Profile
Blog
Photos
Videos
Ik zit nu op het vliegveld van Hanoi in Vietnam, wachtende tot ik in kan checken voor m'n vlucht naar Cairns in Australië. Via Kuala Lumpur en Sydney zal ik morgen aankomen in Cairns, dus ik heb een lange dag voor de boeg. De afgelopen drie weken heb ik doorgebracht in Vietnam, en ook deze weken zijn weer voorbij gevlogen.
Ik begon in het zuiden van Vietnam, in Ho Chi Minh, ook wel Saigon. Dit was weer de eerste keer sinds een lange tijd dat ik alleen ging reizen en ik was benieuwd in wat voor hostel ik dit keer terecht zou komen en met wat voor mensen. In de taxi op weg naar het hostel kon ik meteen zien wat voor enorm drukke en chaotische stad dit was. De scooters en auto's vliegen je aan alle kanten voorbij, er hangt een dikke laag smog in de lucht en overal op straat zie je mensen dingen verkopen. Eenmaal aangekomen in m'n hostel ontmoette ik al snel een Duits meisje waarmee ik ging lunchen, waarna ik terug naar het hostel ben gegaan om me eens te verdiepen in Vietnam. Wat wilde ik hier gaan doen de komende weken? Op straat kocht in een gekopieerde Lonely Planet voor vier euro, ideaal! Het plan was om van het zuiden omhoog te reizen richting de hoofdstad van Vietnam, Hanoi.
Na te hebben rondgelopen in HCM concludeerde ik al snel dat ik het verschrikkelijk vond. Wat een vieze stinkstad, weinig sfeer en ik wist eigenlijk gewoon niet wat te doen. Ik besloot de volgende dag de Cu Chi tunnels te bezoeken op een paar uur rijden van de stad, waar je heel goed kon zien hoe de Vietnamezen en Amerikanen met elkaar hadden gestreden in het gebied dat voornamelijk bestond uit ondergrondse tunnels waarin de Vietnamezen leefden en probeerden te overleven. Je kon zelf in de tunnels kruipen om te ervaren hoe klein en donker en warm en vreselijk het was onder de grond, en ik kreeg het er Spaans benauwd van! En dan te bedenken dat ze de tunnel ruimer hebben gemaakt om het toegankelijk voor toeristen te maken. De tunnels waren nu een meter hoog en dit was echt zo klein! Ik was blij toen ik weer buiten stond. Daarnaast werd er uitgelegd wat de Vietnamezen allemaal hadden gedaan om de Amerikanen op het vermeende been te zetten, en ik was onder de indruk van de dingen die ze lieten zien. Zo lieten ze sandalen zien de Vietnamezen droegen in die tijd, waarbij de zool van de sandaal zo gevormd was dat de hiel aan de voorkant gevormd was en het voorste gedeelte van de voet aan de achterkant. Zo dachten de Amerikanen altijd dat de vijand de ene kant op waren gelopen, terwijl ze dus de andere kant op waren gegaan. Zo simpel maar zo vindingrijk. Ook gebruikten ze kledingstukken van de Amerikanen rond de tunnels zodat de Amerikaanse speurhonden niks verdachts zouden ruiken, en lieten ze de rook van het koken onder de grond via een systeem ergens anders boven de grond uit komen, zodat de Amerikanen altijd een verkeerd doel zouden bombarderen of aanvallen. Ik was verbaasd hoeveel vrouwen er ook in het leger zaten en het was overduidelijk dat ze erg patriottisch zijn en trots op het feit dat ze de Amerikanen hebben verslagen. Ik ontmoette twee Ierse meiden en twee Engelse meiden en een van hen zou een paar dagen na mij ook naar Cairns vliegen en dezelfde route naar Sydney reizen in dezelfde periode als ik. Super toevallig, dus haar zal ik deze week weer zien. Ze had ook een tijdje in Groningen gewoond, wat ook weer heel random was.
De volgende dag ging nam ik de bus naar Mui Ne, een plaatsje aan de kust dat bekend staat om de 'woestijnachtige' omgeving en kite surfing. De busrit duurde zes uur en was een sleeping bus, een bus met een soort van mini bedjes ipv stoeltjes. Redelijk comfortabel maar m'n lange benen pasten eigenlijk niet helemaal in m'n bedje. Eenmaal aangekomen in Mui Ne, wat bestaat uit een hoofdweg van een paar kilometer, raakte ik aan de praat met drie Engelsen. Samen zochten we naar een hostel en verbleven met z'n vieren in een slaapzaal. Twee kwamen uit London en een meisje uit Manchester, en meteen had ik een goede klik met Emma. Terwijl de andere twee brak aan het strand lagen, kletsten wij een eind weg over onze reisplannen levens thuis. Ze vertelde dat ze het eigenlijk niet heel erg naar haar zin had met de andere twee, en dat ze er over nadacht om eerder naar Australië te gaan waar ze familie heeft wonen. Conclusie van het verhaal, ze besloot om met mij verder te reizen in Vietnam en haar vlucht om te boeken en een maand eerder, tegelijk met mij, naar Australië te vliegen. Die avond aten we bij een visrestaurant en aanschouwden we hoe een slang werd vermoord aan tafel en het bloed werd gedronken door een van de vele Russen in Mui Ne. Weg eetlust! Wat vies, eng en zielig. Inmiddels had ik een meisje uit Israël ook meegevraagd die in dezelfde kamer sliep. Huilend kwam ze binnen, heimwee naar haar vriend, gebrek aan vrienden en een nare ervaring met Vietnamezen tijdens hiken. We namen haar op sleeptouw maar dit bleek een foutje te zijn. Het was zo'n apart kind, ontzettend brutaal en onvriendelijk en ik begreep al snel waarom ze nergens aansluiting kreeg. De volgende dag troffen we haar huilend aan en was ze schijnbaar gebeten door twee honden, aangevallen door de eigenaar van de honden en dus aan het kijken of ze naar het ziekenhuis moest of niet. Toen ik haar vroeg waar ze gebeten was kon ze het niet eens laten zien en volgens mij was het een wanhopige poging om naar huis te kunnen. Niet geheel onverstandig denk ik.
Diezelfde dag ging ik met de Engelsen en Franse Jean in een jeep naar de woestijn, en beleefden we een vette en rare dag. Met quads gingen we rondcrossen in de duinen, bezochten we een vissersdorpje, en keken we de zonsondergang in de woestijn, met in de verte uitzicht op de zee. Heel bijzonder! Tijdens het quad rijden vielen Samson en Jean en raakte Samson sn telefoon kwijt. Twee Vietnamezen hielpen hen weer omhoog en dus werd naderhand gevraagd of zij een telefoon hadden gezien in het zand. Ze ontkenden maar Samson had een voorgevoel dat zij er iets mee te maken hadden. Immers, zo'n telefoon kan niet zomaar verdwijnen in het zand. Ze medewerkers die hen hadden geholpen waren zo boos dat we hen als verdachten zagen en gooiden met schoenen naar Samson en Jean, en de taal barrière maakte het niet veel beter. Na veel gezoek, gepraat en gezeur vroeg Samson naar de naam van de eigenaar zodat hij dat kan noemen bij de politie. Nog geen minuut later was de telefoon opeens gevonden. Het beste stuk komt nog want Jean had onbewust alles gefilmd met z'n GoPro camera die hij in z'n hand had en gericht was op het omhoog helpen van Samson op de quad. Je ziet haarscherp hoe een van de jongens de telefoon uit de rugzak jat van Samson en het een paar meter achter hem in het zand gooit. Hij wijst naar de telefoon en roept z'n handlanger zodat hij de telefoon kan pakken, en zo bleek dat Samson al die tijd gelijk had. Dit zagen we pas toen we terug in het hostel waren, dus helaas konden we ze niet confronteren. Wat een enge mannetjes lopen er toch rond, en nog een keer werden we er op gewezen hoe sommige mensen je proberen te naaien waar je bij staat.heel vermoeiend af en toe.
De volgende dag reisden Emma en ik naar Hoi An, waar we uiteindelijk vijf dagen zijn gebleven. Hoe noorderlijker we reisden, hoe mooier Vietnam leek te worden. Hoi An leek alles te hebben; een heel mooi en oud historisch centrum, strand, rivieren, veel kleine winkels, honderden tailors, en teveel leuke cafés, coffeeshops en restaurants. Meteen de eerste dag bezochten we een tailor, en liet ik een zwarte jurk op maat maken. De dagen bestonden uit strand, ronddwalen door het dorpje, veel lekker eten en drinken en leuke mensen. Het voelde een beetje als een vakantie in een vakantie en veel hebben we niet ondernomen. We huurden elke dag een fiets voor een euro en konden op deze manier een beetje de omgeving bekijken en ons naar het centrum of strand verplaatsen. De locals waren ook allemaal heel vriendelijk en zo leerden we Lin Panini kennen, Harry Hung en vele anderen. Allemaal gemotiveerd om goed Engels te leren en mensen van over de hele wereld te leren kennen.
Na Hoi An vlogen we naar Hanoi om tijd te besparen en hadden we nog een week om in het noorden van Vietnam te verblijven. We waren allebei een beetje sceptisch over Hanoi omdat we zo'n HCM zo vreselijk vonden. Gelukkig bleek Hanoi een veel leukere stad! Wederom aardige mensen overal, we bezochten het Women's museum, een water puppet show en een paar hele gezellige wijkjes het oude centrum van de stad. Ondanks de drukte overal hing er een gezellige sfeer waar je overal buiten op straat kon eten, maar ook veel leuke cafeetjes had. De daaropvolgende dagen deden we een trip naar Halong Bay, waarbij we een nacht op een boot sliepen en een nacht in het hotel op een eiland. Jammer genoeg is het nu regenseizoen hier en ondanks dat we er niet enorm veel last van hebben gehad regende het heel veel tijdens deze trip. Dit mocht te pret niet drukken, en Halong Bay bleek ook wonderschoon als het bewolkt was of regende. Sinds 2011 is het een van de zeven wonderen van de natuur, en terecht, want je kijkt je ogen uit. De grote rotsformaties op zee zijn zo bijzonder en uniek! Na een grot te hebben bezocht gingen we kajakken en zagen we heeel veel apen slingeren, chillen en zwemmen! Ik had nooit eerder een zwemmende aap gezien dus dat leverde weer de nodige filmpjes en foto's op. Bijzonder hoe rustgevend het was om te kajakken in deze omgeving (afgezien van de apen) en het grootste gedeelte van de tijd genoten we van de stilte en schoonheid van alles om ons heen.
Na Halong Bay besloten we nog een dag het binnenland te bezoeken van Vietnam, en boekten een trip naar Tam Coc, op aanraden van Femmie! We hebben echt een super mooie dag gehad, waarbij we eerst twee tempels bezochten, een prachtige boottocht maakten over de rivier tussen de mooie rotsen en bergen, en daarna op de fiets nog eens het mooie landschap aanschouwden. Tam Coc wordt ook wel Halong Bay van het binnenland genoemd, en ik begrijp wel waarom. Voldaan kwamen we terug na een lange dag, en aten we het beste eten ever! Helemaal klaar met noedels en rijst bezochten we een pub en dronken we heerlijke cider en aten we steak sandwich. Smullen!
De laatste dag in Vietnam en Azië was aangebroken en we besloten onszelf nog maar te verwennen nu het nog kon. De dag begin met een bezoekje aan een Spa waar we een herbal steam bath namen gevolgd door een heerlijke massage. En mani en pedi om het af te leren, en klaar waren we voor het volgende avontuur.
Na negen weken in Azië te zijn geweest is het nu tijd om de rest in Australië door te brengen. Indonesië denk ik nog dagelijks aan terug en dan vooral aan de lieve mensen, de cultuur, het bijzonder rustgevende en prachtige Ubud en de mooie stranden. Hoogtepunt in Thailand was het duiken maar ook de mooie eilanden, het eten, het prachtige noorden met de lieve olifanten, en de chille sfeer in Pai. Vietnam en haar wonderschone natuur in het noorden, vriendelijke mensen en goede sfeer. Elk land compleet anders maar toch ook wel weer een beetje hetzelfde. Een onvergetelijke ervaring waarbij ik zoveel nieuwe vrienden heb gemaakt en veel nieuwe ervaringen heb opgedaan.
Nu op naar een nieuw land en een nieuw continent, Australië!
Veel liefs xxx
Jen
- comments
Susanne Wat weer een mooi geschreven verhaal van je te gekke avonturen! Have fun in Australia! xxxxxxx