Profile
Blog
Photos
Videos
Op naar Argentinië, het land van steaks, Malbec en tango! Nadat we ruim twee weken geleden met de Boliviaanse nachttrein het grensplaatsje La Quiaca hadden bereikt, wachtte ons nog een leuke verrassing: een stroomstoring aan de Boliviaanse kant van de grens.En aangezien ook de computers van de Boliviaanse douanebeambten het dan niet doen, kun je het land niet verlaten. Na lang wachten kwam men gelukkig tot de ontdekking dat je voor het zetten van een stempel geen stroom nodig hebt en konden we in het bezit van de juiste stempels eindelijk de brugoversteken naar Argentinië!
Onze eerste stop in Argentinië was het plaatsje Tilcara, gelegen in het noordwesten op zo'n 200km van de Boliviaanse grens. Dit bergachtige gebied wat op de Werelderfgoedlijst staat wordt ook wel 'Quebrada de Humahuaca' genoemd en staat bekend om de rotsformaties die in kleur variëren van lichtbruin tot donkerrood en alles wat daar tussenin zit. Vooral in de ochtend- of namiddag zon zorgen deze kleuren voor een fraai aangezicht.Wat ons daarnaast vooral bijblijft van Tilcara is dat je je na een half jaar reizen nog steeds kunt verbazen over hoe slecht een hostel kan zijn. De details zullen we jullie besparen maar laten we het er op houden dat het spirituele-zweverige-alternatieve 'management' nog wel wat lesjes klantenbinding kan gebruiken.
Vanaf Tilcara zijn we doorgereisd naar Salta. Met bijna een half miljoen inwoners de eerste echte grote stad die we bezoeken in Argentinië. Meteen de eerste dag herkennen we weer de fijne Argentijnse way-of-life zoals we ons die nog herinneren van onze vakantie in 2008: 'maté' drinken, mensen kijken op een 'Plaza 9 de Julio', siësta houden, genieten van de prachtige architectuur en tijdens de warme avonden in een peña of op een terras aan de empanadas en de Malbec. Wij hebben inmiddels ook maar de lokale gewoonte overgenomen om pas vanaf 22.00 uur te gaan avondeten, al is dat in sommige restaurants nog steeds wat aan de vroege kant.
Naast een paar interessante musea en koloniale gebouwen, is Salta ook het vertrekpunt van de beroemdste trein van Argentinië; de Tren a las Nubes (trein naar de wolken). De naam zegt het al: een treinreis die je naar grote hoogte (en uiteindelijk weer terug naar Salta) brengt. Dit leek ons wel een leuke aanvulling op de Himalaya-Express waarmee we eerder naar Tibet zijn gereisd. Het meest spectaculaire deel van de Tren a las Nubes vindt plaats op 4220m hoogte, waar de trein over een 224m lange brug rijdt die 64m boven de afgrond hangt. Daarnaast passeert de trein tijdens deze 17 uur durende rit ook nog 29 bruggen, 21 tunnels, 4 zig-zags en 13 viaducten. Een waar spektakel! Oh ja, wij hebben dit allemaal NIET gezien, want een dag voordat we zouden gaan kregen we een e-mail dat de reis door slecht weer (lees: te weinig geïnteresseerden) was geannuleerd…
Vanaf Salta zijn we langs de Argentijnse kant van het Andesgebergte afgezakt naar het bergdorpje Chilecito, wat vrij afgelegen langs de bekende 'Ruta 40' ligt. Chilecito is een stuk minder toeristisch dan andere meer bekende plaatsen in de regio en dus worden we als 'die lange en die blonde' weer volop ongegeneerd aangestaard. Wat verder opvalt aan Chilecito zijn de vele pre-historische auto's die er rondrijden. Zo domineren de Peugeot 504, Fiat 500 en de Lada Sport (met tennisbal op de trekhaak) het straatbeeld. De meeste in zeer slechte onderhoudsstaat waardoor ze een enorme herrie produceren. Hierdoor heeft het doorgaans rustige Plaza Sarmiento vooral 's avondsmeer wegvan een Formule 1 circuit dan van een pittoresk plein. Desalniettemin was Chilecito voor ons een prima uitvalsbasis om het omliggende bergachtige landschap te verkennen. Hiervan vonden wij het Parque Nacional Talampaya veruit het mooiste. Al lopend door een canyon wordt je omringd door steile kliffen waarvan sommige 150m hoog zijn. Daarnaast kom je ook enkele bijzondere (zandsteen) rotsformaties tegen zoals de 'Sagrada Familia' en de 'Catedral'.Nadeel van dit Nationale Park is wel dat je het enkel mag bezoeken met een officiële gids en dus min of meer verplicht bent een dure tour te boeken.
Na het Formule 1 circuit van Chilecito achter ons te hebben gelaten zijn we in oostelijke richting gereisd naar de tweede stad van Argentinië: Córdoba. Hiervoor hebben we wederom gebruik gemaakt van één van de comfortabele nachtbussen die ons prima bevallen als vervoermiddel én slaapplaats. Bij aankomst in Córdoba (1,5 miljoen inwoners) hadden we niet het idee in de tweede stad van Argentinië te zijn: lege winkelstraten, weinig verkeer en gesloten restaurants. Dachten we eerst nog dat dit kwam door het vroege tijdstip waarop wij aankwamen (06:30 uur), al snel bleek dat ze ook hier in Argentinië Carnaval vieren en de bevolking hiervoor dit jaar voor het eerst 2 vrije dagen krijgt (goed idee trouwens!). Kortom: een hele rustige maandag en dinsdag in Córdoba wat voor ons aanleiding was om een dagje naar het nabij gelegen Alta Gracia te gaan. Alta Gracia was in de jaren '30 de woonplaats van de belangrijkste Argentijn uit de Cubaanse geschiedenis: Ernesto 'Che' Guevara. Het huis waar 'Che' zijn jeugd doorbracht is sinds kort een museum vol met herinneringen aan zijn ideeën, reizen én zijn belangrijke rol samen met Fidel Castro in de Cubaanse revolutie van 1959. Pronkstuk van het museum is de motor waarop Che maandenlang door Zuid-Amerika reisde, bij de meesten bekend van zijn verfilmde dagboek "The Motorcycle Diaries". Erg bijzonder zijn ook de grote foto's waarop te zien is hoe Fidel Castro himself samen met zijn vriend de Venezolaanse president Hugo Chávez in 2006 een bezoek heeft gebracht aan dit museum.
Na twee rustige Carnavalsdagen in Córdoba (sinds wanneer komt Carnaval overeen met rust?) kregen we daarna een heel ander Córdoba te zien: overbevolkte stoepen en wat ons vooral opviel waren de enorme meterslange rijen voor de pin-automaten. Zal er wellicht meete maken hebben dat het het begin van de maand was én het feit dat je 'maar' 1000 Peso = 185 Euro (excl. 3 Euro 'transactiekosten' grrrr…) per keer kunt opnemen.Naast de vele mooie gebouwen in de vorm van kerken, musea en universiteiten kent ook Córdoba verschillende mooie 'plaza's' waarvan de Plaza San Martín veruit de mooiste is. Córdoba is verder een hele relaxte stad die, net als veel Argentijnse steden, pas 's avonds echt tot leven komt. Je hebt dan de leuke barretjes en (openlucht) restaurants voor het uitzoeken en dat is aan ons wel besteed!
Na 5 dagen Córdoba was het tijd om ook deze stad alweer achter ons te laten. Op onze Argentijnse to-do list stond al heel lang nog 1 ding; de watervallen van Iguazú. Omdat deze maar zo'n 1400 kilometer van Córdoba vandaan liggen zijn we wederom in de nachtbus gestapt, deze keer richting het drielandenpunt Argentinië- Paraguay - Brazilië. Na een busreis van 23 uur inclusief 3 hele slechte films kwamen we redelijk gaar aan in het plaatsje Puerto Iguazú.
De Iguazú Falls zijn ruim 2 kilometer breed en komen allemaal uit in de Río Iguazú. Deze río vormt tevens de grens tussen Argentinië en Brazilië wat dus inhoudt dat je de watervallen zowel vanaf de Argentijnse kant als van de Braziliaanse kant kunt bekijken. De uitzichten vanaf de beide landen verschillen nog al en na ons kwantitatief onderzoek onder andere reizigers bleek dat heel veel mensen de Argentijnse kant mooier vonden en ook heel veel mensen de Braziliaanse kant mooier vonden. Voor ons de reden om er maar eens goed de tijd voor te nemen en zowel de Braziliaanse kant (dag 1) als de Argentijnse kant (dag 2) te bekijken. Conclusie: als je een mooi overzicht wilt hebben van de watervallen en niet te veel wilt lopen, kies dan Brazilië. Als je dichtbij (lees: in) de watervallen wilt komen en een paar lange wandelingen wilt maken, kies dan Argentinië. En als je genoeg tijd hebt, ga dan zoals ons naar allebei want het is echt supermooi. Zo mooi eigenlijk dat je maar het beste de foto's kunt bekijken want die zeggen meer dan dat wij erover kunnen schrijven!Als bonus hebben we dit keer twee filmpjes toegevoegd: één gefilmd vanaf de Braziliaanse kant en één gefilmd terwijl we aan de Argentijnse kant in de waterval varen!
Na twee dagen waterval-hoppen is het na 193 dagen rond de wereld reizen toch echt tijd geworden om naar de laatste en tevens eindbestemming van onze wereldreis te reizen: Buenos Aires. Daar zitten we sinds gisteren in een leuk hostel in de tango-wijk San Telmo en ondanks dat we onszelf er steeds vaker op betrappen al bezig te zijn met 'straks als we weer thuis zijn….', gaan we hier eerst nog een weekje afkicken van de reisverslaving.
Adios uit Buenos!
- comments
María Hola trotamundos, Por la última vez.. Que viaje habeís hecho. Voy a echar de menos vuestras historias. Pero hasta muy pronto! Buen viaje de vuelta. Beso, María
Natascha Hola chica y chico, Wat gaat dat snel zeg! Alweer de laatste bestemming! Wanneer komen jullie precies weer thuis? Geniet er nog maar even goed van en tot binnenkort! X Natascha
eva en jeroen en sebastiaan en jayden jeetje wat hebben jullie weer veel mooie dingen gezien en beleefd zeg. echt hele mooie foto`s en video filmpjes er van zeg. echt heel indrukwekkend die watervallen. geniet nog lekker van jullie laatste week. dikke kus van ons viertjes :-)