Op 27 mei vertrok ik vanuit Langkawi, Maleisië naar Phuket, Thailand. Eerst met de ferry naar Satun, immigratie door, en van daaruit een minibus naar het busstation. Daar duurde het ongeveer 2 uur voor de bus vertrok. Een oude bus met een ontzettend luide airconditioning. Ach, ik was al blij dat er AC in zat. Het verblijf op Langkawi was heel heet en geen AC, alleen een ventilator. Omdat we toch al slecht sliepen bleven we laat op om voetbal te kijken met het u...

Zo. Een volle week in Georgetown, Penang. Niet helemaal zoals verwacht, maar het bevalt behoorlijk goed. Woensdagavond kwam ik aan, donderdag de voorbereidingen getroffen voor mijn Indonesisch visum en vrijdagochtend met lange broek en schoenen aan naar het Indonesisch consulaat om erachter te komen dat het een holiday was. Maandag mocht ik weer naar binnen. Dus vrijdag, zaterdag en zondag had ik tijd ten over. Maandag heb ik mijn aanvraag ingediend en sinds g...

Na het drukke Kuala Lumpur achtergelaten te hebben en vier uur in de bus gezeten te hebben was het koele en rustige Tanah Rata ten midden van de Cameron Highlands een verademing. Het hostel was wat rommelig en niet altijd even schoon, maar de sfeer was heel gemoedelijk en voor 3 euro per nacht kan ik ook niet echt klagen. Hoewel... De eerste nacht op de grond in de hal viel wat tegen. Dat was bij gebrek aan ruimte een hele goedkope optie. Toen ik daar lag bedach...

Gisteren was ik behoorlijk vermoeid door de jetlag en begonnen de twijfels opeens toe te slaan. Wat doe ik hier eigenlijk? En wat als ik straks geen mensen tegenkom? Na een middagdutje, een wandeltocht in de avonduren en nog een dag in KL zijn de twijfels gelukkig compleet verdwenen. De mate van vrijheid die ik nu heb begint langzaam door te sijpelen. Mijn reisplan is alweer 3 keer veranderd, maar ik ben er nu uit: Zondagochtend vertrek ik naar Tanah Rata en ga ...

Zo, mijn laatste werkdag zit er op. Ik voel het echt. Eigenlijk is er nog niets veranderd, behalve het besef dat er weer een stap gemaakt is op mijn reis. Het voelt goed. Ik hoef niet veel meer te doen. Het zwaarste was het maken van de beslissing. Het loslaten van wat ik hier heb. Daarna komen er veel dingen naar voren die je dan ineens moet regelen, maar dat was prima te overzien. Rustig aan, één ding te gelijk veranderden 'de dingen die ik nog moet doen' na...