Na Australie had ik nog 1 land te gaan voordat ik weer richting Nederland ging.

In Australie lang na zitten denken wat nou een goed land is in zuidoost azie voor een laatste maand vol met een aantal punten die ik nog wilde meemaken denk hierbij aan; cultuur, bezienswaardigheden, religie, strand, zee en snorkelen. Uiteindelijk uitgekomen op Indonesie. En ik kan inmiddels zeggen met nog 5 dagen Indonesie te gaan dat dit absoluut geen slechte keus was! Indonesie is gek genoeg geen populair land onder backpackers. Met name op Java, waar genoeg te zien en te doen is zijn zeer weinig toeristen. Zo weinig zelfs dat vele locals met je op de foto willen in hordes tegelijk om dit thuis aan vrienden en familie te laten zien. Op bali en later de gilis was hier geen sprake meer van. Doordat dit uitpuilt van de toeristen. Een grappige ervaring. :)

Voordat ik in Indonesie aankwam eerst via Bangkok gevlogen. Hier kwam ik inmiddels voor de 5de keer aan in Bangkok en dit voelt inmiddels als thuis, haha.

Maargoed van bangkok naar jakarta gevlogen, prima vlucht en binnen vier uurtjes was ik er. Van jakarta airport met een lokale bus vol met indonesiers naar een centraal busstation in jakarta om vanuit hier een tuktuk naar het hostel te nemen en de tuktuks in jakarta zijn verreweg de schattigste van heel azie! Wat een speelgoedautootjes, haha!

Dag erna de stad verkent op een zondag en dit bleek een interessante dag te zijn, ik had besloten om naar het nationale monument te gaan wat op een groot plein is en binnen een paar minuten hier aan gekomen kreeg ik een zoontje van een vader van een jaar of 5 in mn hand gedrukt en hij begon meteen allemaal fotos te maken. Ja dit was het eerste fotomoment met indonesiers, later zouden er nog vele volgen.

Ik naar het monument en er waren duizenden mensen en ik was zowat de enigste toerist alles keek en wilde op de foto wat een vreemde maar toch ook wel leuke ervaring, haha. Hierna was ik opweg naar de grootste moskee van zuidoost azie, onderweg kwam ik een indonesier tegen die me aansprak en me een rondleiding door de stad wilde geven, hij kon nederlands, duits, frans en enfels. Ik vond t prima en na de moskee liet ie me nog wat mooie plekken zien om fotos te maken, van de moskee met meer, een kerk en wat standbeelden, uiteindelijk gaf ik hem €3 voor zn hulp en was het een geslaagde dag.
Die avond leerde ik een singapoerse jongen kennen in het hostel en zijn we samen wezen eten bij cafe batavia. Erg apart aangezien dit een zeer luxe cafe was met een plein ervoor waar zeer veel arme mensen op de grond zaten hier hadden wij dus uitzicht op en dat was een naar gevoel rijk en arm kwamen vaak heel dichtbij elkaar in Indonesie. Tevens is Indonesie ook verreweg het armste land waar ik geweest ben in Zuid-Oost Azie. Taiwan, Thailand en zelfs Cambodja zijn veel verder doorontwikkeld en rijker.

De dag erna richting Bogor, een zeer drukke stad met middenin de stad een botanische tuin waarbij ook een Nederlandse begraafplaats zat dit was wel apart om te zien tijdje rondgewandeld in de tuin met een zweedse, engelse, singapoorse en een amerikaan. Ook nog even een groep damherten eten gegeven dmv wortels. Diezelfde avond met de trein terug van Bogor naar Jakarta, duurde ruim 2 uur en de trein zat propvol iedereen moest bijna staan allerlei grapjes uithalen met de locals, dan besef je weer waarom backpacken in Azie zo apart en geweldig is! De locals wilde ons naar de grootste ligubere nachtclub sturen van Jakarta. We deden vrolijk mee maar uiteindelijk bedankten we toch voor het aanbod. En besloten we wat te eten in de backpacker street van Jakarta zeer klein straatje en niet druk in vergelijking met Koh San Road in Bangkok.

Die volgende dag de dagtrein van 8 uur lang van Jakarta naar Bandung, dit was een prachtige tocht met vele rijstvelden, het echte plattelandsleven van Java, de sloppewijken de vele scootertjes voor de slagbomen. en de ongerepte natuur! PRACHTIG!

Eenmaal aangekomen in Bandung keek wederom iedere Indonesier ons aan. Een Westerling wordt hier niet vaak gespot merkten we al snel en aangezien vrijwel alle indonesiers vrij klein zijn en ik reisde met een singapoerse jongen van 2 meter en een londens meisje uit India, was dit drietal vrij apart voor de lokale bevolking. We besloten naar Bandung te gaan aangezien hier vele Factory Outlets zijn. Uiteindelijk 4 uur geshopt maar niks gekocht, achteraf wel zonden want echt goede merkkleding is hier niet van het echt te onderscheiden en het is vele malen goedkoper!... wel een ervaring rijker want ongelofelijk veel van die kleding niet normaal! Waar komt het toch allemaal vandaan en waar worden al deze grote hoeveelheden gemaakt vraag je je x op x af in Azie!

In Bandung tevens naar een actieve volkaan geweest, aangezien ik vele vulkanen in NZ heb gezien was dit niet heel bijzonder meer, eigenlijk wel jammer want vulkanen zie je niet iedere dag! Die avond gegeten bij Bobek Special Restaurant die avond een zeer luxe restaurant met uitzicht en zonsondergang over Bandung City. Het eten zag er allemaal prachtig uit en was goed verzorgd en heerlijk!

In Bandung was verder niet heel veel te beleven op de Factory Outlets en de vulkaan na was het gewoon een zeer drukke chaotische stad. Dus na 2 nachten snel doorgereisd richting Jogjakarta! De stad voor de mooiste tempelcomplexen van Indonesie; Borobodur en de Prambanan. Na weer een treinrit van pak m beet 8 uur van bandung naar jogjakarta kwamen we aan. Gingen we die avond gezellig eten bij de PizzaHut! in Malioboro Mall. Malioboro Street is de drukste straat van Jogjakarta en vrij gezellig met allerlei kraampjes en eettentjes maar aangezien mijn maag weer eens moeilijk deed kon ik absoluut geen Aziatisch eten, eten. En besloten we met z'n drietjes naar de PizzaHut te gaan.

De dag erna was het inmiddels 11 april, de verjaardag van mn vader! Bijzonder dagje, beetje door de stad geslenterd met de engelse. Het paleis gechecked, Malioboro street nogmaals en de Mall. Tevens de Pasty Bird Market. Wat achteraf niet zon goed idee was aangezien ze hier werkelijk ieder dier verkochten en in kleine kooitjes hadden gepropt...! Van uilen tot aapjes en van kleine hondjes tot leguanen.... Triest! Maar voor de lokale bevolking een hele sport. We liepen toevallig tegen een vogelwedstrijd aan twintig vogels in hun kooien en er liep een jury van 5 man onder om te luisteren welke vogel het mooist kon vluiten, de winnaar kreeg een geldprijs.

Tevens was hier voor de koffiedrinkers onder ons de Kopi Luwak Koffie in grote hoeveelheden te krijgen. Voor dit luxe kopje koffie betaal je in nederland een godsvermogen, maar in Indonesie wordt dit massaal geproduceerd en verschipt naar Europa. Tevens een leuke foto kunnen maken van de poep en het katje zelf. Deze koffie is speciaal doordat het katje de koffiebonen opeet ze dan weer halfverteerd uitschijt en hierdoor hebben de koffiebonen een zeer aparte smaak heb ik me laten vertellen. De man die ik sprak had zelf 5 van deze Luwak katjes thuis en liet ze massaal koffiebonen vreten om zoveel mogelijk koffiebonen te kunnen exporteren.

Na een uurtje op deze markt rond te struinen en volledig depressief te raken van alle dieren in te kleine kooitjes besloten we weer richting Jogjakarta te gaan, om de volgende ochtend naar de Borobodur tempel te gaan! Toch wel een hoogtepunt van Indonesie! We besloten het goed aan te pakken met een sunrise. Oftewel wekker om 4 uur en na een uurtje rijden kwamen we aan bij het sunrise punt met prachtig uitzicht over vulkanen, de borobodur tempel, en prachtige bossen die bedekt waren met een dikke laag mist. Mooi gezicht! Na twee uur op deze heuvel genoten te hebben van de zonsopkomtst vertrokken we om 7 uur richting de Borobudur tempel. Aangezien het een zaterdagochtend was en blijkbaar op deze ochtend duizenden schoolkinderen naar de tempel trekken waren we weer ware filmsterren. En was het lastig om te genieten van de tempel en niet afgeleid te worden door de vele schoolkinderen die fotos wilde nemen. De Borobur tempel was prachtig allerlei grote klokjes met daarin een Buddha beeld. wat een bouwwerk ongelofelijk! samen met de Angkor Wat in Cambodja behoren deze toch zeker wel tot de mooiste bouwwerken ter wereld. Na Borobodur nog een kleinere tempel bezocht de Medut Temple op een kwartiertje rijden. Hierna richting hostel in Jogja om in de namiddag naar de Prambanan tempel te gaan. Helaas kwam het hier na aankomst binnen 15 minuten met bakken uit de lucht! en was het lastig om goede fotos te nemen en echt de tempel te kunnen bestuderen. We liepen in een school met honderden kinderen uit Sulawesi een eiland ver van Java vandaan. Ook deze kinderen wilde weer allemaal op de foto nog een tijdje staan babbelen met de leraar over Cruijf, het WK, Ajax enzovoorts. Met voetbal kun je overal mee uit de voeten. goh wat een woordspeling. ;)

Die avond naar het Ramayana Ballet bij de Prambanan tempel. Nou heb ik werkelijk niets met musicals en theater. En dit duurde daarom dus ook echt te lang voor mij. Na 3 uur gehuppel en gedans werd het even stil en was ik blij dat er een einde aan kwam maar nee dit was pas de pauze! hierna ging het nog anderhalf uur door! Wat een kwelling... Op het einde wel even mooi wat fotos gemaakt met de hoofdrolspelers.

Die dag erna in de minivan van Jogjakarta naar de Bromo vulkaan, een trip van 13 uur! iedereen lag te slapen in het busje maar ik zat in een soort achtbaan en vond het veelste leuk om 13 uur lang door de voorruit te staren naar de complete chaos op de weg. Indonesiers rijden als malloten en iedere x als je denkt nu gaat het echt mis, nu komt die aanrijding gaat het toch altijd weer goed; bizar. In nederland zou de man die het busje reed binnen 10 minuten zijn rijbewijs kwijt zijn maar in Indonesie kan en mag alles op de weg. Het busje reed met 100 over veelste smalle wegen en dan opeens komt er een gigantische bus vol met schoolkinderen langszuilen met 130 en dwingt ons continu de berm in. Ik vondt het prachtig om mee te maken en had zelfs extra willen betalen om deze rit van 13 uur niet te willen missen! Oja de eerste (plas)pauze was ook pas na 7 uur, hoezo rusten tijdens het rijden om de 2 uur?? Nergens voor nodig vondt deze bestuurder! Hemelsbreed is de afstand van Jogjakarta naar Bromo ongeveer 300 kilometer, maar door de complete chaos op de weg en de vele omwegen en kronkels die je maakt doe je er niet 3-4 uur over maar gewoon 13 uur. Eenmaal aangekomen besloten we naast de Bromo vulkaan ook nog een andere trip te boeken, de Kawa Ijen vulkaan waarbij je snachts zeer speciaal blauw licht uit de vulkaan ziet opkomen dit is een chemische reactie van het zwafel of zoiets dergelijks...Was een apart en merkwaardig, maar prachtig gezicht!

Maargoed eerst de Bromo vulkaan hiervoor hadden we namelijk zo'n enorm eind gereden. Opstaan om 3:30 snachts om wederom een sunrise mee te maken, met de jeep een uurtje rijden naar een mountain waarvandaan je een prachtig uitzicht had over de Bromo en andere vulkanen. Prachtig gezicht om te zon te zien schijnen op de vele vulkanen die bij elkaar lagen met als hoogtepunt de Bromo vulkaan. Overigens waren we hier niet de enige. Tientallen 4x4 Jeeps stonden geparkeerd om te genieten van t uitzicht. Hierna weer naar beneden om de Bromo vulkaan te beklimmen, deze kon je ook beklimmen door op een paard te gaan zitten maar uiteindelijk hadden wij hier niet voor gekozen (ik spreek in de wij vorm steeds omdat ik vrijwel heel Indosie samen heb gereisd met het meisje uit Londen, we hadden vanaf Jakarta vrijwel dezelfde tijd en planning wat we wilden zien).

Na de Bromo vulkaan door naar de Ijen vulkaan basecamp wat ook weer 6 uur rijden was. Aangekomen om 5 uur gingen we slapen om 7 uur savonds om vervolgens om 12 uur snachts wakker te worden en richting de zwavelvulkaan te gaan met de mijnwerkers. jaja backpacken kan zeer zwaar zijn qua slaaptijden en uren als je tours boekt! wees gewaarschuwd ;)

De klim naar de top van de vulkaan begon om 1 uur snachts en we waren er om 2:30 doordat er zeer veel zwavelwolken waren moesten we een half uur wachten om naar beneden de krater te klimmen van de vulkaan. Hier kwamen we om 3:30 aan en hier onderaan waren mijnwerkers voor omgerekend 7 euro per dag keihard aan het werk om de zwavel te verzamelen en hier vervolgens allerlei diertjes van te maken om als souvenirs te verkopen en tevens word zwavel gebruikt voor verschillende medicijnen. deze mannen tillen 90 kilo aan zwavel op hun schouders 3 uur lang naar de basecamp waar onze jeep stond geparkeerd, dit doen zij 2x per nacht. Overdag slapen ze want dan zijn de omstandigheden nog slechter dan snachts. Sommige hadden niet eens mondkapjes op. en zelfs met mondkapjes kon ik soms amper ademen en voelde het alsof we stikten. Bij de tour waren ook twee dames die gilde het uit en raakte volledig in paniek onderaan de krater en wilde meteen omhoog desnoods per helikopter. Dit was niet mogelijk volgens de gids en na veel geruzie en geschreeuw zetten de meiden door en vonden we een plekje waar je weer beter kon ademen. Uiteindelijk zagen we dan onderaan waar het allemaal om te doen was rond 4 uur snachts het blauwe vuur in de zwavelvulkaan. Wat een apart gezicht, nog nooit zoiets gezien! of het een natuurlijk verschijnsel was of dat de mijnwerkers er iets mee te maken hebben vraag ik me nogsteeds af, maar apart en mooi was het zeker! Drie uur terug lopen klimmen om rond 12 uur weer richting de volgende bestemming te rijden via de boot dit x, BALI!

Na tien fantastische dagen op Java was het tijd voor het meest toeristische eiland ter wereld; BALI.

Wat me meteen opviel was dat het niet alleen toeristen zijn die hierheen gaan maar dat het er ook stikt van de locals die hier wonen. Ze zijn vrijwel overal in de meerderheid, waar dit zeker in Thaise en Camobjaanse eilanden niet het geval was. Is dit in Indosie overal zo. Het eiland Java heeft ongeveer 130 miljoen inwoners. Het zuidereiland van NZ is net zo groot maar heeft maar 1 miljoen inwoners. Om een indruk van de drukte in Indonesie te geven. Java is tevens het drukstbevolkste eiland ter wereld. Maargoed verder over Bali.

Bij aankomst op Bali via de westkant van het eiland met een bus, waarin overigens vele toeristen zaten en dus constant locals hun eten, muziek, en zangkunsten gehoor kwamen brengen voor 5 minuten en dan weer uit de RIJDENDE bus verdwenen met een gewaagde sprong, naar Denpasar gereden deze tocht duurde 3 uur. en op het busstation van Denpasar besloten we ( ik, Leena uit Londen en Michelle uit Nederland) niet in Denpasar te blijven aangezien hier niet veel te zien en te beleven was maar meteen een taxi te nemen naar Ubud. Hier begon het echte luxe vakantie leven wat je als backpacker ook af en toe mee moet maken om jezelf te verwennen naast de vele hostels waarin je verblijft. We verbleven in zeer luxe bungalows met alles erop en eraan voor een prikkie van tien euro per nacht. (hostels in australie en NZ zijn gemiddeld 20 euro per nacht en de kwaliteit is hier vele malen slechter) In Ubud diezelfde avond gegeten bij een gezellig en heerlijk familierestaurant; Mama warung Wayun! Gerunt door een moeder met haar dochters deze moeder was ook een paar x in Nederland geweest dus nog een tijdje meegepraat.

De volgende dag een scooter gehuurd want ik wilde meer van Bali zien dan alleen Ubud. na anderhalf uur en een boete van 7 euro voor door rood licht rijden kwam ik aan bij Sanur beach, hier een tijdje op t strand gelegen. Ik werd overigens aangehouden door een agent of niet-agent dat is me nogsteeds niet duidelijk, waarschijnlijk het laatste want hij had alleen een simpel vestje aan met het woord politie op zn rug. Hij wilde eerst omgerekend 40 euro en liet een a4 papiertje met wat geprinte texten zien dat ik anders mee naar de rechtbank moest. Maar ik had maar 7 euro opzak en toen ik dit vertelde zei hij meteen dat is ook goed en scheeurde hij weer verder op zn scooter. Maargoed, Sanur is een plek met luxe hotels voor de wat oudere stelletjes, backpackers vindt je hier niet. Hierna doorgereden naar Kuta, de uitgaansplek van Bali, met vele dronken Australiers en jongeren. Ff rondgewandeld maar intussen was het al 5 uur en wilde ik voor t donker terug zijn want rijden op een scooter in Bali is zeker niet zonder risico. Het is soms levensgevaarlijk. Om weer in Ubud bij mn bungalow te komen moest ik via de hoofdstad van Bali; Denpasar dit is een stad met een half miljoen inwoners en de scootertjes en autos krieoelen hier continu door elkaar heen. Ik was de enige westerling en begaf me op te drukke wegen met tientallen scootertjes naast elkaar rijdend in de hoofdstad van Bali, achteraf gezien een leuke ervaring om meegemaakt te hebben. Maar op dat moment doodeng. en nou had ik al aardig wat scooters door Azie gereden, maar dit was van een ander niveau. Die avond weer lekker gegeten bij Mama Warung Wayun.

De dag erna Ubud verkent door eerst naar het Monkey Forest te gaan honderden aapjes lopen hier wild rond. Gelukkig had ik geen eten of drinken mee want dit stelen de aapjes zo uit je tas of handen. Met kleine kindjes die tranen met tuiten huilen tot gevolg. Ik had ook nog niet echt een mooi rijstenplantage gezien dus hier wilde ik heen. Ik was ernaar opzoek op de scooter maar nam blijkbaar een verkeerde afslag en belande in de middle of nowhere bij een hanengevecht (deze zijn zeer populair in Indonesie en hier wordt veel geld bij ingezet). Uiteindelijk bij het hanengevecht bood iemand me aan de weg te wijzen naar de Tangalang rice terrace. Ik vroeg nog moet je er geld voor hebben, maar nee deze man wilde mij de weg laten zien (het was zo'n half uurtje rijden) uit het hart! Geweldig :)

Eenmaal aangekomen bij het rice terrace had ik een discussie met de vrouw bij de ingang en stond namelijk een bordje met ''donaties welkom''. Aangezien ik nog maar vrij weinig geld bij me had voor benzine van de scooter besloot ik dit x niet te doneren (dit doe je al vaak zat in Indonesie). Maar het vrouwtje was er echt van overtuigd dat ik zou gaan doneren en blokte mijn weg, na een discussie over dat doneren vrijblijfend is en niet iets bindends wat je MOET doen van 15 minuten. Betaalde ik dan toch maar wat geld om de Rice Terrace te zien. Paar uur rondegewandeld hier prachtig groot gebied. In Ubud diezelfde avond lekker uit eten geweest bij een prima restaurant middenin de stad.

Na een aantal dagen Ubud werd het tijd voor een andere bijzondere plek op Bali; Lovina. Hier heb je verreweg de mooiste zonsondergangen op Bali en hier genoten wij dus ook volop van. Tevens nog wat fotos gemaakt met de locals op de pier van de kleine haven. De volgende dag naar Mangjukan Island een klein snorkel/duikparadijs ten NW van Bali. Hier met een groep een paar uur gesnorkeld en het eiland zelfs opgeweest waar een ceremonie aan de gang was en waar gigantisch grote herten vrij rondliepen tussen de Indonesiers, prachtig. Helaas wel zwaar verbrand want 3 uur snorkelen met de rug vol in de zon dan is het niet zo verstandig om je niet in te smeren... STOM!

Diezelfde avond een Bintang shirt gekocht in Lovina voor mn vader. Leuk kado dacht ik zelf! de verkoopster was een schattig vrouwtje. Tevens zagen we op t strand een grote groep mensen in een kring om elkaar heen staan die waren aan het blackjacken op zn indonesisch ik besloot 1x mee te doen en verdubbelde mijn inzet met 5x en ben toen meteen gestopt, haha.

We moesten vroeg slapen want die ochtend alweer om 5 uur op om dolfijnen te zien in de zee ten noorden van Lovina. Helaas waren we niet de enige. Er waren wel honderd bootjes met enkel toeristen en de schipper aan bord. En in het water waren werkelijk maar 2 of 3 groepjes dolfijnen met daarin misschien 5 dolfijnen en deze werden helemaal zenuwachtig want iedere x als er een dolfijn aan het oppervlak van het water kwam, voeren de bootjes volle vaart naar de dolfijnen toe. Dolfijnen spotten in NZ ging er toch wat beter aan toe en met name ook diervriendelijker. Die middag doorgereisd naar het plaatsje Amed in het Oosten van Bali, hier nog naar het schipwrak Tulamben gesnorkeld, ik had namelijk nog nooit een schipwrak gezien en dit was wel prachtig, vol met koraal! In de namiddag nog gesnorkeld bij Amed zelf en hier gigantische vissen van 1 meter tegengekomen.

Die dag erna gingen we van Amed op Bali naar de Gili eilanden. Toch wel 1 van de beste eilanden van mn trip van 7 maanden. Gili Trawangan met name; een schitterend klein eiland met superveel leuke barretjes, restaurantjes en bungalows. De boottocht ging met een fastboat en duurde maar 1,5 uur en toen waren we op het paradijs: Gili Trawangan aangekomen. Hier heerlijk rondgefietst en genoten van de zonsondergang, nog even gesnorkeld en op het strand genoten van het heerlijke weer.

Die dag erna een snorkeltour geboekt rondom de gili eilanden, in totaal waren er 3 snorkelpunten 5 green turtles gezien! prachtig koraal en ook een aantal nemos. Ik had een wegwerpkameraatje mee vanuit nederland maar deze bleek achteraf in Nederland niet bestand te zijn tegen water. Het was het proberen waard maar alle fotos waren zwart helaas! want er stonden mooie fotos op van Nemos, Turtles en Manta Rays!

We hadden eerst maar 2 dagen op gili geboekt maar besloten er 2 bij te boeken doordat het zo'n relaxed sfeer is. De volgende dag weer een stukje over het eiland gefiets, lekker gezond en gesnorkeld, bij het zwembad van het hostel gechilled en met 10 indonesiers uit jakarta rondgehangen in het zwembad. die avond nog de zonsondergang van de viewpoint op gili trawangan gezien. De gili eilanden zijn 3 eilanden allemaal ongeveer evengroot waarbij op gili T het meeste is te doen. de eilanden zijn zon 3km lang en 2 km breed. Aangezien het de laatste week van mijn reis was, kreeg ik de gekke tik om zoveel mogelijk shirtjes, overhemdjes en tanktops in te slaan die een aandenken hebben aan mijn reis. Zodoende sprak ik locals zelfs aan als ik ze zag met een mooi t-shirt dit trokken ze dan meteen uit en voor 3 euro had ik weer een souvenir.

Na een heerlijke halve week op Gili Trawangan was het tijd om weer door te gaan naar een ander eiland, een veel minder toeristisch eiland maar zeker ook de moeite waard: Nusa Lembongan. Ik wilde hier met name heen doordat je vanaf hier snorkeltours kon boeken met Manta Rays. Gigantische roggen van 4-5 meter breed. Niet normaal! Helaas zijn de fotos dus mislukt, want deze had ik uiteraard graag met jullie willen delen maar het heeft niet zo mogen zijn, alle fotos zijn dus zwart.

Nusa Lembongan dus een veel groter eiland dan de gili eilanden, hier had je ook scooters en autos. heerlijk om rond te rijden op de scooter, wel zeer slechte wegen maar daar wen je in de loop van de tijd aan. en hier stopte ik bij wat pooltafels met jongeren die mij uitnodigde voor wat potjes poolen. na tien potjes met de locals poolen waarvan ik op het nippertje verloor van een jongetje van 12 die de bijnaam dickies had omdat ie vrijwel iedere dag met een shirtje van het merk dickies liep. Frustrerend verlies! haha!

Die dag erna was het dan zover snorkelen met mantas op gegeven moment zat ik helemaal als enige snorkelaar in het water met 5 mantas van 4 meter breed om mij heen. GEWELDIG! daarna gingen we nog naar wat andere snorkelspots met prachtige kleuren koraal en allerlei soorten vissen. In de namiddag diezelfde dag lekker op de scooter rondgereden en naar wat bekende stranden van het eiland gegaan; mushroom bay en dream beach. Die laatste deed zijn naam wel echt eer aan hier was het zeer rustig met prachtig zand en een aantal locals speelde hier uren in de zee met surfboards. Een genot om naar te kijken.

Die ochtend erna moest ik alweer terug naar Bali en de fastboat van Lembongan naar Bali (Sanur) duurde een half uurtje. Eenmaal aangekomen hier besloot ik naar Nusa Dua te gaan, een vrij wilde gok aangezien ik hier niet veel van wist behalve dat er grote stranden waren en er werd veel aan watersport gedaan en in deze hoek van Bali was ik nog niet geweest. Eenmaal aangekomen in Nusa Dua bleek dit dorp alleen maar over te luxe 5 sterren hotels te beschikken en was het vrij lastig maar uiteindelijk lukte het mij toch om een cheap hotel te vinden. Hier verbleef ik als enige en er ontstond een leuke band met de owners die brachten mij weg in de ochtend achterop de scooter voor een gratis ontbijt. Dit soort dingen maak je echt alleen maar mee in Indonesie, geweldig. Ik sliep snachts in het goedkope cheap hotel. en overdag sneakte ik binnen bij de 5 sterren resorts en deed alsof ik hier thuishoorde. Genieten van massages, goede ligbedden op t strand, heerlijk eten en een prachtig zwembad, met ingebouwde bar. Hier kon je zo 6 uur druk zijn met niks. Heerlijk. Voor de geinteresseerde hier een link naar het resort waar ik overdag dus stiekem gratis verbleef :)

http://www.peninsulabeachresortbali.com/

Wat wel apart was, is als je het luxe resort uitstapte je 5 meter verderop de arme indonesische bevolking kleren zag verkopen. Hier kocht ik ook uiteindelijk een aantal bintang singlets. Die avond zat ik te eten aan de hoofdstraat en er bleven maar indonesiers verkleed voorbij komen op scooters, in autos en lopend. Na wat navraag bleek er die avond de halfjaarlijkse ceremonie plaats te vinden bij een tempel vlakbij mijn hotel, zeker dus even de moeite waard om te kijken. Was zowat de enige toerist wat weer mooie momenten opleverden honderden mensen die je aan staan te kijken. Maar hier was ik na Java wel aan gewend.

De laatste dag op Nusa besloot ik wat rond te lopen over het strand en ik kwam terecht bij het watersport strand van Bali, en wat ik hier zag had ik nog nooit gezien, honderden bananenboten, tientallen jetski's, flying foxes, rubberen banden, paragliden het was er allemaal mogelijk en het werd ook in grote getallen gedaan. Big business. Die avond weer lekker mexicaans gegeten, past niet echt bij Indonesie, maar het was wel wederom heerlijk. Van teveen Aziatisch voer slaat de buik namelijk nogal op hol, als je begrijpt wat ik bedoel...

Die dag erna was het dan zover na een prachtige maand Indonesie was het tijd om weer terug te vliegen vanaf Denpasar airport naar Bangkok. een vlucht van 4 uurtjes. Bangkok was weer zoals de vorige 4x dat ik er was. Chaotisch maar toch georganiseerd. Ik kwam aan op 28 april en vertrok op 30 april ik had dus nog twee dagen om even wat souvenirs in te slaan en tot rust te komen voor ik weer 12 uur in het vliegtuig zat naar Amsterdam. In het vliegtuig nog is goed nadenken over wat ik in de afgelopen 7 maanden allemaal wel niet heb meegemaakt, van parachuutspringen op 6km hoogte uit een vliegtuig boven prachtige natuur op het zuidereiland in NZ tot duiken op 9 meter diepte in het great barrier reef. en zo kan ik blijven doorgaan. Wat een ervaring rijker ben ik geworden en wat had ik dit voor geen goud willen missen in mijn leven. Het was zeker niet de laatste lange reis die ik ga maken in mijn leven, daar ben ik van overtuigd! Alle mensen die ik ontmoet heb waren ook geweldig en zijn stuk voor stuk vrienden van me geworden. Ik heb nu connecties over de hele wereld en ik hoop hier zeker gebruik van te gaan maken in de toekomst!

Dit was 'm dan, mijn laatste blog van mijn eerste grote reis. GEWELDIG!

PS: Een dag nadat ik thuis was vloog ik weer door naar Wenen voor 3 weken want ik heb mijn huidige vriendin ontmoet in NZ maar ze is Oostenrijkse. Een geweldige tijd daar beleeft. Ook Wenen is een veel mooiere stad dan ik eerst dacht.