Buenas dias familia y amigos! Como estan?

Nosotros estamos un poco triste porque nuestro viaje esta casi terminada..

Bueno! Waar waren we gebleven!

Al een tijdje niets meer vernomen dacht ik zo. Excuses voor dit gemis!

La Paz!

Daar begonnen we met onze 2de tour, ik had er al wat zinnen aan vuil gemaakt op ons laatste blogg. Bolivia is een wereld opzich. Na La Paz reden we met Carmen richting The World Most Highest City; genaamd Potosi. Op zo'n 4100m boven zeeniveau.

Hier hadden we de kans om de Mijnen van Potosi te bezoeken,

die tot op de dag van vandaag nog steeds gebruikt worden

om mineralen uit te putten. Eerst kregen we wat instructies en voorgeschiedenis over de mijnen en hun werknemers. Ook kochten we wat cadeautjes voor de mijnwerkers. Die tegen die tijd al halflazerus in hun mijnenclubhuis pure alcohol zaten te zuipen.

We kochten wat dynamiet, wat hier compleet legaal is. En wij dus ook af hebben gestoken.. beter dan het Belgische spul kan ik je zeggen! Cocabladeren, wat ze de dag door helpt en werkt als een klok

(als ze op zijn, zijn ze klaar en is er ong 8 uur voorbij), sigaretten (de smerigste ooit) en wat pure alcohol (94%) Lekker!! Die zooi verdampt al voordat het in je slokdarm komt.

Ook eren de mijnwerkers de duivel, omdat de mijnen donker zijn en kineke Jezus daar niet durft te komen.

De duivel krijgt dan ook wat van al deze cadeautjes over z'n lijf heen gegoten. En hij had een enorme duivelpik niet te vergeten!

We zijn zo'n kilometer in de mijnen geweest, en af en toe moesten we opzij als er een wagentje aan kwam

met mijnwerkers. Ze verdienen meer dan de President van Bolivia(wat niet erg moeilijk is), zijn populair bij de vrouwen, en gaan dood rond hun 30e

Uyuni!

Na Potosi op weg naar Uyuni, zuidwest Bolivia. De plaats waar we de Zoutvlaktefoto's hebben geschoten.

Een dorpje in the middle of nowhere, wel erg leuk en anders in vergelijking met de andere dorpjes en steden.

Brede straten en gek genoeg veel toeristen. De zoutvlaktes zijn 12.000 vierkante km! Very BIG dus.

Het was dan ook meer dan een uur rijden over de vlaktes voordat we bij een eilandje aankwamen waar we gingen lunchen, Alpaca steak niet te vreten! En foto's maken! Veel gelachen en geprobeerd de gekste foto's te maken. Tijd tekort dus!

Op de terugweg langs een zouthotel gereden wat niet meer in gebruik was, dat was zout.

Chile!

De dag erna op naar San Pedro in Chili. In Chili is het verboden om ook maar enig soort voeding mee te nemen. Mits het chips ofzo is natuurlijk. Dus aan de grens hebben we heel de truck uit moeten pluizen, tenminste, zij! Wat een gezeik! En we kwamen van 3000m hoger, dus het was in 1 klap snikheet! En mochten de truck niet meer in om iets te pakken.. Zelfs het hout moesten we weggooien.

Eindelijk klaar, en op naar onze campingspot! 2 Nachten deze keer dus we konden eindelijk is onze tenten laten staan.

Gekookt, gedronken, en vooral veel inde zon gezeten! Ik ben dus ook al voor de 3e keer verveld!

San houdt zich goed in de zalf dus haar velletjes zitten er nog op.

Ik zit nu trouwens in de bus te schrijven, Amerikaase Dan was zo gul om z'n lappie even uit te lenen. Thanks Dan!

De 2e dag in Chili gingen we naar Valle De La Luna, wat het maanlandschap moest nabootsen.

Wat nou niet echt heel spectaculair was. Bovenop de maanberg werden de pakken wijn geopend om op ons 3 jarig bestaan te toosten!

Dit mochten we natuurlijk niet ongehoord voorbij laten gaan! Cheers!!

Vamos a Argentina!!

Salta! Nadat we via de woestijn Argentinie binnenkomen is het verschil al zo duidelijk.

In landschap, architectuur, welvaart. Niet te vergelijken met Bolivia!

We zijn lekker wezen eten en de volgende dag de stad verkennen.

Na overal doodgegooit te worden met wijn, besloten we maar een aantal flessen te kopen om ze in het heerlijke park op de drinken. De beste dagbesteding dacht ik zo! Heerlijk!

Toch hebben we eerder die dag het panoramische uitzicht van de stad onder de loep genomen door met de Teleferico naar de top van de berg te takelen. En we zijn naar beneden GELOPEN!

De dag erna zijn we wezen raften! Op een groener dan groen grasveld gecampeerd aan de rivier van Salta.

2,5 uur raften, van hard naar zacht, met reddingshond aan boord! Daarna aan de rivier gelegen met cuba libre..

En S'avonds barbequen! Altijd goed!

De volgende dag kwam Arthur om de hoek kijken (Artritis) of wat het ook mag wezen.

Ik kon dus weer niet lopen en viel bijna flauw van de pijn. Aangekomen in Cafayate, stad van de wijnvelden.

Geen Apotheek open, een ziekenhuis misschien? Eerst maar wat eten, waar Sanne voedselvergiftiging er gratis bij kreeg!

Wat een gulle tent! Ik was even in de war, ik wist nou niet of ik moest kotsen, schijten, of flauw moest vallen.

Na enige overwegingen koos ik voor de 2de optie. En tegen die tijd was de Farmacia open.

Wat na een uur of twee enige verlichting gaf. En onze lieve vrienden hadden ergens een kinderfiets op de kop getikt zodat

ik niet hoefde te lopen! haha, dat was luxe!

De volgende dag ging het, na van jan en alleman medicijnen te hebben gekregen, beter..

Arthur en ik liggen elkaar niet zo geloof ik.

Op naar Estancia Los Poteros!

Een Gaucho farm, met paarden, heel veel paarden. Eenmaal aangekomen kreeg San accuut krampen en rillingen van voor tot achter. En wist ook niet waar ze het zoeken moest. Het erge is dat ze zich al verheugd op het paardrijden sinds het begin van de reis. Niet zo leuk dus..

Na een dagje op bed gelegen te hebben en antibiotica geslikt te hebben gaat het langzaamaan wat beter.

Gelukkig!! Want de volgende dag hebben we paardgereden!! Wat echt vet was!!

Zelfs ik ben zwaar in galop gegaan, wat echt zo hard gaat, bijna net zo hard als Zipje! Mis je

Sanne was helemaal in d'r nopjes en genoot met volle teugels! En had ondanks d'r ziekigheid een prima tijd!

Paardrijden is best cool moet ik zeggen! Alleen brak onze Gaucho Julio op het laatste moment z'n enkel toen hij met z'n lasso achter 2 kalfjes aan ging. Dus het lassoen hebben we moeten laten schieten.

Nu zijn we richting Buenos Aires! Nog 2 uurtjes en dan zijn we er ongeveer.

Morgen naar een Tangoshow en uitstippelen hoe we naar Uruguay gaan. Daar blijven we dan een paar daagjes.

Echt jongens de tijd vliegt hier voorbij, over een maand zijn we al lang en breed thuis! Niet te geloven!

Wel hebben we ongelooflijke trek in een Hollands prakkie, dus je weet wat je moet maken Marjo, Nettie & Dennis!

Verder missen we het nu al om met deze mensen & truck onderweg te zijn.

Het koken, camperen, smerige wc's, niet douchen, de Hotels, Hostels, Je tas in en uitpakken.

De zon, honger hebben, buikpijn, de lichaamsgeur van anderen, stinkvoeten, wijn uit een beker, met geluk koud bier, water met zuiveringstabletten, niet meer weten hoe je moet zitten, ontbijt maken voor de ploeg als je nog wilt slapen. Avondeten maken als je eigenlijk wilt slapen. Tent opzetten, en afbreken.

Slapen in slaapzalen, naast een dove die schreeuwt over z'n moeder, een Deen die scheten laat door z'n mond. Wel diarree, geen w.c.

It's All Good!!!

Het is nog niet voorbij, maar komt wel in de buurt!

Ik heb zelfs al een to do lijstje gemaakt voor als ik weer in NL ben, is dat wat! San zou er ook (g)een gaan maken..

Verder gaat alles goed hier, Sanne is klaar met haar kuur en voelt zich goed! Ze snakt naar wijn.. heb ik me laten vertellen.

We zijn tenslotte in Argentinië

Arthur en ik hebben even vrede, voor hoelang dat ook mag duren.

Hopelijk is daar ook alles goed!!

Groetjes uit het vlezige Argentinie!!

Op naar nog meer steak en nog meer wijn!(Nu ook voor San, na haar antibioticaatjes) Voetbal, polo en tango! Heerlijk..

BA here we come!

En we gaan nog niet naar huis, nog langer niet nog langer niet!

We willen niet, ookal missen we jullie wel.