Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo allemaal,
Het is al een tijdje geleden dat we jullie een update hebben gegeven, maar dat heeft zo zijn redenen.
We eindigden ons verhaal in Ho Chi Minh waar we nog een laatste avond gezellig op stap gingen bij een super leuke bar. In deze bar werd de hele avond live muziek gespeeld en de bandjes die speelden waren verrassend goed!
De volgende dag pakten we de bus naar Cambodja want onze tijd in Vietnam zat erop. Na een redelijk gemakkelijk grensovergang kwamen we uiteindelijk aan in Phnom Penh. De oude koning van Cambodja, Sihanouk, is overleden. De beste man wordt maar liefst 3 maanden gebalsemd boven de grond gehouden zodat heel Cambodja afscheid kan nemen, daarom was het in Phnom Penh vooral heel erg druk. Het leek wel alsof heel Cambodja afscheid nam op dezelfde dag. Na een korte stadstour en een lekker diner besloten we dan ook vroeg ons bed in te duiken om de drukte te ontvluchten, want de volgende dag zou een zware worden.
Voor degenen die niet van geschiedenis houden, lees deze paragraaf niet en ga verder bij de volgende.
Ongeveer 40 jaar geleden was er een burgeroorlog in Cambodja. Pol Pot was aan de macht en hij wilde een nieuwe staat stichten, een met een nieuwe levensstijl die het meest overeen komt met de levensstijl uit het jaar 0. Dat betekende dat boeren op het land, de armen, het goede leven volgden maar dat iedereen die had gestudeerd, dokters, leraren en medewerkers van de vorige regering moesten sterven. Alleen op die manier kon er volgens Pol Pot een vredig bestaan worden gesticht. Pol Pots slachtveld begint in Phnom Penh waar hij in een paar dagen iedereen uit de stad jaagt om op het platteland in werkkampen te gaan werken. Een groot deel werd echter ook naar de gevangenis gebracht. Een van de bekendste gevangenissen uit die tijd staat in Phnom Penh. Wanneer je deze gevangenis inloopt hangen er fotos in de eerste cellen die je ziet. Op deze fotos staan gemartelde, vermoordde mannen die allemaal op een bed liggen. In de cellen is de situatie van de foto nagebouwd, het bed, het martelwerk, alles staat er nog, behalve het lichaam. Wanneer je doorloopt kom je uit bij kamers met fotos van iedereen die deze gevangenis nooit levend is uitgekomen. En dat zijn er veel... Ook zie je de cellen die niet groter zijn dan 1,5m bij 0,8m. De bloedspatten zitten nog steeds tegen de muur en op de grond. Soms werd er een beter leven beloofd aan de gevangen. Ze werden dan per vrachtwagen naar een andere plek gebracht, de Killingfields. De Killingfields liggen verspreid over heel Cambodja, maar de grootste en bekendste ligt net buiten Phnom Penh, deze hebben wij bezocht. Wanneer je aankomt bij de Killingfields lijkt het een vredige plek. Veel groen en prachtige bomen en een meertje. Tot je een koptelefoon krijgt die het verhaal verteld van de hel die zich daar heeft afgespeeld. De koptelefoon leidt je door de Killingfields heen en verteld per plek waar de plek voor diende. Wat op ons de meeste indruk maakte was een simpele boom met armbandjes erin. Wanneer je de boom ziet zul je waarschijnlijk niks anders denken dan dat het een boom is met armbandjes erin, tot je het verhaal erachter hoort. Deze boom werd gebruikt om babys en kleine kinderen dood te slaan. Die kinderen werden vervolgens in een massagraf naast de boom gegooid. Verder zie je veel gaten in de grond, dit zijn opgegraven massagraven. Bij de Killingfields in Phnom Penh zijn in totaal 20.000 mensen vermoord. Nog steeds komen er stukjes stof van kleding en botjes naar boven die je kunt zien op de paden. Cambodjanen geloven dat de mensen die daar zijn vermoord geen rust hebben en dat deze botjes daarom nog steeds naar boven komen. Uit eerbetoon is er een stupa gebouwd. Deze ligt vol gestapeld met schedels uit de massagraven. De gevangenis en de Killingfields maakten op ons een enorme indruk. Tussen 1975 en 1979 werden er in Cambodja in totaal 2 miljoen mensen vermoord door de rode Khmer van Pol Pot, op een inwoners aantal van 8 miljoen. Anderen werden niet vermoord maar gingen door een hel. Cambodja werd in die jaren kapotgemaakt door de Rode Khmer van Pol Pot. Uit respect voor alle overledenen hebben wij geen fotos genomen, maar wat we daar hebben gezien zullen we nooit meer vergeten.
Vanuit Phnom Penh reisden we verder naar Sihanoukville, waar we terecht kwamen in Snookeys guesthouse en bar. Een zeer warm welkom was er van de eigenaar Roy en we besloten dan ook maar meteen lekker aan de bar te blijven hangen met een paar gepensioneerden.
De volgende dag sliepen we lekker uit om vervolgens naar het strand te gaan. Helaas begon het precies op het moment dat wij onze handdoek op de bedjes legden enorm hard te onweren. We boekten die dag nog een bootticket en een bungalow op Bamboo island en vertrokken de volgende dag per boot.
Bamboo island ligt ongeveer een uur uit de kust, dat wil zeggen als je niet 2 omgeslagen Katamaranzeilers moet helpen die al even op open zee lagen en zich verkeken hadden op de harde wind. Na 2 uur kwamen we aan op Bamboo island. Op dit eiland wonen 16 locals, het eiland, ongeveer een kilometer lang, heeft 2 prachtige stranden. Wij verbleven op het mooiste, Koh Ru. Ons bungalowtje stond op het strand. Daarnaast was er een gezellig barretje waar je in hangmatten kon liggen, kon genieten van het prachtige uitzicht over zee of ieder uur van de dag bier of buckets kon drinken. Er was altijd wel een Engelsman, Argentijn, Est, Israelier of Braziliaan die met je meedronk. Misschien kennen sommige van jullie de film the Beach, dat gevoel kregen wij op Bamboo Island. Je trekt iedere dag op met dezelfde mensen en de omgeving is schitterend. Als je even alleen op pad wilde liep je door de jungle naar de andere kant van het eiland, had je zin in een biertje ging je bij Pete en Ben aan de bar zitten. We namen twee keer de boot voor een vistrip waarbij Sam 2 hele grote en Anouk 1 hele hele hele mooie vis ving! We waren eigenlijk van plan maar 2 dagen te blijven maar besloten al snel om er daar 4 van te maken. Dit is nog niks vergeleken met Pedro, onze Braziliaanse maat, die er ook 2 dagen wilde blijven, dat is nu 8 maanden geleden. Hoewel hij nu ook werkt voor Koh Ru is zijn voornaamste bezigheid nog steeds zo veel mogelijk drinken. We hebben nog nooit iemand gezien die zo veel kan zuipen! Maar onze Pedro zorgde er wel voor dat het iedere avond een groot feest was in de bar, niemand vroeg naar bed ging en iedereen na sluitingstijd nog kon genieten van een kampvuur. Leuk om nog even te melden, Bamboo Island heeft alleen stroom tussen 7 uur savonds en 12 uur savonds, bier was gelukkig wel koud, bungalows deel je met ratten of honden als je de deur openlaat maar vooral is het een prachtige plek die we iedereen aan willen raden!
Op de bootreis terug naar vaste land kreeg Sam last van enorme maagkrampen. We dachten eerst dat het misschien aan de Mekong buckets kon liggen maar toen de krampen 12 uur later nog steeds belachelijk erg waren is Anouk maar even naar de pharmacy gegaan. Daar vertelde ze ons dat een voedselvergiftiging vanuit een eiland wel vaker voorkwam omdat het eten niet altijd goed gekoeld wordt. Omdat Sam in Laos ook al een keer een voedselvergiftiging heeft opgelopen heeft hij volgens de pharmacy een bacterie in zijn buik die op komt zetten bij besmet eten. Sam zit nu aan de antibiotica en na 60 uur niks kunnen, 50 uur op bed en 10 boven of op de wc konden we uiteindelijk iets later dan gepland verder reizen naar Siem Reap. Wat we hier allemaal meemaken krijgen jullie te lezen in onze volgende blog!
Groeten vanuit het warme maar mooie Cambodja,
Sam en Anouk
- comments
Marionel Indrukwekkend!!!
Albert Ik geloof best dat de Killing Fields heel veel indruk maken. Veel plezier in Siem Reap.
Antonet De killig fields ik geloof wel dat je daar kippenvel van krijgt. Kijk alweer uit naar het volgende verslag. Xxx
tante Mien hoi.wat goed van je om ook een geschiedenis verhaal te geven, wel interessant . Het is en blijft leuk om jullie verhalen te lezen! Maar aan alles komt een eind, zo ook voor jullie. Daarom wens ik jullie vanuit een winderig Nederland een goede en behouden terugreis!! Tot thuis.XXX
Jill VETTT!!!