Sa bai dee!! (goedendag in het lao)

Inmiddels begeven wij ons in het pracht en praal van de world heritage stad Luang Prabang! Een behoorlijke afstand verder dan waar onze laatse blog eindigde; kuala lumpur. In die duizenden kilometers hebben we dan ook behoorlijk wat gezien en gedaan en voornamelijk veel gereisd.... heel veel gereisd.

Terug naar Kuala Lumpur. Na 2 leuke dagen in deze stad gingen we ons wagen aan onze toch naar het noorden om mijn ouders te kunnen zien in Chiang Mai (zo'n 2000 kilometer van elkaar vandaan). We hadden een vlucht geboekt van Kuala Lumpur naar Krabi, zuid-thailand (+/- 1.5 uur vliegen) dat scheelde ons een hoop overstappen op treinen en boten om van maleisie thailand in te komen. Eenmaal in krabi moesten we een bus pakken naar Surat thani (+/- 4 uur rijden). In surat thani moesten we de trein hebben naar bangkok. Maar natuurlijk stopte de bus niet op het treinstation, ondanks dat we het wel 4x geprobeerd hebben duidelijk te maken en wij de indruk kregen dat ze ons snapte. Tja toch die taalbarriere... of toch het in stand houden van elkaars business..? Want toen we de bus werden uitgemieterd stond er direct een tuktuk-er die meteen wist dat wij naar het treinstation moetsen. Voor veels te veel geld (dat gevoel hadden we al en dat hoor je dan natuurlijk ook achteraf van andere reizigers, maar ach waar hebben we het over 8 euro...wel te overzien dus) de tuktuk met tas en al ingezwieperd. Na vijf minuten gescheur door de straat werden we met piepende banden tot stilstand gebracht en weer met tas en al in een andere tuktuk gezwieperd. Na 20 minuten waren we op plaats van bestemming; het treinstation van surat thani, waar de treinen naar bangkok gaan. Ticket gekocht, en meteen geverifieerd voor een ticket van Bangkok naar ChiangMai voor de volgende dag. s*** die treinen bleken al vol! Er bleken ook bussen te gaan, dus dat was optie b, niks aan te doen maar wel balen! Ondanks dat alle treinen naar Bangkok vertraagd waren (minimaal 2 uur) hadden wij geluk en reed ons wagonnetje keurig op tijd. Door thaise conducteur werden we keurig verwezen naar onze bedjes in de trein waar we de rit van 12 uur voor het grootste gedeelte slapend konden doorbrengen. 's ochtend werden we om 7.00 uur door het gehele trein-personeel gewekt en vriendelijk doch dringend verzocht de bedjes te verlaten zodat deze weer omgebouwd konden worden tot stoelen. Naast ons zat een groepje thaise jongeren uit bangkok die met z'n allen een mid-week op vakantie waren geweest op een eiland. We hebben erg leuk met ze zitten kletsen en ze wilde graag hun ontbijt (rijst met vlees... heel aardig, maar nee bedankt) met ons delen. We hadden hun verteld over ons plan om naar chaing mai te gaan met de bus en nog wat handige tips gekregen. Eenmaal op het station in Bangkok waren we ons aan het orienteren waar te gaan etc. komt een van dat groepje aan gerend met de mededeling dat er nog plaats was in de trein naar chiang mai... maar die ging wel nu weg. Snel betalen en rennend achter de conducteur de trein in op naar chaing mai... weer 12 uur in de trein! Al met al vanaf Kuala Lumpur 36 uur later aan in Chiang Mai en zag ik m'n ouders staan op het perron!! Met z'n vieren zijn we 3 dagen in Chiang Mai gebleven en hebben we genoten van het weer, de rust, het eten, de mensen, de stad maar voornamelijk van elkaar! Chiang Mai was voor ons een mooie eerste ervaring met thailand, alles zo rustig, de mensen zo vriendelijk, het eten zo lekker en zo goedkoop. Heel anders dan wat we van andere reizigers hadden gehoord, die waren vrij negatief over thailand, voornamelijk over het zuiden. We hadden een leuk guesthouse met zwembad en gingen ons iedere ochtend te buiten aan lekkere versgeperste sappen, vers fruit en bananenpannekoekjes. M'n ouders hadden een auto met chauffeur en gids geregeld die ons in 3 dagen een stukje van het noorden van thailand zou laten zien en ons dan zou afzetten bij de grens met Laos. Sam (chauffeur) en Kham (gids) hebben ons van alles laten zien in deze drie dagen. Van tempels, veel tempels tot olifanten, tot hill tribes (mensen die met weinig tot niets in de bergen leven) tot marktjes tot aapjes in het wild tot de longnecks (de mensen met de ringen om hun hals leven, waardoor hun sleutelbeen naar beneden word gedrukt en hun nek steeds langer wordt gevuld met ringen, wat een teken van schoonheid is). Bijna alles was even bijzonder, het leukst was dat we echt meegenomen werden naar plekken waar geen andere toeristen waren (hooguit een paar thaise toeristen). Aan het eind van de dag werden we door sam naar ons hotel gebracht. Allemaal piekfijn verzorgd. Tijdens het avondeten hadden we tijd om bij te kletsen, althans als Sam niet het woord nam... Hij heeft ons veel geleerd over het boeddhisme en over de thaise humor (niet altijd even grappig, maar als je hoort hoe hard ze zelf moeten lachen, begin je vanzelf mee te lachen). In Chaing Kong moesten we weer afscheid nemen van m'n ouders en gingen we weer saampjes verder! Het afscheid was natuurlijk een drama, maar gelukkig lieten ze ons achter in een mooie houten bungalow aan de mekong rivier. Op diezelfde mekong rivier zou de volgende ochtend onze boot vertrekken naar Luang Prabang. Een 2 daagse boottrip met overnachting in Pakbeng. De boottrip was mooi, althans de omgeving dan, verder was het erg oncomfortable. De 1e dag hadden we nog geluk met een stoel, maar de 2de dag moesten we het doen met de vloer! De lichamen van de aziaten lijken toch een stuk soepeler gebouwd dan die van ons westerlingen, want zij hadden beduidend minder moeite in het vinden van de juiste positie op de boot. Nu in Luang Prabang, een hele mooie fijne stad. Alles ziet er erg stijlvol en smaakvol uit. Ook hier zijn de mensen weer erg vriendelijk. We verblijven in een guesthouse iets buiten de stad bij een familie die een stuk grond heeft waar ze avocado's, ananassen, mango's en bananen hebben groeien. op datzelfde stuk land is de familie 7 jaar geleden begonnen met het bouwen van een aantal bamboo/houten hutten. Van een zo'n hut zijn wij nu een paar dagen de trotse eigenaren. Het is er zo mooi, zo relaxed en zo gezellig. Gister had de familie een bbq klaargemaakt met de lekkerste dingen. Hun doel is om hun gasten zich thuis te laten voelen en dat lukt ze goed! Met hun opgeknapte vietnamese oorlogsjeep brengen ze ons naar Luang Prabang en halen ze ons weer op. In de stad vermaken we ons door wat te struinen, fietsjes te huren, ons te laten masseren, tempels te bezichtigen en lekker te eten. Ons plan is om zo nog een paar dagen door te brengen en dan misschien nog een een olifantenkamp te bezoeken waar ze olifanten opvangen, opknappen en verzorgen zonder dat ze met kettingen aan hun poot en haak in hun vel een dansje moeten doen! Vervolgens reizen we dan af naar het zuiden...

P.s
- Aziaten willen niet bruin worden, vinden ze lelijk. Dus lopen ze of met paraplu's op straat. hebben ze een kapje voor hun gezicht (is dus niet perse voor de luchtvervuiling)of kopen ze whitenincreme... de winkels staan er vol mee! Bij ons ontwikkeld nivea zelfbruinende cremes en hier whiteningcreme...
- In de hill tribes waar ze weinig hebben en het straatbeeld echt alleen bestaat uit armoedige hutjes een paar kippen zie je sommige bewoners soms ineens lopen met een MP3 speler in hun oren. Of hebben ze in zo'n hutje waar de keuken niet meer is dan wat blokken hout om vuur mee te maken en een mes ineens een hele grote koelkast staan, waar dan vervolgens niets inzit!

Veel liefs Eline en Ronen