Profile
Blog
Photos
Videos
Dinsdag 26 februari 2013. We zijn in de Republiek van de Unie Myanmar! Het land is onder de naam Burma berucht geworden als schurkenstaat, wereldwijd bekritiseerd vanwege grove schendingen van mensenrechten. De afgelopen twee jaar heeft de militaire junta een zeven stappen plan richting democratie uitgevoerd, met o.a. als gevolg dat Aung Sang Suu Kyi na twintig jaar huisarrest nu de oppositie aanvoert in het parlement. Sinds kort zijn de sancties versoepeld en neemt het toerisme een grote vlucht. Er is nog wel een lange weg te gaan, het leger en de geheime politie hebben nog veel macht.
Een indirect gevolg van de democratisering is dat Myanmar sinds een paar maanden een handvol geldautomaten heeft. Vanwege berichten over storingen volgen we het oude advies om USD mee te nemen, de biljetten moeten van na 2005 zijn en helemaal kreukvrij. We hebben hotels en vervoer vooraf in Nederland geboekt, omdat we anders met te veel geld rondlopen. Na aankomst blijkt één van de twee geldautomaten op de luchthaven van Yangon te werken, we kunnen Kyats pinnen!
Met een flinke stapel papiergeld op zak rijden we van de luchthaven naar Hotel Panorama, in het centrum van de stad. Het is een eind rijden over soms erg slechte wegen. Onderweg zien we op een wand een tekening van een stekker en een stopcontact met de tekst "Plug the City" er naast: een oproep om de stekker van de stad in het stopcontact te steken. De stroom valt inderdaad regelmatig uit. We komen ook langs het Bo Gyoke Aung Sang museum, de vader van een onafhankelijk Burma, die de regering liever vergeet omdat hij tevens de vader is van Aung Sang Suu Kyi. Het museum was tot vorig jaar één keer per jaar drie uur open, maar nu zijn de openingstijden genormaliseerd.
We lopen van het Panorama Hotel een rondje door het centrum van Yangon. De stoep is niet bepaald rolstoelvriendelijk, grote betonnen tegels liggen dwars door elkaar of er liggen een paar houten planken. Soms stap je bijna een put in. Er wordt geadviseerd om 's avonds een zaklamp mee te nemen.
Op de stoep zitten overal mensen die in hun levensonderhoud proberen te voorzien. Bij een klaptafeltje met twee oude telefoons kun je bellen. Op de hoek van twee straten zitten vier mensen onder gescheurde parasols achter geïmproviseerde tafels, met daarop antieke typmachines. Eén is er met twee vingers aan het werk, tik-tik-tik. Er zijn ook veel boekverkopers en mensen die op straat zitten te lezen. Daarnaast is er veel eten. Een man zit letterlijk in de goot iets te frituren in een wok. Een meisje draait aan de pers voor rietsuiker, dat maakt een tingelend geluid. We zien verder allemaal lekkernijen zoals inheemse poffertjes, samosa's, exotisch fruit, pikzwarte limonade, saté met rijst en orgaanvlees. Overal plastic stoeltjes in vrolijke kleuren. Veel mannen hebben een 'longyi' om hun middel gewikkeld, een doek met een knoop voorop, dat ziet er wel ontspannen uit. Vrouwen en kinderen hebben op hun wangen en soms ook op hun voorhoofd een lichtgele rechthoek geverfd met kleurstof van een boom.
Op een kruispunt - goed opletten, er is meestal geen zebrapad en geen verkeerslicht - worden we aangesproken door een meneer. "You want change money?" "No, thank you." "You want roast chicken?"
De markt is druk en heet, het is rond de veertig graden. Je moet vaak aan de kant voor iemand met een enorme zak rijst, een grote doos met 'soft cakes' of een baal kleding. Auto's komen ook op plekken die je niet zou verwachten. Gelukkig geen zwermen Jiang Ling brommers, die zijn verboden in Yangon sinds een generaal hier van zijn legergroene sokken is gereden. Yvonne duikt een hal in, dat blijkt een overdekte markt te zijn. Het is een mierennest vol gangen van nog geen meter breed, tussen stapels kleding. Hier is het nóg benauwder, je voelt het zweet over je rug lopen.
We koelen onderweg af in de lobby van Hotel Strands, met kamers tot duizend euro per nacht. Dan weer de hitte in. Als we ergens staan te wachten om over te steken, komt er een blauwe truck van de militaire politie door de bocht. De truck is van gedeukt plaatstaal met onder het dak een spleet van een paar decimeter voorzien van tralies, omklemd door magere handen. Ik kijk recht in het gezicht van een gevangene, hij kijkt heel angstig. Wat zou hij verkeerd hebben gedaan? Is hij een 'subversief element' of heeft hij iemand bestolen? En wat gebeurt er met hem?
- comments