Profile
Blog
Photos
Videos
Precies dertig dagen na onze laatste blog alweer, excuses mensen! De tijd vliegt wanneer je afwisselend te veel en te weinig doet. Hieronder volgt in ongeveer chronologische volgorde een opsomming van de ondernomen activiteiten. We zijn twee weken in Chiang Mai gebleven, wat echt een superleuk stadje is. We verbleven in een guesthouse dat gerund werd door twee broers en een chick (die Mem heet). Broer 1 was de aziatische versie van Bob Marley, en broer 2 deed qua blowgedrag daar ook niet voor onder met zijn bamboe-bong. Broer 2 zat elke avond wat aan te rommelen met zijn vechtvissen, die hij dan samen in 1 potje water stopte. Die liet hij dan een uurtje elkaar uit elkaar trekken en stopte dan de verliezer terug in het bakje met het minste water. Ook hadden ze een hond met een enorm hoofd. Met Mem, Broer 2 en een groep medereizigers hebben we Loi Kratong gevierd. Dit houdt in dat je een ballon oplaat met daarin je slechte gewoontes. Ofzo. Ook was er overal vuurwerk. In tegenstelling tot in Nederland is het in Laos volkomen normaal en legaal om op elk tijdtip en elke dag vuurwerk af te steken, of naar willekeurige voorbijgangers te werpen. Hier hebben we dan ook naar hartelust gebruik van gemaakt, en Laura verwacht dat ze oudjaarsavond 2011 niet meer veilig achter het raam zal gaan slijten. De hond met het grote hoofd was door Broer 2 meegenomen het centrum in, waar hij uiteraard kwijtraakte gezien het feit dat hij niet aangelijnd was en het kneiterdruk was. Gelukkig weer gevonden, en tot 3 uur 's nachts potten vuurwerk lopen afknallen. In de bergen rond Chiang Mai hebben we nog een trekking gedaan van 2-3 dagen. De eerste nacht brachten we door in een bamboehut bovenop een berg, met woest uitzicht. Hoogtepunt van de avond was het moment waarop we naar ons bedje wilden; Laura inspecteerde voor het slapen gaan nog even de klamboe vanbinnen met de zaklamp, en trof daarin een megagrote honderdpoot aan, die meer weg had van een gemuteerde kreeft dan van een insect. Na het inlichten van Roel volgde een snelle vlucht uit de klamboe in slip en hemd, roepend om de gidsen. Die konden ons vertellen dat het een giftige honderdpoot was, waarna ze het beest half vermorzelden op ons slaapmatje. Zij waren blijer met de vondst dan wij, aangezien de honderdpoot zich uitstekend leende voor een plaatselijke delicatesse: honderdpootwodka. Het beest werd in een wodkafles gemieterd, waar het vervolgens een half uurtje in heeft lopen sterven (duurt vast langer vanwege de vele poten). De gids beweerde dat de honderdpoot in onze klamboe was gekropen om ons te straffen voor ons -door hem aangenomen- voornemen ongetrouwde gemeenschap te gaan hebben op hun heilige berg. Toen Roel na deze commotie ook nog eens een giftige schorpioen aantrof op het toilet hebben we maar het zekere voor het onzekere genomen en elkaar pas weer op stadse grond aangeraakt. Overigens staat in een officieel overheidsdocument dat gasten van guesthouses op hun kamer geen gemeenschap mogen hebben of zich schuldig mogen maken aan politieke discussies. We proberen er maar het beste van te maken en spelen veel kaartspelletjes ;) In Chiang Mai hebben we wat toffe mensen ontmoet waar we enkele weken mee hebben opgetrokken. De Britse kok Tom was een erg fijn gezelschap, vooral omdat hij qua motoriek ons ook aan onze Nederlandse Tommy deed denken. Of aan een blije hond. Troy en Mariah waren een stel bikers uit Alaska, die de Amerikaanse Bubba hadden geadopteerd. Bubba is iemand die je hokjesgeest volledig wegneemt. Hij heeft een rode baard van een jaar, gaten in zijn oren, opgeschoren haar met dreads, een neusring en vier andere piercings, T-shirts met teksten als "facedown in s***", en tattoos met o.a. druipende doodshoofden. Als professie kweekt hij medicinale wiet in Californie. Dit terwijl het een van de attentste en aardigste mensen is die we op onze reis hebben ontmoet. Tot de reis was hij veganist, nu vegetarisch vanwege het overschot aan ei en boter in Azie. Hij vraagt de hele dag hoe het met je gaat en maakt met iedereen gelijk vrienden. Met Bubba en de Alaskanen en nog een bups mensen die we zelfs nu nog overal weer tegenkomen zijn we richting Laos getrokken. We namen de slow boat, die er 2 dagen over zou doen. Het uitzicht vanaf de boot was ronduit belachelijk; enorme bergen, buffels en blote spelende kinderen in de Mekong, je kent het wel. We zijn 2 dagen in Luang Prabang gebleven, waar we weer in watervallen hebben gezwommen. Leuk was de onverwachte badderactie van drie olifanten en hun mahuts (baasjes) in een van de poelen. Ze lieten ook enkele forse drollen achter, die een beetje te laat werden opgemerkt door de mevrouw die 15 minuten later in dezelfde poel een duik nam.
Na Luang Prabang zijn we naar Vang Vieng vertrokken, het dorp dat bekend staat om 1 ding; tuben. Dit houdt in dat je met een tractorbinnenband de Mekong in gaat, waar in een korte route te veel bars zijn. Een emmer whiskey kost 3 euro of wordt je gratis aangeboden, net als shotjes of joints. Erg apart om mensen kneiterstoned de rivier af te zien gaan, terwijl je 2 km verderop bruut wordt gearresteerd als de politie merkt dat je blowt. Bij het tuben had je ook de mogelijkheid om van glijbanen en swings en een kabelbaan af te gaan. De kabelbaan had een stop op het laagste punt, waardoor je er sowieso met een dubbele salto vanaf werd geslingerd. Een van de glijbanen heette de 'slide of death', vanwege het feit dat er daadwerkelijk meerdere mensen op gestorven zijn. Sowieso sterven er enkele mensen per jaar in dat korte stukje van de Mekong. Zou Duinrel eens moeten proberen! We zijn 2 dagen gaan tuben, waarvan we nu nog steeds behoorlijk blauw zijn. Vooral het moddervoetbal heeft ons opgebroken.
In Laos doen ze dus nog niet echt aan wetten of regels of verboden, wat leuke taferelen oplevert (en de nodige sterfgevallen). Je ziet hier de vreemdste combinaties van mensen en voorwerpen op scooters voorbijkomen: gezin van vier op 1 scooter, bestuurder met 1 hand aan het stuur met een passagier met een machinegeweer achterop, een koe in een tuktuk...
Na Vang Vieng volgde een nacht Vientiane, de hoofdstad. Hier hebben we nog Sinterklaas gevierd met de Alaskanen. Nu zitten we alweer een klein weekje op Don Det, in het diepe zuiden van Laos. Het eiland is een soort Schiermonnikoog, maar dan gekruisd met een kinderboerderij en het dagelijkse leven op Laos. Alles is spotgoedkoop, iedereen loopt te blowen en overal lopen babydieren rond. Laura-kenners begrijpen wel dat die de hele dag loopt te kirren van plezier. We gaan nu richting Cambodja, en dan naar Vietnam!
- comments
Herman Pics or it didn't happen!!
Jennie Ja...Inderdaad...alsof Sinterklaas zijn stoomboot zo snel is...
Nina haha, vet fijn verhaal :) Jullie vermaken je nog wel even zo te horen! Veel plezier in Cambodja
lieke hoi hoi! fijne verhalen! heel veel plezier nog!!
Pieter Oh oh wat een pret! Ik heb pret omdat jullie pret hebben. Heb nog maar meer pret!
Harry en Debbie Wat een geweldig verhaal, plezierig om te lezen. Roel nog even gecondoleerd met je opa, wij hebben aan je gedacht.