Profile
Blog
Photos
Videos
Zondag rijden we met onze gehuurde Citroën DS van dwergstaat Andorra door de reuzenbergen naar de Spaanse kust. Omdat Yvonne een lange tunnel wil vermijden, volgen we de oude route naar Barcelona door de Pyreneeën. Ik word kotsmisselijk van alle bochten, maar het uitzicht is fenomenaal.
Rond drie uur bereiken we Hotel Llafranc in het gelijknamige dorpje, ruim op tijd voor de voetbalwedstrijd Nederland - Mexico. Een grote TV hangt in de open serre van het hotel, waar zich rond zes uur ongeveer twintig Nederlanders én tot onze grote verrassing ook ongeveer twintig Mexicanen verzamelen.
Het is vreemd te merken dat onze houding ten opzichte van de Mexicanen volledig verandert tijdens de spannende wedstrijd. Bij het meezingen van de volksliederen vinden we het nog een leuk idee dat er "hoe dan ook blije gezichten" zullen zijn aan het einde van de wedstrijd. Maar als de Mexicaanse supporters triomfantelijk de naam van hun keeper Ochoa scanderen, na de zoveelste afgeslagen aanval van Nederland en bij een 0 - 1 voorsprong voor hun elftal, hopen we ineens heel erg dat Oranje twee doelpunten maakt. En dat gebeurt!
Ook tragikomisch: Tijdens de wedstrijd komt een knap, jong stel voorbij lopen. Ze houden even in. Het meisje wil de jongen een romantische kus geven, maar de jongen heeft alleen oog voor het beeldscherm.
Na de wedstrijd lopen we langs de kleine baai van Llafranc, waar de kleine bootjes rustig deinen op de Middellandse zee. Het is hier zo vredig, niet te bevatten dat je aan de Costa Brava bent en dat een paar kilometer verderop de eerste comazuipende tieners al worden afgevoerd.
Op maandag rusten we de hele dag uit van de wedstrijd. 's Ochtends maken we een korte wandeling, daarna liggen we op twee strandbedden. Yvonne leest in de reisgids van onze volgende bestemming en ik in Big Short, over de aanloop naar de financiële crisis. Dankjewel David, voor het lenen!
Bij de kustlijn helpt een man van begin veertig zijn drie kleine kinderen een zandkasteel te bouwen. Als de kinderen het water in gaan, blijft hij geconcentreerd doorwerken. Hij maakt eerst een blije schildpad van zand, met schelpjes als ogen. Enthousiast roept hij zijn kinderen om te kijken, maar die zijn niet erg onder de indruk. Dan begint hij een griezelige krokodil. De kinderen eten inmiddels een banaan bij hun moeder op het badlaken. De oudste van het stel brengt een chocolaatje naar zijn papa, maar die heeft even geen tijd om te snoepen.
We gaan maar eens omkleden. Het was een drukke dag.
- comments