Profile
Blog
Photos
Videos
De overstap op het vliegveld van Houston gaat supersnel. De gate waar mij vlucht vandaan vertrekt heeft een Wendy's! Nu heb ik echt spijt dat ik net die chocoladeletter op heb zitten vreten. Ik ben een beetje misselijk, maar Wendy's is zó lekker dat ik bijna een burger koop. Bijna, want ik heb nog net genoeg gezond verstand om te weten dat als ik nu een burger ga eten, dat dat niet goed gaat. Ik ga bij de gate zitten en op het scherm staat dat ik al over 10 minuten kan boarden. Top geregeld. Dan komt Rob naast me zitten. Een kale gozer, die zo te zien ook alleen reist. Hij zat in hetzelfde vliegtuig vanaf Amsterdam. We raken aan de praat en ik kom erachter dat Rob samen met zijn vriendin door Mexico gaat reizen. Alleen zit zijn vriendin nog in Nederland. Omdat we via Houston naar Cancun vliegen, heb je een esta nodig en die heeft zijn vriendin niet gekregen. Waarom die is geweigerd daar is Rob een beetje vaag over. Ze heeft de aanvraag te eerlijk ingevuld zegt hij. Na wat te vissen, vertelt hij het verhaal. Rob en zijn vriendin zijn ooit eens betrokken geweest bij een vechtpartij. Daarvoor hebben ze (een paar dagen) vastgezeten. Bij de vraag op het estaformulier of ze ooit met justitie in aanraking zijn geweest heeft Rob nee ingevuld en zijn vriendin ja. En dan mag je dus Amerika niet in.. Na dit mooie verhaal besluiten de ex-gedetineerde en ik straks samen een taxi te nemen naar de stad. Dat scheelt weer dinero's.
In het vliegtuig zit ik naast twee Japanners die, erg stereotiep, binnen 2 seconden slapen met hun mondkapjes op. Als mijn buren al een tijdje liggen te pitten, gaat m'n maag knorren. Spijt!! Ik kan nu alleen nog maar dromen van een kipburger van Wendy's.. De vlucht is zo voorbij, dus voor ik het weet, loop ik weet met m'n oude vertrouwde backpack het vliegveld uit. Ik denk dat ik er dit keer net zoveel (misschien zelfs meer!) in heb gegooid als toen ik 6 maanden ging. Maargoed, dan hoef ik in ieder geval niet zoveel tussendoor te wassen. Als ik het vliegveld uit loop, komt de hitte me meteen tegemoet. Rob heeft net een tanktop aangedaan en hij ziet er ineens een stuk meer uit als iemand die met justitie in aanraking is geweest, met z'n tribal tattoos. Een taxi is mega duur, dus pakken we een bus naar het centrum. Terwijl we op de bus staan te wachten haalt Rob twee blikjes corona. Ik voel me meteen op vakantie.
Omdat ik best een krap schema in elkaar heb gezet, pak ik bij aankomst in het centrum van Cancun meteen de bus naar Merida. Ik hoop dat ik vanaf daar morgen mee kan met de tour naar Chichen Itza. De rit van Cancun naar Merida duurt 4 uur en onderweg is er geen hol te zien. Buiten het feit dat het buiten donker is, komt dat ook omdat het 1 rechte weg is en aan weerszijden hiervan zie ik alleen bosjes. Er zit best een dikke man naast me, dus kan ik niet echt proberen te slapen, aangezien hij best veel ruimte inneemt. De vier uurtjes voelen ook echt twee keer zo lang. Eigenlijk ook niet heel gek, want als ik in Merida aankom, besef ik me dat ik al ongeveer 20 uur achter elkaar onderweg ben. Tijd voor een hostel dus. Via de wifi die ik oppik op het station vind ik het adres van een hostel. Ik loop naar buiten en vraag een taxichauffeur of hij me hierheen kan brengen. 'Geen probleem, amiga' zegt de vriendelijke man. Voor omgerekend 2 euro brengt hij me naar het hostel. Jammergenoeg als ik daar voor de deur sta, blijkt dat deze vol zit. Gelukkig had ik al een back-up opgezocht. Aan een jongen op straat vraag ik de weg en ik hoef maar 3 minuten te lopen. Nu lig ik in een heel schattig kamertje en het ontbijt staat morgen voor me klaar. Ben benieuwd hoe het er hier in t daglicht uitziet... Buenas noches!
- comments