Profile
Blog
Photos
Videos
Vakantie is heerlijk, maar soms wil je ineens heel graag toch wel naar huis. Donderdag bereikte mij het droevige bericht dat mijn Dordtse buurvrouw en semi-familielid Betty na een ziekbed was overleden. Ze was al ons hele leven een stabiele factor die altijd wel in de buurt was. Verdrietig ook omdat ik niet bij de crematie kan zijn. Dan is thuis ineens wel erg ver weg.
Donderdag dus verder niet veel gedaan, behalve 's avonds gaan eten bij een resto dat zichzelf Frans noemde, maar zo bar slecht was dat we bij thuiskomst op zoek gingen naar een recensiewebsite om eens even lekker los te gaan op deze toko. We vonden overigens geen dergelijke site, dus ze hadden geluk .
Vrijdag begon dan eindelijk Willem's vakantie ook en we startten meteen met een echt mannending; een toer over een terrein van de US Airforce waar 4300 vliegtuigen staan opgesteld. Sommigen om uit elkaar te halen voor de onderdelen, maar de meesten staan te wachten om weer gebruikt te worden. Impressive... Grappig waren ook de tour guides; ouwe veteranen in korte broek en op sportschoenen (zoals zo veel mannelijke Amerikanen) die flauwe grapjes maken waarvan je weet dat ze deze bij de volgende toer ook weer maken...
Na de vliegtuigen begon dan echt onze road trip en we gingen richting Sedona. We proberen zo min mogelijk de grote snelweg te pakken en dat loont zich; de alternatieve routes zijn namelijk heel mooi! Het kost wat meer tijd maar dan heb je ook wat. Terwijl de zon onderging reden we richting Sedona, dat bekend staat om enorme rotspartijen van rode steen. Heel mooi.
Overdag is dit nog mooier dus vandaag gingen we een wandeling maken. Niet te geloven zo groot en hoog... En warm, en even later ook zonnig. Ik kwam er weer achter dat ik niet zo goed ben in deze combinatie. Ik trok t slecht! Net als na het cactuspark in Phoenix was ik vanmiddag dus weer niet helemaal in mijn beste doen. Iets met een ezel en een steen... Maarja, we hebben wel mooie foto's genomen.
Op een gegeven moment kwamen we bij een punt waar veel toeristen waren met auto's en we besloten een tourbusje te vragen om een lift terug het dorp in. Echt geen zin om nog meer te lopen! Dat was ok, maar we moesten even wachten. Toen kwamen er twee dames aan en die vroegen Willem of hij even de auto voor ze wilde keren want dit lukte hen niet; de stuurbekrachtiging was stuk! Ok, maar brengen jullie ons dan even naar het hotel? De deal was meteen rond en wij waren errug blij met deze lift...
Eenmaal uit Sedona weer een mooie route, dit keer door een gebied met dennenbomen. Leuk, in een paar uur tijd rijd je zo van het ene natuurtype in het andere. We gingen naar een meteoorkrater. Ik voelde me beroerd van al die zon dus ik hing er een beetje slapjes bij, en heb de krater zelf niet gezien. Willem wel en die was zwaar onder de indruk. Het ding is 50.000 jaar geleden ontstaan en is zo groot dat als je er een voetbalstadion van zou maken, er twee miljoen mensen in zouden passen! Niet te geloven...
Het regent zo'n beetje twee dagen per jaar in Arizona, en wij hebben geluk want we hebben hier toch wel al wat regen gehad! We zijn solidair met iedereen in Nederland!!! Vandaag ook toen Willem bij de krater was ging het onweren. Het is daar een hoogvlakte dus je zag de bui aankomen; een mooi gezicht. En even later zagen we twee regenbogen naast elkaar! Alles is over the top in the USA...
We zijn nu gestopt op weg naar de Grand Canyon en Willem zoekt even uit waar we de oude Route 66 kunnen pakken! Die weg bestaat alleen nog in de verhalen want alle nummering is omgegooid, dus je moet even zoeken om hem te vinden. We zagen vanavond al een bordje, dus we zijn er al overheen gereden, maar dit willen we wel even uitbuiten natuurlijk... Willem zegt net dat we echt wel wat moois gaan zien langs deze legendarische route, dus dat belooft wat. Vroeg op dus!
Tot snel,
Titia
- comments