Profile
Blog
Photos
Videos
Zondag 3 oktober 2010 - Bukit Lawang, Sumatra (Indonesië)
Neurie even de melodie van Jinglebells, denk (of zing luidop) er deze woorden bij: "jungletrek jungletrek in Bukit Lawang, see the monkeys, see the birds, see orang utan" en je weet wat wij de voorbije dagen gedaan hebben. Twee dagen zijn we gaan trekken in de jungle en het was echt fantastisch! We zagen maar liefst 14 (wilde) orang utans, heel veel thomas leaf apen (deze leven enkel & zijn dus ook enkel te zien in Noord Sumatra), een supergrote varaan (precies een krokodil!) en heel wat prachtige fauna en flora! De trekking zelf was enorm avontuurlijk met steile beklimmingen en dito afdalingen waarbij we gebruik moesten maken van lianen om niet naar beneden te vallen of uit te schuiven. We sliepen in een 'kamp' (bamboestokken met plastiek over gespannen) waar het 's avonds erg gezellig was: raadsels en trucjes bij het kampvuur en - niet onbelangrijk - overheerlijk eten!
De tweede dag in de namiddag stond rafting op het programma: in rubberen banden schuimden we over de rivier terug tot in het dorpje van Bukit Lawang. 't Was echt super!
Meer van Sumatra (Indonesië) hebben we voorlopig nog niet gezien, hoewel we hier al bijna een volledige week zijn. Dat komt enerzijds doordat het hier heel gezellig is, anderzijds doordat we de voorbije dagen wel wat tegenslagen hebben gehad. Eerst was Elke wat grieperig (in Kuala Lumpur al), maar dat was gelukkig na onze eerste Indonesische nacht over. Toen stond ons een nieuwe verrassing te wachten: blijkbaar sliepen we die eerste nacht in een bed vol vlooien en stond Elke echt boordevol vlooienbeten (alleen al 12 op haar rechterhand): ongelooflijke jeuk en duizenden krabaanvallen waren het gevolg. Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg Elke de nacht daarna te kampen met abnormaal hevige oorpijn en druk op haar trommelvlies. Een Britse jongen die mee was op trekking vermoedde dat het een perforatie van het trommelvlies zou kunnen zijn, dus besloten we om zo snel mogelijk een dokter/ziekenhuis te bezoeken (wat niet eenvoudig is als je aan de Indonesische jungle zit).Dat plan moesten we gelukkig niet uitvoeren aangezien de pijn de dag daarna bijna volledig weg was en we besloten om even af te wachten. Nu (4 dagen later) is de pijn volledig weg, en zijn de vlooienbeten stilaan aan 't genezen. Elke is dus aan de beterhand, maar Steven kreeg eergisteren ook plots koorts, keelpijn, hoofdpijn en spierpijn: griep dus. Na twee dagen rusten voelt ook hij zich vandaag al stukken beter, dus hopelijk zijn we morgen gezond en fit genoeg om verder te reizen naar onze volgende Indonesische bestemming!
Een ander 'probleem' waarmee we te kampen hebben, hier aan de rand van het oerwoud, is 'ongedierte'. Toen we hier aankwamen hadden we een klein zakje cornflakes over van in Kuala Lumpur, dat stak gewoon in onze rugzak. Toen we na een nachtje slapen wakker werden, vonden we die zak - half opengeknabbeld - in de afvoerpijp van onze douche terug. Ratten? Om niet nog maar ratten aan te trekken, gooiden we de overschot van het zakje op ons terras, maar dat was uiteraard buiten dat andere ongedierte gerekend: niet veel later vielen de apen ons terras aan om buit te maken van de cornflakes… Toen we gisteren besloten koekjes te kopen, namen we onze voorzorgen: we hingen de koekjes afgesloten op aan de kapstok en zorgden dat alle toegangswegen voor ratten/apen afgesloten waren. Vanmorgen bleek dat echter niet geholpen te hebben en vonden we de koekjes, opengeknabbeld, op de grond terug.
Wist je trouwens dat we hier miljonairs zijn? En dat het eten in Indonesië nóg lekkerder is dan in Maleisië? Ons Belgische Chinese eten is trouwens eigenlijk Maleisisch/Indonesisch: wij eten hier dagelijks nasi goreng, chap chai en kroepoek (en we krijgen er maar niet genoeg van, zo lekker!).
En ohja, we hebben onze eerste (wilde) slang gezien. Ze kronkelde vlak voor onze voeten op de weg.
(Een blog over Kuala Lumpur volgt later - als we terug zijn in Maleisië.)
groetjes!
en vergeet wegwijzer.be niet
OHJA en bedankt voor alle mailtjes en berichten! We kunnen niet alles beantwoorden, maar genieten wel van jullie nieuwtjes en wensen!
- comments
Griet In de jungle zeker geen euhm... hoe heet ze nu weer?.. die een zo... Dido! gehoord?
reine Amai, wat een spannende avonturen! Jullie maken me SUPER jaloers!!!!! dikke zoen en op naar het volgende avontuur!
Kathleen Ocharme Elke, die heeft nu echt wel veel tegenslag... Jij ook, Steven, maar precies in mindere mate ;) Hou jullie haaks! x
grotemoe en bompa we zijn heel blij dat we weer wat, nieuws kregen.Hopelijk heb je nu al wel genoeg gesukkeld, zorg maar goed voor jullie zelf en beleef nog veel leuke avonturen! Daag!!!xxxx
Kato oké, toegegeven, niet alle details van dit verhaal waren even idyllisch (wel hilarisch :-))... Het is echt telkens een beetje vakantie thuis beleven om jullie verhalen te lezen en foto's te bekijken... hmmm, de kriebels om ook op pad te gaan komen dan boven... helaas hebben wij een huis te bouwen :-) Geniet er nog van!
Elke Sevens Wow, stikjaloers. Nu exact een jaar geleden zat ik ook in Sumatra. Ga je nog naar lake Toba? Het is er echt mooi. Als je er heen gaat, raad ik je het Carolina guesthouse aan. Het is er weliswaar nog goedkoper dan in Bukit Lawang. Waar heb je overnacht? Wij verbleven bij Sam's bungalows. Helemaal op het einde richting het reservaat. Vanop ons terras konden we de oerang oetangs door de bomen zien slingeren. Ratten zitten er inderdaad (heb ze zelf door mijn kamer zien lopen) maar daar is helaas maar weinig aan te doen denk ik. Van apen heb ik sinds die reis wat schrik (toch die standaard beesten die overal door het dorp slingeren), kunnen behoorlijk gemeen en agressief zijn. Nog veel plezier daar! En als je me laat weten waar jullie nog heen trekken kan ik misschien wat dingen aanraden. Groetjes, Elke
tante Mia-nonkel Tony hallo Elke en Steven, als we uw verslagen lezen, dan worden wij daar toch maar stillekes van. Ongelooflijke avonturen en belevenissen ! Gewoonweg fantastisch. Blijf er maar verder van genieten , wij zullen het wel mee blijven volgen op uw blog. groeten van tante Mia en Nonkel Tony
Karen Hey Elke, Leuk om jullie verhalen te lezen! Hmmm, heerlijk he, dat indonesische eten! Maarten (van den IC) plaatste ook net een blogpost met een verhaal over dezelfde jungletrek als jullie (ook met jingle bells song!). Hem nog niet tegengekomen?? Geniet nog!