Profile
Blog
Photos
Videos
Hoooi!
Vandaag een dag Ubud wezen verkennen. Ubud is een klein plaatsje in het binnenland van Bali dat is omringd door regenwoud en rijstvelden. Het resort waar wij verblijven ligt zo'n 20 autominuten buiten Ubud op een heuvel. Drie keer per dag gaat er een gratis shuttle heen en weer, om 10-13-16 uur.
Ons avontuur begon om 10.00u in de lobby van het hotel. De lobby heeft meer weg van een museum, het staat en hangt afgeladen vol met 'kunst' van sculpturen tot schilderijen tot vitrines met grote parelmoer schelpen versierd met zilver.
Na een taxirit van ongeveer een half uur over één van de weinige verharde wegen die Bali rijk is, langs rijstvelden, tempels, wegkraampjes en tussen de druk toeterende auto's en (soms afgeladen) scooters reden we langzaam maar zeker het drukke Ubud binnen. Slim als ik ben ;) had ik een briefje met het adres van het resort, een flesje handdesinfectie en de reisgids met een plattegrond klaargelegd en... vergeten! Zodoende voelden we ons gedwongen de avonturier in ons naar boven te halen en als een kip zonder kop Ubud te verkennen, gelukkig is het niet zo groot.
Na het bekijken van een aantal winkeltjes met mooie snuisterijen (Balinese accessoires voor in huis) en winkeltjes met kleding/stoffen omdat ik een bandana/haarsjaaltjes jacht had ingesteld, zijn we 'per ongeluk' een Balinese school binnengelopen. De Balinese bevolking woont in gemeenschappen. Dat is ook duidelijk te zien in het straatbeeld. Elke gemeenschap woont in een omheind gebied met een tempelachtige ingang, veelal met een sierlijke houtbewerkte toegangsdeur. Binnen dit gebied zijn de huizen van de families van de gemeenschap te vinden en de familietempel. Elke ochtend brengen ze een klein bakje met bloemetjes, koekjes, sigaretten en andere giften en zetten deze voor de ingang van diverse gebouwen of bij afbeeldingen van hun goden met als doel deze gunstig te stemmen. De ingang van de school lijkt dus op die van zo'n gemeenschap alleen wel vele malen groter. Omdat er andere toeristen naar binnen liepen nam onze nieuwsgierigheid toe en kreeg de avonturier in ons de overhand waardoor we dus 'ineens' binnen de muren van een school waren beland. De kinderen, gekleed in schooluniform, brengen eerst een offer bij een afbeelding/sculptuur van een god alvorens zij verder naar binnen lopen. Een meisje had zangles en zong door een microfoon zodat het over de gehele binnenplaats te horen was. Verderop stonden er nog meer kinderen te praten, de rest vond plaats achter gesloten deuren. Zeer interessant om te zien maar tegelijkertijd voelde het wel ongemakkelijk dus zijn we na het schieten van een aantal foto's vertrokken.
Onze volgende stop bleek Ubud Market te zijn. Nog steeds op zoek naar een bandana/haarsjaaltje hoopte ik succes te hebben bij 1 van de vele kraampjes met uitbundig gekleurde kleding en stoffen... Beleefd vroeg ik een vrouw of zij hierover beschikte en voordat ik het wist stond ik achterin haar kraampje met 2 zijden sjaaltjes en een rekenmachine in mijn handen waarop ze me beveelde (ja, er was nauwelijks sprake van vragen) mijn bod in te toetsen en dat terwijl ik geen sjaaltjes met sliertjes eraan wilde! Een bod uitbrengen wilde ik niet omdat ik enkel interesse zou hebben in deze sjaaltjes in geval van uiterste noodzaak (bij gebrek aan beter dus). Dat leek ik verbaal niet echt aan haar verstand te kunnen peuteren dus legde ik de sjaaltjes en rekenmachine neer, werd ze me daar toch een partij kwaad!!! Vloeken in het Indonesisch (vermoedelijk)! We zijn maar weer doorgelopen. Nu mag ik van Rob pas verder de kraam in als ik echt geïnteresseerd ben.
In een klein lokaal tentje met uitzicht op de straat hebben we Nasi Goreng met saté gegeten voor nog geen €2,- per bord!
We hebben het museum van kleine kunsten nog even bezocht. De kunst was niet heel interessant, de tuin des temeer. Vlakbij het museum stond een bord met een pijl naar de rijstvelden, die we na 50mtr over een smal, onverhard zijpaadje langs armoedige huisjes door uiteindelijk ook echt vonden.
Om 4.45u zijn we met de shuttle terug naar het resort gegaan omdat daar een uitvoering van de Kecak (traditionele dans) zou worden gehouden. Die ervaring beschrijf ik in het volgende blog.
Byebye!
- comments
Cor Hallo Ilse en Rob, Leuk om wat van jullie te horen en te zien. We konden pas vandaag, 25/8 jullie berichten lezen. Ziet er geweldig uit daar. Volgens mij is het weer ook aangenaam. Het zwembad ziet er wel wat verlaten uit. Zijn er weinig gasten? Geniet er maar van. Met Sem alles ok. Cor.
Ilse Hoi Cor, Het resort bestaat uit allemaal losse gebouwen met een aantal kamers en een zwembad bij elk gebouw en villa's met eigen zwembad. Dat betekent in praktijk dat we alle ruimte hebben ;) Het weer is super, rond de 30 graden dus niet te warm maar zeker ook niet te koud. Xxx