Ik sta meestal als eerste op, en terwijl Hetty zich nog aankleedt, ga ik alvast naar de restaurantzaal, een paar honderd meter van ons huisje vandaan in Angat. Het regent, en dat weer houden we de gehele dag.
Ik ben te vroeg voor het ontbijt, er is verder nog niemand. Even later maak ik kennis met Carol Tulud, de leider van een GK delegatie uit Texas, die vanwege hun gele T-shirts gisteren niemand heeft kunnen missen. Na het diner had ik gisteravond al met enkele mensen van deze groep gesproken, maar nog niet met haar. Carol is evenals het grootste deel van de delegatie van Filippijnse afkomst en probeert via verschillende initiatieven haar moederland te verbeteren. Zo heeft ze een GK village geadopteerd, evenals twee meisjes, die op haar kosten kunnen studeren.
Ik vertel over onze wereldreis, onze rondreis over Luzon, en hoe we bij toeval bij de Enchanted Farm verzeild zijn geraakt. Volgens Carol is dat echter geen toeval, maar zit daar de hand van God achter. Op het moment dat ook Hetty aan onze tafel aanschuift, wordt ik juist door Carol uitgenodigd om deel te nemen aan een medische missie op Bohol, en aan een werkbezoek aan het door de orkaan Hainan verwoeste Tacloban. Beide bezoeken passen in ons tijdschema, en voor deze periode hadden we nog niets concreet geregeld. Ook Hetty vindt het prima om bij haar groep aan te sluiten, ook al hebben we op dat moment nog geen idee wat ons te wachten staat.
Na het ontbijt sluiten we eerst aan bij een rondleiding over het terrein van de Enchanted Farm, langs kruiden, gebouwen waaronder een wellnesscenter, akkers, schapen, geiten en een paddestoelen kwekerij. We zien veel dingen die we gisteren tijdens onze self guided tour hebben gemist, en horen het verhaal van Gawad Kalinga van weer een andere persoon, met voor ons weer nieuwe inzichten en details.
Tijdens de lunch maken we kennis met de twee adoptiefdochters van Carol, die speciaal voor ons een zeer gevoelig lied zingen. Ze hebben prachtige stemmen!
We besluiten om nog een nacht langer op de farm te blijven. Omdat de hoeveelheid cash die we hebben hiervoor net niet toereikend is, en ik helaas niet met een creditcard kan betalen, ga ik met de auto op pad om bij een ATM (flappentap) geld op te halen. Volgens de receptie zou er een paar kilometer verderop in Angat een ATM zijn. Ik vind er twee, maar deze accepteren helaas geen buitenlandse pasjes. Op de digitale kaart heb ik in de buurt een wat grotere plaats gezien, en ik besluit daar mijn geluk te beproeven. Ik vind er al snel een, waarmee ik ook wat grotere bedragen kan pinnen, wat zeker in de kleinere plaatsen niet gebruikelijk is. Voor iedere keer geld opnemen betaal je hier een vast bedrag van zo'n vier euro aan de bank die eigenaar is van de ATM. Bij kleinere bedragen is dat al snel vijf procent. Ik kan nu met tweemaal pinnen ongeveer 300 euro uittellen. Omdat ik nu in mijn eentje bij de automaat sta, doe ik dat tellen niet al te opzichtig. Het is toch meer dan een maandinkomen van de meeste inwoners van dit plaatsje. Echter net zoals ik al de hele week heb bemerkt, is er niemand die ook maar enige aandacht besteed aan wat ik doe bij de automaat, en heb ik me nog nergens ook maar enigszins bedreigd of ongemakkelijk gevoeld. Ook Filipino's zelf hebben een groot vertrouwen in elkaar. Zo laten ze rustig hun sleutels op tafel liggen als ze wat gaan bestellen en zie je openstaande kassaladen met relatief veel geld erin.
Als ik terug rijd, weet ik vrij zeker dat ik de goede weg ben ingeslagen. Vanaf deze weg moet ik een smalle zijweg in die naar de farm leidt. Als je op je iPad zowel je bestemming, je positie en alle wegen kunt zien, is dat een grote hulp bij het navigeren in een vreemd land. De iPad is echter bij Hetty achtergebleven. Ik kom bij een verkeersvertrager die ik op de heenweg zeker niet ben gepasseerd en vraag me nu af of ik toch de verkeerde weg ben ingeslagen, of dat ik de zijweg heb gemist. Ik rij weer terug naar de T-splitsing bij Angat en let heel bewust op alle afslagen. Nergens zie ik een aanwijzing voor de Enchanted Farm. Vlak voor de T-splitsing zie ik een steen met de plaatsnaam erop geschilderd naast de weg. Deze steen heb ik op de heenweg ook gezien, dus ik zit wel op de goede weg, maar heb dus nogmaals de juiste zijweg gemist. Of zouden deze stenen naast alle toegangswegen van Angat liggen?
Ik draai weer om en probeer een zijweg uit. De dalende weg loopt al snel dood. Keren is hier lastig, maar het lukt. Ik vraag aan mensen die hier lopen naar de GK Enchanted Farm. De eerste weet van niets, maar de tweede vertelt me dat ik vlak vóór de school moet afslaan. De school kan ik me herinneren, dus dat moet lukken. Op de aangegeven plaats hangt naast de weg een groot doek met een welkom aan één of andere politicus. Hij heeft blijkbaar recent de farm bezocht. Eenmaal op de goede zijweg, ben ik snel weer terug. Hetty was bezorgd toen ik zo lang wegbleef en had ook al bedacht dat ik beter de iPad had kunnen meenemen.
We spreken nu definitief af dat we eerst met Carol meegaan naar haar woning op Luzon, en dan met haar groep naar Bohol en naar Tacloban, dat zij voor onze vliegtickets zal zorgen, en dat we over drie dagen door haar vaste chauffeur Elmer (Mer) zullen worden opgehaald bij het hotel dat we hebben geboekt in Manilla. Een deel van de GK Texas groep wordt vandaag al door haar naar het vliegveld gebracht.
De rest van de middag en avond praten we vooral met Christina uit Australie. Omdat we daar net geweest zijn, hebben we heel wat uit te wisselen. Ook in Australië blijken er mensen betrokken bij Gawad Kalinga.
Theo