op een dag 100 minuten les gehad (god het is ook zwaar), schijnt de zon buiten, dus rollen we dan maar door naar het zwembad. Na een uur of twee hebben liggen bakken, lezen we een artikeltje, lopen we de kantine in voor een vers gefrituurde hamburger/kipnuggets/friet/pizza/subwaybroodje uiteraard geserveerd met grote emmers coca cola en verobberen we deze versnapering aan tafel, met uitzicht op wat basketballende mannen. Als we het vet van de vingertjes hebben geveegd, begeeft onze groep met uitwisselbare studenten zich naar een van de kamers om de rest van de avond te spenderen met kaartspelletjes of slechte films.
Ik zal de groep trouwens even voorstellen, we zijn met 9, waarvan 6 aziaten (Coco, David en Huanzhen uit China, YouHee uit Korea, Gang uit Singapore en Hitoshi uit Japan) en de rest is Europees (Sam uit Londen en Evelien en ik uit Nederland). Dit levert nog wel eens de nodige cultuurshocks op, vooral on my behalf. Even ter illustratie: koken is een lastige bezigheid, dit neemt geregeld 3 uur in beslag (echt waar, ook een simpele pasta); aardappelpuree maken gaat zo: de aardappel wordt eerst met schil en al gewassen (gewassen? Wat zeg ik? Geboend, geschrobd, nog net niet gebleekt), dan geschild, dan nog een keer gewassen (ik wist niet wat ik meemaakte). De soep wordt na het eten gegeten. In korea betekent één date dat je vriendje-vriendinnetje bent (holy moly!). Seksgerelateerde onderwerpen leiden er regelmatig toe dat er een aantal totaal in paniek rondjes om het gebouw rennen, of zich vlug achter de lange zwarte haren verstoppen. En natuurlijk mag mijn favoriet niet ontbreken, de tafelmanieren (maar daar zou ik een boek mee kunnen vullen dus ik zal jullie niet lastigvallen met mijn ervaringen en frustraties). Oh en daarbij komt dat ik in de wat, twee-en-halve week dat ik hier ben meer chinees/koreaans/japans/singapoors heb gegeten dan dat ik hamburgers heb gezien, whoopie..
Verder hebben we uiteraard het nachtleven van Atlanta al uitgebreid bestudeerd. Evelien en ik hebben even een kijkje genomen op een typisch Amerikaans huisfeestje (zoals je in de films ziet, maar dan echt). Je komt binnen, er zijn overal mensen, al die mensen zijn aan het schreeuwen (nonstop), al die mensen drinken (uit budweisser blikjes of redcups), er worden overal drankspelletjes gespeeld (beerpong, flipcup etc.) en het doel van de avond is zo lam mogelijk te worden. Ik zweer het, je kijkt werkelijk je ogen uit (maar vergeet ajb niet je oordoppen want het kabaaal, goeie genaie).
Ook zijn we met de hele groep, nouja alle 21+ ers, naar een club geweest. We waren meesterlijk vroeg (half 11), er was nog geen kip, maar dat mocht de pret niet drukken. Toen het wat vol begon te lopen (met 30+ers) kwamen we erachter dat het singles night was, oftewel, we waren net een stel jonge sappige schaapjes omringd door hongerige wolven, die allemaal opzoek waren naar een prooi. Gelukkig kunnen blikken af en toe (bijna) doden dus bleef het meeste gespuis wel uit de buurt en na wat uitnodigingen voor tochtjes op de boot te hebben afgeslaan ging we maar weer taxiwaards.
Zoals jullie wel kunnen lezen, ik mag niet klagen!
Lovey'all!
Anneleen/onaleen/annalee/annlien/enalean (het blijft lastig, die uitspraak voor Amerikanen).
- comments