Profile
Blog
Photos
Videos
's Ochtends zien we marcherende soldaten en alle 122 nationale marineschepen op MDW, de TV-zender van het Ministerie van Defensie. Tegelijkertijd is op de Myanmar Radio and Television (MRTV) van het Ministerie van Informatie nieuws te zien. De presentatrice leest het nieuws monotoon voor en zet live een krulletje op haar papier als ze een onderwerp heeft behandeld.
Voor de deur van het hotel word ik door drie jonge monniken geselecteerd voor de 'dhana', het doen van een gift. Je mag dat niet zelf aanbieden. Yvonne mag überhaupt niets direct aan hen geven, omdat zij een vrouw is. Logisch. Monniken voeden de armen en spelen een belangrijke rol in de strijd voor democratie, tien procent van de politieke gevangenen is monnik. In Myanmar dragen de monniken donkerbruine gewaden, net als in Tibet; in Thailand en Cambodia waren ze feller oranje. Nonnen zijn er ook, die hebben mooie roze gewaden.
We nemen een taxi naar de Shwedagon Pagode, het symbool van de stad. Het is een vergulde 'zedi', een bouwwerk in de vorm van een puntige klok, van een meter of honderd hoog, met een hele zwik tempels er omheen ter meerdere glorie van specifieke verschijningsvormen van de Boeddha. We hebben geluk, er begint net een processie. Twee kleine kinderen, een jongen en een meisje, zien er uit alsof ze gaan trouwen. Daar omheen staat een dozijn jongens, eveneens in feestelijke kleding. Volgens een meneer gaat het om de inwijding van de jongens als monnik. Ook hier moeten mannelijke Boeddhisten minimaal twee keer in hun leven het klooster in, één keer voor hun twintigste en één keer daarna. De goudkleurige parasols die bij de processie worden gebruikt, passen mooi bij dit gouden gebedsgebied. Het is komende augustus 25 jaar geleden dat 'de dame' hier een indrukwekkende toespraak hield voor een half miljoen toehoorders. Daarna begon een opstand die uiteindelijk hard werd neergeslagen.
Op weg naar de kleine nationale luchthaven bekijken we even twee witte olifanten die worden tentoongesteld. Een treurig symbool voor het land, de dieren staan een beetje op hun vier poten te hoppen omdat ze niet kunnen bewegen door een veel te korte ketting. De luchthaven is allesbehalve modern, maar wel efficiënt. We krijgen een sticker van Yangon Airways opgeplakt, onze bagage wordt op een handkar gemikt en naar het vliegtuig gekruid. We stijgen een kwartier eerder op dan gepland, met een TRA 72 van een jaar of twintig oud, met nog geen dertig mensen aan boord. Ruim een uur later staan we op de nóg kleinere luchthaven van Heho, uit te spreken als 'hèho', waar in december een vliegtuig van de baan gleed en een bromfiets schepte. Gelukkig is de slogan van Yangon Airways "You're safe with us". De auto staat al voor, we kunnen meteen door naar Nyaung Shwe aan het Inle meer.
Het is drie kwartier varen over het idyllische Inle meer naar het Golden Island Cottage II, een hotel met kleine hutjes op palen, die bewegen als je er in loopt. Terwijl de zon ondergaat achter de bergen, zien we de bekende vissers van het meer voorbij glijden op hun vederlichte bootjes, het zijn net grote, lange bladeren waarop ze drijven. De vissers hier hebben een bijzondere manier van roeien: ze staan achterop hun bootje, slaan hun rechterbeen om een lange peddel en duwen deze met hun rechterhand naar voren. Ze gebruiken de peddel ook om te sturen, net als de roeiers in Venetië. De reden van deze curieuse techniek is dat ze staand vanaf hun boot het wier kunnen zien, daar zit het ondiepe meer vol mee.
Op donderdag gaan we een dag op stap met dezelfde schipper die ons naar het hotel heeft gebracht. Hij heeft een lange ondiepe boot met een grote diesel cylinder-buitenboordmotor die het lawaai maakt van een zware vrachtwagen. Op en rond het meer varen tientallen van dat soort boten, dat geeft een constant kabaal. Vanaf een uur of vier 's ochtends komen er al tientallen per uur langs. Daarnaast is er een monnik met een slaapstoornis, die op onverwachte momenten alle wijsheden van Boeddha verkondigt via een vrij goede geluidsinstallatie. We vrezen met grote vrezen hoe het hier over een paar jaar zal zijn; massatoerisme is in steden geen probleem maar op dit soort locaties een vernietigende kracht. Daar komt de lokale bevolking nog bij, er hangt een permanente waas boven het meer van de dieseldamp en doordat grote stukken land worden afgebrand tijdens het droge seizoen.
We varen door het drassige gebied aan de westzijde van het meer, met allemaal paalwoningen en drijvende akkers met kleine plantjes: tomaten en bonen. Een visarend zit op een grote bamboestok. We leggen aan bij een winkel met sieraden en souvenirs. Het is daarna een klein uur varen naar het dorpje Schwe Inn Tain, waar een leuke markt is. Kinderen en jonge mannen staan zich bij de hoge houten brug te wassen in de rivier. Op de markt kopen we een hoed van bamboe tegen de felle zon en een tube tandpasta. We lopen ook naar een aantal oude Boeddhistische zedi, waar net een kudde koeien voorbij komt, en we varen terug via een weverij, sigarenwinkel, ijzersmid, zilversmid, twee pagodes en een restaurant.
's Avonds zitten we op de teakhouten trappen met onze voeten in het water. We eten in het hotel, begeleid door Red Mountain wijn uit de buurt, en we praten met twee vriendelijke pensionado's uit Amerika respectievelijk Frankrijk die dit keer 'slechts' vier maanden op reis zijn. De lampen aan het plafond van het grote teakhouten gebouw zwaaien een beetje heen en weer. Komt niet door de wijn.
- comments