Profile
Blog
Photos
Videos
Dag Hoge Noorden,
Waar was ik met mijn verhaal in Valencia nog maar? Okay, we zijn al weer twee weken verder maar die wil ik jullie niet onthouden.
Na de week rust bij een lacrosse vriend van mij in Valencia verlang ik weer naar de fiets. Heel gek maar je gaat het zelfs missen, fietsen. Niet alleen ik maar ook mijn lichaam is het ontwend. Ik weet geen goede houdingen meer te vinden op de fiets en met veel kleine pijntjes trap ik door. Mijn bestemming zal Moreira worden, hier is een hostel. Om na een gezellige, toffe week weer helemaal alleen op een verlaten camping te gaan staan lijkt me niks. De weg die ik nu eindelijk een keer in het voren gepland heb, blijkt te kloppen! Mooie rustige weggetjes tussen de citrusvruchtbomen en irrigatiekanalen door, eenmaal aangekomen blijkt het hostel dicht te zijn en wordt het dus toch de camping. Hier staat een toffe Belg die alles wil weten van mijn reis, ik beantwoord ik vele vragen terwijl ik ondertussen met veel moeite eten probeer te koken. Later die avond krijg ik nog een fles wijn van hem, maar met de verschillende wijnen die ik ondertussen geproefd heb, is deze niet weg te krijgen. Dus geef ik hem de halve fles terug maar weet nog twee biertjes te bietsen.
De volgende ochtend staat Alicante op de bestemming, onderweg kom ik langs Benidorm hier heb ik veel over gehoord. Dat het klein Maimi moet zijn, vol flat gebouwen en alles klopt; het is verschrikkelijk. Het ene gebouw is nog lelijker dan het andere en allemaal hoogbouw. Nee voor mij hoeft het niet ook al is het een goedkoop vakantieoord doe mij maar iets kleins of de fiets.
Het hostel in Alicante is vreemd, het is een groot gebouw waarin een universiteitsbibliotheek, kamers voor studenten en dus een hostel. Je zou zeggen dat ze hier wel Engels kunnen maar helaas. Ik snap niet dat ze dat hier niet leren. Alicante zelf is niet heel bijzonder. Het is een hele nieuwe stad met als hoogtepunt een oud kasteel op een berg alleen is deze jammer genoeg zo gerenoveerd dat er weinig oorspronkelijks meer over is. Nee qua historie kan Spanje nog heel wat leren van Frankrijk.
Ik eet die avond in het hostel samen met een groep ijverige studenten die er nog zitten. Het is gek ik ben als enige toerist in de grote eetzaal en het leven gaat compleet langs mij heen. Totdat het eten uit de hand loopt en uitbarst in een voedselgevecht, kijk dat snapt iedereen en de connectie is ontstaan.
Die morgen ben ik vlot uit Alicante vertrokken en vervolg ik mijn weg richting het zuiden. De temperatuur stijgt gelukkig ook weer. Tot vandaag zag ik onderweg af en toe flamingo's maar het zijn de puberende grijze soort die het blijkbaar hier in Spanje prima vinden. Eindelijk zie ik de flamingo's zo als ze horen te zijn: roze en op één poot en dus stop ik voor een foto. Even later doen twee andere vakantiefietsers hetzelfde. Een Frans koppel en yes ! onderweg naar het zelfde doel, dus ik sluit me bij hen aan. Het grappige is dat ik, de andere keren, de persoon was die het contact legde en nu was het anders om. Die avond gaan we kamperen op stand, namelijk in het wild achter een golfbaan. Het is een hilarisch stel, hij heeft alle variaties "fietsen" al op provisioneel niveau gedaan en zij is een fanatieke volleybalster. Ze gaan een wereld fietstoer doen, ze fietsen stukjes en vliegen veel: van Marokko naar Amerika, New Zeeland, Australië, Azië, en met de trein terug. Hiervoor hebben ze 13 maanden uitgetrokken.
Deze fransen Sandrien en Ludowiek, of iets wat daarop lijkt, ik blijf slecht met namen, hebben een bootticket naar Marokko vanaf Almeria voor komende zondag. Ik besluit bij ze aan te sluiten en zo fietsen we vrolijk samen verder. We rijden de regio Andalusië binnen, de natuur is hier droog en dor maar het wordt ook steeds steniger en ruiger. De weg langs de kust wordt minder intensief gebruikt en heeft verschillende weggentjes naar het strand. Ik heb geen idee waar we nu zitten. ja op een nudistenstrand, maar omdat die er niet zijn vind ik het best. Na samen tortilla's gebakken te hebben erger ik me nog even aan de golven, maar val spoedig in slaap.
We volgen rustig de kustweg, slaapplaatsen zijn er in overvloed, de ene is nog mooier dan de ander. En dan het bord Costa del Sol, tringeling ! Ja Inca Marina ik ben er toch verdorie maar even heen gefietst, misschien zou zij dat ook eens moeten doen. De omgeving begint langzamerhand op het wilde westen te lijken. Dit is de Spanjaarden ook niet ontgaan want langs de weg wordt volop reclame gemaakt voor filmstudio's of wildwestparken. Ik vervolg met mijn stalen ros, die de naam Suzame heeft gekregen, de gebaande paden. Vandaag neem ik (tijdelijk) afscheid van de fransen omdat ik wel toe ben aan een fatsoenlijk bed want het opstaan wordt steeds houteriger en dus rijd ik door naar Almeria voor een hostel.
Die morgen zit ik vroeg aan het ontbijt want ik heb de beslissing genomen de fransen te volgen met de oversteek naar Marokko, een uurtje later sta ik in de rij bij het loketvoor een kaartje. Mijn eerste Marokkaanse ervaring is dat ze graag dicht tegen elkaar aanstaan en als ik eindelijk aan de beurt ben staan er 6 hoofden over mijn schouder mee te kijken. Okay aan privacy hechten ze dus minder waarde. Vervolgens slaat de twijfel toe heb ik er goed aan gedaan, maar die is weg zodra ik Sandrien en Ludowiek weer ontmoet.
Die avond blijkt maar weer eens hoe goed en relaxt een fietsvakantie is want voor het eerst moeten we wachten! De boot vertrekt pas over 6 uur.
Tot de volgende keer maar dan van een ander continent,
Groetjes Riekus
- comments