Profile
Blog
Photos
Videos
Om kwart voor zes worden we door onze gastvrouw afgezet bij het busstation in het dorp. Volgens een bordje bij de kassa is deze al open om kwart voor vier in de ochtend. Ze zijn hier allemaal vroeg op in Costa Rica. Het is 's morgens dan ook nog lekker, maar vandaag na al die regen gisteren is het zelfs een beetje kil. Het water kwam op een gegeven moment door de tegelvloer omhoog.
Na alle goede raad en een hartelijk afscheid vertrekken we met de bus. Het is een rechtstreekse bus naar San Jose, via Quepos, wat ons heel wat tijd bespaart. Het eerste stuk van de reis kunnen we Panama zien liggen. Misschien dat daarom we onderweg stoppen voor een politiecontrole, iedereen moet zijn paspoort laten zien. Al hadden ze voor de onze wel heel wat meer tijd nodig dan bij de rest van de passagiers.
Onderweg zien we koffieplantages, onder de schaduw van bomen en Dracaena heggen. De groene bessen zitten er al aan. Terwijl we even stilstaan om iemand in te laten stappen zie ik voor het eerst een avocadoboom met vruchten. Die kan ik van mijn lijstje afstrepen, nu de cacao nog.
Het wordt al gauw een stuk warmer in de bus nu we wat lager komen. Was het in het begin nog net geen zeventien graden, nu is het al opgelopen tot bijna vierendertig. Maar met de raampjes open is het nog uit te houden.
We hebben een stop bij Uvito, tegenover de zaak waar we een nieuwe camera hebben gekocht. Verderop is de streek waar heel veel oliepalmen staan. Akkers en akkers, als je ze zo mag noemen, van palmen. Het leuke van een bezoek aan een botanische tuin, tenminste als je goede uitleg krijgt, is dat je eerder dingen opvallen.
In de buurt van de kust zien we nu de Cocos palmen verschijnen. Het gekke is dat je nergens ziet dat mensen ze gebruiken, geen kokosmelk die wordt gedronken. Je ziet het nergens aangeboden, misschien is dit een ander soort. Ze zien er kleiner en geler uit dan die we in andere landen hebben gezien.
Voor we het weten zijn we in Quepos, heel wat eerder dan verwacht, het is nog geen elf uur. Daar staat iemand die vraagt of we een taxi nodig hebben. De auto staat om de hoek en is geen taxi maar een auto die bij ons allang op de schroothoop zou liggen. Het laatste half jaar zijn we heel wat gewend wat dat betreft. De keren bijvoorbeeld dat er autogordels waren die we konden gebruiken is op één hand te tellen. Dat het geen geregistreerde taxi is, is eigenlijk niet de bedoeling, maar het voelt wel goed, dus we doen het toch maar. Bovendien is er in de verste verte geen echte taxi te vinden.
We wimpelen alle vragen over hotels en cabines maar af en worden in het centrum afgezet. Daar drinken we eerst wat voor Theo op jacht gaat terwijl ik op de spullen pas. Na anderhalf uur zie ik hem weer verschijnen.
Na een rustpauze, het was wel erg vroeg vanochtend, gaan we de boel verkennen. We lopen door het stadje, wat twee winkels speciaal voor zonnebrillen heeft en twee voor Cubaanse sigaren. De winkels met elektrische apparaten zijn ook ruim aanwezig. De goten tussen de weg en de stoep zijn hier heel diep, zo te zien moeten ze af en toe veel water verwerken. Op één plek is er water in de goot blijven staan en grappig genoeg zwemmen er visjes in en kikkervisjes. Dat zul je bij ons toch niet zo gauw zien midden in de stad in een goot.
We lopen richting zee, waar een boulevard is met heel veel beelden. Hier komt een rivier in zee uit en heeft een zandbank gemaakt, waar nu met hoog water de golven op breken. Lopend langs de kust komen we bij een haven voor plezierjachten. Het water langs de pieren is helder en bij de grote stenen van de wal zien we allerlei kleurige vissen. Het loopt tegen de avond, dus lopen we terug om wat te gaan eten, keus genoeg hier.
Hetty
- comments
Wouter De politie vond jullie er zeker heel verdacht uitzien :p of ze waren met bewondering aan het kijken naar alle stempels die jullie er ondertussen in hebben staan..