Zo. Het begin is er. Ik ben nu in Hong Kong en het is hartstikke leuk. Op t vliegveld was ik onbewust toch best zenuwachtig wat zich bij het inchecken uitte in een b****fit richting m'n moeder. Gelukkig weet ze dat ik t niet zo meende, toch mam? :) De stress was echter snel weer weg toen ik door de douane ging, waar ik me nog een keer omdraaide en m'n vader, moeder, Joelle, Natascha, Florine en Leonore me uitzwaaiden. Best cool gezicht was dat. Op dat moment had ik echt zoiets van: ok, nu gaat t beginnen. Ik kocht 50 schades of grey (waar ik nu overigens nog steeds geen letter uit heb gelezen) en dronk m'n mini flesje jenever leeg dat ik van Jonathan had gekregen. Ready to go. De vlucht was heel relaxt. Ik zat tussen allemaal Chinezen die in een of ander jeugd orkest zaten. Een van die mensen had echt het gaafste nek-kussen wat ik ooit heb gezien. Het was Elmo. En ze hadden allemaal Burger King bij zich dus ik vond ze sowieso al snel leuk. Dankzij hun whopper-lucht had ik nog een beetje het gevoel dat ik thuis was :p Ik heb de hele vlucht niet geslapen, maar dat is niet vreemd voor mijn doen. Ik heb me prima vermaakt met een vol seizoen10 van family guy. Eenmaal op Hong Kong airport moest ik even schakelen. Geen vader die oplet of de tassen al op de band zijn. Nee, dat moest ik zelf doen. Uiteindelijk in de taxi was ik echt super excited. Ik denk dat de chauffeur t wel doorhad, want die keek steeds in de spiegel of die achterlijke gelukzalige glimlach nog steeds op m'n smoel zat. Ik moet zeggen, hij zit er nog steeds. Toen de chauffeur mij ergens afzette, wees hij vertwijfeld naar een of ander rolluik aan de overkant. Daar zou t moeten zijn zei ie. Ik zei 'ok, thanks!', betaalde en stak over. Ik zag in de ogen van die man dat hij dacht 'hoe de f*** komt zij ooit waar ze zijn moet?' Gelukkig had ik op de site van t hotel gelezen dat ze ergens in het gebouw van de Seven/eleven zaten. En die had ik vanuit m'n ooghoek al gezien. Echt ongelooflijk dat ik in een keer deze plek vond. Eigenlijk 9 etages boven de 7/11 en dan met de ingang ergens tussen de winkels. Impossibru!! Ik ben na t inchecken meteen maar de buurt gaan verkennen. En ik verdwaalde niet eens!!! Daarna ben ik naar de avenue of the stars geweest waar ik punt 1 van mijn to do-lijstje kon afstrepen; see Bruce Lee. Check! T moet eigenlijk een soort walk of fame voorstellen. Allerlei Chinese artiesten hebben daar een ster met hun handafdruk erin. Ik herkende alleen Chow Yun Fat, Jackie Chan, Jet Li en natuurlijk Bruce Lee. Om deze tegels zwermden tientallen Chinezen om de betreffende ster te fotograferen. Dat heb ik ff overgeslagen. Aan t eind van de middag heb ik punt 2 van m'n lijstje af kunnen strepen; de Peak. Heel mooi, maar wat een gedoe om er te komen! Er gaat dus een tram naartoe, wat op zich best cool is, want dat ding gaat echt bijna loodrecht omhoog. Die Chinezen worden hier lyrisch van en vechten zich letterlijk naar voren om de beste plaatsen in de tram te hebben. Blijkbaar is dit iets Chinees, hoorde ik vanavond. Eenmaal boven was al dat geduw en getrek toch wel de moeite waard. Een heel mooi uitzicht over Hong Kong. Omdat ik aan t eind van de middag was, heb ik t ook gezien toen het donker werd. Nog vetter met al die lichtjes. Toen ik had bedacht dat t wel genoeg was voor vandaag liep ik terug naar de tram. En O. MY. GOD. Ik heb serieus nog nooit zo'n lange rij ergens voor gezien. Ik denk dat ik niet eens overdrijf als ik zeg dat ie een kilometer lang was. Ik ben naar voren gelopen, heb de eerste de beste (en enige) blonde mensen gespot en ben naar ze toe gelopen. 'You guys! There you are!!' schreeuwde ik naar de twee meiden die geen idee hadden wie die rare chick die ze zo amicaal begroette was. 'Play along with me, or else I have to wait for another hour' zei ik. 'I look like you, so they don't know any better than that we're together'. Dat vonden ze wel grappig dus ik mocht blijven staan. De meiden bleken Marion en Jenny te heten. Marion uit Oostenrijk en Jenny uit Engeland. We raakten aan de praat en zijn toen met z'n drieën wat gaan drinken aan avenue of the stars, met t onwijs vette uitzicht over de verlichte stad. De ferry erheen was trouwens ook echt leuk. Ook al had ik thuis een soort van beloofd dat ik dat niet zou doen omdat er van de week 2 op elkaar waren gebotst. Sorry mam! :p Toen ik thuis kwam, was ik helemaal gesloopt. Dit was om 12 uur en ik werd pas weer om 12 uur smiddags wakker. Ik had natuurlijk een nachtje overgeslagen. Vandaag ben ik naar de Big Buddha geweest. Erg leuk, maar een hoog Disneyland gehalte. Ik moest er met een kabelbaan naartoe wat wel weer voor een heel mooi uitzicht zorgde. Onderweg naar de buddha (ngong ping noemen ze dat dorp) kwam ik de 12 generals tegen. 12 standbeelden die ieder voor een bepaald moment op de dag en een dier van t Chinese sterrenbeeld stonden. Eenmaal bij die buddha moest ik nog een pokke eind met de trap! Op een gegeven moment had ik t wel gezien en ging ik terug. Ergens beneden liep ik ineens bijna tegen een koe aan! Die hoorde bij een meneer die niet ver van hem vandaan liep. Even later liep ik langs een kaart van t hele gebeuren, zag ik dat ik 'The path of wisdom' had vergeten! Hoe ironisch.. Vanavond ben ik met Mathieu en wat vrienden van hem iets gaan drinken in Lan Kwai Fong. Hier gebeurt t allemaal savonds. Morgen gaan we weer. Mathieu is trouwens een Franse jongen die ik 5 jaar geleden heb ontmoet tijdens oud en nieuw in Thailand. (Even for the record: de mensen die me hebben laten zweren dat ik niet in t buitenland zou blijven hangen voor een of andere gozer; don't worry. Hij heeft al 3 jaar een vriendin. En z'n vrienden waren lelijk :p) Hij woont nu een jaar in Hong Kong en vanavond zag ik m weer na al die tijd. Heel gezellig. Het was zelfs te gezellig want toen ik met de metro wilde gaan, was net de laatste vertrokken. Er stond een Chinese jongen die ook te laat was en hij vroeg waar ik heen moest. We zijn toen naar een minibus gelopen en waar ik eruit moest, zou ik een taxi moeten nemen. Had ik niet zo'n zin in dus ik dacht ik loop wel. En ja hoor: lost. Gelukkig is een Japanse jongen met me mee gelopen totdat ik weer iets herkende. Ik ben nu veilig thuis in mijn hotel en ga maar eens slapen. Ik hou jullie op de hoogte! Xx