Lieve iedereen,

Het is alweer bijna 3 weken geleden dat ik in Nederland aankwam, echt bizar. Nadat ik bijna het vliegtuig in Melbourne had gemist omdat ik me een uur had vergist en daarom meteen door de paspoort controle, immigration control en naar de gate moest gaan toen ik aankwam op het vliegveld heb ik alsnog het vliegtuig gehaald. Mijn Australische avontuur was echt voorbij.

Dinsdag 10 januari lijkt alweer lang geleden... Na mijn laatste blog geschreven te hebben, heb ik nog even van Australië genoten en kwamen al mijn herinneringen even voorbij. Met Fabrice ben ik gaan uit eten om het goed af te sluiten en daar hebben we het over de fantastische tijd gehad. Nog even lekker Australische biertjes gedronken voordat ik terug moest naar mijn hostel waar de shuttle me op zou halen. Om 8 uur kwam de shuttle en was het laatste afscheid er echt. Eerst van Fabrice en daarna de shuttle in naar het vliegveld waar ik afscheid van het land moest nemen. De tranen kwamen vanzelf toen ik eenmaal in het busje zat en terug dacht aan de geweldige tijd die ik in Australië heb gehad. Niemand zal deze ervaring ooit van mij afnemen en wat heb ik ervan genoten zeg!! Ik zou het zo over doen.

Doordat ik me dus een uur had vergist had ik bijna het vliegtuig gemist, wat stiekem natuurlijk een teken was dat ik niet terug naar Nederland moest gaan. Dit zeiden mijn vriendinnen ook toen ik het ze had gesmst. Uiteindelijk had het vliegtuig vertraging dus was ik alsnog 'ruim' op tijd. Helaas zat ik dus wel in het midden omdat ik zo laat had ingecheckt. De eerste vlucht was daarom ook minder, tussen twee wat grotere mensen waardoor ik moeilijk kon slapen en de vlucht was nog 14 uur ook! Eigenlijk ging de tijd best snel, waarschijnlijk ben ik toch even in slaap gevallen, en voordat ik het wist gingen we alweer landen in Dubai. Dit keer gelukkig niet met een busje van vliegtuig naar de gate en geen onverwachte deuren die opengingen maar gewoon vanuit de gate door immigration en weer naar de gate. Ik herkende alles nog van de heenreis en het voelde erg raar. Ik besefte dat ik echt naar huis ging en dat de 6 maanden voorbij waren. De 6 maanden zijn echt voorbij gevlogen. Dubai airport was nog helemaal in kerstsfeer dus heb wat rondgelopen en na een uurtje moest ik alweer naar de gate om te gaan boarden. De tweede vlucht was 7 uur en ging wat langzamer naar mijn idee. Na een filmpje, nog wat proberen te slapen en muziek luisteren was ik weer in het 'warme' Nederland. Twintig minuten taxi'en naar gate G7 en heel Schiphol door te hebben gelopen kwam ik bij de douane waar een erg lange rij stond. Ze deden natuurlijk niet moeilijk en de 'welkom thuis' die de douaneman tegen me zei vond ik wel toepasselijk. Eenmaal bij bagageband 17 kwamen de eerste koffers al vrij snel. Er kwamen heel veel tassen en koffers uit maar die van mij niet. Na lang wachten waarbij de eerste bagageband al was gestopt en de meeste mensen al weg waren had ik mijn tas nog steeds niet en begon ik um wel even te knijpen. We stonden er nog met 3 man vanuit Dubai op onze tassen te wachten. De tassen van de andere twee kwamen eruit en daarna stopte het. Geen tas voor mij dus. Nog geen minuut later kwamen er nog een koffer en een tas uit. Ja hoor, als aller-allerlaatste kwam mijn tas van de band en wat was ik blij om mijn tas te zien! Voor de laatste keer op mijn rug gedaan en door de grote deuren waar ik het welkoms-comité al had zien staan. Super leuk met een leuk spandoek werd ik opgewacht. Gelukkig was ik niet echt moe en het welkom gaf me ook weer energie, zeker omdat ik iedereen toch wel had gemist!!

Na wat te hebben gedronken en bij te hebben gekletst moest ik helaas weer even gedag zeggen tegen Anne, Lieke en Annelot, gelukkig wetende dat ik ze snel weer ging zien. Ook gingen Marlon en Edwin weer terug naar Utrecht en ik ging samen met Annelie en mijn ouders naar Oisterwijk. Het was even wennen om weer in Nederland te zijn en dus aan de goede kant instappen in de auto en weer aan de rechterkant op de snelweg te rijden. Kleine dingen die al snel wennen natuurlijk maar het was toch even raar.

Eenmaal in Oisterwijk werd het eerste wasje aangezet en even rustig bijkomen van de reis. Ondertussen was ik al erg lang wakker en 's avonds knapte ik ook best wel af ook al was ik trots dat ik het tot 9 uur had volgehouden. De jetlag was er in het begin wel even, ik kon niet de hele nacht doorslapen en werd steeds om 6 uur al wakker. Gelukkig werkte mijn moeheid tegen de jetlag ;). Een hele heftige jetlag heb ik niet gehad. Al snel ben ik begonnen met een selectie maken van de vele (te veel) foto's en het eerste herinneringenboek. Het eerste boek is ondertussen af met alle herinneringen die ik tijdens het semester heb opgedaan, zoals de midsemesterbreak en mijn leven in Sippy Downs. Ik heb namelijk overal waar ik ben geweest een kaart gekocht van de plek/stad/dorp als aandenken en die heb ik dus allemaal ingeplakt met alle andere aandenken die ik heb meegenomen. Het eerste boek ik dus af en nu moet ik snel aan het tweede boek beginnen van mijn reis.

Nu ben ik weer in Utrecht, alles weer verhuisd en uitgepakt. Mijn kamer is weer de oude en mijn eerste college heb ik gisteren ook weer gehad. Iedereen heb ik weer gezien en het voelt alsof ik nooit weg ben geweest want er is echt niets veranderd. Aan het weer moet ik wel weer even wennen en de eerste keer op de fiets was ook even slikken maar alles is goed gegaan.

Mijn Australië avontuur is voorbij en ik ben weer helemaal gesetteld in Nederland ook al mis ik Australië en mijn vrienden wel heel erg. Het makkelijke leven van binnenlopen bij iedereen en altijd wel iets te doen hebben en zeker het mooie weer mis ik enorm. Het Nederlandse leven is weer begonnen en mijn laatste half jaar studie is begonnen: laat de scriptie en afstuderen maar komen!

Dit is mijn laatste blog en zal alle foto's van mijn reis up-to-date brengen zodat jullie nog even mee kunnen genieten. Bij het uitzoeken van de foto's kom ik erg leuke foto's tegen en mis ik het natuurlijk nog meer maar dan besef ik me ook dat het mooie herinneringen zijn en dat ik veel uit deze 6 maanden heb gehaald: niet alleen circa 13.000 foto's maar nieuwe vrienden en een herinnering die een plek in mijn hart heeft veroverd.

Erg bedankt voor iedereen die al mijn blogs heeft gelezen en mij in Australië heeft gevolgd. Ook bedankt voor alle lieve berichtjes (hier op mijn blog, facebook, e-mail, post of per sms).

Heel veel liefs,
Simone