Profile
Blog
Photos
Videos
Het thuiskomen in Buenos Aires was geweldig! Ik had niet gedacht dat ik in 2,5 week al heimwee naar deze superintense stad zou krijgen, maar niets is minder waar! De doorman van mijn oude appartementje zei 'ik dacht dat je al weg was!', net als het vrouwtje van de wasserette (die ik overigens uitgebreid had verteld dat ik alleen even naar Chili ging). De bakker zei zoals gewoonlijk 'hola bonita! Maar voegde hier nog aan toe: 'qualcier necesitas, venga al panaderia, tienes un amigo!' En de andere doorman zei: nog maar een paar dagen en dan ga je al naar de watervallen! Hoe tof is het om zo thuis te komen :) Na een paar dagen te hebben rondgehangen in starbucks omdat het internet het niet deed en ik vanalles moest regelen, en te hebben geslapen op de bank voor vier nachten, was het dan ein-de-lijk 11 april! Die dag heb ik Anita opgehaald van het vliegveld, na een eindeloze rit in een rammelige en zeer misselijkmakende bus. Maar ik mag niet klagen: Anita had een reis van 30 uur achter de rug! Na een zeer emotioneel onthaal (van mijn kant) was Anita ook na 30 uur reizen nog gewoon Anita: ze kletste en kletste en kletste me de oren van het hoofd, het was net of we thuis op de bank zaten ipv in Buenos Aires ;) Nadat we waren ingecheckt in ons appartementje voor vier dagen waren we allebei klaar om te slapen (vier nachten op een bank slapen doe ik nooit meer). 'S avonds hebben we de dansvloer van La Viruta onveilig gemaakt, samen met Iduna, en onze beste salsamoves geshowd:) Na het dansen was het tijd voor submarino's, en daarna voor tortillachips met guacamole;) De volgende dag hebben we plannen gemaakt en een vliegticket en hostel geboekt voor Iguazu. 'S avonds hebben we bij mijn favoriete restaurant, Las Cholas, gegeten. Het plan was om met z'n drieen te gaan en evt wat mensen mee te vragen, maar we waren uiteindelijk met 14, echt supertof! Iedereen heeft heerlijk van het Argentijnse vlees gesmikkeld (gelukkig maar, want ik had iedereen erheen gesleept) en daarna hebben we de schmutzig oranje Nederlandse bar Van Koning van binnen bestudeerd. 30 april moeten we sowieso terug zijn in in BA, want schijnt dat we daar goed koninginnedag/koningsdag/troonwisselingsdag kunnen vieren!
De volgende dag ging de wekker alweer veel te vroeg, want toen was het tijd voor de allerbelangrijkste acitiviteit van deze trip: SKYDIVEEEEEN!! Ik had van de zenuwen die nacht toch wel zeker anderhalf uur geslapen denk ik, en ik was die nacht al minstens 10 keer uit een vliegtuig gesprongen. Eenmaal aangekomen op de verzamelplaats (om 8 uur in de morgen) was er natuurlijk geen bus te zien. Toen die eenmaal om half negen kwam aantuffen, dachten we dat we daar nooit met de hele groep in zouden passen, maar natuurlijk denken de Argentijnen daar anders over. Na met het busje de stad uit te zijn gescheurd, het busje te hebben aangeduwd na het tanken, en een pitstop te hebben gemaakt midden op de snelweg om iemand op te halen, kwamen we na 2 uur aan in the middle of nowhere, en reden we onder een welkomstspandoek door dat aan flarden was. Ik bad dat de parachute er niet zo uit zou zien... Na een eng formuliertje te hebben ondertekend (met een enigzins gemuteerde handtekeningm tip van Iduna), waren we helemaal zelf aansprakelijk voor alle schade die we zouden oplopen, mentaal en fysiek. Anita en ik mochten als allereersten en strak in het skydivepak stapten we het vliegtuigje in. Gek genoeg was ik toen niet zenuwachtig meer, ik was er gerust op dat ik aan 'n weldenkend mens vastzat, wat veel beter voelde dan een Mendozaans paard ;) Op het moment dat ik uit het vliegtuig hing en naar beneden keek dacht ik gotterdegod, da's wel ver weg die aarde, maar ook yeeeaaaaah ik ga vliegeeeeeen! En toen... Vloog ik. Nou ja, wel recht naar beneden, maar toch. Op het moment dat we in de parachute hingen, was het bizarste dat ik mijn eigen voetjes zag bungelen met heeeeel ver daaronder de aarde. Maar wat een uitzicht!! En het allerbeste: het is allemaal vastgelegd (maar niet voor publicatie geschikt...). Goed materiaal voor een avondje lachen gieren brullen met afhaalchinees en een fles wijn ;)
Zondagochtend heb ik Anita ingewijd in het uit ontbijten gaan. We hebben samen met mijn oude huisgenootjes geBartola'd, en zijn vervolgens naar de antiekmarkt van San Telmo geweest. Ik had helaas al genoeg souvenirs ingeslagen, maar heb gelukkig nog wel een hairy harry voor Iduna en Avery gevonden (mijn hairy harry is een plaatselijke beroemdheid in BA). ook hebben we nog een heerlijke choripan verorberd! 'S avonds hebben we op Mexicaans gegeten met mijn oude homies en daarna op een terrasje gezeten en mojito's gedronken (de fernet/cola is bij deze officieel afgekeurd).
Maandagochtend begon het echte werk: met de backpacks op de rug zijn we vol goede moed vertrokken naar het vliegveld. We waren allebei opgelucht toen we met beide benen op de grond van Iguazu stonden (saillant detail: omringd door wilde toekans), want wat was dat voor stuntpiloot! Bij het hostel aangekomen ontdekte Anita dat we geen privekeuken aan onze kamer hadden, maar dat we die moesten delen met alle anderen. Tegenvallertje, dus zijn we maar uit eten gegaan;) We hebben gelukkig kunnen bevestigen dat de watervallen toch echt wel groot zijn (hoewel ik ze stiekem nóg groter had verwacht). Met een boottochtje zijn we de watervallen regelrecht ingevaren, hoe tof is dat :D De rest van de dag hebben we dus met een natte onderbroek rondgelopen, lekkerrrrr.
Gister zijn we de jungle van Iguazu ingeweest, met een gids die van alle dieren ook de Duitse en Nederlandse namen wilde weten. Hij legde even uit waarom ze de seksen van 1 vogelsoort hadden gescheiden: here they have siesta, but no tv. What are you gonna do? reproduce! En zo, lieve luisteraars, krijg je dus een overschot aan vogels. Schuld van de siesta ;) Het was Supertropisch, en mooie toekans, papegaaien en aapjes die 'monkey' heten, maar er is 1 nadeel aan de jungle. Er leven ook achtpotige harige beesten die significant groter zijn dan die in Nederland. s***. En die beesten dachten allemaal 'laten we ff lekker met z'n allen boven het gangpad gaan hangen'. Volgens mij maakte ik een soort van onnatuurlijk geluid toen ik araña numero uno ontdekte, en de gids dacht dat het mij hielp als hij ze allemaal even aanwees. Doe mij dan maar een vleesetende valk of een krokodil achter een w***el hekje...
Op dit moment zitten we nog steeds in de k*tbus van Iguazu naar Florianopolis, waar we allang hadden moeten zijn. De braziliaanse buscompany's serveren helaas geen diner, ontbijt en dekentjes bij de reis, dus als we zo aankomen zijn we wel klaar voor een warme douche en ontbijt! We gaan couchsurfen, dus ben benieuwd hoe dat uitpakt...
- comments