Lieve allemaal, Fleur en Ties vroegen of we een verslagje van onze reis voor hun blog wilden schrijven. Dat doen we. Als we zondagmorgen 19 dec. opstijgen op Schiphol hebben we heel veel mazzel gehad. Vanaf vrijdagavond waren er heel veel vluchten gecanceld en de luchthaven bood een dramatische aanblik met overal slapende en vermoeide mensen op banken, stoelen en veldbedden. Maar ons toestel vertrok, op de goede tijd en met nauwelijks vertraging! De overstap in Madrid leverde wel wat vertraging op, 5 uur, maar we waren onderweg! (We dachten aan Fleur en Ties, die daar 1 uur overstaptijd hadden!!! Het was een flinke tippel en niet overal even duidelijk ;-) ) Midden in de nacht in Lima, waar de chauffeur met het bordje; Robertus y Anna" waarschijnlijk een lamme arm had gekregen en we dus zelf, met alle goede raad van het dappere duo in Ayacucho!!, een taxi zochten. 28 dollar, no no, Ties zei 16, dus daar moest onze amigo het mee doen! Dinsdagmorgen met de Antezana bus naar Ayacucho. Een kleine betegelde hal, aan de grond vastgeschroefde plastic stoeltjes en een binnenplaats van aangestampte aarde. We wachten, tussen grote plasticruitjestassen vol aardappels, rijst, meel en kleding samen met een stuk of 50 peruanen op de bus. Er stapt een lange blonde jonge vrouw uit. Ik herken ze van een foto op de blog van Fleur en Ties en heb "Schuddebuikjes" (haha) in mijn tas voor haar verjaardag. Toeval of niet, het is Eva, een huisgenoot van Ties en Fleur. We worden meteen door haar ingewijd in het bagagewegen! We volgen een uurtje of vier de "Pan-Americana" naar het zuiden. (Een netwerk van wegen dat de uiteinden van Noord-en ZuidAmerika met elkaar zou gaan verbinden. Best gelukt, het Zuid-Amerikaanse deel; Panamericana Pacífico Longitudinal! Rechts van ons de Stille Oceaan en links het gortdroge woestijngebied. Op sommige stukken zijn tientallen vierkante lapjes grond afgepaald met in het midden een huisje of schuurtje. Hoopvolle peruanen die langs de Panamericana hun geluk dachten te vinden?? Bij San Miguel gaan we links af de bergen in. De bus klimt rustig en de wegen zijn goed. Langzaam verandert het landschap in steeds groener wordende heuvels, kleine dalen, riviertjes, en stukken landbouwgrond. En ja hoor we zien lama's én zwartbonte koeien! De laatste uurtjes zijn het zwaarst. Dan klimt de bus minder maar is de weg enorm bochtig.(Klopt Ties!) We rijden over een hoogvlakte. Het is al donker. Dan om een bocht is daar ineens een groot dal vol lichtjes....Ayacucho! De bus rijdt het dal in, door smalle straten waar het een enorme drukte is van taxi's, busjes, mototaxi's en ayacuchanen nog volop in de weer. Links en rechts winkeltjes. En dan ineens links van ons, zien we uit het busraam Fleur en Ties, heel gezellig op een krukje in de opening van een eethuisje zitten. We lachen....zij lachen....we zijn er!!! We zijn vijf dagen in Ayacucho. We vieren kerstavond met peruaanse kado-tjes en drop en chocola uit nederland, bij een prachtige door Fleur en Ties zelfgemaakte boom.....mét lampjes..en uit het raam van hun kamer een prachtig uitzicht op een dal vol lichtjes ........Ayacucho. Terwijl Fleur en Ties nog hard werken aan opdrachten en laatste klussen lopen wij door de stad waar in de afgelopen maanden al die berichten en berichtjes vandaan kwamen. Het is fantastisch om te zien waar ze wonen, waar ze werken..een superfijne therapieruimte!! en de mensen te ontmoeten met wie ze werken! " aaaah....la madre de Flor...!" Heel indrukwekkend om te kunnen zien wat zo'n buitenlandstage in de praktijk van het dagelijks leven inhoud; een andere taal en cultuur, een compleet ander klimaat, andere leefomstandigheden. We hebben er veel bewondering voor dat ze deze keus gemaakt hebben. We zien dat ze zich goed ingewerkt hebben. Ze spreken, in onze oren!!, heel behoorlijk spaans maken ons snel wegwijs in alle do's en dont's, en wijzen ons leuke winkeltjes, markten en eethuisjes. Echt goed ingeburgerd, die twee!! Na kerst zijn we met zijn vieren gaan reizen. Naar Pisco ( de stad die in 2007 door een aardbeving is getroffen, indrukwekkend hoe het leven dan doorgaat in zo'n zwaar beschadigde stad.) Naar het Reserva Nacional Paracas, een schiereiland met een woestijnachtig landschap en zoutvlaktes. Met een boot de stille oceaan op naar de Islas Ballestas. Eilanden voor de kust met een enorme verzameling vogels en zeedieren, vgl met de Galapagos eilanden.Zeeleeuwen, pinquins, pelikanen en later op de kust ook flamingo's! Via Lima, waar Fleur en Ties aan waterballet deden in een park vol fonteinen!, naar Cusco. Net als Ayacucho een hele mooie stad hoog in de Andes met heel veel te zien in en rondom over de cultuur van de Inca's en hun voorgangers. En... een prachtige tocht naar Machu Picchu, met een trein ( met ramen in het dak !) door een steeds jungle-achtiger groen paradijs, langs kleine dorpjes vol kleurige Quechua en hun handelswaar. Een geweldig mooie tocht naar de tot 1911 goed bewaard gebleven Inca-stad. Ja, jammer Fleur en ik hadden allebei een parasiet meegenomen uit Lima...zie verslag Ties.....maar "Uggly Betty" in het spaans op onze hotelkamer leverde een onverwacht knus "moeder-dochtermiddagje" op!! Dan is het ineens 6 jan. Op de stoep van het hotel in Cusco zwaaien Fleur en Ties ons uit. Wij vliegen terug naar Lima en zij reizen verder naar Puno en La Paz. We hebben genoten....dank je wel lieve gidsen. Phoe......we gaan ze missen!! We wensen ze nog een hele fijne tijd met veel reisplezier en nog heel veel mooie dingen te zien! En daarna een goed en plezierig vervolg van jullie stage! Rob en Annelie