Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve allemaal,
We hadden al veel eerder moeten schrijven, maar we hebben zoveel meegemaakt, we hadden er gewoon even geen zin in. Dus hier komt een klein goedmakertje.
We zitten momenteel op Bali, in de plaats Kuta. We zullen hier ook nog wel even blijven. Vorige keer waren we blijven hangen rond Borneo, dus daar zullen we het weer oppakken.
We begonnen in Kota Kinabulu, een grote stad. Dat was lekker, dan kan je weer even echt boodschappen doen, en dat soort dingen. Ook hebben we hier weer een tripje gedaan. We zijn op een soort van cruise geweest, over de rivier om aapjes te kijken. deze trip stond bekend om de 'Nose ape' ofwel 'The Dutchman of the East'. De aap heeft een hele grote neus, dat maakt hem grappig. Op de rivier hebben we ook gegeten, zonsondergang gekeken en toen de vuurvliegjes bekeken. Het waren er honderden, die in de bomen vlogen. Het leek wel kerstmis, maar dan mooier!
Maar eigenlijk is ons leukste moment in KK geweest, toen we boodschappen gingen doen. De supermarkten zijn daar gigantisch, en ze verkopen alles wat de praxis, appie en Bijenkorf ook verkopen. Dus wij dwaalden een beetje rond, op zoek naar water en dat soort dingen, toen we een man tegenkwamen. De man liep erg verdwaasd met zijn karretje rond, dus wij moesten al lachen.
Niet veel later kwamen wij dezelfde man weer bij de kassa's tegen. Hij stond in de rij naast ons. Natuurlijk hadden wij weer de slome rij uitgekozen, en dus verkasten wij naar de rij naast ons, ACHTER de man. De man werd gelijk zenuwachtig, wat wij wel grappig vonden. Hij begon met ons te vertellen dat de rij weer naast hem sneller ging. Maar waarom 2x verkassen, als je bijna aan de beurt bent? dachten wij. Dus we bedankten hem, maar bleven netjes, ACHTER hem in de rij staan. Vervolgens, mompelde hij wat onverstaanbaars in onze richting. Het was even stil, en out of the blue zei de man: "Why are you standing in my row? This is my place!!". Jullie begrijpen, dat wij in schock waren. Mandy stond verbijsterd, en ik lach bijna over de band van het lachen. Het ergste van alles was nog, dat de man bloedserieus was, en dus ook echt dacht dat we hem stalkte ofzo. Hij gebruikte zelfs zijn winkelwagentje als een soort van muur tussen hem en ons. Natuurlijk waren wij zo attent, om hem even zijn winkelwagentje terug te geven. Hij wist niet hoe snel hij weg moest komen, het was zo vreemd dat het de bewaking ook opviel en ook die begonnen te lachen.
Met even een tijdssprong, gaan we verder naar Sepilok. Dat was een plekje aan de oostkant van Borneo. Hier was een Oerangatang opvangcentrum. En daar ontmoetten wij Remi, de aap. Dit is ons bewijs, dat te laat zijn soms heel voordelig kan zijn. Want natuurlijk lagen wij weer te lang in bed, en hadden we het begin van de voedertijd gemist. Maar we waren niet de enige die dat gemist hadden, Remi namelijk ook. Die liep over de reling, een meter bij ons vandaan op zijn gemakje naar het platform. Onderweg kwam er nog een eetstop, die wij vanaf dichtbij mochten meemaken. Foto's hiervan zullen waarschijnlijk pas volgen als we thuis zijn, want onderweg is het hopenloos (dat geldt trouwens voor alle beloofde foto's).
Via KK zijn we weer naar Jakarta gevlogen. Jakarta is een geval apart, ik heb nog nooit zo'n groto rotzooi en chaos ineen gezien. We moesten hier heel erg weer aan wennen, want zulke grote steden was toch een tijdje geleden. Natuurlijk verdwaalden we ook zo'n beetje het moment dat we voet aan de grond zetten. HEt kan daar ook niet anders, geen straatnamen, geen engels, geen regels en vooral geen logica. In Jakarta hadden we wel het geluk dat we in een Vila verbleven, voor 12euro per nacht. De vila behoorde toe aan een grote, rijke familie die kamers over had en dus besloot de verhuren. Samen met nog 1 ander meisje, waren we dus ook de enigste gasten. Hoogtepunten van dit verbijf waren toch wel het zwembad, de puppies en honden, de cappuchino en de huistijger. Veel speciaals hebben we niet in Jakarta gedaan, het duurde vaak zo lang voordat je aankwam, dat alles al dicht was. Desondanks hebhben we natuurlijk wel de tourist uitgehangen en tempeltjes enzo bezocht.
Na Jakarta reden we door naar Bandung, en ook hier verbleven we weer in een vila. Deze was via via geregeld, en we konden hier dus gratis een paar dagen bij een familie verblijven. Met ieder een eigen kamer, en een heerlijk zacht bed is dit tot nu toe de meest luxe locatie waar we geweest zijn. Ook in Bandung hebben we natuurlijk weer de shoppingmall uitgetest, maar zijn we ook weer lekker touristisch bezig geweest. De ouders van de familie hebben ons een dagje mee uit genomen. Eerst hebben we een vulkaan bezocht, wat heel mooi was. Bandung ligt ten midden van bergen en vulkanen, dus je hebt er daar meerdere. De temeratuur was inmiddels gedaalt naar zo'n 20 a 25 graden, dus waren er genoeg verkopers om ons te voorzien van bontsjaals. mutsen en winterjassen, no joke! Na de vulkaan zijn we doorgereden naar de hotsprings. Deze lagen in een hotelresort. Ze waren natuurlijk, maar ze hadden er heel slim een zwembad omheen gebouwd, dus het zag er ook nog eens goed uit. 's Avonds zijn we traditioneel uit eten geweest, met natuurlijk weer heerlijke plaatselijke gerechten. En met stokjes gegeten, we hebben het nu echt onder de knie hoor. Bewijs hiervan volgt, we hebben foto's van ons die uit de M&M's zak, een M&M met stokjes zitten eten. (Ja, ik weet het, ik kan geen Nederlands meer! Maar Engels is ook zo veel makkelijker!!!!).
Na Bandung was het toch weer tijd voor een kleinere strandplaats, Pangandaran. Heerlijk stadje, lekker rustig. Hier hebben we een dagje surfles genomen, vrienden gemaakt met de plaatselijk bevolking, en heel veel strandfeestjes. De surfleraar en zijn vriend hebben ons nog mee op tour genomen. We hebben gezien hoe bruine suiker wordt gemaakt, hoe de populaire poppenspelen worden gemaakt, waar schildpadden worden opgevangen en een soort van grot/klif. Dit was toch wel heel mooi, de grot/klif kon je invaren. Dan moest je aanleggen naast een watervalletje, en verder zwemmen. Een hele mooie ervaring, maar redenlijk moeilijk uit te leggen, dus ook deze keer is het wachten op de foto's.
Vanuit Pangandaran wouden we eigenlijk zo snel mogenlijk naar Bromo. Dit zou met de trein kunnen, eerst rechtstreeks naar Surabaya, en dan een dagtrip naar Bromo. Zo gezegd, zo gedaan... dachten we. Laten we het simpel houden. De trein was een BIG mistake. niet alleen was het geen slaaptrein, terwijl we 's nachts reden, de bedden waren kleiner dan de stoelen in de Hollandse NS treinen. Het grootste probleem waren nog altijd de tientallen kakkerlakken, die overal rondliepen. Inclusief de stoel waarop wij zaten. Jullie begrijpen dat wij ee nervouse breakdown hadden. Beiden gewikkeld in onze slaapzakken, zijn we 4uur voortijdig bij de grote stad Yogyakarta uitgestapt. Het was midden in de nacht, en we hadden geen hotel. Ode aan de Lonely planet, waar cheap hotels en adres instaan. Met de taxi erheen, maar hij kon de laatste straat niet in dus die moesten we even lopen. Voor de poort stonden 2 jongens, die zich voorstelden als beveiliging en zij zouden ons naar een hotel brengen. Voor we het wisten waren we verdwaald in een soort van mini Venetie, en we hadden alsnog geen hotel. De jongen vonden we beiden onbetrouwbaar, maar de weg terug wisten we ook niet te vinden. Dat was een dilemma, hem konden we niet veel langer volgen uit de anst dat we in een val liepen, maar teruggaan kon ook niet want dan verdwaalden we. Oplossing was de grote weg, die ineens naast ons was. Snel de andere kant opgelopen en het eerste de beste hotel ingelopen. Natuurlijk veels te duur, maar om half 4 's nachts na een helnacht valt dat mee. We hebben die nacht goddelijk geslapen en 2 goddelijke bedden. Duur maar waard. Maar nu moesten we alsnog heel snel naar Surabaya komen, want onze vlucht naar Bali vertrok in 2 dagen. Met trein was geen optie, dus de bus werd het. We zijn 's avonds met de door to door vertrokken en kwamen ook weer 's nachts veilig in ons hostel aan. De hele volgende dag hebben we niet veel meer gedaan dan slapen en koffie drinken en Bromo is er nooit van gekomen.
Nu zitten we alweer een paar dagen op Bali. We zullen ook nog een midweekje naar de Gili Islands gaan. Hierover echter later meer. Nu moeten we zelf ook even bijkomen van onze avonturen.
Dikke kus van ons x
- comments
Leo Ben nu op mijn werk maarre ...pffffff.
Marjolein W.o.w. KLEIN goedmakertje:| Maar echt vet chicks!!
willy en benno hoi meiden, dat is nog eens een reisverslag, ik lees hier nieuwe dingen die ik per mail niet mee gekregen heb. geniet nog lekker van de laatste weken. kus benno en willy
mieke Ladies, Heerlijk zo'n lange update, wist via de mail en de telefoon natuurlijk al het e.e.a. maar nu toch lekker uitgebreid jullie avonturen te kunnen volgen is smullen. Geniet van de laatste weken, want daarna is het gedaan met de pret en zullen jullie hard aan het werk moeten om te sparen voor de volgende reis die er ongetwijfeld gaat komen. Liefs van Mieke
Mikkie Wat een leuk verhaal zeg! Jullie zijn me toch een partij aan het touren haha!! Ik zit hier lekker met 18 graden huiswerk te maken...helaas... Wanneer ben je weer terug ben heel benieuwd naar de fotos! Kus Mik en geniet nog even!