Profile
Blog
Photos
Videos
We vliegen van Lima in Peru naar Quito in Ecuador. Een jongen naast ons slaat voor het opstijgen twee keer een kruisje maar hij zet niet zijn mobiele telefoon uit. We praten wat met een leuk Amerikaans echtpaar, dat al vijftig jaar getrouwd is. Ze gaan met een groep naar de Galapagos-eilanden, dat wordt vast heel mooi.
De rit van de gloednieuwe luchthaven van Quito naar het centrum duurt anderhalf uur. In het hart van de stad, tussen de beruchte Garcia Moreno gevangenis en de zestiende-eeuwse San Francisco Kathedraal, ligt La Portena de Cortuña. Het is een oud huis van drie verdiepingen, met vloeren van hout en stenen muren van een meter dik. De huidige eigenaar heet Bernardo, hij is een jaar of dertig en de vierde generatie die het pand bewoont. Een jaar geleden heeft hij er een hotel van gemaakt, maar het huis heeft nog steeds een kleine kapel, een eetkamer en een grote woonkamer.
In de eetkamer ontmoeten we andere tijdelijke bewoners. Eerst een groep van vijf Russen en een Amerikaan, waarvan er vier in New York wonen en twee in Moskou. We treffen ook twee Nederlanders die al jaren in Auckland wonen en twee oudere hippies uit San Franscisco. De vrouw leidt een onderzoek op Berkeley en de man lijkt sprekend op The Dude uit the Big Lebowski. Hij heeft recentelijk een boek geschreven over de combinatie van marihuana en meditiatie.
We lopen uren in de regen door het oude centrum van Quito en bezoeken twee musea, één over pre-colombiaanse kunst en één over de historie van de stad. Het eerste museum heeft prachtige kunst van vóór de komst van de Spanjaarden. Sommige stukken zijn bijna vierduizend jaar oud maar ogen heel modern. Vooral het aardewerk van de stammen La Tolita en Jama-Coaque is heel bijzonder: soms surrealistisch, vaak gedetailleerd en altijd origineel.
Het stadsmuseum is gevestigd in het voormalige hospitaal, dat ongeveer vier eeuwen oud is. In het museum ligt de nadruk op het dagelijks leven onder de Spaanse bezetting en op de bevrijding die daarop volgde. Quito was in 1809 de eerste plek in Zuid-Amerika die zich onafhankelijk verklaarde van Spanje - het feest duurde maar twee maanden, maar tóch...
In het historisch museum is ook een tijdelijke tentoonstelling over de volkswijk La Ronda, die rond 2006 helemaal is gerenoveerd en schoongeveegd. Het moest een sfeervolle wijk met horeca voor de gringo's worden, maar vandaag is het er griezelig stil, ook 's avonds. Als we op straat een meneer vragen naar de weg, zegt hij iets met 'cuidade', wat 'oppassen' betekent. Dat komt wel goed, we zijn al door veel mensen gewaarschuwd. Het onweert inmiddels de hele middag, dat maakt de stad ook niet vriendelijker.
We eten 's avonds in het restaurant onder het hotel. Omdat het een beetje fris is, krijgen we een glas 'vino caliente', bij ons beter bekend als Glühwein. Het eten is ook erg lekker. We luisteren naar mooie muziek van de Argentijn Leonardo Favio.
- comments