G'day!! Eller Guten dag!!!

Vi hadde ikkje trudd det var mulig, men spraaket vi horer mest blant andre reisande her paa ostkysten er tysk! Vi har blitt fortalt at det kvart aar er 4 mill. tyskarar som soker om arbeid/resie visum til Australia. Reis til Australia og ler deg Tysk!!!

Vi har funne ut at det er fullt mulig aa reise med buss n langs ostkysten av Australia, men at man faar litt meir uttelling visst man leiger ein bil og tar det paa eiga hand. Det blir bil leige paa oss neste gang!

Townsville var strengt talt ikkje noko spesielt. Ein tur i eit akvarium og eit besok til skilpadde sjukehus. Eg var ikkje klar over det, men der er skilpadde som kan bli 1000 kg, det synest Gardar var hoydepunktet med Townsville, ergo visste du det treng du ikkje reise dit ;) Skal visst vere ei fin oy utanfor ( Magnetic Island ), men kombinasjonen av stygt veir og ekstremt mykje tiltaksloshet resulterte i to late dager paa hostel og som sagt facinasjonen over at ei skilpadde kan bli 1 tonn!! Pluss 150 - 200 aar gammel. Gardar er altsaa snart 11% skilpadde dersom man ser kun paa vekta. Solveig er paa desperat jakt etter ein diet som passer for ein person som er 11% skilpadde. Innspill blir hogt verdsatt. PS Gardar liker ikkje sjograss, han er ikkje saa mykje skilpadde enda.

"Skilpadda" og Solveig reiste saa vidare til Airlie Beach, ein buss tur paa ca. 4 timer. Her hadde vi ei natt paa Hostel for vi tok paa oss sjobeina og satte kursen mot Whitsunday Island. Overskya og litt regn med glimt av sol var veiret den dagen. Men synet av Whitehaven Beach gjorde opp for det daarlige veiret. Denne sanden skal visst vere den finaste i heile verden med 99 % silicon grain sand, vi er ikkje heilt sikre paa sand typen her. Dersom nokre av vaare venner har innspill paa dette er det bare aa korrigere.

Dei to andre dagane var fyllt med god mat, sol, kajakkpadling, snorkling og bading. Ellers har Solveig endelig faatt svomme med skilpadde. Det var stas!!

Vel i havn gjekk turen direkte vidare til bussen som tok oss ned til Harvey Bay, 12 timer tok turen. Her hadde vi to netter paa hostel for vi satt oss i bilane som vi kjorte ut til Fraiser Island med, verdens storste sand oy. Der var det minimalt med asfalterte veier, med ein gang vi hadde kjort av ferga var det aa koble inn 4 hjulstrekken og hive seg paa motorveien, som var langs sandstranda paa fjere sjo. Ei fantastisk oy bygd av sand som det vokser regnskog paa!! Litt merkelig og gaa barbeint gjennom skog paa ein sandsti. Heile oya var bare sand, og ekstremt mykje humpete veier dersom man ikkje var paa stranda. Noko som resulterte i mykje artig 4wd kjoring. Gardar vil tilbake dit aa utforske meir med eigen bil seinare. Noko som er fullt mulig. Men sanden fulgte oss og overalt, inn i telta, i kaffikoppen, paa tannkosten. Men merkelig naar man er innstilt paa camping liv saa gar det liksom greit. Det var og litt promille i bilde for vi gjekk og la oss, saa dette hjalp vel ein del med tanke paa at vi klarte aa sove i telta, fulle i sand...

Vi var totalt tre biler med 7 personer i kvar bil i tillegg til ein tur guide som kjorte forst heile tida. Ein bil vart da ei gruppe, denne gruppa handla mat ilag for vi reiste ut paa oya. Vi var saa heldige at vi hadde ein canadisk eks kokk paa gruppa. Saa menst dei to andre gruppene spiste daarlige hamburgera og torre skiver. Diska kokken vaar opp med pasta salat (lunch), og marinerte kylling og biff til middag. Gardar er naa begynt aa nerme seg 12% skilpadde - ekstremt ubekrefta.

Den canadiske eks kokken hadde en kompis med seg og vi kom godt overens med de. Saa godt at vi satt paa med de nedover til Byron Bay, litt nedforbi Brisbane. Paa vei ned dit var vi innom Steve Irwins "Australian zoo". Det var goy.

Byron Bay var en koselig liten plass med fult av unge turister som festet hver dag. Vi var med aa feire Halloween 31 oktober, det var veldig goy.

Klem fra Solveig og Gardar