Profile
Blog
Photos
Videos
Al een tijdje niets meer van ons gehoord, en eerlijk gezegd hebben we nog niet veel zin gehad om te bloggen ;) Bij deze dan ook een beknopte update. We zitten nu alweer twee dagen in Ho Chi Minh City, Vietnam (ook wel Saigon genoemd). Cambodja hebben we al achter de rug. Apart land is dat wel, een land vol mensen die heel veel werken maar toch nog ongeneeslijk blij blijven kijken. Misschien vanwege de alcohol die tijdens werktijd wordt genuttigd, of misschien doordat het in Cambodja nu beter vertoeven is dan tijdens het regime van de rode Khmer, of misschien vanwege het hoge aandeel mensen dat maar wat aanrommelt de hele dag en zich nergens echt druk om maakt. Voorbeeld 1: we huurden een scooter van een meneer in Sihanoukville, een kuststad ter grootte van Groningen. Terwijl Laura zat te miepen dat ze twee in plaats van één helmen bij de scooterhuur wilde, werd de scooterverhuurmeneer gebeld met het nieuws dat zijn broer net een ernstig (scooter)ongeluk had gehad. Toen we de scooter weer inleverden bleek zijn broer overleden. Dit nieuws werd fluisterend maar nog steeds lachend verteld door onze guesthousemevrouw, die zichzelf overigens 'Mama' liet noemen en ook in de derde persoon over zichzelf praatte. We vermoedden dat Mama niet helemaal spoorde, want ondanks dat we een dikke week in haar guesthouse verbleven verwarde ze ons dagelijks met andere gasten. Haar verhalen begonnen altijd fijn in het Engels, maar halverwege stapte ze over op het Frans. Nu kunnen we best wel een beetje Frans, maar bij gespecialiseerde verhalen zoals over wat ze allemaal wel niet in haar tuin laat groeien en hoe ze dat verhandelt raakten we snel de draad kwijt. Ze had ook drie katten, die je wel volgden maar vervolgens bliezen wanneer je ze wou aaien. Ook hadden de katten er een handje van gezamelijk tegen elkaar te roepen in de gang of onder ons raam op ongepaste tijdstippen. Op dag 2 kwamen we er achter dat Mama tijdens onze afwezigheid in onze kamer was geweest, omdat ze het legen van ons prullenbakje als enige schoonmaaktaak achtte. Laura vond haar slippers 's ochtends terug in Mama's huiskamer, en zelfs een tijdschrift vond zijn weg van onze kamer naar de ontbijtzaal. We maakten eens de cruciale fout Mama ontbijt voor ons te laten maken. Laura bestelde pap met fruit, en Roel werd gebakken rijst aangeraden. Wat op tafel kwam was voor Laura een enorme bak natte rijst, met papaya en zout. Nu wordt papaya in Nederland niet echt gegeten, om de simpele reden dat het ellendig ranzig smaakt (denk aan uitgekotst waterig fruit). Roel kreeg een groot bord rijst, met daarin knoflook en peper. Mama zei er ook nog bij dat ze dit zelf nooit als ontbijt zou eten vanwege de vele calorieen die er in zaten. Laura moest van binnen een beetje huilen toen ze uit beleefdheid nagenoeg de hele calorieenbom naar binnen had gewerkt, dat snappen jullie wel.
Voorbeeld 2: Laura is in Laos gebeten door een kroegaap. Geen pijn ofzo, maar nu wel een grondige afkeer van apen. Helaas betekende dit dat ze vijf maal anti-hondsdolheidsvaccins moest gaan halen in Cambodja en Vietnam. Cambodja is nou niet bepaald een land waar je een grote medische ingreep wilt laten doen; de klinieken zijn niet echt vergelijkbaar met de Nederlandse norm van medische voorzieningen. Ook proberen ze elke keer weer geld aan je te verdienen door meer te rekenen dan voor de behandeling staat. Dat je een zielig vogeltje bent dat gebeten is door een aap werkt blijkbaar niet op hun geweten... Wij kwamen voor een van de vaccinaties terecht bij de Chinese dokter Lik, de beste arts van Sihanoukville. In zijn kliniek, die bestond uit een paar bedden en een open gevel had die uitkeek op een drukke straat, kuierde een blinde langharige hond (die bij de kliniek hoorde). Dokter Lik vertelde dat Laura er verstandig aan deed de vaccinaties te halen, want hij had net de dag ervoor aan een ander meisje verteld dat ze ging sterven aan hondsdolheid. hij vond haar maar dom dat ze te koppig was geweest om de vaccinaties te halen. Gniffelend zei hij "and now she die haha''.
Voorbeeld 3: Roel haalde een ontbijtje bij een eterij van een meneer die nog voor de Khmer had gevochten. Zijn zaak ging failliet vanwege te hoge lasten, maar hij kon er nog steeds om blijven lachen.
En dan nu in chronologische volgorde: we zijn eerst vanuit Don Det afgereisd naar Siem Reap, waar de tempels van Angkor Wat zich bevinden. Dat was mooi, maar nu kunnen we echt geen tempel meer zien. Het wordt aanbevolen om de tempels in drie dagen te bekijken, maar wij probeerden alles in 1 dag te proppen vanwege het budget. We moesten om half 5 bij de grote tempel zijn voor de zonsopgang, die enigszins teleurstellend was vanwege de extreme bewolkheid XD Hier hadden we wel onze eerste regen van de hele reis, namelijk tien minuten een beetje motregen. Genieten! Rond de tempels waren extreem veel locals die een slaatje probeerden te slaan uit achteloze toeristen. Zo waren er nep-monnikken die je een armbandje omdeden en wierrook gaven. Dan deden ze voor hoe je bij hun krakkemikkige altaartje moest bidden, en dan ineens moest je daar je dollars afstaan. Nier gedaan dus. Die monnikken konden we vanwege hun hoge leeftijd en slechte Engels makkelijk aan, door simpelweg weg te lopen. Een van de laatste tempels was de tempel waar de prachtige film Tomb Raider is opgenomen. Hier werden we letterlijk achtervolgd door een jonge knaap die ons zogenaamd een rondleiding gaf. We zeiden meermaals dat we dat niet hoefden, en we probeerden hem zelfs af te schudden. Zijn Engels was ellendig slecht, dus veel wijzer werden we ook niet. Mooi moment was toen hij wees naar een afbeelding van een god met vleermuisvleugels, en zei "This is a god, he is half man half butt". Uiteraard wilde hij geld voor deze service, wat hij niet kreeg. Hiernaast waren er ellendig veel kinderen die de meest onbruibare prullen verkochten en onze kinderwens nu officieel hebben doen verschrompelen. Elke tempel had ook een eigen Jostiband, maar dan met bedelende mijnslachtoffers met gongs en triangels. Daar kon je ook de CD van kopen. Christiaan, omdat we weten dat je verjaardag er aan komt hebben we een leuk singeltje voor je meegenomen! Roel heeft overigens nog een leuke boekenlegger gekocht van een liliputtermijnslachtoffer. Aan de ene kant staat een kleurplaat die ze heeft gemaakt, en aan de andere kant een foto van het betreffende liliputtermijnslachtoffertje. Toch leuk om zo een steentje bij te dragen aan een betere wereld; je krijgt er echt wat voor terug.
Na Siem Reap volgde Sihanoukville, waar we om meerdere redenen veel te lang zijn blijven plakken. Niet geheel vervelend, want het was een stadje met veel strand en bijbehorende zee. Roel was dan ook na enkele dagen al chocoladebruin, en Laura ook een beetjer geligbruin. We hebben veel cheeseburgers gegeten hier, en elke dag Amok (=superlekkere Cambodjaanse viscurry met cocos). Het strand waar we vooral aan lagen telde een aantal leuke honden en lekker weinig kinderen. Er was een hond die in het dorp woonde, maar blijkbaar elke dag de wandeling naar het strand maakte om daar eindeloos te spelen met wildvreemden. Zijn lievelingsspelletje was 'steen uit het water halen'. Het concept hiervan is dat een mens een steen in het water gooit, die hij dan met zijn poten richting de kustlijn wipt totdat hij er met zijn bek bij kan. Op onze laatste stranddag was hij zo aan ons gehecht dat hij de hele tijd wou spelen. Deden we dit niet, dan ging hij zich naast ons bedje (en dat van onze buren) uitschudden en zand uitgraven over ons en onze buren. We hebben vast niet veel vrienden gemaakt daarmee, maar goed. Helemaal leuk was het moment waarop een andere meneer zijn hyperactieve boxer los liet rennen, die gelijk mee ging doen met alle activiteiten van 'onze' hond. Onze hond ging dan graven of bij ons bedje liggen, en de boxer rende er al zand opzwiepend omheen. Was wel een goede training om lak te hebben aan andere mensen. Sihanoukville had verschillende stranden. Het strand waar we eerst aan verbleven was vooral bestemd voor backpackers en wat jonge locals. Hier waren de meeste kroegen en restaurantjes te vinden. We verbleven hier de eerste nacht, in een guesthouse genaamd Utopia. Dat dit geen Utopie is bleek al snel; toen we aankwamen om 8 uur in de ochtend stond er nog een meneer op leeftijd zonder shirt los te gaan op snoeiharde muziek. De volgende nacht sliepen we al toen de muziek aanging, en die ging vrij laat weer uit. Onze reisvriend Bubba heeft een paar nachten in de dorm doorgebracht (2 dollar per nacht, dat wel), maar die is daar gevlucht vanwege de bedwantsen die de logees helemaal lekstaken. Een paar meisjes die we op het strand tegenkwamen hadden letterlijk honderden jeukbulten over hun hele lichaam van één nacht in Utopia. Ook was er de nacht voor we aankwamen een akkefietje geweest waarbij een klant in de lucht had geschoten. Hierop kwam de politie een kijkje nemen, die de Russische baas van de tent met een AK47 in het gezicht beukte vanwege zijn grote mond. Tsja. Dan is een seniele Mama toch een rustige alternatief.
In Sihanoukville hebben we ook oud&nieuw gevierd, op een tropisch eiland. Bubba en Engelse Tommy waren hier ook bij. Ze taaiden wel snel af vanwege een overschot aan ketamine (Bubba), wiet en alcohol (Tommy). Om tien uur in de ochtend waren we weer nuchter op het vasteland, klaar op te skypen met onze O&N-vierende vrienden thuis ^^ Bubba bleef op het eiland. Hij heeft een eenpersoonstentje en een zak rijst, en denkt het er nog wel 2 maanden uit te gaan houden. Wij trokken verder naar Phnom Penh, de aandoenlijke hoofdstad van Cambodja. Van hieruit zijn we naar Ho Chi Minh gegaan. Volgende update dus over Vietnam!
- comments
Nina Heeeey lieverds :) Fijne verhalen weer allemaal. Ben zo blij voor jullie dat jullie het zo leuk hebben! We sturen binnenkort wel een doos met aardappels, all bran, kaas en volkoren brood naar jullie. xxxxx
Robin Robin want more story. Derde vorm spreken doen ze wel meer trouwens hoor, maar ze klinkt inderdaad wel maf. Eh ja :) toetjes
Christiaan Oeh ik kan niet wachten op die cd! Zonde dat het net te laat is om hem nog in de oud & nieuw-mix te verwerken.
Lieke Jullie hebben het wel naar jullie zin volgens mij! Leuk om te lezen! Mijn ouders vonden Vietnam erg leuk dus ben benieuwd hoe het jullie bevalt.
Dirk Den Haag En doorgenieten, denk er aan....
Folly Dag Roel&Laura. Leuk eens wat van jullie verre belevenissen te lezen. Het lijkt me wel een relax leventje maar het is ook wel aanpassen,aan die levensomstandigheden. Niet lachen wij zitten hier aan thee met wat lekkers.Herman is sinds wel vijf weken weer eens thuis. Heeft een klein baardje, stoer he. Nou JongeLui ,veel plezier en pas goed op jezelf. Doei Folly ook de groeten van mijn heren J&HB.