Profile
Blog
Photos
Videos
Zaterdag 20 juli
Omdat het appartement van Maarit in Enonkoski komende nacht is verhuurd, bood ze me aan om 7 km verderop in het chalet naast hun huis aan het meer te verblijven. Daar zei ik geen nee tegen, al heb ik nog maar één nachtje voordat ik terug ga naar Savonlinna. Van daaruit reis ik naar Joensuu, wat noordelijker, om met mijn roeiclub deel te nemen aan een meerdaags internationaal roeifestijn.
Vandaag weer een frisse, maar droge dag. Een prima fietsdag dus en ik besloot in een grote cirkel naar het chalet te rijden, 50 km ipv 7. Het was er prachtig en er reden nauwelijks auto’s. In het noordelijke deel van mijn cirkel ging de natuur meer zijn gang (vooral wilde bloemenvelden buiten de overal aanwezige berken- en dennenbomen en meren). Het zuiden (richting Savonlinna) was meer gecultiveerd, met vaak keurig gemaaid grasland. Ik kwam eindelijk koeien tegen, en de dames mochten hun kalveren gewoon bij zich hebben.
Het ging zo lekker dat ik ook even naar Oravi fietste voor een bak koffie (2x9 km). Daar bleek het een samenkomst van vissers, kanoërs, wandelaars en andere (hotel)gasten, als in een soort grote Noorse hut. Ik kocht en at een heel bakje frambozen bij mijn cappuccino. Het was er zo gezellig dat ik met enige moeite weer op mijn fiets klom.
Het weer klaarde op en laat in de middag, bij mijn aankomst bij het chalet, verscheen de zon. Zoals ik hoopte bleek het op een schitterende plek aan het meer te liggen. Ik werd door Maarit (lerares economie aan moeilijk opvoedbare jongeren) verwelkomd met gele bosbramen. Heerlijk fris. Het chalet heeft alles dat ik nodig heb, behalve water (flessen gekregen) en het toilet is buiten, een ecotoilet waar je met een schep aarde afscheid neemt van je boeltje. Grappig is trouwens dat Maarit gewoon mijn beddengoed en handdoek uit het appartement heeft meegenomen zodat ik het hier verder gebruik.
‘S avonds hadden Maarit en haar man een bruiloft en ik mocht de sauna in hun naastgelegen huis gebruiken. Aangezien het helemaal aan het einde van de weg ligt zou ik het rijk alleen hebben en ik keek er al naar uit dat ik ter afkoeling zo het meer in kon plonzen. Eerst kwam zoonlief (jaar of 20) met zijn vrienden langs, daarna kwam iemand aanwippen die met zijn auto claxonneerde. Dus ik hield het toch maar bij de sauna en douche in ‘t huis. Ik had nog nauwelijks een voet buiten gezet of Maarit en haar man kwamen alweer thuis (22 uur) Haha.
Tijdens mijn fietstochten hield ik nauwlettend in de gaten of er ergens iets (groots) bewoog, maar het enige dat ik van een eland te zien kreeg waren de keutels die ik gisteren zag (zie foto). Na de sauna nam ik plaats op de steiger omdat Maarit zei dat elanden een vaste route afleggen en tijdens de schemering van hier naar de overkant van het meer zwemmen. Zij ziet het ongeveer eenmaal per jaar. Ik bleef turen tot het te donker voor mijn ogen werd (al wordt t niet echt donker) en de zoemende muggen en blaffende honden te irritant werden. Helaas, geen eland gespot.
- comments