Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve allemaal,
Het is alweer een maand geleden sinds dat we in Vietnam op 10 januari hier aankwamen. En vanavond vliegen we voor ons laatste avontuur van deze trip naar Indonesie. We zien er echt enorm naar uit, maar eerst een update over Vietnam.
We kwamen aan in Vietnam in Hanoi vanuit Bangkok. Bij aankomst bij de immigratie moet je je visa betalen (50 dollar voor twee personen) en dan ben je er zo doorheen. Behalve als je zo slim als ons denkt te zijn en geen geld bij je hebt behalve je pinpas omdat je denkt dat er wel een ATM zal zijn op het vliegveld en je anders toch veel te veel moet betalen om geld te wisseln. Die ATM is er ook, maar na de immigratie. Dus nadat wij de 'vriendelijke' mevrouw bij de immigratie hadden uitgelegd dat we geen geld hadden, was het antwoord 'wait there' en moesten we wachten tot iedereen zijn visa had en daarna werd Kelly door een mevrouw bij de immigratie meegenomen naar een pinautomaat achter de immigratie. Dus uiteindelijk kwam het goed en kregen we ons visum.
We werden opgehaald vanaf het vliegveld door het hotel. Gelukkig konden we gelijk in de kamer en we werden heel hartelijk ontvangen door mr en mevr Hahn, de eigenaars van het hotel. Die eerste dag hebben we een beetje rondgelopen in Hanoi en zijn we naar de water puppet theatre gegaan. Het was de eerste dagen, vooral in Hanoi, heel erg wennen aan de mensen, het verkeer en de drukte. Hanoi is wat dat betreft wel de ergste stad die we tot nu toe hebben gezien. Je moet heel erg oppassen dat je niet bedondert wordt waar je bij staat. Zo betaal je als toerist altijd twee keer zoveel als de locals, als er tenminste geen menukaart is. En ze proberen je altijd voor 3,4 keer de prijs iets aan je te verkopen. Hanoi beviel ons wat dat betreft niet zo goed, maar we hebben Hanoi als hop off point gebruikt voor halong Bay en Sapa. Voordat we naar Halong Bay gingen hebben we nog een dag gehad in Hanoi om het mausoleum van Ho Chi Minh (de president die communisme eerst in het noorden in voerde en na de overwinning op het zuiden door het noorden in het heel het land geldt) te bekijken. Dat is een erg strikte bedoeling waar bij je twee-aan-twee moet lopen en je handen gestrekt voor je houden. En als je dat niet doet (zoals Sean met zijn armen over elkaar) verzoeken de bewakers je dat wel te doen. Bij het mausoleum kun je ook zien hoe Ho Chi Minh leefde. Daarna ook nog de temple of literature bekeken. Het was in ieder geval erg interessant.
De volgende dag gingen we naar Halong Bay. Dat is een gebied van zo'n 200 km lang met heel veel eilanden overal. We gingen daar naartoe met de bus. Heel grappig want bij een stop met de busrit kwamen we Mattia en Margaret tegen, onze Italiaanse vriend en Poolse vriendin, die we in Maleisie ontmoet hadden en onze contactgegevens aan hadden gegeven maar nooit meer iets hadden gehoord. En daar op weg naar Halong Bay kwamen we ze tegen! Ze bleken onze gegevens verloren te zijn. Het was superleuk om ze terug te zien en we hebben nog vele keren met ze afgesproken op onze route door Vietnam heen. Zij gingen dezelfde route.
Na de busrit stapen we op een 'cruise' boot waarmee we langs verschillende eilanden vaarden en de Surprise Cave hebben bezocht. Dat is 1 van de nieuwe 7 wereldwonderen. Dat is een supergrote grot met allerlei stalagtieten en stalagnieten. Heel mooi. Daarna weer terug op de boot en daarna nog wat kayaken rond de eilanden om 's avonds weer op de cruise boot te eten en daarna naar bed. We hadden een supermooie kamer en een redelijk leuke groep mensen. De volgende dag was het eigenlijk gewoon terugvaren naar Halong City en na een korte lunch terug naar Hanoi. Diezelfde avond zijn we gelijk doorgegaan met de nachttrein richting Sapa. De nachttrein was prima, soms een beetje hortend en stotend, maar op zich niets mis mee.
Sapa is een berggebied waar het echt heel mooi is. Bij aankomst was het weer alleen verschikkelijk. Er was veel mist en het was nog donker. Na een korte rit naar Sapa city en twee uurtjes rust begonnen we aan een wandeling van 12 km door de regen en de modder. Gelukkig konden we regenlaarzen huren en dat scheelde een hoop. We hadden een gids bij de wandeling (die overigens niet bijster veel vertelde) en twee Amerikaanse Vietnamezen zaten in onze groep die heel vriendelijk waren. Bij de wandeling werden we ook vergezeld door twee vrouwen uit een dorpje in Sapa en dan krijg je een paar standaardgesprekjes (die je werkelijk overal hebt in Vietnam met iedereen die iets aan je probeert te verkopen): where are you from? how old are you? how long are you in Vietnam? where are you going? etc. Maar de vrouwen waren heel vriendelijk en ze hielpen ons (althans Kelly...) om door de modderbende te lopen. Beetje jammer dat Sean op een gegeven moment 1 van de vrouwen beledigde door te vragen of zij de moeder was van de ander....dit terwijl zij maar een paar jaar ouder bleek te zijn. Oeps....
Het was een uitdagende wandeling en de regen maakte het niet per se fantastisch, maar het was zeker een ervaring. En gelukkig was er door de regen weinig mist waardoor we een mooi uitzicht hadden op de rijstvelden. Bij de lunchstop werden we uiteraard gevraagd of we iets wilden kopen en uiteindelijk hebben we dat (na weer wat onderhandeling) gedaan en mooie souvenirs op de kop getikt.
Na de lunch moesten we nog zo'n 4 km wandelen en dat was eigenlijk het meest uitdagende deel. We moesten namelijk over best wel brede riviertjes heen (die ontstaan waren door de regen) en bij 1 van die rivieren zijn we ook nog eens onze paraplu kwijtgeraakt, maar we zijn in ieder geval heel overgekomen. Na de wandeling waren we zeiknat en hebben we in het hotel een warme douche kunnen nemen. Dat was helaas wel het enige dat warm was, want in het hotel was er geen verwarming behalve een kleine hittelamp die je krijgt als verwarming. Dus het werd improviseren om onze kleding weer droog te krijgen. We hebben die avond vanwege het weer niet meer gedaan dan avond eten en toen weer het bed in om warm te blijven.
De volgende dag was het qua weer gelukkig een heel ander verhaal. Het was zowaar zonnig! Compleet anders dan de dag ervoor. Die ochtend zijn we naar de Bah Ha market (colourful market) gegaan die elke zondag wordt gehouden op 3 uur rijden van Sapa. Daar verkopen ze echt van alles van hond, tot buffalo, tot eend, tot vlees, fruit, groenten, huishoudelijke benodigdheden en natuurlijk souvenirs. Na een korte tour door onze gids over de markt konden we zelf gaan exploren. Het was eigenlijk superleuk om te zien en inderdaad heel kleurrijk. Na de markt en lunch hebben we toen nog een lokaal dorp bezocht en konden we daar een kijkje nemen om daarna weer terug naar de stad te gaan (na nog een kort bezoek aan de Chinese grens). Daar moesten we nog een paar uur wachten op onze nachttrein terug naar Hanoi.
De volgende ochtend kwamen we om vijf uur 's ochtends aan in Hanoi en werden we opgehaald door het broertje van mr Hahn die een taxi voor ons regelde en ons terug naar het hotel begeleidde. In het hotel konden we toen even douchen en ontbijten en daarna een beetje internetten, naar de film geweest en nog wat van Hanoi bekeken om 's avonds weer een nachttrein te pakken. Dit keer naar Hue. In onze coupe waren ook twee aardige Australische kerels, Ray en James, waarmee we een paar uur hebben gekletst.
In Hue aangekomen waren we echt kapot na 3 keer achter elkaar de nachttrein te hebben gepakt. We konden gelukkig snel in onze kamer en hebben dan ook eerst een paar uur geslapen. Die middag zijn we in Hue gaan rondlopen en na een heerlijke lunch zijn we rond de Citadel gaan lopen. Dat was vroeger een 'fort' waar de koning huisde. Het was heerlijk rustig daar in vergelijking met Hanoi. Dus we waren erg aan het genieten. 's avonds gingen we naar de night market en kwamen we James en Ray weer tegen waar we vervolgens samen mee gegeten hebben. Althans, eten....Sean, James en Ray hebben slakken geprobeerd en op kippenpoten geknabbeld....Op de terugweg naar het hotel zijn we nog gestopt in een bar om wat te drinken, maar nadat een hele dronken Australische kerel heel moeilijk begon te doen en begon te dreigen met vechten (nadat James had opgemerkt dat hij bier over hem lekte), zijn we daar weggegaan.
De volgende ochtend bij het ontbijt hebben we Mattia en Margaret weer ontmoet en samen fietsen gehuurd om rond Hue te fietsen. We hebben een pagoda bezocht, een lange lunch gehad en daarna weer een paar uur gerelaxt om 's avonds lekker te eten. De volgende dag hebben we de bus richting Danang gepakt. Heel grappig, wij waren de enigen die uitstapten in Danang. De andere toeristen gingen allemaal door naar Hoi An. Het was dus helemaal niet toeristisch in Danang wat wel even fijn was. We hebben een scooter gehuurd en zijn daar gaan rondrijden. Zo hebben we een groot boedhabeeld bezocht. 's avonds hebben we weer wat nieuws geprobeerd qua eten: seafood hotpot. Dat is eigenlijk een grote pan met water met wat kruiden en daar stoppen ze dan veel vis in van garnaal tot krab. Kelly vond het niet zo'n succes, maar Sean vond het wel lekker.
De volgende dag gingen we door naar Hoi An met de bus en nadat we bij een of ander hotel werden gedropt van 'succes met het vinden van je hotel' hebben we de motortaxi gepakt naar ons hotel dat top bleek te zijn. Hoi An is een stadje waar het kennelijk er nog een beetje uitziet als Vietnam vele jaren geleden. Het is een heel toeristisch dorpje en ook heel druk vanwege het Chinese nieuwjaar. We hebben die dag een beetje Hoi An bekeken en 's avonds wat gegeten met Mattia en Margaret. De dag erop hebben we fietsen gehuurd en zijn we gaan rondfietsen, maar niet voordat Sean een bezoekje aan de lokale barber had gebracht waarbij niet alleen zijn haren werden geknipt, maar hij ook werd geschoren (van voorhoofd tot nek tot oren) en zijn oren en ogen werden gereinigd. Na die schoonmaakbeurt hebben we rondgefietst in de stad, heeft Kelly twee jurkjes op maat laten maken (Hoi An is de plek in Vietnam om dat te laten doen) en hebben we een bezoekje gebracht aan het strand. We hebben die middag lekker geluncht bij
Op 22 januari was het de dag van oud-en-nieuw voor het Chinese nieuwjaar dus de drukte was nog erger dan de dagen daarvoor. Die dag heben we gewoon wat rondgehangen in Hoi An om 's avonds het vuurwerk te bekijken toen het Chinese nieuwjaar (teth) werd ingeluid. Dat nieuwjaar is heel leuk, maar het betekent ook dat het heel druk is en dat je bijna geen vervoer kunt krijgen of voor belachelijke prijzen. Dus wij zaten in Hoi An en ook in de volgende stad Nha Trang langer vast dan we eigenlijk hadden gewild. De een na laatste dag in Hoi An hebben we dan ook niet veel gedaan. Maar gelukkig kwamen we 's avonds bij het eten mr Phong tegen die ons een tour aanbood in zijn dorp de volgende ochtend.
Dus die ochtend werden we opgehaald door mr Phong en reden we op de scooter achter hem aan naar zijn dorp nadat we eerst twee Nieuw-Zeelandse meisjes ook hadden opgepikt die meegingen op de tour. We gingen naar mr Phong's huis en ontmoetten zijn vrouw en kleinkinderen en kregen toen aan de eettafel een geschiedenisles over Vietnam. Dat was echter superinteressant want tot dusver wisten we nog niet heel veel. Na die les hebben we een wandeling gemaakt door zijn dorp en vele verschillende hele vriendelijke Vietnamezen ontmoet en mochten we in hun huis kijken en hebben we thee met ze gedronken. Na die wandeling had mr Phong's vrouw een heerlijke lunch gemaakt. Daarna was het terug naar Hoi An en wachtten op de bus naar Nha Trang.
Die avond hebben we voor het eerst een nachtbus gepakt. Dat is een touringbus met bedjes. En dat klinkt misschien comfortabel, maar dat valt heel erg tegen. Vooral als je een buschauffeur hebt die al om 7 uur 's avonds de lichten uitdoet en midden in de nacht begint te schreeuwen uit het raam om met zijn collega-chauffeur te converseren. Uiteindelijk hebben we maar zo'n 2 uurtjes geslapen en bereikten om 4 uur 's nachts Nha Trang om in een verlaten straat te worden afgezet. Dus wij op zoek naar ons hotel, maar dat bleek nog dicht. Een bewaker van een naastgelegen bar bood ons aan om wat drankjes voor ons te halen en dan konden we daar wachten. Dat hebben we toen maar gedaan en voordat we het wisten zat het hele terras vol met ofwel dronken mensen die een avond waren gaan stappen of reizigers net als wij die nog niet hun hotel in konden. Zodra het hotel open was hebben we ingecheckt (om 6 uur) en konden we gelukkig gelijk onze kamer in.
Dat was maar goed ook, want 2 uur later werd Kelly heel erg ziek en zijn we niet meer de kamer afgeweest, behalve om boven naar het restaurant te gaan zodat Sean wat kon eten. Gelukkig kwamen Mattia en Margaret even langs om te kletsen met Sean. De volgende dag was het gelukkig al een stuk beter. We zijn die middag naar het strand gegaan om met Mattia en Margaret te meeten en hebben een paar uurtjes daar rond gehangen om 's avonds nog een hapje te eten met hen.
Vanwege teth moesten we onszelf zien te vermaken tot 31 maart, zes dagen, in Nha Trang. Dat bleek nog wel een uitdaging. Voornamelijk ook omdat het strand de hoofdattractie daar is, maar het geen strandweer was...Uiteindelijk hebben we dus best veel tijd in het hotel doorgebracht (overigens zijn we tussendoor nog geswitcht naar een goedkoper en beter hotel!), helemaal omdat Sean ook op een gegeven moment erg ziek werd na een avondje Indisch eten.....We hebben in Nha Trang wel nog een tempel bezocht en de Nagam Cham Towers en wat rondgewandeld. Op dinsdag 31 januari hebben we de trein (overdag!) gepakt naar Saigon (Ho Chi Minh City) en na zo'n 10 uur kwamen we daaraan.
Een paar mensen hadden ons verteld dat Saigon echt helemaal niks was en dat je daar zo snel mogelijk weg moest zien te komen. Maar gelukkig viel dat heel erg mee. Het is best een leuke stad en je kunt er veel doen. Zo hebben we het war museum hier bezocht waar vooral de Amerikanen er van langs krijgen. Het is erg interessant. Op donderdag hebben we de Cu Chi Tunnels bezocht. Dit zijn tunnels die de Vietnamezen tijdens de oorlog met de Fransen al hebben gebouwd en volop in gebruik waren tijdens de oorlog met de Amerikanen. Hier schuilden de Cu Chi Vietnamezen in en vanuit de tunnels vochten ze ook. Je kon ook de tunnels in en hoewel de grootte van de tunnel waar toeristen in mogen al groter is gemaakt is het nog enorm klein en je moet bukken om er door heen te lopen. Kelly hield het dan ook niet langer uit dan 10m, maar Sean heeft de volle 100m volgemaakt!
Op vrijdag hebben we nog meer bezienswaardigheden bezocht en op zaterdag zijn we met een tour richting de Mekong Delta te gaan. Dat is meer richting het zuidwesten. Het was een superleuke tour waarbij de gids ons heel veel vertelde over Vietnam en de cultuur en de geschiedenis. Bovendien is de Mekong Delta (behalve in grote steden) supermooi. Zo hebben we ook een stukje gekanoed (met Vietnamese hoedjes op) door een stukje jungle. We hebben een huis bezocht, we kregen een Vietnamees concert(je), gingen naar een tempel toe en toen door naar Ca Tho (grootste stad in de Mekong) waar we overnachtten. Overigens was er ook nog de optie om bijen van dichtbij te zien, maar nadat onze gids werd gestoken door een bij in zijn gezicht nadat hij de bijen'plank' had vastgehouden, sloeg iedereen dat maar over.
De volgende ochtend moesten we voor 6 uur opstaan om met zonsopkomst naar de floating market te gaan. Dat is een grote markt waar mensen allerlei dingen verkopen vanaf hun boot, voornamelijk eten. Het was heel leuk en interessant om te zien. Daarna had je de optie om te gaan fietsen of verder met de boot. Wij en een Canadees stel waren de enigen die besloten te gaan fietsen. Dat was heel leuk want je ging langs het water tussen de huizen door door een prachtig stukje waar het heel rustig is. Na bij een fruit farm te zijn aangekomen en heerlijk fruit te hebben gegeten, zijn we weer teruggefietst en toen was het terug met de boot om vervolgens weer terug met de bus naar Saigon te gaan.
Gisteren nog een beetje in Saigon gelopen en gerelaxt en over een paar uur pakken we de taxi richting het vliegveld om naar Jakarta te vliegen. Dan moeten we een paar uur wachten/slapen op het vliegveld om naar Medan te vliegen en dan gaan we naar Bukit Lawang om orang oetans te bekijken!! We kunnen niet wachten.
Nog maar een maandje en dan begint onze reis terug naar huis.....maar zover is het nog niet. Eerst genieten van Indonesie!!
Liefs!
- comments
Astrid/Bruin (hihihi) Wat een verhaal grietje, leuk om te lezen. Fijn voor jullie dat jullie dit hebben kunnen doen. Dit pakt niemand je af. Ik kan haast niet wachten om mijn armen om je/jullie heen te slaan en vast te pakken. Dikke knuffel en kus. xxxxxxxxxx ikke/Bruin
Diana Visser Lieve Sean en Kelly Wat een prachtige reis en foto's. Wij vinden het heerlijk om van alles te horen en mee te genieten! Niet lang meer dus geniet van iedere moment maar dat doen jullie wel Heel veel liefs Mum en Ingrid xxxx
Evelyn Klinkt weer top:)
Sumio Geen overbodige luxe zo'n petje!En teknels zo vroeg uit de veren!! Flink zo!Zaterdag gaan wij voor een weekje naar Brfcggen. Weet niet of we daar internet zullen hebben.