Profile
Blog
Photos
Videos
Gisteravond ben ik als een dief in de nacht over de grens van Thailand naar Maleisië geslopen. Er waren nog twee Fransen in hetzelfde busje, maar toen ik al de grens over was keerden zij weer terug. Het waarom is mij onbekend.
Wellicht vroegen zij de grenswachter waar te overnachten terwijl ik met goede moed Maleisië binnenliep. Ik vermoed dat zij beter af waren, want aan deze kant van de grens bestaat niets noemenswaardigs. De enige optie voor overnachting was een ontzettend simpele kamer waar de uitbater 50 ringit voor durfde te vragen. Nu wilde hij niet dalen in prijs en was ik principieel genoeg om weg te lopen.
Te laat voor de bus en geen taxi te vinden. Een groep mannen bij het busstation wilde mij wel voor 60 ringit naar Kota Bharu brengen. Ik stapte al in de auto tot ik besefte ontzettend dom bezig te zijn. Niemand die weet waar ik ben en ik stap laat in de avond bij een vreemde in de auto. Waarschijnlijk het bij-effect van 10 uur in een minivan zitten met niet meer dan twee uur slaap de nacht tevoren.
In Railay beach struikel je over medereizigers. Vandaar ook dat mijn laatste avondje uit daar nogal uitliep. De Thaise whisky/red bull/coke bucket is echt een garantie voor een nacht zonder einde. Om 6:30 was ik terug in mijn eigen bed en 2 uur later ging mijn wekker. Hopend dat ik wakker genoeg was om niets te vergeten sjouwde ik mijn rugzak richting het strand voor de taxiboot. Daar faalde ik in, want mijn mobiele telefoon ligt daar nog. (Sorry Marc.) Vanochtend heb ik een nieuwe gekocht.
Ondanks mijn slecht geplande reis (Ik had rekening moeten houden met de standaard 3 uur Thaise vertraging) ben ik toch nog in Kota Bharu terechtgekomen dankzij een Chinese winkeleigenaar. Hij bracht mij naar een bestemming welke in de Lonely Planet genoemd wordt, want hij kent de eigenaar. Dat zijn al twee waarschuwing, maar goed... Ik was blij in de bewoonde wereld aan te komen en een bed te hebben. Eerst eten, douchen, en dan tot de ontdekking komen dat ik mijn bed hoogste waarschijnlijk met bed bugs moest delen. Na mijzelf ondergesmeerd te hebben in insectenwerend middel, ben ik toch maar als een blok in slaap gevallen.
En daar zit ik nu, in Kota Bharu. Het enige wat hier te beleven is zijn de night market voor eten, de vele musea. Alleen jammer deze allemaal gesloten zijn op vrijdag in een Islamitisch oord. Vanavond met flinke trek de night market opzoeken en morgenochtend vroeg de hoofdattractie van deze stad: De bus richting Pulau Perhentian.
Vanochtend ben ik verhuisd en de uitbater wist mij een fiets te verhuren waardoor ik 10 kilometer verderop het strand kon bekijken. Onderweg besefte ik dat mijn zwembroek in de zak met was zit die ik heb afgegeven, maar de tocht was het waard.
Het is nogal wennen in vergelijking met Thailand waar je aan de kust meer westerlingen dan Thai ziet. Hier is een gigantsich strand, maar geen toerist te bekennen. Nu moet ik toegeven dat een groot deel van het strand door een resort is ingenomen, maar toch... Het is ook overduidelijk dat men hier niet zo gewend is aan toeristen behalve op doorreis. Ik heb er nog geen enkele gezien. En eenmaal onderweg op de fiets wordt ik door vrijwel iedere brommerrijder begroet. Aangekomen op het strand wilde mensen met mij op de foto. Ik voel mij hier een beroemdheid.
Wat ook wennen is, is hoe in Thailand volledig aan toeristen wordt gecatered. Hier is alles weer behoorlijk basic. En goedkoop. Even wennen, maar ik ben nu alweer aan het aarden. Bovendien verwacht ik dat het morgen op Perhentian weer vol met toeristen zit. Mijn doelstelling is eenvoudig: Op zoek naar een hostel, een goede dive shop en een dive buddy.
Ik ben een en ander van Paul Theroux aan het lezen. Fantastisch en inspirerend.
"You think of travelers as bold, but our guilty secret is that travel is one of the laziest ways on earth of passing the time. Travel is not merely the business of being bone-idle, but also an elaborate bumming evasion, allowing us to call attention to ourselves with our conspicious absence while we intrude upon other people's privacy - being activel offensive as fugitive freeloaders."
- Paul Theroux, Ghost Train to the Eastern Star
- comments
Eveline Tja, vrijdag de 13e..... Wat ik mij afvraag, het bovenstaande lezende, is waarom je - alle tijd aan jezelf hebbend - na een korte nacht verder moet en niet een dag later na een goede nachtrust? Er zal een goede reden zijn die ik niet kan opmaken uit je ontboezemingen. Beetje eng toch wel. Ik ben blij dat je veilig aangekomen bent. Bedbugs zijn smerig en irritant maar verder redelijk ongevaarlijk, in tegenstelling tot sommige mensen.... Maar gelukkig overwegend vriendelijke mensen zo te zien voor wie een fietsende Nederlander nog iets bijzonders is :-). Geniet (?) van de inheemse maaltijden, voor je het weet zit je bij McDo
Richard McDonalds? Nee hoor, ik geniet van het lokale voedsel. Ik zal er niet snel verveeld door raken. Ik ging na een korte nacht verder, omdat het geen geplande korte nacht was, maar te gezellig om naar bed te gaan en voor ik het wist was het ochtend. Ik had mijn ticket al geboekt en het woord refund is hier niet populair.
Harmen. een beetje beroemd zijn door gewoon aanwezig te zijn. Nu weet je hoe Paris Hilton zich voelt :-) Geniet van je trip!