Profile
Blog
Photos
Videos
Het duurt niet lang voor we door de trein in slaap worden gewiegd en als 's ochtends het tempo van de trein vertraagt, besef ik dat hij aan het klimmen is. Ik open het gordijntje en wordt begroet door een groen tapijt van rijstvelden en bossen, we zijn in de Thaise bergen! Niet veel later worden we letterlijk uit ons bed geschopt door onvriendelijk treinpersoneel dat onze bedden komt ombouwen tot zitplaatsen. Al een chance dat ik mijn pyjama al niet meer aanhad! We nemen rustig een ontbijtje op de trein en nadien vul ik mijn dagboek aan terwijl het groene landschap langs mijn ooghoeken passeert.
Chiang Mai is een stad waar alles kan en het toeristische aanbod is er legio! Van raften, mountainbiken, klimmen, een motor huren, trektochten bij bergvolkeren, olifanten-en tijgerparken tot Thaise massages, kooklessen, bokslessen, noem maar op! Wij gaan uiteraard voor de Thaise massage, twee avonden op rij, want wat een zaligheid zo'n Thaise massage! Alle botjes in je lichaam worden gekraakt en elke spier wordt verwrongen, zelfs daar waar je niet besefte dat je spieren had! En zelf kies ik ook voor Thaise kookles, want in deze keuken wil ik graag nog meer bedreven worden. Ik schrijf mij in voor een ganse dag kookles bij de Siam Rice Thai Cookery School waar we leren koken bij de Thaise chef-kok met de zeer toepasselijke naam Pot :)
Uit verschillende gerechten mag ieder er 7 kiezen: ik ga voor kokossoep met kip, gewokte groenten met kip en cashewnoten, pikante papaya salade, pad Thai, rode currypasta, Massaman curry en als nagerecht sticky rice met mango. Het lekkerste gerecht blijkt echter de Penang curry te zijn waarvoor de school de prijs van "lekkerste Penang curry van Thailand" gewonnen heeft. Had ik dat eerder geweten!
Tussen het maken van alle gerechtjes door, pauzeren we in de tuin van de school en ontdekken daar verschillende neushoornkevers op een stuk suikerriet vastgemaakt met een touwtje bengelend aan een boom. Euh… wat moet dit voorstellen? Pot legt ons uit dat deze kevers gebruikt worden voor weddenschappen. Twee vrouwtjes worden in een holletje van een stuk hout verstopt met een klein gaatje aan de andere kant waar ze de mannetjes op zetten en deze dan bronstig worden van de geur van de vrouwtjes. Daardoor vechten ze voor de vrouwtjes en de kever die 3 maal de andere kever in de lucht kan heffen, heeft gewonnen. Deze kevers zijn enorm sterk en worden ook wel Herculeskevers genoemd, want als je't zou vergelijken met een mens kunnen ze het gewicht van wel 9 olifanten opheffen. Pot bezit zo'n neushoornkevers voor weddenschappen en ook aan hanengevechten doet hij elke zondag mee met zijn eigen vechtershanen. De Thai houden van dierengevechten, zo vertelt Pot mij, want zelfs met vissen in een aquarium worden wedstrijden georganiseerd! Onvoorstelbaar, toch?
Maar goed, we waren hier om te leren koken en daarin zijn we zeker geslaagd, we krijgen er zelfs een diploma voor op het einde van de dag!
"En wat hebben we heleerd vandaah?
1. De basis ingrediënten in de Thaise keuken zijn vissaus, sojasaus en palmsuiker (maar dat wist ik eigenlijk al dankzij mijn vriendin en meest creatieve kok die ik ken: Leen!)
2. Bij het maken van rode curry kan je al geplette pindanoten verwerken ipv achteraf.
3. 'Drunken noodles' zijn écht verdronken noodles in veels te veel palmolie en gewokt met een grote vuurshow waarbij je haar bijna in brand vliegt!
Verder bezoeken we in Chiang Mai nog verschillende tempels en kloosters, waarbij Wat Prathat Doi Suthep er letterlijk en figuurlijk boven uit steekt (omdat die op een heuvel ligt :)). De zon schijnt volop deze keer en de tempel met de vele gouden parasols kan niet mooier schitteren! In één van de kleine tempels staat een gouden olifantje op een sokkel dat je als vrouw enkel met je ringvinger en als man enkel met je pink kan opheffen. Als we dit proberen, blijkt dit nog waar te zijn ook! Heel bizar, met de volle hand is dat ding helemaal niet van de grond te krijgen en met mijn ringvinger lukt het alsof het niets is! Hier zijn boeddhistische krachten aan het werk ;)
Vanuit Chiang Mai boeken we via reviews op TripAdvisor een tweedaagse trektocht met Piak Private Tours om zo de Thaise bergvolkeren wat beter te leren kennen. We zien het niet zitten om mee te gaan met de typische toeristische trektocht waarbij je op een olifant naar zo'n dorp rijdt, foto's neemt van giraffennek-vrouwen als in een zoo en op een bamboeraft terugkeert. Wij willen het échte Thailand zien en overnachten bij de bergvolkeren zelf, benieuwd of dit kan met Piak!
We nemen de minivan naar Mae Sariang en ontmoeten hem daar in zijn reisbureautje. Hij vertelt ons dat er net iemand gestorven is in het Lawa-dorp en dat we morgen mee kunnen naar de begrafenis, als we dat wensen.
Het is niet de meest blije gebeurtenis, maar wel cultuur, dus zeggen we toe en de volgende ochtend vertrekken we naar het dorp.
Om daar te ontdekken dat er geen begrafenis is, of dat die al geweest is, het is ons niet duidelijk. Piak is 'ne raren typ' en heeft nogal een bijzondere manier van communiceren, namelijk niet op de vraag antwoorden en afwijken naar een ander onderwerp. Of het feit dat hij zichzelf atheïst noemt en toch vol verhalen zit over Thais bijgeloof en er ook zelf sterk in gelooft (bv. dat de kip die geofferd werd bij het geesteshuisje vlakbij het dorp werd opgegeten door de pas overleden Lawa-man die daardoor niet kwam rondspoken in het dorp!).
Die begrafenis mogen we dus wel vergeten. We bezoeken wel het huis van de weduwe, ontbijten er en mogen haar bij wijze van bedanking een handje geld toestoppen :( Als dat hier telkens zo gaat verlopen in elk huis dat we bezoeken, zijn we straks blut!
Gelukkig is dat niet het geval, want als we na een wandeling door de rijstvelden bij een andere familie aankomen, krijgen we gratis koffie aangeboden bij deze koffieboeren die naar het schijnt koffie verkopen aan Starbucks! We zitten bij de bron! Nice :) Ook proeven we de beste passievruchten ooit en krijgen we een demonstratie van hoe de vrouw des huizes al jaren lang zelf wol spint op haar spinnewiel en er sjaals van maakt met haar weefgetouw. We proberen het zelf even uit en wol kammen en spinnen blijkt nog niet zo simpel te zijn! Dergelijke lokale en creatieve initiatieven willen we wel steunen, dus koop ik een paarse sjaal in Lawa-stijl bij deze lieve Lawa-vrouw. Na dit huisbezoek, gaan we nog bij twee andere families op bezoek. Bij de ene krijg ik beetelnoot voorgeschoteld (gedroogde stukjes betelnoot in een betelnootblad met tabak en lijm) om te kauwen en aangezien ik al zoveel Thai dit zag doen, wil ik dat wel eens proberen. Het pakketje smaakt heel bitter en droog en mijn mond kleurt al gauw heel rood. Overal op straat in Noord-Thailand zie je rode vlekken, van de Thai die het vrijgekomen speeksel uitspuwen. Ik begrijp nu beter waarom, dat goedje kan je onmogelijk in je mond houden! We helpen ook nog de buffels voederen, staan verwonderd over het feit dat ze wilde katten in een kooi onderhouden om de koffiebonen te scheiden en krijgen nog een gratis meloen als afscheidscadeau, wat een vrijgevig volk, die Lawa!
In de laadbak van de pick-up rijden we naar een andere familie om er een gezellige avond bij kaarslicht door te brengen en te smullen van het lekkere lokale eten alvorens onder de klamboe te kruipen om te slapen in de meest rustige omgeving. Echt geen enkel geluid is er te horen 's nachts, maar 's ochtends vroeg worden we gewekt door de hanen en het geknor van de biggetjes onder de paalwoning, aaaaaaaaaaaaah, het platteland! :)
De familie kookt een lekker ontbijt voor ons (ik moet er nog steeds aan wennen om 's morgens vroeg rijst te eten met groenten en pikante saus en thee!) en we hebben veel plezier met grootmoe en haar grote glimlach vol rotte tanden (door de betelnoot!), want ook al kunnen we niet communiceren omdat we de taal niet kennen, gezichtsexpressie is universeel!
Ik verlies mijn hart bij dit lieve dametje en zij doet mij haar ketting cadeau vlak voor we vertrekken om te gaan helpen op het land van de Lawa-boeren.
Het is niet het seizoen om rijst te oogsten, maar wel om kolen te planten, dus helpen we de boeren op hun land met het putten van kleine kooltjes op hun stijle land vlak boven de rijstvelden. Wat een uitzicht! Ieder heeft zo zijn taak: de mannen kappen holen in de grond, de kinderen zaaien meststof en de vrouwen planten de kolen. Zo helpen we hen een hele voormiddag en er heerst veel hilariteit telkens ik een beestje ontdek in de grond en het niet kan helpen een schreeuw te laten ontsnappen. Wat moeten ze wel niet denken: die blanke westerlingen zijn niks gewend? Dat is ook zo! Ik begrijp nu hoe het komt dat vele oude vrouwtjes zo'n hoge gebogen rug hebben: dat is van zoveel jaren aan een stuk gebogen op het land te werken, respect!
Na een hele voormiddag helpen, hebben we wel lunch verdiend, dus we eten samen met hen in hun hutje boven het rijstveld nadat we nog een bananenboom en peperplant hebben geplant en onze handen en voeten grondig hebben gewassen. Nadien is het tijd om afscheid te nemen en zetten we onze reis verder via de rijstplantages met het gezelschap van de kinderen Salee, Paya en Meng die ons op de voet volgen :)
Met de jeep rijden we naar de volgende bergstam, de Karen. Onderweg bezoeken we eerst nog een smid en komen bij valavond aan bij het huis van Se, de jongen die ons al vergezelt van bij de start en die gids in opleiding is bij Piak. Se en Piak nemen ons meteen mee op de scooter naar een mooie waterval en nog voor het donker wordt, arriveren we terug thuis bij Se.
Na het lekkere avondeten spelen we met de kinderen en hebben heel veel plezier! Tim verstopt zich achter de deur en spreekt zogezegd met zijn hand alsof het een poppenkast is. De kinderen zeggen hem automatisch na (volgens mij is het onderwijssysteem enorm gebaseerd op 'herhalen' en 'nadoen', want ik zie vele kinderen dat doen, terwijl ze bij ons eerder reageren, ipv repeteren, opvallend!) en dat wordt pas heel erg grappig wanneer Tim gewoon Nederlands praat en hen dus de meest grappige dingen laat zeggen. Ik pis bijna in mijn broek van het lachen! De kinderen amuseren zich ook enorm en vinden het net als ons jammer als het bedtijd is.
We slapen opnieuw als roosjes en de volgende ochtend zit ons avontuur bij de Thaise bergvolkeren er al op, want het is tijd voor onze volgende bestemming: Myanmar!
- comments
Kathleen Wat leuk! Zo fijn dat julllie echt bij de mensen daar op bezoek mochten komen en mee werken op het veld enzo :) het is duidelijk dat je er plezier hebt gehad!