Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo hallo hallo,
Na met de speedboat in Phnom Penh te zijn aangekomen zijn we met een "taxi" (iemand met een auto en een bord van karton met taxi erop in zijn handen) naar ons guesthouse gereden. het personeel was vriendelijk en sprak verrassend goed engels. Er stonden veel tuk-tuk bestuurders (of remork zoals het in Cambodja heet) rond het hotel dus vervoer was geen probleem. Ook de tuk-tuk bestuurders waren allemaal aardige lui, ze willen natuurlijk geld aan je verdienen, maar wij vonden ze opvallend minder opdringerig dan in vietnam en Thailand. Gewoon veel relaxer, beter engels en ze noemen uit zichzelf een redelijke prijs dus stevige onderhandelingen waren niet nodig.
De eerste dag hebben we het Royal Palace en de nabije omgeving verkend. We hebben van veel mensen gehoord dat er in Cambodja veel bedelaars en landmijn slachtoffers zouden zijn. Het viel ons eigenlijk wel mee. Ze zijn er wel, maar meestal verkopen ze boeken of drinken en af en toe wil je dat ook wel kopen dus het gaat allemaal wat gemoedelijker. Wel af en toe kinderen die bedelen of souveniers verkopen, dat is wel erg zielig natuurlijk.
De 2de dag zijn we naar de Killing Fields en de beruchte S-21 gevangenis geweest. Tijdens het Pol Pot regime (1975-1979) zijn er miljoenen mensen vermoord op verschillende killing fields. De gevangenis werd gebruikt voor allerlei vreselijke martelingen voordat de gevangenen naar de killing fields werden gebracht. We hadden een privetour geboekt bij aankomst (er waren eigenlijk geen andere mensen die bij onze groep konden aansluiten vandaar) en onze guide van 52 jaar had het Pol Pot regime zelf meegemaakt. Hij vertelde dat zijn ouders en zus waren vermoord en dat hij zelf Phnom Penh had weten te ontvluchten. Ook was hij werkzaam geweest bij het openenen van de massagraven van de killing fields waar hij sindsien werkt (dus al meer dan 30 jaar). Hij was duidelijk getraumatiseerd door de gebeurtenissen want hij maakte af en toe een verwarde/emotionele indruk. Op het terrein waren nog her en der botten, tanden en stukken kleding zichtbaar die nog steeds naar de oppervlakte komen. De guide en informatieborden gaven verdere tekst en uitleg over de vreselijke gebeurtenissen. De hele plaats ademdende nog steeds een sinistere sfeer uit waar je kippenvel van krijgt. Als je wel eens in Auschwitz Birkenau bent geweest; de sfeer, de manier waarop bezoekers reageren en om zich heen kijken en de sprakeloosheid die iedereen automatisch over zich heen krijgt zijn goed vergelijkbaar.
De S-21 gevangenis was een even trieste plaats. honderden foto's van gevangenen en schilderijen van 1 van de 7 overlevenden (van de 14.000 gevangenen) maken veel indruk. In 1979 heeft het Vietnamese leger Cambodja uiteindelijk bevrijd. Sindsdien gaat het beter, maar er is nog een hele generatie met de gebeurtenissen van het Pol Pot regime vers in het geheugen.
De derde dag hebben we niet zoveel gedaan. Een vroegtijdig afgebroken wandeling door de stad (we volgden de route van de Lonely Planet, maar het was helemaal geen leuke route dus met de tuk-tuk weer terug gegaan) en verder op internet geprobeerd vliegtickets te boeken naar Maleisie en Singapore. Niet gelukt vanwege problemen met de website. Toen maar via de site van World Ticket Centre geboekt (WTC). Daar hebben we nog steeds spijt van. In Azie proberen veel mensen je op te lichten, maar het WTC is veel erger dan wie dan ook hier in Azie. Niet alleen zijn de tickets duurder dan via Air Asia door onduidelijke extra kosten, achteraf komen er ook nog kosten bij voor dingen die eigenlijk al inbegrepen waren. Veel duurder dus en je kunt er niet meer onderuit. De klantenservice van WTC is dusdanig slecht dat het bijna legendarische hoogte aanneemt. Dus even een zijstapje in onze blog, voor iedereen die dit leest: boek nooit, maar dan ook nooit iets bij World Ticket Centre tenzij je graag voor onverwachte kosten opdraait en wilt communiceren met een klantenservice die wordt bevolkt door de grootste idioten die je kunt verzinnen.
Maar goed. Na Phnom Penh door naar Siem Reap met de bus. We hadden voor de verandering een zeer comfortabele busreis (mekong express). In Siem Reap gingen we natuurlijk naar de wereld beroemde Angkor Wat! De tempels van Angkor Wat en Angkor Thom zijn groots en indrukwekkend. Ik maak er niet teveel woorden aan vuil, je kunt beter naar de foto's kijken (als Roxanne ze heeft geplaatst :). We zijn 2 dagen met een remork (tuk-tuk) langs alle tempels gegaan en het was erg leuk en we konden lekker in ons eigen tempo overal door heen struinen. Je huurt namelijk een tuk-tuk + chauffeur en die wacht gewoon tot je weer terug bent. Er staan heel veel tuk-tuks dus het was moeilijk je eigen weer terug te vinden.. maar gelukkig wist onze chauffeur ons altijd weer eerder te vinden dan wij hem.
Verder nog een dag rondgehangen in Siem Reap en veel dingen uitgezocht voor ons uitstapje naar Maleisie en Singapore, voor de aankomende duikcursus en om accomodatie te boeken in Zuid-thailand. Het is in Zuid-thailand drukker en duurder dus het loont om van te voren te boeken.
23 januari zijn we weer terug naar Bangkok gereisd en daarmee was onze grote cirkel in Zuidoost-Azie afgerond. Daarna dus nog naar Zuid-thailand, Maleisie en Singapore. Helaas was de busrit naar Bangkok hels. De bus zag er niet uit, ging te laat weg en had 2X een stop van meer dan 30 minuten nodig voor een ritje van 2,5 uur. Daardoor kwamen we op het slechts denkbare moment aan bij de grens. Het was gigantisch druk, warm en het ging allemaal heel traag. In totaal zijn we 3,5 uur bezig geweest met een exitstempel en een entrystempel. En we hadden al een visum! De meeste tijd (2 uur en 3 kwartier) ging op aan in de brandende zon in de rij staan voor de immigratie van Thailand. Het was zo warm dat Rogier een belachelijk petje op zijn hoofd heeft moeten zetten (zie foto). We hadden die petjes mee omdat ze zo goedkoop waren bij de ANWB, maar we waren eigenlijk van plan ze weg te gooien omdat ze zo idioot zijn (Roxanne had die van haar ook al weggegooid). De situatie dreef Rogier er toe zijn belachelijke petje toch maar op te zetten, zo erg was het. Er was ook iemand in de rij die van ellende in tranen was uitgebarst. Ach ja het reisleven is soms zwaar. Vervolgens met een veel te klein busje en een op zn best matige chauffeur naar Bangkok gereden.
In bangkok hadden we een nog een dag over voordat we verder gingen naar Zuid-Thailand. We zijn naar Ocean World geweest en hebben wat rondgehangen in een veel te groot winkelcentrum. Ocean World zat in hetzelfde winkelcentrum en betrof een acquarium met haaien, stingrays en andere vissen. We zijn ook met een bootje met glazen bodem door het acquarium gevaren, zijn naar een bijbehorende 4D bisocoop geweest en hebben nogmaals een visspa gedaan ( je weet wel visjes die dode huidcellen van je voeten afknabbelen). 25 januari zijn we in alle vroegte met bus en boot naar het eiland Koh Phangan gegaan. We hebben hier eigenlijk niet zo veel gedaan. Het weer was de eerste dagen slecht en Roxanne is verkouden. Omdat we over een paar dagen gaan duiken doen we het rustig aan in de hoop dat de verkoudheid weg gaat anders kun je namelijk niet duiken. Het gaat nu al beter dus waarschijnlijk komt het allemaal goed (fingers crossed).Nu maar hopen dat Rogier niet verkouden wordt!
We verheugen op het duiken en op de andere tropische eilanden (Koh Tao en Koh Samui). In de volgende blog doen we verslag van onze duikavonturen!
Groet,
Rogier en Roxanne
- comments