Profile
Blog
Photos
Videos
Ben inmiddels al in Thailand, ko Tao om precies te zijn als ik dit verhaal over Indonesië
zit te uploaden. Af en toe als ik tijd heb schrijf ik eens wat maar laatste tijd weinig tijd gehad zeg maar hihi maar mag de pret niet drukken dacht ik zo.
Ik kwam ooit eens lang geleden aan met het vliegtuig in Surabaya. Eindelijk eens een keer stond er iemand mij op te wachten namelijk Richard Ziesel, oud collega mede motorrijder en reiziger voor een tijdje. We zijn in de taxi gestapt om naar Malang te gaan waar Richard een hotel had gevonden uit de drukte voorzover je dat kan op Java. Moest er wel even aan wennen al die scooters auto's overal en altijd maar nu ik vandaag iemand in Ubud hoorde zeggen dat het zo druk was heb ik diegene maar verteld dat ze beter niet naar Java kon gaan…De eerste dag kwamen we over de vogelmarkt (toch beetje zielig al die vogeltjes en zelfs tot mijn schrik een aapje in kleine kooitjes maar voor hier normaal helaas). We eindigden bij een mark waar ik mijn vette Indonesian Rayban heb gescoord. Daarna kwamen er wat jongelui naar ons toe die ons een telefoon wouden verkopen binnen de kortste keren werd het een gezellig samenzijn. Ik kwam met mijn buurman aan de praat en die had vandaag vrij en wou ons wel wat van de omgeving laten zien in zijn auto (als ik alleen was geweest had ik dat niet gedaan maar voordeel van samen reizen, ja maar doen) dus door de villawijk waar vroeger de rijke Nederlanders wonen en nu de rijke Chinezen de berg op (vraag me niet welke) daar een konijnesateh gegeten (sorry witje) moest het toch een keer proberen…lekker overigens. Nog een hotwaterspring gezien waar Richard zich nog deels (gelukkig haha) heeft gewassen maar voelde niet zo de behoefte zag er niet echt fris uit.
De volgende dag zijn we wat markten afgestruind, lekker kroketje gehaald bij de toko oen enne ik weet niet meer zo goed…In Malang is veel Nederlandse historie in veel gebouwen terug te zien en ook veel Indonesiërs kunnen nog Nederlands heel apart.
We zijn met de trein naar Yogjakarta gereist, beetje jammer dat ik mij pas realiseerde toen ik in de trein zat dat er weinig te zien viel want tegen de tijd dat we vertrokken begon het al te schemeren, tegen midnight kwamen we aan in Yogya. Eerste nacht in sosrowijayan area geslapen maar dat was niet echt een succes. In de lonely planet stond dat er nog een hotel Area was namelijk prawirotaman op de kaart leek dat vlakbij maar toen we de volgende ochtend een vriendin van Richard, Tiara (die haar twee studievrienden op sleeptouw meehad Dimas en Sandy) ontmoeten en ze met de bus wouden gaan daarheen kreeg ik al een vaag vermoeden dat het iets verder was en dat klopte maar stukken beter om te verblijven. Mooie hotels met zwembad voor een zeer redelijke prijs. Toen we hotel hadden gevonden gingen we met zijn vijfen naar het Kraton, deels in de paardekar (die hier anders heet maar naam vergeten). Kraton dicht tot onze grote teleurstellen verder nog wat rondgewandeld wat tot hevige klachten leidde vooral bij de jongemannen. Indonesiers lopen niet, ze nemen bus, auto of scooter zelfs voor 10 minuutjes. Je ziet in algemeen ook alleen touristen lopen (flink bezweet overigens want ik moet ze gelijkgeven het is warm). Na afloop werden we op de scooter van Dimas omstebeurt weer keurig bij ons hotel afgeleverd. Dat vond ik echt geweldig om achterop de scooter door het yogyaanse verkeer te scheuren. De volgende dag ben ik nog verhuist van hotel want ik moet natuurlijk mijn budget een beetje in de gaten houden. Ik probeer altijd zo rond de 100.000 rupia te gaan zitten voor hotel (is 8,20 euries) Richard daarentegen wil gewoon comfortabel zitten, snap ik voor hem is het immers vakantie. Voor mij is mijn eigen kamer al heel veel luxe en ik probeer zoveel mogelijk te doen voor zo weinig mogelijk geld maar we konden beiden in dezelfde straat vinden wat we zochten dat is dan weer mooi. We zijn dag twee met openbaar vervoer (als ik dit noem betekend het een avontuur op zich) naar Gunung Merapi (vulkaan) gegaan. Was leuke onderneming beetje jammer dat we het moesten doen met een paar foto's van de vulkaan opdoemend vanuit de wolken maar toch zeer indrukwekkend van zo dicht bij en dan je voorstellend dat hij kort geleden nog actief was, misschien borrelt hij nu ook wel… Als je in Yogya bent moet je Borobudur en Prambanan (duurde ff voordat ik namen in mijn hoofd had) beiden zijn tempelcomplexen. We zijn om 5 uur 's ochtends vertrokken om beiden in een dag te kunnen zien, was zeer indrukwekkend.
Richard ging de volgende ochtend op doorreis naar Pangandaran een kustplaatje terwijl ik nog een dagje bleef en de volgende dag naar Jakarta ging. Ben heel braaf vroeg opgestaan om Richard uit te zwaaien en daarna heb eindelijk maar toch het Kraton van binnen gezien. Was op zich leuk om te zien maar vooral je moet het een keer gedaan hebben om te weten hoe een Sultans paleis er van binnen uitziet. Niet dat je overal mag komen maar voor het gevoel. Maakte zelfs een keer de fout om mijn voet ergens op te zetten wat niet mocht, even bordje gemist, direct 3 man op je af, oeps. Een meneer die werkte in het sultans paleis heeft me nog naar het batik art centre gebracht, waar het batik gemaakt wordt en weer verkocht in de galleries voor veel hogere prijzen. Interessant om te zien hoe het gemaakt wordt en tot slot rondgedobberd in het zwembad, heel vervelend. Die avond kwamen Tiara en Dimas nog langs met een cadeautje voor Richard en tot mijn schrik (want ik had natuurlijk weer eens niks voor hun…) voor mij ook. Een hele mooie batik waaier waar ik mijn bezwete hoofd me kan voorzien van voldoende luchtstroom om kortsluiting te voorkomen. Heel lief zal ze een kaartje sturen vanuit Nederland, niet vergeten!
De volgende ochtend ging mijn trein om 10 uur naar Jakarta en kwam er rond 18 uur aan. Betere tijd om in de trein te zitten. Heb vooral veel rijstvelden gezien en natuurlijk ook sloppenwijken bij het binnenkomen van Jakarta, een iets minder mooi gezicht maar realiteit. Vanaf het treinstation maar een taxi genomen voor mijn veiligheid, kwam er de volgende dag achter dat het echt 10 minuten lopen is naar Jalan Jaksa, dus weet niet waar die taxi helemaal langsging en dan neem je nog een van een betrouwbare maatschappij volgens lonely planet, kweet niet. Eerste nacht bij gebrek aan beter in de laatste keus van mijn LP lijste gemaakt maar als je relatief laat aankomt niet altijd beste beschikbaar, wel vast reservering gemaakt in nieuw hotel voor volgende dag, die was wel prima. Ze waren zelfs zo vriendelijk het kado voor Richard in bewaring te nemen zodat hij het paar daagjes later kon ophalen, helemaal top! Vanuit Jalan Jaksa kun je makkelijk naar belangrijkste plekken lopen. (ik heb echt een hekel aan taxi's je wordt altijd hoe dan ook geript en als je binnen zit kunnen ze doen met je wat ze willen (te veel nare verhalen gehoord denk ik) dus ik loop altijd of neem een bus of trein wat het makkelijkst gaat. Dag 1 naar Kota dat is het historisch centrum. Wederom wat Nederlandse gebouwen, geheel volgens LP naar cafe batavia gegaan, snap dat ze het noemen want is van binnen zeer indrukwekkend maar had er niet tegen lunchtijd naartoe moeten gaan want mijn hele budget (normaal gesproken) voor eten die dag ging op aan een bakje yoghurt met muesli (maar het was zoooo lekker cool en ik had zoveel zin in de yoghurt….mmmm daarna naar "the old Dutch port"gelopen bootjes bekeken en toen "snel"trein terug (die gaat niet heel regelmatig dus was niet echt heel snel maar voor het verhaal). Richard had met verteld over een mega sjieke shopping mall, over contrasten gesproken. Je moet soms over de bedelende mensen heen stappen om die mega sjieke shopping mall in te komen die meer dan westerse prijzen hanteren. Wel mooi geen vuilje op de grond, security die alles checkt voordat je binnen gaat. (toen ik recent las, nadat ik weer vertrokken was, las dat er een twee bommen ontploft waren in dure hotels snap ik nog beter waarom) me nog net een boek veroorloven daar, gezien ik op naar Bali ging en daar vast nog wel eens op een strand terecht zou komen heb ik mezelf maar verwend met het boek "eat, pray and love".
Volgende dag sightseeing big time eerst naar het National monument, daar kun je ook in en wat mooie foto's van de stad maken maar het zag er nogal druk uit dus dacht ga eerst naar National history museum dan zien we daarna wel weer. Helemaal bezweet kwam ik daar aan en dit moet echt een van de beste musea zijn van Indonesie, nou dan weten we ook weer in welk perspectief we dat moeten plaatsen. Misschien was het de hitte misschien ben ik verwend maar ik was niet onder de indruk. Dus weer terug terug naar het national monument, nog een langere rij, ow ow. Is het, ja het is zaterdag, niet slim dus. Toch maar naar binnen je kan er ook gewoon beneden en binnenin rondlopen, binnen drie minuten alweer iemand die graag met me wou praten, hele aardige jongen die zie dat hij engelse les geeft en het leuk vind om met toeristen te kletsen om te oefenen of hij met me mee mocht lopen. Ja geen probleem natuurlijk, het enige is dat ik me een beetje opgelaten voel en me verplicht voel veel te kletsen en dus weinig zie maar goed misschien krijg ik nog een momentje voor mezelf. Hij vertelde me dat om helemaal naar boven te gaan met de lift ik in de enorme rij (waarschijnlijk 3 uur wachten in de brandende zon) moest gaan staan maar dat er trappen waren naar halverwege. Ik dacht klinkt goed, trappen gaan we voor. Halverwege was een beetje te positief (als je 1/4e zou zeggen was je al aan de positieve kant) was maar je kon de stad wel redelijk zien. Dus toch weer mooi meegenomen want die 3 uur in de rij en daarna met teveel mensen in zo''n benauwde lift zag ik niet zo zitten, goh. Terwijl we langs de rij liepen spraken wat dames ons aan die blijkbaar de jongen kende, denk mijn voorgangers haha. Dus kon ik hem bedanken en nog even snel in alle rust rondlopen.
Daarna ben ik nog even in de goed georganiseerde buslijn gestapt (dat betekend dat je op een platform staat en zodra de deur opengaat er proberen 20 mensen tegelijk naar binnen te dringen) maar hij gaat wel een makkelijke route zodat ik zeker de weg terug zou vinden net als met de metro, handig. Ik stapte uit in wat ik dacht dat het business district zou zijn, volgens mij klopte dat wel, hoge kantoorgebouwen en veel malls. Dus ben blij dat ik tijd genomen heb om Jakarta te gaan zien.
Daarna naar Bali, heb veel positieve verhalen gehoord over Bali, dus had er wel zin in. Mijn vlucht was van Jakarta naar Denpasar. Hoorde van iedereen niet naar Kuta gaan dus was inmiddels wel nieuwsgierig geworden maar ik snap het helemaal. Het eerste wat je ziet als je Kuta binnenkomts is Mc Donalds en de Pizza hut. Dat is nou niet het beeld dat ik bij Bali had. Het stikt er van de 18 jarige Australiers en de agressieve verkopers, had wel een lekker hotel met mooi zwembad maar baalde dat ik twee nachten betaald had anders was ik volgende dat direct naar Sanur doorgereist. Sanur is veel relaxter heel klein leuk strand wat restaurantjes en een horde javaanse studenten die me met 30 man tegelijk wilden interviewen. Sjaaa ben er al een beetje aan gewend elke dag gevraagd te worden om op de foto te gaan met mensen of vragen te beantwoorden maar zo'n grote groep tegelijk not yet. De jufvrouw kwam op een gegeven moment vragen of het wel goed met me ging, stel je voor 30 mensen die in kringetje om je heen staan omste beurt een foto (of meer) willen maken en 1 of 2 dappere mensen die vragen aan me stellen en een bandrecorder onder je neus duwen. Ben benieuwd in hoeveel foto's ik inmiddels sta en wie er nu naar een gesprek met me aan het luisteren is. Vanuit Sanur zag ik dat ik naar Gilli islands kon, daar had ik Richard over gehoord dus dacht maar doen dan. Het ging een beetje fout want de mevrouw zei dat ik om 6 uur (gloep) moest vertrekken en toen de man mijn ticket zag, om 6 uur dus, zei hij dat ik voor Gilli de bus van 10 uur moest hebben watttt. Dacht ben nu al wakker ga wel dan zie ik wel hoe ik er kom. Dus toen ik in ?? was hoorde ik dat ik per ongeluk voor Sengigi geboekt stond, daar gaat aansluitend een ferry maar pas paar uur later dus ik doe gek ik ga naar Sengigi en dan volgende ochtend naar Gilli.
Onderweg Sarah en ? ontmoet, stelletje uit Amerika en die avond in Sengigi Susan uit Nederland. Was wel heel leuk, we zijn uitgenodigd bij haar oom thuis die heeft daar een huis laten bouwen in een Kampung (tussen lokale bevolking). We kregen ook eten heel lief, daarna nog even biertje wezen drinken nog wat tips meegekregen uiteraard helemaal goed. Volgende ochtend door naar Gilli Air, we kwamen aan en sprak een man ons aan dat hij bungalows verhuurde, meestal zoek ik het liever zelf uit maar wel meegegaan en maar goed ook was echt relaxed. Dus zoals in mijn dromen hutje op het strand en 's avonds gingen we vaak gezellig met zijn drieën eten. In beetje centrum (is echt allemaal heel klein) kon je snorkelen en daar heb ik dus een enorme schildpad gezien, echt gaaf en heel veel mooi koraal. Paar daagjes gerelaxed en toen ben ik doorgegaan naar Ubud. Elke, zo heet ze, de buurvrouw op Gilli ging ook naar Ubud dus konden we mooi samen reizen. Daar aangekomen stonden er weer mannetjes (goh) met kamers te huur en Erik (het mannetje) had er een voor een goede prijs en werden we ook nog gebracht, naja prima. Dus eerst Elke achterop de scooter (en het goot) en ik nog ff wachten toen hij terugkwam was het bijna droog (lucky me) dus backpack voorop de motor, paste net en ik achterop. Het huisje van ook in een soort van comunitie, dus de mensen woonden er gewoon achter was wel apart maar ook wel leuk. De badkamer was ook gewoon buiten aan de achterkant met een hoge muur ervoor, heel grappig. Het enige niet zo leuke van dit appartement was dat er een aapje in een kooi vlak naast mijn kamer zat, vet zielig natuurlijk. Erik (het mannetje) heeft me een dag meegenomen (tegen kleine betaling uiteraard voor niets gaat de zon op) om tempels en centraal Bali te zien, wederom achterop de motor. Dit was erg leuk, voordeel is dat je kan gaan wanneer je wilt en foto's kan maken wanneer je wilt. Toen we aan het eind van de dag terugkwamen heb ik nog wel even tegen hem gezegd dat westerse mensen aapjes in kooitjes niet zo leuk vinden…in de hoop dat hij dat tegen de familie zou zeggen en die dan er hopelijk iets mee zouden doen. Ja wat kan je anders, het is daar heel normaal aapjes in kooitjes de familie sprak geen Engels, maar wel naar in ieder geval! De eerste dag in Ubud zijn we wezen winkeltjes kijken voor Elke haar souvenirs en daarna naar monkey forrest. Daar lopen dus allemaal, ja je raad het al, aapjes. Dat is natuurlijk heel schattig enzo maar ze zijn behoorlijk brutaal. Vooraan kon je bananen kopen, dacht al mooi niet lekker op afstand houden die vrienden. Maaaar de souvenirtjes van Elke zaten in een plastic tas en die arme vrienden dachten dat daar voedsel voor ze inzat, Elke helemaal panisch ik zei al je moet die tas ff in je rugzak stoppen. Toen ze dat deed werden ze helemaal enthousiast en zij nog panischer, laat ik het er op houden achteraf heel grappig. Nog ff gezellig uit eten gegaan (weer helemaal ontpaniekt) en daarna was ik vertrok ze weer naar huis. Na Ubud ben ik vertrokken naar Lovina, best nog een reisje en waar kom ik uit klein Nederland, lees hoorde meer Nederlands dan Balinees en ik heb heerlijke frikandel speciaal gehad. Kan je zeggen das best lekker na 9 maand zonder. Heel gaaf daar vond ik het dofijnspotten. Mijn buurman, je raad het al een Nederlander, had me verteld dat het helemaal niet leuk was want er gaan 40 boten tegelijk het water op en je ziet bijna nooit iets. Toch was hij zelf ook gegaan om 6 uur 's ochtends en dat van de 40 botenklopte wel dus ik dacht al o nee hé!! In elke boot zitten ook maar maximaal 4 personen, elke andere plek zou je die mensen allemaal samenvoegen op 1 of2 boten maar gezien het duidelijk dus ook voor die mensen hun inkomen is gebeurd dat daar dus niet. Dat was een kleine teleurstelling maar we hebben ZOVEEL dolfijnen gezien dat ik dat snel vergeten was, springen vlak voor onze boot echt helemaal geweldig. Ze zijn kleiner dan de dolfijnen die ik tot nu toe had gezien dat maakt ze natuurlijk ook weer schattiger. Dus was heel blij dat ik toch gegaan was. Die middag nog een poging tot strandliggen gewaagt maar daar was ik snel weer weg, in 3 minuten had ik 3 verkopers om me heen zitten en dat is natuurlijk heel gezellig maar ik wou graag ff lezen. Dus jammer genoeg sloeg ik per ongeluk toch aan het onderhandelen (vraag me maar hoe dat gaat als ik terug ben lastig uitleggen) en kwam ik thuis met een hele mooie sarong. Het hotel waar ik zat had een heel gaaf zwembad dus daar heb ik me prima vermaakt met mijn boek de rest van de middag. Volgende dag heb ik een scooter gehuurd en wat rondgescheurt over het eiland, helemaal leuk. Had wel al een aantal keren achterop gezeten maar nog niet zelf in Indonesië gereden, is wel een kunst op zich ook. Tip gewoon blijven rijden iedereen houd rekening met je tis net Italië in dat opzicht. Wel leuke dingen gezien maar niet om over naar huis te schrijven (goeie grap?) maar wel gewoon leuk daggie eind van de middag begon het te regenen en heb ik voortijdig het scootertje erbij neergegooit (niet letterlijk natuurlijk) kreeg mijn paspoort nog terug dus had niks kapot gemaakt.
Volgende dag ging ik weer terug naar Java, kon alleen maar met de avondbus en nachtboot. Ik wou graag naar vulkaan Bromo. Richard vond het niet heel bijzonder maar had gelezen en gehoord van andere mensen dat het echt wel de moeite was nou maar gaan dan toch kan ik het zelf vertellen. Toen ik aankwam in Probolingo om 2 uur 's nachts gebeurde mij waar in alle reisboeken voor gewaarschuwd wordt, ik werd gedropt bij een travelagency en niet bij het busstation. De buschauffeur krijgt dan commissie van de travelagent want die vraagt echt belachelijke bedragen voor het ritje de vulkaan op en daar sta je dan. Er is niks open, niemand gaat je helpen (de mensen die daar zaten waren zelfs op het grove af tegen me niet zo leuk dus ik dacht hoe dan ook ik moet hier weg. Gelukkig kwam er een fietstaxi aan en die heeft me naar het busstation gebracht daar vond ik een jongen bereid om me de berg op te brengen op zijn scooter (tegen ¼ e van de prijs van de fijne meneer van de travelagency). Dus tas voorop, nog even lichtje gehaald want zijn voorlamp deed het niet zo goed, dus ik had met handen en voeten uitgelegd dat hij die moest vervangen (miss you pay) ff tanken (miss you pay). Die arme jongen had echt geen cent op zak. Toen we na een lange rit, achterop met je rugzak op de berg op waar het steeds kouder en kouder wordt eindelijk waren gearriveerd heb ik hem de lamp dan ook maar als fooi gegeven, hij was helemaal blij. Toen ik bij het hostel stond dat ik soort van uitgezocht had in de LP en die nog dicht bleek te zijn, kwamen er twee mannen aan die me een landrover konden aanbieden zodat ik direct door naar boven kon naar de look out, ja direct maar doen dan hoef ik morgen ook niet vroeg op dacht ik (daar hou ik niet van namelijk). Ik had echt heel er geluk want de zonopkomst heb ik gemist maar die kon je toch niet zien door bewolking, toen ik aankwam gingen meeste mensen weg dus had ik de lookout praktisch voor mezelf, super gaaf plaatje ben blij dat ik gegaan ben. Onderweg kwam er wel regelmatig een vonk uit de toch niet zo nieuwe landrover meer maar dat maakt het allemaal alleen maar extra spannend. Toen we weer naar beneden gingen heb ik een cruciale fout gemaakt…namelijk denken dat je het geheugenkaartje wisselt en ondertussen dezelfde erweer instoppen(das echt niet slim misschien was ik afgeleid door een vonk, vuur weet ik veel wat ik dacht), toen ik dat ontdekte kon ik echt wel ff janken want ik had hele gave foto's maar die kan ik niet met jullie delen dus. Alleen vanaf de tweede lookout heb ik ze nog snifffffff en paar dolfijnen foto's ook kwijt
sniff. Maar toen wist ik dat nog niet dus kon ik lekker genieten van de tweede lookout en de wandeling naar de vulkaan. Je kan er letterlijk in kijken en ziet de stoom eruit komen, erg indrukwekkend kan ik je zeggen. Toen ik terugkwam was ik doodmoe en heb ik ff in gasthuis getukt, daarna nog ff gewandeld beetje jammer dat het begon te regenen is wel echt mooi daar. Ik had zoveel geluk dat ik direct gegaan ben want de volgende ochtend regende het pijpestelen dus andere mensen zaten klagend en chagerijnig in mijn bussie. Toen ze me vroegen wat ik ervan vond en ik vertelde dat het die dag ervoor echt heel mooi was werden ze er niet vrolijker op, sorry!!!
Vanaf het busstation in Probolingo ben ik doorgereist naar Surabaya, ik las en hoorde er niet veel positieve dingen over maar gezien ik vlucht daar vandaan had geboekt moest ik wel en ik had onderweg in de bus Santi ontmoet die dus in Surabaya woont en die had aangeboden om wat dingen te laten zien, wederom op de scooter nou dat is altijd leuk dacht ik. Toen ik was aangekomen heb ik plekje met internet gezocht en haar dan ook gebeld en voor de volgende dag afgesproken. Die avond heb ik wat shoppingmalls bekeken en wat ik wel heel leuk vind in Surabaya omdat het niet mega touristisch is dat de mensen echt super aardig zijn. De volgende ochtend zat ik op Santi te wachten toen de mevrouw van het hotel eraan kwam "your friend called and it rains she's not sure if she can make it"das balen en nu kon ik haar dus ook niet bellen tenzij ik wegging en er dus een kans was dat ik haar zou missen. Na wat te hebben gelezen dacht ik ik ga ff plekje zoeken om te bellen en toen stond ze al bij de receptie redelijk doorweekt beetje zielig. Dus kopje thee gedronken even onze verhalen verteld en toen op de scooter naar het Kretek sigaretten museum, in Indonesië roken ze kretek sigaretten die zijn heel zoet maar heel sterk (weet ik natuurlijk niet uit ervaring. Op zich interessant om te zien maar we kwamen voor de city tour die vandaar gratis vertrekt dus deel van de stad kunnen zien, gestopt bij een chinese tempel. Aan het eind van de dag zijn we nog duck wezen eten. Had ik nog nooit gehad (volgens mij) en is haar lievelingseten dus gingen we in haar favoriete dingetje eten, kan niet zeggen restaurant maar was ook geen stal op straat beetje ertussen in. Daar was ik weer de celeb van de tent en eend is best lekker.
Volgens mij heb ik die avond mijn ouders gebeld en die wisten me te vertellen dat op Java wat onrust was. Oproepen om westerse mensen aan te vallen etc. Dus ik kijken op internet zag ik dat er in Jakarta bij twee grote (dure) hotels bommen waren afgegaan, eng. Misschien dat het aan mij lag maar voelde me de volgende dag niet prettig in de bus naar het vliegveld, dacht dat ik soort van boosheid zag in de ogen van sommige mensen heel apart misschien was het in mijn hoofd maar durf er niet zeker van de zijn. Dus was best blij dat ik weer in het vliegtuig naar het voor mij bekende Kuala Lumpur zat!!!!
Ik ga nog schrijven over Maleisie en Thailand binnenkort echt heus waar.
Ga straks op de boot en met de bus naar Phuket vanwaar ik een vlucht heb naar Udon Thani. Vandaar ga ik naar Laos, Vietnam en Cambodja helemaal zin in!
Lieve groetjes uit Ko Tao, Wendy
- comments