Profile
Blog
Photos
Videos
Daar ben ik weer, voor de laatste keer. Ik heb net afscheid genomen van Hans en zelf vlieg ik overmorgen alweer naar huis. De afgelopen 3 weken waren heel erg leuk en ik vind het heel jammer dat ze voorbij zijn, maar tegelijkertijd heb ik nu toch wel zin om naar huis te gaan.
Op 17 juli vloog ik naar Lima, waar ik een paar uur op Hans heb moeten wachten. Uiteindelijk kwam ook hij daar aangelopen in de aankomsthal, met z´n backpack, op zoek naar mij. Ik had lieve chocolaatjes gekocht die in ´n doosje zaten met de woorden "kiss me" erop die ik dan zo als naambordje omhoog wou houden maar toen ik ´m zag riep ik eigenlijk gewoon heel hard HAAANS! en zijn we heel snel op elkaar afgelopen tussen de mensen door. Het was heel fijn om elkaar weer te zien en een klein beetje gek en onwerkelijk, maar we waren heel erg blij. We kwamen daarna best wel laat aan in ´t hostel, maar hadden toch nog energie om gezellig ´n drankje te doen en bij te kletsen. De dag erna zijn we de stad gaan verkennen. Het centrum hadden we eigenlijk wel gauw gezien, Lima was eigenlijk niet zo mooi. Gelukkig hadden we dat al wel gehoord van tevoren van verschillende mensen dus we zijn daar ook maar anderhalve dag geweest. Die middag erna hebben we namelijk al de bus naar Cusco gepakt. Het was een busreis van ongeveer 23 uur, maar het was een hele luxe bus met leren brede stoelen en met een tablet voor ons neus, waarop je zelf de films aan kon klikken die je wou kijken (of muziek, of boeken, of spelletjes), eigenlijk net zoals in ´n vliegtuig maar dan met betere stoelen!
In Cusco hadden we niet veel tijd om te acclimatiseren, iets waar we wel een beetje zenuwachtig voor waren. Cusco ligt namelijk heel hoog (3400 meter) dus er wordt heel erg geadviseerd om even 1 of 2 dagen te wennen aan de hoogte, omdat je dus best wel last van de hoogte kan krijgen. Wij hadden echter alleen die dag dat we aankwamen om te wennen, want de volgende ochtend tussen 5:00 en 5:30 werden we al opgehaald voor de 4-daagse Inca-trail die we zouden gaan afleggen! We hadden 1 backpack ingepakt met warme en schone kleren, slaapzakken etc. en ook hadden we allebei ´n klein rugzakje voor water, zonnebrand, regenjasje (het is regenseizoen nu in Peru) en dat soort dingen. De grote backpack zou gedragen worden door een zogeheten "porter". Je hebt een aantal porters die de tenten en kookspulletjes dragen en je kan dus ook een extra porter vragen voor je backpack. Het is eigenlijk wel heel zielig, we voelden ons er ook wel een beetje slecht over, maar ik had het zelf eerlijk gezegd niet aangekund om die backpack de bergen op te dragen.
Toen we werden opgehaald werd ik echter meteen al heel erg zenuwachtig omdat de gids meteen heel geschokt vroeg of ik nou een spijkerbroek aan had. Die had ik inderdaad aan, bij gebrek aan betere kleding. Ook zei hij dat we wel een hele grote backpack hadden (voor ons gevoel zat er echt niet zo heel veel in), en we moesten dan ook zelf onze slaapmatjes dragen. Toen we dan eenmaal alles geregeld hadden qua spullen en we de busreis naar de start van de Inca-trail achter de rug hadden, konden we beginnen met lopen. We kregen een stempel in ons paspoort en we konden gaan. We waren in totaal met 6 lopers, 1 gids en iets van 8 porters geloof ik. De eerste dag lopen was best goed te doen! Gelukkig hadden we wandelstokken gehuurd in ons hostel zodat je meer grip en steun hebt zowel met klimmen als met afdalen, dus dat ging best prima. Er was echter 1 vrouw uit Australie die steeds wel ver achter lag. Zij heeft na de lunch besloten om niet meer verder te gaan. Haar vriend ging wel nog verder, Paul. De andere 2 Inca-gangers kwamen uit Maleisie, zij heetten May en Wei. En dan had je dus Hans en ik dus we bleven met 5 lopers over, en onze gids Leo. Uiteindelijk was ik de 1e dag best wel gerustgesteld want het lopen ging best goed en het was prima te doen in m´n spijkerbroek en op m´n Nike´s. We hebben die dag denk ik zo´n 6 a 7 uur gelopen (inclusief tussenstops). Rond 17:00 uur kwamen we aan in het kamp, waar de porters onze tenten al hadden opgezet en Leo ons riep omdat het "tea time" was. We kregen thee en popcorn en een soort koekjes, en niet lang daarna werd het avondeten al geserveerd. Het was allemaal heel erg lekker! Echt ongelofelijk dat die porters dus zo snel vooruit lopen (sommige stukjes doen ze gewoon rennend! ) met die zware tassen op de rug en dan ook nog de tenten opzetten en koken. Echt wel heel heftig eigenlijk. Toen vroeg naar bed (rond 20:30) want de volgende dag moesten we weer om 5:30 op.
De 2e dag was een stuk moeilijker. Het was een dag waarbij we heel veel moesten klimmen, heel stijl omhoog. Ik heb daar dan ook vaak even moeten stoppen om op adem te komen, maar gelukkig was dat bij Team Malaysia (de 2 Maleisiers) ook het geval, dus niemand hield echt heel de groep op ofzo. Dit was echter wel het geval bij het afdalen, waarbij ik verrassend langzaam naar beneden ging. Ik was even vergeten dat ik het altijd heel eng vind om een berg af te lopen omdat ik de hele tijd bang ben om uit te glijden en dus goed op m´n stapjes let. Als ik dan ook af en toe een klein stukje weggleed met mijn voet werkte dit niet echt mee in mijn zelfvertrouwen. Hans en ik kwamen dus als laatste bij de lunch aan (een kwartier later ofzo, viel opzich nog mee) waarbij ik merkte dat ik toch best een stevige hoofdpijn had. Ik had me ook best wel ingespannen natuurlijk heel de dag, eerst klimmen, dan dalen en ondertussen zaten we heel erg hoog (het hoogste punt was volgens mij iets van 4200 meter). Toen zei Leo dat ik maar even aan het zuurstof moest, dus dat heb ik maar braaf even gedaan. Na een paar minuten ademen met extra zuurstof merkte ik inderdaad dat m´n hoofdpijn lichter werd, dus toen had ik wel weer wat meer vertrouwen om verder te gaan (daarvoor zag ik ´t echt even niet meer zitten tijdens dat afdalen). De rest van de dag was alsnog wel heel zwaar en het heeft ook nog geregend, maar uiteindelijk zijn we ook die dag doorgekomen.
Dag 3 ging eigenlijk wel weer heel goed, maar dat was ook niet zo´n heel lang stuk want tijdens de lunch waren we al op de plek waar we ook zouden slapen. We hebben na de lunch ook nog even een dutje gedaan (of "een pitje gemaakt" hoe Lily het zou zeggen) en toen nog een mooie archeologische plek vlakbij ´t kamp bezocht en toen weer thee-tijd, avondeten en vroeg naar bed.
De laatste dag moesten we al om 3:30 opstaan, want om 4:00 uur moesten we in de rij gaan staan om toegang te krijgen tot de Machu Picchu. We hebben daar een uur moeten wachten totdat het open ging maar we waren in ieder geval een van de eersten. Leo zei ons dat als je later gaat dat het dan op een gegeven moment wel heel druk is op de Machu Picchu, dus het is beter als je eerder gaat zodat er nog wat minder mensen zijn. Vanuit dat toegangspunt hebben we nog anderhalf uur ongeveer moeten lopen en toen kwamen we eindelijk aan bij de Machu Picchu! Daar waren we echt super blij natuurlijk en het was echt heel mooi om te zien! Ik dacht alleen dat ik ondertussen wel klaar was met lopen maar dat was natuurlijk niet zo, want je hebt daar alsnog superveel trappen en het is ook echt heel groot. Maar het was het allemaal waard. Hebben daar van Leo nog uitleg en een tour gekregen en daarna was het tijd om afscheid van elkaar te nemen. Dit was echt heel erg jammer want ik besefte ineens dat het wel echt een hele vette ervaring was geweest en dat ik helemaal niet wou dat het al over was, ondanks dat ik al 4 dagen niet gedoucht had en het me echt blaren, zweet en tranen had gekost. Was echt heel gaaf om te doen.
Zo in de middag hadden we de Machu Picchu wel gezien en zijn we naar beneden gegaan naar het dorpje zelf. Daar hebben we op ´n terrasje wat gegeten en een heerlijk biertje gedronken. Vanuit dat plaatsje hebben we de trein teruggepakt naar ´n ander plaatsje, van waaruit we werden opgehaald met een busje om terug te gaan naar het hostel. ´s Avonds hebben we niet eens meer avondgegeten en zijn we na het douchen echt als een blok in slaap gevallen. Volgens mij hebben we die nacht iets van 13 uur geslapen.
De volgende middag zijn we lekker Cusco in gegaan en hebben we een leuke markt bezocht. Allebei een lekker vest van lama-wol gekocht en we hebben zelfs een heel mooi groot kleed van Alpaca-huid! Na de markt zijn we nog naar een chocolademuseum geweest, was ook heel leuk (en lekker natuurlijk)! Aangezien het die dag ook kerstmis was, wilden we graag ´s avonds naar een gezellig restaurantje. We hadden een tafel gereserveerd in een restaurant waar ze een heerlijk buffet zouden hebben en een of ander spektakel. Toen we daar rond half 9 ´s avonds aankwamen, bleek echter dat we nogal aan de late kant waren. Iedereen zat al zo'n beetje aan het nagerecht en de show die bezig was was ook wel na 10 minuten klaar. Het restaurant liep steeds leger en uiteindelijk zaten we daar nog maar met z´n 2en. We hebben dus best wel snel gegeten en stonden echt na een uur tot anderhalf uur wel weer buiten. Niet echt een heel geslaagd romantisch kerstdiner dus, maar gelukkig zagen we de lol er wel van in. Daarna zijn we drankjes in het hostel gaan doen, wat er nogal snel in sloeg. We zijn daarna nog op stap geweest met mensen die we in het hostel hadden ontmoet maar we zijn niet zo lang gebleven volgens mij omdat we toch best wel dronken waren. Misschien toch iets te enthousiast gevierd dat we de Inca-trail gehaald hadden en dat ´t kerst was.
De dag erna hebben we niet zo veel gedaan en de dag daarna hadden we nog de tour, die ook heel mooi zou moeten zijn. De tour was wel leuk, maar omdat wij al heel veel mooie dingen tijdens de Inca-trail hadden gezien was t niet zo bijzonder als dat we hadden verwacht. De dag erna was het alweer tijd voor onze volgende bestemming: Rio de Janeiro in Brazilie!!!
Na een hele dag vliegen (eerst van Cusco naar Lima, toen van Lima naar Sao Paolo en toen van Sao Paolo naar Rio) kwamen we ´s avonds laat dan eindelijk in ons hostel in Rio. Het was even wennen dat iedereen ineens Portugees praatte in plaats van Spaans, want dat is toch wel echt een verschil! We hebben even een drankje gedaan bij de bar, waarbij we een best wel mooi uitzicht hadden over de stad (ons hostel zat op een heuvel, dus we waren nog niet klaar met het gewandel). De volgende dag zijn we lekker naar het strand gegaan om even te relaxen en hebben we ´s avonds de buurt Lapa een beetje verkend (buurt met allemaal barretjes en restaurantjes). De dag erna zijn we eerst naar een kathedraal geweest in diezelfde buurt Lapa en daarna naar een hele hoge trap met allemaal tegeltjes erin. Daarna zijn we nog naar het centrum van Rio gegaan, maar aangezien dit vooral allemaal hoge kantoorgebouwen zijn hadden we dit wel gauw gezien. ´s Avonds heerlijk sushi gegeten en toen weer terug naar het hostel.
De dag erna was oudjaarsdag. Eerst zijn we met een tour meegeweest om de grootste favela (sloppenwijk) in Zuid-Amerika te bezoeken: Rocinha. Hier hebben we informatie gekregen over de favela en hebben we verschillende winkeltjes bezocht zodat we daar wat konden kopen. Het was een interessante tour. Op zich wel een goede tour want al het geld wat we betaald hebben wordt in de favela gestoken. Als dat inderdaad zo is is het wel goed natuurlijk. Toen we klaar waren met de tour zijn we naar het strand in Copacabana gegaan, aangezien daar alles te doen is tijdens oud&nieuw. Er stond al een heel groot podium klaar en er werd al gesoundcheckt door een band. We hadden echter nog 6 uur ongeveer dus we hebben nog maar een beetje de tijd moeten doden voordat het feest een beetje op gang kwam. We hebben ergens wat gegeten (waar ze Nederlandse kroketten hadden! ) en zijn daarna langzaamaan weer teruggegaan naar ´t strand. Het was ondertussen goed druk en een gezellig feestje! We hadden ´t echt naar ons zin. Het werd alleen heel even wat minder toen Hans voelde dat iemand in z´n broekzak iets wou pakken (maar gelukkig had ie alles nog) en toen er later ook nog eens 3 jongens om hem heen kwamen staan en z´n geld wilden hebben. Hij zat op dat moment op mij te wachten want ik was even naar de wc. Hij had echter niks van geld op zak omdat ik alles voor de veiligheid in mijn bh had gestopt, dus toen hij liet zien dat hij echt geen geld had zijn ze wel weer weggegaan. Maar dat was natuurlijk wel even schrikken. We zijn toen een beetje aan de zijkant van de mensen gebleven (waar ´t alsnog heel druk was) en hebben ons daar de rest van de avond prima vermaakt! Al helemaal toen we ook wat vrienden gemaakt hadden met wat Portugese jongeren naast ons, die ons zelfs drankjes gaven en allemaal met ons op de foto wilden. Toen het eenmaal 12 uur ´s nachts was kwam er heeel mooi vuurwerk, heb nog nooit zoiets gezien. Het ging allemaal tegelijk en op de maat van de muziek en er kwamen zelfs verschillende figuurtjes de lucht in, zoals smileys!
De dag erna, op 1 januari, zijn we nog naar het grote beeld (ik kan de naam van deze man niet noemen want dan mag ik mijn blog blijkbaar niet plaatsen) geweest. Dit is echter zo druk en populair dat je of heel lang in de rij moet staan om naar boven te kunnen, of van tevoren moet boeken. Gelukkig hadden wij van tevoren geboekt waardoor we niet zo lang hebben moeten wachten, maar anders hadden we waarschijnlijk echt 2 uur in de rij gestaan. Eenmaal boven (je gaat met een soort treintje) was het echt een grote toeristenplaag, maar het was leuk om er geweest te zijn. De dag erna hebben we nog het grote voetbalstadion Maracana bezocht en daarna hebben we de bus naar Sao Paolo gepakt. Daar kwamen we begin van de avond zo´n beetje aan en hebben in de straat ergens wat gegeten, wel heel lekker! De volgende dag gingen we met een walking tour mee met mensen van het hostel. We hebben bijna 5 uur de stad rondgelopen en dat was echt best wel leuk! Het was gelukkig ook niet zo druk, zoals we eigenlijk wel verwacht hadden aangezien Sao Paolo echt de grootste stad van Zuid-Amerika is met volgens mij wel meer dan 11 miljoen inwoners. Daarna hebben we nog met z´n allen wat biertjes gedronken en ´s avonds zijn we nog op stap geweest. De dag erna hebben Hans en ik een markt bezocht maar dat was eigenlijk echt alleen maar rommel. Toen bedachten we nog dat het misschien wel leuk was om lekker naar de bioscoop te gaan maar er draaide niet zoveel bijzonders dus toen hebben we ergens n dvd gekocht en op de kamer van het hostel lekker een filmpje gekeken. De ochtend erna moesten we alweer uitchecken want die dag vloog Hans terug naar Nederland. Ik ben toen zelf naar een goedkopere kamer verhuisd in hetzelfde hostel. Zelf ben ik de dag erna nog naar de dierentuin van Sao Paolo gegaan en vandaag zal ik dan ook naar huis vliegen.
Ik ben heel erg blij dat mijn reis zo goed is gegaan. Ik heb in dit afgelopen half jaar heel veel mooie dingen gezien, ik heb mijn vakken gehaald en ik heb ook nog eens kunnen reizen, zowel even met mijn zus als met mijn vriend. Ik ben heel erg dankbaar voor deze ervaring en voor de mensen die ik heb ontmoet. Ik zou het zo over doen en ik vind het jammer dat er aan dit mooie avontuur nu echt bijna een einde is gekomen. Tegelijkertijd ben ik wel heel erg blij om terug naar Nederland te gaan, naar mijn eigen huisje en mijn eigen vrienden en familie. Ik ga nog even 2 dagen mezelf vermaken in Sao Paolo en dan kom ik weer terug.
Dank jullie wel voor het bijhouden van mijn blogs! Ik vond het heel erg leuk om ze te schrijven en ik vond jullie reacties heel erg leuke elke keer! Ik ben blij dat ik mijn verhalen met jullie heb kunnen delen en ik kan nu ook eigenlijk niet meer wachten om het allemaal in het echt weer te kunnen vertellen! Ik zou zeggen tot gauw! Nu echt!
Heel veel liefs
Vera
- comments
Lia Ha die Veer! 17 juli moest natuurlijk 17 december zijn, precies vijf maanden nadat je uit Nederland vertrok. Dit zal je je leven lang blijven herinneren als een fantastische tijd. Je hebt er ook heel leuk over geschreven, zodat we allemaal een beetje mee konden reizen. Goeie reis, ik zal blij zijn je donderdag weer te zien. Heel veel liefs, xxx