10 November 2011:

San Cristobal de las Casas: de markt...

Omdat we vandaag niet over onze wagen beschikken, besluiten we in San Cristobal de las Casas te blijven. We steken ons hoofd buiten het hotel en merken dat het vandaag koud is, heel koud. De zon zit verscholen achter dikke wolken en de eerste uren zal er (zonder mensenoffer ;-) ) geen zon te voorschijn komen… De lucht ziet grijs en iedereen heeft een extra jas aangetrokken. Op deze hoogte is de koude nog meer voelbaar dan beneden in het dal. We lopen richting markt. Iedere dag komen de indianen uit de omliggende dorpen naar San Cristobal afgezakt om hun waren aan de man te brengen. Ganse vrachtwagens vol met indianen worden gepakt en gezakt in de dorpskern afgezet en 's avonds als iedereen bijna naar bed is, worden zij pas opgehaald. Zij lopen in hun fel gekleurde kledij door de smalle straatjes en dragen hun koopwaar bij hun in plastiek zakken. Met een band om het hoofd wordt deze zak op hun rug gebonden. Daarnaast hangt vaak nog hun kind… in een wikkeldoek gedragen over de schouder. Als "pakezels" lopen zij voorover gebogen met de blik naar de grond gericht. Het is een grappig zicht hoe zij zich verplaatsen… iedere toerist wordt ook aangetrokken door hun kleuren en is geneigd om van dit tafereel foto's te trekken. De indianen echter schuwen camera's als de pest en zijn zelfs kwaad als je ze probeert te fotograferen. Zij denken dat je hun ziel steelt door een foto te nemen! Maar… "tegen betaling" mag je dan wel hun ziel stelen?! Je moet achter hoek en kant proberen een foto te trekken want anders krijg je een gemene blik naar je toegeworpen. De indianen zijn schuw, klein van gestalte en vrij donker van huid. Vaak lopen ze op blote voeten en meestal hangt er wel een kind aan de borst. Ze stallen hun waren en goederen uit op het marktplein. Het is een bonte mengeling van handgemaakte doeken, gebreide mutsen en handschoenen, wollen truien en lederen handtassen… In de overdekte markt zien we vooral fruit en groeten, mooi gestapeld en zeer proper. Zelfs de vleeshal is proper en de "vliegen" ontbreken. Het valt ons vooral op dat zij heel mooi vlees (biefstuk) hebben en dat er nogal wat ingewanden gegeten worden (hart, lever, nieren, maag,…). We bezoeken de kerk waar een kruidendokter bezig is iemand "te genezen" door met kruiden op haar lichaam te slaan en door vreemde geluiden voort te brengen. Zij moet dan rond draaien en uiteindelijk worden de handen op haar hoofd gelegd en klopt hij zijn handen af naar de grond. De ziekte zal nu zeker weg zijn…. Hekserij en tovenaars, daar geloven de indianen blijkbaar nog sterk in. Ook in de kerk is fotograferen strikt verboden. Zij denken dan weer dat je de ziel van hun goden meeneemt en dan zitten zij zonder goden in de kerk!? We vervolgen onze weg en lopen door de mooie gezellige straten van San Cristobal. Hier zijn duidelijk meer toeristen en vooral de vele back-packers vallen op. De Mexicanen zelf genieten ook van het goede leven. Zij zijn een fier volk dat zeer respectvol omgaat met anderen en met toeristen. Zij drinken graag hun tasje koffie en zijn zeer net gekleed: hemd, mooi geklede broek en blinkende lederen schoenen!

Tussen 18 en 19 u ging de europcar-man aan ons hotel zijn met de herstelde wagen! Wij zijn dus op tijd terug zodat we hem zeker niet missen… We wachten en tegen 19u30 nog steeds niemand te zien. We informeren aan de balie maar ook hier weten ze van niets. We vragen de receptionist om naar het hoofdkantoor van europcar te telefoneren en te informeren naar onze wagen. Volgens de mevrouw aan de andere kant van de lijn is de wagen op komst. Hij zou op 30 minuten van ons hotel zijn en zou ten laatste om 20u30 aankomen. We vatten opnieuw post aan de deur en na ongeveer 30 minuten rijdt onze rode Dodge aan het hotel voorbij… we doen hem stoppen en even later staan we op de parking van het zusterhotel om de wagens te wisselen. Allé vooruit… we hebben hem terug… onze rooie! Ondertussen is het opnieuw berekoud en we zijn blij een warme douche te kunnen nemen. De radiator was gemaakt en er branden geen lichtjes op het dachbord.

Morgen kunnen we verder naar Palenque, op 230 km van San Cristobal de las Casas….