Profile
Blog
Photos
Videos
KIA ORA!
Alweer ruim 3 weken geleden zijn we aangekomen in Nieuw-Zeeland. Omdat het vanuit Australië maar 3 uur vliegen is hadden we bij aankomst na zo een korte vlucht nu niet meteen het idee 'helemaal' in Nieuw-Zeeland te zijn. Gelukkig stonden er bij de paspoortcontrole ook Nederlanders in de rij die wel al 24 uur onderweg waren en er een stuk minder fris uitzagen dus voor ons de bevestiging dat we toch echt héél ver van huis zijn!
De eerste dag hebben we doorgebracht in Christchurch; één van de grotere steden van Nieuw-Zeeland. Of eigenlijk moet je zeggen: één van de minder kleine steden want ondanks dat er meer dan 300.000 mensen wonen heb je totaal niet het idee in een grote stad te zijn. Grote stad of niet; voor ons was Christchurch het beginpunt van onze rondreis door Nieuw-Zeeland. Na onze succesvolle kampeerervaringen in Australië hebben we ook in Christchurch weer een Hippie Camper opgehaald want als er één land ter wereld is waar kamperen optimaal genieten is, dan zou het Nieuw-Zeeland moeten zijn. Dat dit niet helemaal klopt konden we toen nog niet vermoeden…
Nieuw-Zeeland is erg bergachtig en met name op het Zuidereiland hebben de hoge bergen met besneeuwde toppen wel iets weg van de Alpen. Zoals heel veel in Nieuw-Zeeland is ook de hoogste berg van het land vernoemd naar één van de grootste ontdekkingsreizigers; Mount Cook (3755m). Het Mount Cook National Park is een walhalla voor wandelaars (hier ook wel 'trampers' genoemd) en ook wij zijn een dag de bergen ingetrokken. Na de Himalaya in Tibet en Nepal dachten we dat deze bergjes een makkie voor ons zouden zijn, maar dat bleek tijdens de steile beklimming van 700m naarruim 1600m (in 2,5 uur!) toch niet helemaal waar. Vooral de spierpijn de volgende dag was het bewijs dat we onze afgetrainde Nepalese berg-kuiten definitief weer kwijt zijn. Maar de uitzichten op de Mueller en Hooker glacier, Mount Cook en zelfs nog enkele lawines (!) maakten de tocht zeker de moeite waard!
Vanaf het Mount Cook National Park zijn we doorgereden naar Dunedin, een stad (lees: groot dorp) aan de zuidoostkust van Nieuw-Zeeland. Dunedin en dan met name het bijbehorende schiereiland Otago vormt de thuisbasis van een hoop wildlife zoals pinguïns, albatrossen en zeeleeuwen. Pronkstuk van dit gebied zijn de zeer zeldzame 'yellow-eyed pinguïns'; de naam zegt het al: pinguïns met gele ogen. Dus ook wij 250 kilometer gereden 2 uur door de duinen gestruind en 4 uur in een observatiehut zitten wachten met als spectaculair resultaat: 1 yellow-eyed pinguïn. Onder het motto beter één dan geen hebben we Dunedin weer snel achter ons gelaten en zijn we richting het zuidelijkste puntje van Nieuw-Zeeland gereden. Het gebied waar je doorheen rijdt op weg naar het uiterste zuiden heet 'The Catlins' en is wat ons betreft één van de mooiste stukjes Nieuw-Zeeland. Met het hoge goudgele gras en groene heuvels deed het ons een beetje denken aan Patagonië (Zuid-Chili). Via Invercargill, de meeste zuidelijke 'stad' van het land, zijn we richting de oostkust gereden waar zich de grootste toeristische trekpleister van het land bevindt: Milford Sound.
Een niet geheel onbelangrijk detail is dat het inmiddels al een aantal dagen slecht weer was (en voorlopig zou blijven) en de ene regenbui werd afgewisseld met de andere regenbui. En dat terwijl het toch hartje zomer is hier. Wat blijkt: het is hier in decennia niet zo een natte zomer geweest en veel Nieuw-Zeelanders hebben nog nooit zoveel regen gezien als nu. Nou, das fijn om te horen, boffen wij even dat we deze unieke gebeurtenis mee mogen maken… Nu zijn wij momenteel wel de laatsten die reden hebben tot klagen, maar we kunnen jullie inmiddels bevestigen dat dagenlang regen, regen en nog eens regen niet echt bevorderlijk is voor het vakantiegevoel en dan opeens is zelfs kamperen in Nieuw-Zeeland een heel stuk minder genieten.
Terug naar Milford Sound. Aan de zuid-westkust van Nieuw-Zeeland bevindt zich 'Fjordland', zeg maar Scandinavië in het klein. De belangrijkste fjord is Milford Sound en dus een must-see voor iedereen die Nieuw-Zeeland bezoekt. Dus ook wij een mooie nature-cruise geboekt, ondanks de inmiddels deprimerende weersvooruitzichten. Gelukkig wist de attente dame waarbij we deze excursie boekten ons op te vrolijken met de mededeling dat we juist moeten hopen op veel regen, want dan zijn er meer watervallen die van de fjorden afkomen. Logisch, dat we daar niet eerder aan hadden gedacht...En inderdaad, de tocht door het Fjord was prachtig en naast een hoop watervallen hebben we zelfs pinguïns en zeehonden gezien.
Vanuit Fjordland zijn we via de mooie Franz Josef en Fox gletsjers langs de westkust omhoog gereden om ter hoogte van Greymouth het land weer 'over te steken' naar de oostkust. Via deze route kom je langs de thermale warmwaterbronnen van Hanmer Springs. Die konden we natuurlijk niet links laten liggen en dus hebben we onszelf nog getrakteerd op een dagje ontspannen in de mineraalrijke warmwaterbronnen. Dit alles onder het genot van een enorme rotte-eieren lucht wat dit gezonde water wat diep uit de aarde omhoog borrelt produceert. Of dat nu zo gezond is….??
Na de Hanmer Spring zijn we doorgereden naar het stadje Kaikoura aan de oostkust van het Zuidereiland. De belangrijkste reden hiervoor was dat er voor de kust van Kaikoura een dier leeft wat wij beiden nog nooit in het echt hadden gezien: walvissen. Ondanks de 'strong-seasickness warning' die er was afgegeven hebben we toch maar een whale-watch tour geboekt want de kans om walvissen te zien wilden we niet missen. Na een uur varen werd de eerste walvis gespot en dat was ronduit indrukwekkend. Op slechts 15 meter afstand van zo'n enorm beest heeft het fototoestel overuren gedraaid… Met name het moment dat de walvis onderduikt en de vin mooi uit het water omhoog komt is zoals je een walvis hoopt te zien. Inmiddels waren ook de golven wat hoger geworden en is ons allebei duidelijk geworden waarom er een 'strong-seasickness warning' was afgegeven. Gelukkig hadden ze zakjes aan boord.
Na Kaikoura zijn we op weg gegaan naar het Abel Tasman National Park wat ligt in het noordelijke gedeelte van het Zuidereiland. Het mooiste gedeelte van dit park kun je niet bereiken per auto maar enkel via het water of te voet. Voor ons reden om na de kuitspieren ook de armspieren weer eens te trainen en dus per kayak dit park te verkennen. Met de watertaxi zijn we naar één van de vele mooie strandjes in het park gebracht om vanaf daar met een gids al kayakkend het park te bekijken. Inmiddels was ook de zon weer van de partij dus konden we optimaal genieten van waar Nieuw-Zeeland bekend om staat: mooie natuur. In het bijzondere Abel Tasman National Park zijn trouwens ook scènes van de Lord of the Rings films opgenomen. Voor de kenners: het betreft de beelden van Chetwood Forest.Midden in dit gebied hebben wij overnacht op één van de vele 'DOC' campings. DOC betekent Department of Conservation, zeg maar een soort Staatsbosbeheer, die door heel Nieuw-Zeeland mooie stukken natuur hebben aangewezen waar je gratis of voor weinig mag kamperen. In tegenstelling tot de grote (en dure!) campings vindt je op een DOC campground niet meer dan een kraantje en een toilet (geen stroom) en zit je met slechts klein een aantal andere kampeerders wel altijd op een bijzondere locatie midden in de natuur. En dat wij er onder deze primitieve omstandigheden toch altijd weer in slagen een heerlijk avondmaal te bereiden zie je in dit filmpje.
Na nog een dagje relaxen aan de Golden Bay zijn we doorgereden naar Picton, vanwaar we met de ferry de Cook Strait zijn overgestoken naar het Noordereiland voor de laatste week Nieuw-Zeeland.
We kunnen ons voorstellen dat je na deze lap tekst (het is voor ons iedere keer weer een uitdaging om zoveel mogelijk in zo weinig mogelijk tekst te schrijven) even bent 'uitgelezen' (of ook weer eens aan het werk moet…) en nu geen zin/tijd hebt ook nog onze Noordereiland-ervaringen te lezen. Zo niet, klik dan HIER, je komt dan vanzelf bij ons stukje over het Noordereiland terecht.
- comments
Maria De verdad...que impresionante! Vais contando los días? Nosotros teníamos examenes, y esta tarde oiremos los resultados. Ayay.. Que os diverteis!! X
Marianne Jongens, wat geweldig allemaal. Leuk om elkaars blog te volgen. Ik geniet plaatsvervangend van jullie reis. En nu Frans Polynesië? Sarkozy-land dus. Wat wordt het, Bora Bora of Tahiti...? Ik denk dan aan Club Med-achtige taferelen, of aan een scene uit 'Komt en vrouw bij de dokter', waar ze in zo'n droomhut zitten.. Ik duim even mee dat het weer meevalt. Ik kijk uit naar de foto's, boven of onder water!
Ari Wederom met een glimlach een laptekxt weggelezen achter mijn bureau. Wanneer komen jullie thuis, voor of na CV? Toffe avonture trouwens in NZ klint erg gaaf. Groet Ari