Profile
Blog
Photos
Videos
Hoi hoi, daar ben ik weer!
Ik begin dit blog in de bus vanaf Kangaroo Island waar het einde van de tour net in zicht is gekomen. Brandon, onze gids rijdt ons nu op weg naar de charter boat waarmee we terug zullen varen naar het vaste land. Een rit die zo'n anderhalf uur in beslag zal nemen. Een mooie aangelegenheid om aan het blog te beginnen. Aangezien de wegen nogal hobbelig zijn en ik zo'n beetje stuiterend achter m'n laptopje zit denk ik echter niet dat het me gaat lukken het hele blog te schrijven. Maargoed, het is een eerste poging waard!
Vooraf had ik heel hoge verwachtingen van de tour. Ik had van verschillende mensen verhalen gehoord en Kangaroo Island is voor velen onder hen één van de mooiste dingen geweest die zij tijdens hun reis in Australië gezien hebben! Vandaar dat ik ook voor de 3-daagse en niet de 2-daagse tour koos. Bij de driedaagse tour heb je net even meer tijd om het eiland te verkennen.
Dag 1 werd ik om 6:30 uur al opgehaald bij het Shakespeare hostel waar ik de nacht had doorgebracht. Ik was de tweede die opgehaald werd, na Ben, een Engelse jongen die voor een groot deel in Spanje opgroeide en nu in Italië woont en daarnaast ook nog een redelijk woordje Frans sprak! Brandon vertelde ons dat we een kleine groep van zeven mensen zouden hebben omdat er een paar mensen op het laatste moment van de driedaagse naar de tweedaagse tour waren geswitcht. De groep bestond even later naast Ben en mij uit twee Engelse meiden van rond de 30 en drie Zwitserse meisjes van begin 20 uit het Duitse gedeelte van hun land.
Waar ik verwachtte dat we direct richting de boot zouden rijden om naar Kangaroo Island vervoerd te worden bestond de eerste dag eigenlijk voornamelijk uit bezoekjes aan kustplaatsjes in de staat South Australia. Het gebied ten zuiden van Adelaide dat we bezochten is genaamd Fleurieu Peninsula. We trapten hier af met een surfles op Middleton Beach. 8 uur, 14(!!) graden en daar stond ik dan in mijn zwembroek… Gelukkig kregen we wetsuits en was het water warmer dan de buitentemperatuur want deze voelde door de wind een beetje Nederlands aan;-). Na zo'n anderhalf uur aanklooien zat het surfen erop en nadat we alle materialen en pakken weer opgeruimd hadden en ons omgekleed hadden vervolgden we onze weg. Surfen blijft iets waar Australiërs helemaal gek op zijn. Iedereen kan het leren maar er gaat wel enorm veel tijd inzitten. Na 2 lessen in Byron Bay en een les hier, aan Middleton Beach, bak ik er nog steeds zeer weinig van helaas. Overigens was er niemand van de zeven mensen in onze groep die een beetje fatsoenlijk op het bord kon blijven staan. Maargoed, al met al zorgt het wel weer voor wat lol.
Na het surfen reden we door naar Victor Harbor. In deze plaats maakte we kennis met de oudste, nog steeds uitgevoerde, tramdienst van Australië. Een klein trammetje voortgetrokken door een paard! Dit allemaal over het water aan een mooi strandje. Na een wandelingetje over het strand kregen we in Victor Harbor een lunch bestaande uit wraps met beleg en salade. Na de lunch kregen we nog wat tijd om de omgeving van dit dorpje te verkennen alvorens door te rijden naar het volgende strandje. Het derde strandje dat we zagen was Waitpinga Beach. Een strand met enorme hoge en krachtige golven. Op deze plek was het zelfs verboden te zwemmen vanwege de sterke stromingen en hoge golven. Wat het strand bijzonder maakt is dat het, naast de krachtige golven en wat fraaie stenenformaties in het water, onderdeel is van de Heysen Trail. Dit is een ruim 1200 km lang wandelpad dwars door South Australia heen. We pikten hier wat kilometertjes van één van de populairdere stukken mee. Het uitzicht op aan de ene kant het water en aan de andere kant een groen landschap, overlopend in een door boeren opgekochte grote kale vlakte, was indrukwekkend.
Na het bezoek aan het derde strand was het dan eindelijk zover! We reden richting de boot die ons zou gaan vervoeren richting Kangaroo Island. Helaas niet de private charter boat vanuit welke dolfijnen gespot kunnen worden op zee maar de ferry. De reden hiervan: De harde wind die het simpelweg te gevaarlijk maakt om met de charter boat de rit over het water af te leggen.
Na wat gelachen te hebben om de tickets (iedereen z'n naam stond verkeerd gespeld op de persoonlijke tickets) gingen we aan boord van het grote schip welke ons in ongeveer een uur en een kwartier van Cape Jervis aan het vaste land naar Kangaroo Island bracht. Het busje lieten we achter op het vaste land. Direct bij aankomst op Kangaroo Island stond ons volgende busje al klaar. We kwamen aan op het meest noord oostelijke puntje van het eiland in de buurt van de hoofdstad Kingscote en reden eerst naar de locatie waar we beide nachten door zouden gaan brengen. Deze locatie lag in het zuidwesten wat een rit van zo'n anderhalf uur betekende. Kangaroo Island is zo'n 160 km lang en qua breedte is het eiland op het smalste punt slechts 900 meter breed en op het breedste punt zo'n 60 km breed. Verder wonen er zo'n 4400 mensen op het eiland waarvan een groot deel in Kingscote.
Een grappig feitje over Kingscote: Toen de Engelsen voor het eerst het eiland betraden bouwden ze direct Kingscote en benoemden dit tot hoofdstad van het gebied dat later South Australia genoemd zou worden. Toen ze er na het bouwen van de stad achter kwamen dat ze niet op het vaste land maar op een eiland aangemeerd waren besloten ze later Adelaide te bouwen en tot hoofdstad te benoemen. Als we het dan toch over feitjes hebben: De naam Kangaroo Island komt niet alleen van de vele kangaroes die er leven maar is als volgt ontstaan: De eerste Engelsen die het eiland betraden stuitten direct op een aantal kangaroes. Deze schoten ze neer en aten ze op. Later besloten ze het eiland naar deze gebeurtenis te noemen en is de naam Kangaroo Island ontstaan. Laatste feit voor nu: Op Kangaroo Island leven zo'n 3 miljoen kangaroes en wallibies. Dit worden er ieder jaar nog steeds meer en meer door het perfecte leefgebied waar de dieren zich bevinden.
Na halverwege de avond aangekomen te zijn bij onze accommodatie bleek dit een soort van groot gebouwd huis op een enorme boerderij te zijn. Bij aankomst wachtte een andere groep al op ons. Dit was een groep die de tweedaagse tour deed. Zij waren al begonnen met het bereiden van het avondmaal, en hadden reeds een kampvuurtje aangestoken. Nadat wij onze spullen naar een voor ons gereserveerde kamer hadden gebracht konden we zo goed als direct aanschuiven.
De maaltijd bestond uit rijst met verschillende gemixte groenten en kipstukjes die op de barbecue gegaard waren. Na flink gegeten te hebben dronken we samen met de andere groep nog wat onderweg aangeschaft bier bij het kampvuur. Al met al was de eerste dag zeker niet verkeerd maar had ik de tour geboekt om Kangaroo Island te zien. Ik verheugde me dus alvast op dag 2 en dag 3 toen ik rond 12 uur ging slapen.
De tweede dag begon met het ontbijt om 8:00 uur. Een redelijke tijd. Nadat iedereen zich klaar had gemaakt voor vertrek reden we rond 9:00 uur naar Harriet River waar we zouden gaan kajakken. Wederom was het erg winderig en koud, wat toch wel een beetje jammer was. Na wat te fanatiek gekajakt te hebben en later op de dag en de dag erna tegen wat spierpijn aangelopen te zijn vervolgde we de reis naar Vivionne Bay voor een zogenoemde Bird of Prey show. Een enorme vogelliefhebber wachtte ons hier op en verzorgde een leuke interactieve vogelshow. Hij presenteerde ons enkele van zijn roofvogels en vertelde over de diertjes. Diertjes? Nouja tot hij met de laatste roofvogel, genaamd Rex, aan kwam zetten. Een enorme vogel met een spanwijdte van zo'n 2,5 meter! Waar we de eerste vogels, onder anderen een uil, zelf nog vast mochten houden was dit bij Rex geen goed idee. Rex was heel erg vertrouwd met onze "gids" maar zou wanneer wij heb vasthielden waarschijnlijk direct onze vingers eraf bijten! Rex gedroeg zich verder overigens perfect wat erin resulteerde dat hij een half konijn als beloning kreeg. Binnen no time werkte hij dit hele wezen (inclusief botten en haren) soepeltjes naar binnen.
Alle vogels die ons getoond werden hadden op de een of andere manier een afwijking (bv. ziekte of blessure) waardoor ze niet in het wild kunnen leven. De organisatie die ons de vogels showden werkten volgens een plan en proberen de vogels klaar te stomen voor hun weg richting de natuur. Een mooi initiatief!
Na de vogelshow bezocht te hebben reden we terug naar onze accommodatie. Hier lunchten we en werden we vergezeld door een tweedaagse groep die slechts uit drie personen bestond. Een Duits meisje en een Frans stelletje die op wereldreis waren en in tien maanden alle continenten behalve Afrika zouden bezoeken. De overige activiteiten deze tour zouden we dus niet met z'n zevenen maat met z'n tienen gaan uitvoeren.
Na de lunch (een BBQ) was de eerste activiteit een bezoek aan Seal Bay. Dit is een beschermd stuk strand waar een enorme groep zeeleeuwen leeft. Onder begeleiding van een gids namen we een kijkje op het strand waar op dat moment zo'n 200 zeeleeuwen lagen. Er waren een paar regels waar we ons aan dienden te houden: We moesten in één groep blijven, we moesten minimaal 10 meter afstand van de dieren houden en wanneer de dieren naar ons zouden komen (wat zeldzaam is) mochten we ze niet aanraken. Dit allemaal uit zowel veiligheid voor ons als voor de dieren. De dieren zijn capabel om je hand eraf te bijten en daarom is te dicht in de buurt komen of aanrakingen van de dieren niet het beste idee. De dieren zijn echter niet agressief maar om geen risico te lopen werden deze regels bedacht. Daarnaast heet het eiland Seal Bay en geen Human Bay zoals de gids het mooi verwoordde. De dieren zitten er niet op te wachten om door iedereen aangeraakt of gestoord te worden. Het is hun plekje. Dit is overigens zo ongeveer de enige plek op aarde waar zeeleeuwen gespot kunnen worden op deze manier. Een ander gebied waar dit kan schijnt ergens in de VS te zijn.
De gids vertelde ons wat over de dieren en we kregen de kans om foto's te maken en uiteraard vragen te stellen. Dit was tot dusverre veruit de mooiste ervaring van de tour. Het startschot voor meer moois was hiermee gegeven! De eerste anderhalve dag, bleek later, waren een soort opwarmertje voor het echte werk!
Na Seal Bay verlaten te hebben reden we richting Little Sahara. Het voordeel van de accommodatie in het zuidwesten was dat vele van de hoogtepunten van het eiland hier vlakbij lagen. Dit gaf ons de kans veel verschillende activiteiten te ondernemen op één en dezelfde dag.
Little Sahara. De naam zegt het al, een kleine kale zandvlakte. Dit was het decor waar we zouden gaan sandboarden. Eigenlijk gewoon snowboarden maar dan op zand… Na wat rondjes zittend met z'n tweeën van de steile zandberg afgedaald te zijn was het tijd voor het echte werk. Staand op een soort snowboard naar beneden. Nadat Brandon het één keer voordeed en gelijk al over de kop sloeg zat de angst er bij de meesten al goed in… Het bleek achteraf geen succes te worden, slecht één iemand kon echt goed recht met een mooie snelheid naar beneden komen. Wel weer een activiteit die je niet dagelijks meemaakt! Het vervelendste van alles was het naar boven klimmen! Waar je in zo'n 5 seconden de weg naar beneden aflegde zo lang duurde de weg naar boven. Iedereen die boven aankwam moest eerst een minuut uitpuffen voordat er aan een eventueel volgende ronde gedacht kon worden.
Na het sandboarden werd de weg richting onze slaapplaats weer ingezet voor het avondmaal. Het kampvuur werd ook weer aangestoken en na gegeten en afgewassen te hebben stond er om 22:00 uur nog een laatste activiteit op het programma. Kleine pinguïns spotten! Met de bus reden we naar een plaats aan een strand waar we gewapend met rode lampen op zoek gingen naar de kleine beestjes. Geen gele verlichting aangezien dit erg slecht voor de diertjes hun ogen is. Foto's maken was ook vrijwel niet te doen aangezien er om dezelfde reden geen flits gebruikt mocht worden.
We vonden al snel een aantal pinguïns tussen de rotsen en de begroeiing aan de rand van het strand. Ik dacht altijd dat pinguïns niet lang zonder water konden maar dit blijkt reuze mee te vallen. Ze gaan overdag het water in op zoek naar eten en 's nachts komen ze aan land om uit te buiken en geen prooi te worden voor een van de grote vissen in de oceaan.
Uiteindelijk zijn we onder leiding van Brandon zo'n half uur op zoek gegaan en hebben we er minimaal 5 kunnen spotten! Na terugkomst bij de accommodatie ging vrijwel iedereen direct slapen. De optie om buiten in een swag (Australische soort slaapzak met een matje erin) te slapen liet ik deze keer aan me voorbij gaan omdat ik simpelweg de fut er voor miste en zeker wilde zijn van een goede nachtrust met het oog op de volgende dag.
Na goed in een echt bed geslapen te hebben verliep de ontbijtprocedure ongeveer hetzelfde als op dag 2. Omstreeks 8:00 uur zaten we weer grotendeels gezamenlijk aan het ontbijt en maakten we ons vervolgens klaar voor vertrek. Deze keer zouden we niet meer terug komen op de plek waar we verbleven en dus moesten we al onze spullen inpakken en meenemen.
Dag 3 was in alle opzichten het hoogtepunt wat mij betreft! Ten eerste was het weer eindelijk prima! Geen wind en een temperatuur zo rond de dertig graden! Daarnaast perfecte activiteiten! Een van de beste dagen die ik in Australië heb meegemaakt!
We begonnen dag drie in het Flinders Chase National Park. Een schitterend park! We bezochten eerst misschien wel het meest fameuze aan Kangaroo Island: Remarkable Rocks. Deze 500 miljoen jaren oude granieten stenenformatie op een rots direct aan zee gelegen is echt super om te zien! Het is moeilijk uit te leggen waarom maar bij het bekijken van de foto's zullen jullie het denk ik wel begrijpen! We brachten hier ruim een uur door en maakten tientallen foto's. Brandon had nog wat leuke shots voor ons in petto! Zo verzamelde we ons met de hele groep in een krappe steen voor een groepsfoto en maakten we zo hoog mogelijke sprongen die hij vastlegde.
Na het bezoek aan Remarkable Rocks die ik inderdaad niet snel vergeten zal bezochten we het nabij gelegen Admirals Arch. Dit was voor mij het hoogtepunt van Kangaroo Island. Een prachtig stukje strand/natuur met talloze kleine zeeleeuwtjes! Wederom denk ik dat de foto's jullie kunnen overtuigen! Zeeleeuwtjes zwemmen vanuit Nieuw Zeeland naar deze plek en verzamelen zich op deze mooie plek!
Het lijkt voor de oplettende lezer misschien alsof ik het blog een klein beetje afraffel en dat is ook wel een beetje zo…;-) Ik zit nu niet thuis omdat internet daar nog steeds niet werkt en het punt waar ik me nu bevind heeft weliswaar een goede internetverbinding maar geen stopcontacten in de buurt waar ik mijn laptop op kan laden. Mijn batterij geeft me nog zo'n 20 minuten om de laatste foto's te uploaden en het verhaal te plaatsen vandaar dat ik er even met een wat snellere vaart doorheen ga!
Na allemaal weer vele foto's gemaakt te hebben bij Admiral Arch was het tijd voor de lunch. De laatste maaltijd van de tour aangezien we begin van de avond terug zouden keren op het vaste land. Terwijl Brandon een lunch van allerlei overgebleven restjes klaar maakte kregen wij de tijd om even ter verkoeling de zee in te springen of op het strand onszelf een half uurtje te vermaken. Ik koos voor het laatste en heb heerlijk in het zonnetje de verhalen van het Franse stel aangehoord die aan een indrukwekkende wereldreis bezig zijn.
Na de lunch was het alweer tijd om de weg terug naar het noordoosten van het eiland in te zetten. Deze keer zouden we wel met de charter boat gaan aangezien het weer mooi was! De anderhalf uur durende rit ernaartoe wilde ik zoals ik in het begin van het blog vermeldde besteden aan het schrijven van dit blog. Aangezien de vermoeidheid toegeslagen was en de hobbelige bus allesbehalve geschikt was om lekker te typen heb ik het precies een kwartier volgehouden…
De boottocht die we maakten ging een stuk sneller dan op de heenweg. De boot raasde als een speer over het water wat voor hoog opspattend water en enkele natte mensen aan boord zorgde. Dit kon de pret echter niet drukken, iedereen had een fantastische tour gehad! Helaas zijn we onderweg geen dolfijnen tegen gekomen.
Na weer op land te zijn aangekomen bracht Brandon ons terug naar Adelaide waar iedereen weer terug naar zijn of haar verblijfplaats ging. Ik nam de bus naar Renown Park waar ik in een leeg huis belandde. Cassim en Aala waren nog niet terug en Jaina zou later de avond thuis komen.
Al met al een van de beste tours zo net voor het verlaten van Adelaide!
Tot snel in het volgende blog!!
Groetjes en liefs!!
Daan
- comments
Gracelyn Your post is a timely cnotribtuion to the debate