Profile
Blog
Photos
Videos
Aangekomen in Nacional Reserva Corcovado in Costa Rica!
Nog maar 3 weekjes en dan moet ik helaas alweer naar huis... maar voorlopig nog een hoop leuke dingen in het verschiet en de afgelopen 3 weken in Nicaragua heb ik een hoop moois meegemaakt en gezien.
Het laatste stukje op mijn blog ben ik gebleven bij de dag naar het strand in Leon. Het strand Las Penitas nabij Leon was een verademing in vergelijking met de stranden langs de Pacific in Guatemala. Het was schoon en we hebben er een heerlijke dag doorgebracht. Het was de dag van de Champions League finale en die wilden we kijken maar in het hele dorp was geen tv te vinden... ellende.
De dag ervoor hebben we Angels & Demons bekeken in de bios, wat echt een heerlijke film was. Leuk om weer eens naar de bioscoop te gaan sinds een paar maanden. Vanuit Leon zijn we naar Granada gegaan, wat echt een prachtige koloniaanse stad was, maar veel te toeristisch. De halve binnenstad was van Amerikanen die daar hotels en restaurants gekocht hadden. Daardoor was de stad ook redelijk duur, maar we vonden gelukkig een hotelletje van een lokaal gezin, waar we voor een goede prijs konden slapen en konden koken. In het hotel woonde een kerel van ruim 60 die pensioen had en daar de rest van zijn leven door ging brengen in Granada. 's Avonds wilde hij bij ons zitten om een beetje te ouwehoeren. Bleek dat hij een aantal jaar in Amsterdam had gewoond. dus hij kon wat nederlands praten, wat grappig was en hij gaf ons gratis bier.... wat natuurlijk altijd goed is. Op een dag kwam hij met een lading coke op een tijdschrift uit zijn kamer en bood ons een aantal lijntjes coke aan, dus allen van ons bedankten hem vriendelijk maar zeiden nee.... en toen probeerde hij met zijn dronken hoofd zelf wat te snuiven, en dat lukte niet helemaal, dus toen gooide hij alles over de grond. Ruim een gram aan coke, dus ong tientallen dollars zo over de grond.... zonde zonde zonde van het geld.
Van Granada zijn we naar Isla de Ometepe gegaan met bus en boot en dat is een eiland in het midden van het grootste meer van Centraal Amerika, Lago de Nicaragua, en bestaat uit 2 vulkanen, de actieve vulkaan Concepcion wat voor de inwoners daar leven representeert. En het andere deel van het eiland met een niet actieve vulkaan, Madera, wat voor de locals dood voorstelt en dus een hoop graven en petryglyphen op dat deel van het eiland heeft. 3 nachten hebben we er doorgebracht, 2 op het grootste deel van het eiland bij de haven, en 1 op het andere kleinere deel, wat de meest leuke nacht was. We kwamen aan en de plaats waar we konden slapen was veel te duur, naar onze zin. Je betaald alleen al 75 cordobos, dus ruim 3 dollar om te slapen in een hangmat. Dus Marcel en ik wilde dat niet en besloten te kamperen op het strand nabij. Marc en Melissa sliepen die nacht in een hangmat, maar kamperen op het strand, dat was toch wel een veel leuker avontuur.
De hele middag op zoek naar stenen en een hoop hout voor een kampvuur. Op een bepaald moment waren we stenen aan het zoeken en op een gegeven moment riep Marcel:" Will , Will, come here". "We have to move the tent" (gelukkig had Marcel een tent bij zich). Dus ik rende naar hem toe, bleek er een waterleiding van drinkwater lek gegaan te zijn dus er stroomde een hoop water het strand op richting onze tent. Dus wij als een gek de haringen uit de grond trekken en de tent een groot aantal meters naar links verplaatsen. Toen kwamen er een hoop locals uit de huizen kijken, want ze hoorden de comotie. Ze hadden geen water meer en ze waren bezig met koken en wassen etc. Dus Marcel zei tegen hen, ik weet ook niet hoe het komt, ik liet een steen vallen verderop op het zand en toen sprong de waterleiding. Dus toen de locals weg waren, een aantal minuten later bekende Marcel dat hij de steen op de waterleiding had laten vallen en toen lachte ik me helemaal kapot. Affijn, we hadden wat hotdogs gekocht dus toen rond 5 uur het vuur aangemaakt toen het nog licht was en toen het eenmaal goed brandde begon het spontaan te plensen, zoals elke dag hier in het regenseizoen. Dus een uur in het tentje zitten schuilen voor de regen en daarna smeulde het vuur nog een beetje. Dus als een gek met een zaklamp op zoek naar palmbladeren en meer hout en met het smeulen konden we de bladeren drogen en daarne het vuur weer aanmaken. Back to basics... altijd leuk. Vervolgens tot 12 uur snachts een kampvuur en hotdogs roosteren boven het vuur en met de water purifier van Marcel konden we water zuiveren uit het meer... niet aan te raden want het is niet te drinken, maar we hadden niks anders. Niet ziek geworden, dus de zuiveraar had zijn werk gedaan. Savonds natuurlijk nog steeds honger na een paar hotdogs en Marcel vond wat kikkers die we schoongemaakt hebben en geroosterd hebben en daarna dus verse kikkerbilletjes hadden. Met een heerlijke ananas als toetje. De hele nacht daarna regende en stormde het dus elke keer bang dat het tentje het zou begeven, maar het heeft de hele nacht gehouden, dus het was een prachtige avond en nacht.
De dag erna terug naar het vaste land en op naar San Juan del Sur, een mooi stadje aan de Pacific met een hoop mooie stranden met goede surfmogelijkheden. Daar lekker een paar dagen doorgebracht, lekker gekookt en overdag lekker naar het strand en een beetje proberen te surfen. Na San Juan del Sur gingen Marc en Melissa richting Costa Rica en Marcel richting Panama en ik richting Little Corn Island. Dus de laatste dag hebben we afscheid genomen en gingen Marcel en ik voor een nacht naar Masaya, een stadje vlakbij de hoofdstad op weg naar Little Corn. De volgende dag ben ik met Rebecka, een meisje uit Zweden die ik ontmoet had op Isla de Ometepe, waarvan ik wist dat ze ook naar Little Corn wilde, naar Managua gegaan om de bus te pakken naar El Rama. Dat was 6 uur en daarna konden we gelukkig in de stromende regen een directe boot pakken naar Big Corn Island.
De bootreis was ook weer een avontuur opzich. Het was een directe verbinding, terwijl je normaal met een speedboat naar Bluefields moet gaan en vanaf daar naar Big Corn, wat in totaal veel duurder is. We wisten alleen niet dat de directe boot een cargo boat was en 20 uur zou duren... pfff. 20 uur op een boot op rivier en oceaan, das lang. We wisten dat we geen eten konden kopen dus in de paar minuten die we hadden na de bus voordat we vertrokken hadden we wat brood gekocht en een paar koekjes en we hadden elk 1 liter water. Toen hoorde we op de boot dat we met dat eten 3 maaltijden moesten doen, ai ai ai.... dus dat werd honger lijden. Savonds moesten er zandzakken geladen worden voor het maken van cement op de eilanden. Ze waren 1 uur bezig en daarna vroegen we hoeveel zakken ze ze hadden en hoeveel ze nog moesten. Ze hadden er 216..... en het totaal was 1200, dus dat duurde nog wel zon 5 uur. Gelukkig had Rebecka nog wat linzen uit Colombia in haar rugzak dus toen hebben we die maar gekookt en vervolgens de hele avond zitten kaarten. Snachts bleek er geen bed voor ons te zijn, omdat de boot vol was, maar gelukkig konden ze 1 heel smal bed vrijmaken, dus daar hebben we met zijn 2en geslapen. Een brakke nacht, maar ja, wel een goedkope manier om er te komen. De volgende dag gelukkig aangekomen in Big Corn en gelijk een speedboat naar Little Corn genomen.... na ruim 24 uur reizen aangekomen in een paradijsje. Het was echt prachtig, in het midden jungle en aan de buitenkant blauwe zee met prachtige stranden en palmbomen. Het was het meer dan waard.
Dus op Little Corn lekker 5 dagen relaxen. Zelf lekker verse vis bereiden savonds en overdag lekker een beetje wandelen, of lekker op het strand liggen. 2 ochtenden heb ik 2 duiken gedaan en de volgende dag smiddags een snorkeltoer. Dat was echt geweldig.... nurse sharks, barracudas, een hoop schildpadden, roggen etc. Niet te geloven hoe prachtig allemaal. Op het eiland was een prachtig hotel waar we gratis koffie konden krijgen en Monopoly konden spelen en een mooi terras hadden met een prachtig uitzicht op het hele eiland. En we sliepen in een hutje op 10 meter van het strand. Niet verkeerd moet ik zeggen... als je nog een keer een leuke vakantie wilt voor een paar weken op een Carribisch Eilandje, ga naar Little Corn Veel goedkoper dan de rest van de Carribean en echt paradijs! Na Little Corn op met de boot naar Bluefields, dan naar El Rama, en daar moesten we wachten met een paar anderen uit Scandinavie en twee kerels uit Nieuw Zeeland waarmee we al veel optrokken op het eiland op de nachtbus van 2 uur naar Managua. Dit om niet in het midden van de nacht aan te komen in Managua maar in de morgen. Lekker gegeten met zijn alleen (8en) en savonds de hele avond een beetje gekaart en wat gedronken. Een eigenaar van een restaurant was erg aardig voor ons, we konden onze tassen daar stallen en in de voortuin van zijn eigen huis konden we na 10en verder vertoeven, omdat het terras van het restaurant na 10en vrij moest zijn. 's Nachts naar Managua en sochtends de directe bus naar San Jose in mijn eentje in Costa Rica. Afscheid genomen van Rebecka en Sonny en Andrew (kerels van Nieuw Zeeland) zie ik weer in Panama Stad over een paar weken.
In de bus naar San Jose zat ik naast een tandarts uit Costa Rica, een kerel van 30 waarmee ik de hele reis interessante gesprekken had. Zo gaat de reis toch een stuk sneller, en wat een drama, de grens van Costa Rica. Tot nu toe was ik altijd een van de weinigen op de grens, maar op deze grens was het zo ongelooflijk druk. Ruim een uur wachten in de zon in de rij om je stempels te krijgen om het land in te mogen... drama, maar gelukkig was er koud bier:) Pablo (de tandarts) reserveerde een hotel voor me met zijn telefoon, wat goedkoop was en dichtbij de plaats waar ik de dag erna om 6:30 moest vertrekken. Hij legde me uit hoe er heen te lopen en belde na 10 minuten het hotel om mij aan de lijn te krijgen om te vragen of ik veilig aan was gekomen. Behulpzame mensen hier in Costa Rica (en overigens een prachtig land, zo ongelooflijk groen en mooie natuur overal waar je met de bus rijdt, maar helaas een stuk duurder dan de rest van de landen, 8 dollar voor een dorm in plaats van 3 in Nicaragua). Hij nodigde me uit om in December terug te komen, want dan komen een hoop vrienden van hem uit India en andere plaatsen in de wereld naar Costa Rica en dan huurt hij een bus om ze rond te leiden en een goede vakantie te hebben. Maar ik ben bang dat ik geen vakantiedagen over heb om zoiets te doen, helaas.
De volgende dag de bus naar Puerto Jimenez, waar ik nu ben. Een plaatsje vlakbij bij Corcovado, wat de amazone wordt genoemd in het klein. Ik ben hier, omdat een bioloog die al jarenlang in reservaten werkte in Centraal Amerika en Zuid Amerika mij aanraadde om specifiek hierheen te gaan. Veel minder toeristisch dan de rest van Costa Rica en volgens hem het best bewaarde en mooiste park van Costa Rica. Ik ontmoette hem in Leon dus ik hoop dat hij gelijk heeft. Vooralsnog hoor ik alleen maar positieve verhalen. Allerlei soorten dieren, van luiaarden, apen, toucans, quetzals, krokodillen, dolfijnen in de zee, papegaaien tot jaguars. Te veel om op te noemen en allemaal te zien, met hele grote kans, in dit park. De komende 3 dagen dus een trek van 3 dagen met 2 overnachtingen in de ranger stations in het park. De paden schijnen aardig duidelijk te zien, dus we gaan het erop wagen zonder gids. Ik ontmoette gister in de bus naar Puerto Jimenez een meisje, Shelly, uit Engeland, waarmee ik voor een komende week iig samen reis. En er gaat een kerel uit Israel met ons mee hiken die we ontmoetten in het hostel hier.
Kortom, ik houd mezelf goed bezig hier! Na Corcovado op naar Boquete in Panama voor 5 a 6 dagen. Je kunt daar raften, een van de mooiste trails van Panama (Quetzal Trail, met de grootste kans om een quetzal te zijn van heel Centraal Amerika, 23 km), hot springs, koffieplantages met de beste koffie van centraal amerika, vulkaan Baru en te veel om op te noemen. Na Boquete op naar Panama Stad om daar het vliegtuig voor 40 dollar te pakken naar Archipielago San Blas, een eilandgroep met een indigina bevolking de Kuna's midden in de Carribean en daarna nog een stuk of 4 dagen Panama Stad voor het kanaal en de stad zelf en dan is het helaas alweer tijd om naar huis te gaan. Alhoewel ik nu na 4 maanden onderweg het allemaal wel een beetje begin te missen, maar dat zijn zorgen voor later. Het is nu opgehouden met regenen dus we gaan vandaag lekker kayaken in de zee hier, met grote kans op dolfijnen en wat whale spotting, dus ben benieuwd.
- comments