Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo allemaal,
Ik heb zitten rekenen en kwam tot de conclusie dat het inmiddels 6 weken geleden is dat we voor het laatst hebben geschreven op de blog.... Ik heb al vaak gedacht: "dat moet ik even doen" maar hoe meer tijd er verstrijkt hoe groter de drempel wordt om weer even bij te schrijven. Dit geldt hetzelfde voor onze reisdagboekjes, deze zijn halverwege nieuw-zeeland al ten onder gegaan. Godzijdank hebben we ook een agenda'tje meegenomen waarin we per dag alleen wat steekwoorden schrijven. Op die manier hoeven we niet alleen op ons geheugen te vertrouwen, die het zwaar heeft met het onthouden van alle plekjes, mensen, hotels en gebeurtenissen. Ik heb nu dan ook dit agenda'tje opengeslagen op zondag 14 december in Luang Prabang (Laos), de dag nadat we de laatste blog hadden geschreven en waar we geeindigd zijn met het plan om een olifantentocht te maken.
De olifantentocht die we hebben gemaakt was een van de hoogtepunten van deze reis. We hadden gekozen voor een zogenaamde "fair trade" organisatie, waar een groot gedeelte van de opbrengst naar de verzorging van de olifanten gaat. De olifanten stonden er dan ook goed bij en ze zagen er goed uit, ook de mahouts (de verzorgers van de olifanten) waren erg lief voor deze indrukwekkende beesten. We begonnen met een ritje in zo'n bakje op z'n rug, althans dat dachten we. Ro werd direct op de nek van de olifant gezet en moest het beest waar wij opzaten besturen. Gelukkig kennen ze de weg goed, alleen wanneer ze op de weg trek krijgen willen ze nog wel eens naar links of rechts uitwijken voor een lekker stuk boom of bamboo. Het is ongeloofelijk wat ze met hun slurf uit de grond weten te trekken en bewonderenswaardig dat ze dat dan in hun volle gedaante in hun mond stoppen. Na de lunch van ons en van de olifanten was het tijd voor het leukste deel van de dag, het baden! We kregen onze eigen olifant en gingen in een groep naar de rivier. De olifanten weten precies wat er gaat gebeuren en raken halverwege al dolenthousiast, ze versnellen hun pas en gaan klapperen met de oren. Eenmaal in het water was het een groot waterballet. Ronen zijn olifant hield wel van een dolletje in het water. Hij besloot een flinke duik te nemen terwijl Ronen op zijn rug zat. Olifant en Ronen gingen hierbij beiden kopje onder, de thai langs de kant van de rivier lagen dubbel van het lachen om dit tafereel. Na het olifantenfestijn hebben we zelf ook nog gebadderd in een hele mooie waterval vlakbij. Al met al was dit een heerlijke dag.
Vanuit Luang Prabang hebben we onszelf per minibus naar Vang Vieng verplaats. Onderweg hadden we gezelschap van 5 israeli, die niet de meest relaxte medereizigers waren op dit traject. Denk aan schreeuwen tegen de verlegen chauffeur, luidkeels zingen, stoere verhalen vertellen, klagen en schelden over de weg die behoorlijk kronkelijk was vanwege alle bergen. Door deze zelfde weg werden de meeste na 2 uur erg misselijk wat leidde tot kotsen aan de kant van de weg maar ook tot meer rust in de auto. Eenmaal in vangvieng hadden we een mooie bungalow aan de mekong rivier. Het landschap hier is onbeschrijvelijk mooi. Toch staat vang vieng voornamelijk bekend om het zogenaamde "tuben" met een band de mekong rivier af en onderweg bij alle barretjes zuipen, zuipen en nog eens zuipen en dan eigenlijk te dronken worden om nog met de band terug te tuben dus halverwege een tuk tuk terug te nemen. Al van te voren hadden ro en ik het idee dat dit niet onze cup of tea zo zijn, maar ja je bent daar toch en dan wil je het toch wel eens gezien hebben....het tuben zelf was best leuk en met name het stuk na de Waar dat soort dronkemans, lompe westerlingen gedrag totaal niet samengaat met de bescheiden en ingetogen cultuur van Laos.
Onze volgende stop was Vientane, de hoofdstad van Laos. Beide vonden we dit en hele leuk stad, terwijl we door andere reizigers waren "gewaarschwuwd" dat deze stad niet zo leuk is. Zo zie je maar hoe persoonlijk dat soort dingen zijn. Na lang wikken en wegen hebben we besloten om zuid Laos over te slaan en met het vliegtuig in een keer naar Cambodja te gaan. Dit was puur vanwege de tijd die we nog te besteden hadden. Laos zelf vonden we allebei een heel bijzonder land met heel veel mooie plekken maar anderzijds ook met heel veel armoede en onderontwikkeling (met name buiten de steden en de toeristentrekpleisters).
Op naar Cambodja dus! Te beginnen in Siem Reap, bekend om haar immense tempels; angkor wat. De tempels waren mooi, groot en veel. Met een tuk tuk en een australisch meisje wat we hebben ontmoet hebben we ons de hele dag laten rond reiden door dit complex. Behalve de tempels in Siem Reap zelf ook een erg leuke plaats met een mooie nightmarket, leuke restaurantjes en winkels. Ook zijn we naar een meer vlakbj geweest waar je een floating village hebt, ongeloofelijk om te zien hoe deze mensen leven op het water en alles, maar dan ook alles doen in dit water. Door de eigenaar van het guesthouse zijn we die da grondgeleid, zo heeft hij ons veel kunnen vertellen van het leven van deze mensen.
In siem reap werden we direct met onze neus op de feiten gedrukt wat betreft de afschuwelijke geschiedenis (pol pot regime) van cambodja, heel veel bedelaars, met name kindjes en mensen met ontbrekende ledematen. Echt heel akelig en shocking om te zien.
Na een tussenstop in Battambang (de een na grootste stad van Cambodia) waar een scootertrip door de countryside hebben gemaakt (rijstevelden, dorpjes, bambootrein) zijn we beland in Phnom Penh de hoofdstad van Cambodja. Een hele grote stad met van alles en nogwat, maar vooral veel verkeer! We waren hier rond kerst dus de drang om iets goeds te doen voor dit land, deze mensen die zo'n moeilijke tijd hebben gehad en nu nog in barre omstandigeheden leven werd des te groter. Echt vrijwilligerswerk is lastig om te regelen op de korte termijn, dus hebben we het gehouden bij het eten van onze kerstmaaltjes bij restaurants waarbij de opbrengsten gaan naar straatkinderen, gehandicapten etc...
Op kerst zelf stonden we op de killingfields en in het pol pot museum, niet de meest romantische kerst dus, maar ach een echt kerstgevoel was er toch niet.
Na alle steden kreeg we steeds meer behoefte aan strand, dus gingen we door naar het zuiden; sihanouville. Helaas was het weer niet met ons meegereisd aangezien we daar hoofdzakelijk bewolking hebben gehad. Het strand was best mooi, alhoewel erg druk met tentjes en heel veel bedelaars en mensen die van alles aan je willen verkopen, maar de sfeer trok ons op een een of andere manier niet echt aan. Zo besloten we om na een paar dagen weer verder te reizen en te gaan voor het tropische van de thaise eilanden. Op de weg van Cambodja naar Bangkok liggen een aantal eilanden die erg de moeite waard zijn. Wij wilde graag naar Ko Mak, maar gezien de drukte rondom oud en nieuw zijn we terechtgekomen in Ko Wai (een kleiner zusjes van Ko Mak)Een mooi schattig eiland met nog maar 3 resorts. Daar hebben we het jaar 2009 ingeluid met 20 thai, 5 honden, en 3 vuurpijlen en om half een lagen we al onder ons muggennet! Na 2 nachten zijn we dan toch op Ko Mak aangekomen waar we voor het eerst oog in oog kwamen te staan met het paradijs! Prachtig weer, blauwe zee, goud/wit strand en overhangende palmbomen met daaraan hangend schommels zodat je kon schommelen boven de zee.... wat wil een mens nog meer.
Toen werd het tijd om naar Bangkok te reizen om daar Linda en Tim te ontmoeten. Het weerzien van eerst Tim en daarna Linda was erg leuk! Heel raar om zo ver weg te zijn en dan met mensen te zijn die zo dichtbij staan. Na wat bijgeklets en bijkomen van de jetlag van Lin en Tim zijn met zn 4-en naar Koh Lanta gegaan. Wederom een mooi eiland, even zoeken voor de juiste strandjes maar als je die eenmaal gevonden hebt zit je prachtig. We vonden het opvallend rustig in Lanta en vroegen ons af of dit wellicht het resultaat is van de economische crisis en de bangkok closure in december. Omdat Ronen en ik een probleem met ons visum hadden (voor iedereen die binnekort naar Thailand e.o gaat; als je thailand overland binnenkomt krijg je nog maar een 15 dagen visum) moesten we het land uit. Zodoende hadden we een ticket naar Maleisie geboekt. Arme Lin was net een beetje bijgetrokken van de vlucht naar bangkok moest ze weer dat doodsenge vliegmonster in. In Maleisie hadden we een week, deze week hebben we gebruikt voor wat highlights in Kuala Lumpur en een mooi eiland ten noorden van KL. We hebben daar eigenlijk vrij weinig gedaan, wat ons eigenlijk wel beviel.
Inmiddels zijn we weer een week op thaise bodem en het bevalt ons weer prima hier in thailand! We hebben er al weer wat natuurschoon op zitten, te denken aan Railay, Ko Muk, Koh Ngai en Ko Kradan. Het een nog tropischer dan het ander en een groot snorkel paradijs. Allemaal prachtig maar aan die kant van de kust van thailand (westkust) is het relatief duur. Door de tsunami is alles uit de grond gestampt en zijn er voornamelijk dure resort gebouwd, het ziet er prachtig uit maar het is niet zo vriendelijk voor het reizigersbudget. Met name het transport tussen de eilanden loopt flink op. Toch hebben we een paar nachten goed genoten van mooie kamers en zwembaden bij het hotel.
Na al dit gehop, rugzak op en rugzak weer af hebben we besloten dat we behoefte hebben aan een plek waar we minimaal een week kunnen settelen en even een pas op de plaats te doen. We hebben gekozen voor Koh Tao (oostkust) waar de boot ons morgenochtend om 7.00 uur heen brengt. We hebben er veel zin in... onze laatste weekjes zijn nu echt aangebroken, dat betekend dat we echt nog even heel hard gaan genieten want de tijd gaat zo snel!
We laten vast nog van ons horen voor we thuiskomen, een laatste verslag van onze mooie reis ofzoiets!
Heel veel liefs, Roel
- comments