Profile
Blog
Photos
Videos
We zijn in de hoofdstad van Cyprus, door de Griekse bevolking Levkosía genoemd en door ons, dankzij een Franse kruisvaarder met een hoorprobleem, Nicosía. Een derde van de miljoen Cyprioten woont hier.
Op vrijdagmiddag zetten we de fietsen van hotel Asty voor een groot warenhuis in de Lidras, de belangrijkste winkelstraat van de stad. We sloffen wat rond. Het is echt belachelijk heet, ruim boven de veertig graden. Het Cyprus Museum biedt gelukkig verkoeling en een indrukwekkende collectie prehistorische en antieke beelden, sieraden en potten. 's Avonds kijken we buiten bij een leuk café met een paar Duitsers en twee katten hoe Duitsland wint van Frankrijk. Het is dan al lekker fris, zo'n 35 graden.
Het oude centrum van Nicosía heeft een Middeleeuwse stadsmuur die vanuit de lucht bezien een perfecte cirkel vormt. Dwars door deze cirkel loopt de 'groene lijn'. Hier krijgen we een vreemd stempel in ons paspoort, van een land dat door geen enkel VN-lid wordt erkend, behalve door Turkije. Het gaat om het stempel van de Turkse Republiek Noord-Cyprus, oftewel de Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC).
We passeren de grensovergang tussen Noord- en Zuid-Nicosía, aan het einde van de Lidras winkelstraat. Het is alsof je de wijk Sultanahmet in Istanbul binnenstapt. Je hoort ineens alleen nog Turks op straat, de winkels liggen vol met kleedjes, Turkish Delight en Ali Baba thee. Het Turkse deel oogt beduidend minder rijk dan het Griekse deel. Er staan oude Renaults en Mercedessen op straat en ook de huizen kunnen een likje verf gebruiken - daarvoor wellicht nieuw pleisterwerk. We krijgen een tekstbericht met "Welkom in Turkije!" En zo voelt het ook.
Ondanks de Ramadan kunnen we wat drinken in de Karavanserai uit het jaar 1572, gebouwd in het jaar na de Ottomaanse bezetting. Het is een groot vierkant gebouw van twee verdiepingen met een binnenplaats van ongeveer vijftig bij vijftig meter. Een ander mooi gebouw in Noord-Cyprus is de Gotische Sint Sophia kathedraal, die door de Ottomanen is omgebouwd tot moskee. De beelden zijn uit de voorgevel gehakt, er is een grote minaret op de kathedraal geplakt en binnen ligt uiteraard een enorm tapijt.
In Zuid-Nicosia treffen we een oudere Griekse Cyprioot die de Turkse inval van 1974 moet hebben meegemaakt. "They are different you know. You can't trust them." Volgens hem is er maar één oplossing. "Guns."
Laten we hopen dat hij ongelijk krijgt, maar ik ben er niet helemaal gerust op...
- comments