Profile
Blog
Photos
Videos
Wat vliegt de tijd toch weer snel voorbij! Mijn 9e week op de University of Adelaide zit er alweer bijna op en aangezien het semester maar 12 weken heeft, voelt het voor mij alweer een beetje als langzaam afscheid nemen.
Mijn eerste week, waar ik me weer precies voelde als een brugpieper die voor het eerst naar de middelbare school ging, lijkt alweer zo lang geleden! Ik weet nog wel mijn verontwaardigheid tijdens mijn eerste dag hoe informeel en relaxed het er hier op de universiteit aan toe gaat. Niks geen hiërachie of autoriteit, iedereen behandeld elkaar gelijk en kent elkaar bij naam maakt niet uit of je student of docent bent. Toen uiteindelijk mijn eerste hoorcollege erop zat begon ik dan ook uitbundig te klappen (zoals we in Utrecht ook altijd doen) totdat ik door had dat ik de enige was..... en dit dus ook niet de bedoeling was hier.... oepsie... Het is altijd weer grappig om hier achter je eigen gewoontes te komen door dit soort ongemakkelijke situaties.
Nadat ik een beetje gewend was aan the way of going hier op de universiteit was het dan eindelijk tijd om te doen waarvoor ik hier tenslotte gekomen was, studeren! Ik heb nu, vind ik zelf, hele leuke vakken die ik volg en waar ik ook al echt veel van geleerd heb. Hier even een klein overzichtje welke vakken ik dan volg:
Health and Lifespan development psychology: een cursus die alle domeinen binnen de klinische psychologie beslaat en hierin dus neuropsychologie, kind -en jeugdpsychologie, gezondheidspsychologie en volwassen klinische psychologie behandeld. Het is een cursus die veel ingaat op de klinische praktijk en hoe die hier te werk gaat in Australië. Omdat mijn laatste cursus in Nederland hier ook deels over ging, is het heel leuk om de behandelwijzes te vergelijken en te zien waar beiden de nadruk op leggen. Ze geven hier bijvoorbeeld veel aandacht aan 'rural psychology' en hoe hier mee om te gaan. Ik vond dit aan het begin een beetje overdreven maar begrijp nu steeds beter, nu ik wat meer van het land gezien heb, hoe vreselijk ver kleine dorpjes uitelkaar kunnen liggen en hoe geïsoleerd mensen dus kunnen leven. Nog even een grappig fun factje dat de Australische populatie ongeveer 21 miljoen mensen heeft en dit dus maar 4 miljoen meer is dan Nederland terwijl Australië 185x groter is dan Nederland! Er is hier dan ook een boerderij waarvan het erf net zo groot is als HEEEL Nederland. Als je je dan indenkt dat je alleen met je gezin in Nederland zou wonen, kun je je al wat beter indenken hoe geïsoleerd mensen hier dus echt kunnen leven en hoe dit ook een probleem kan zijn voor hun om toegang te krijgen tot de gezondheidszorgsystemen.
Psychology in Society: dit is een van mijn lievelingscursussen en gaat grof gezegd over de invloed die de samenleving heeft op gedrag en vooral op mentale gezondheid. Er is hierbij ook veel nadruk gelegd op de Aboriginal populatie in Australië en hoe de geschiedenis en hun rol nu in de samenleving hebben geleid tot de hoge prevalentie van mentale ziektes onder hen. Het grote probleem hier is vervolgens dat veel gangbare 'westerse' therapieën weinig effect hebben bij deze mensen doordat hun cultuur, overtuigingen en de manier waarop zij tegen mentale gezondheid aankijken te erg verschilt. Ik heb voor dit vak dan ook een klein literatuur onderzoek moeten doen naar de verklaring waarom mentale stoornissen vaker bij de Aborignial populatie voorkomt en wat voor mogelijke therapieën er geboden kunnen worden die wel effectief zijn. Heel interessant!
Mijn volgende twee curssen vind ik ook heel erg interessant en leerzaam omdat ze totaal tegenovergesteld zijn, of in ieder geval twee totaal verschillende invalshoeken geven van het onderwerp Mental illness. Mijn ene cursus Biological Psychiatry geeft, zoals de naam waarschijnlijk al doet vermoeden, een hele diepgaande biologische benadering van mentale stoornissen en gaat in op alle stoffen in je hersenen die een rol spelen maar ook op genetica en DNA structuren. Ik heb hier gelukkig nog een beetje profijt aan mijn jaartje farmacie en vaak denk, ooooohja daar heb ik wel eens van gehoord volgens mij maar hoe zat dit ookal weer... Mijn andere cursus Anthropology of Health and Medicine belicht juist de totaal andere kant van hoe stoornissen gezien kunnen worden en gaat veel meer in op hoe iemand een stoornis kan ervaren en hoe dit ook weer cultuur en community gebonden kan zijn. Ik moet zeggen dat ik aan het begin toch wel een beetje moeite had met de 'zweverigheid' van deze cursus nadat we in de eerste werkgroep 2 uur gediscussieerd hadden over wat being sick, illness and disorder voor jou persoonlijk betekend. Australiërs zijn dan ook dol op discussies en schromen zich niet om persoonlijke dingen te onthullen dus na 2 uur wist ik precies welke ziektes de opa van de tante van Holly's achternicht had en hoe hij daarover dacht haha. Uiteindelijk ben ik dit vak wel heel erg gaan waarderen omdat het je over dingen laat nadenken waarover je nog nooit hebt nagedacht en je vaak een nieuwe kijk geeft op dingen. Wederom weer heel leerzaam en leuk!
Dus voor als je je afvroeg of ik hier nou wel echt bezig ben met studeren, ja dat ben ik echt! Het voelt alleen veel minder als studeren dan thuis omdat de vakken hier voor mij een onderdeel zijn van het ontdekken van een nieuwe cultuur en het dus eigenlijk alsnog voelt als een soort reis waarin je hetzelfde doet!
Nou dit was hem weer voor vandaag en om mijn stukje dan toch even typisch australische af te sluiten:
Cheers mate!
- comments